22 juni 2012. Een F4 jet van de Malatya vliegbasis werd door Syrië zonder waarschuwing neergeschoten, ook al was het alleen, onbewapend en had het zijn herkenningssystemen aan. In de nasleep van dat incident waarbij twee Turkse piloten om het leven kwamen, veranderden de Turkse strijdkrachten hun omgangsregels ten opzichte van Syrië. Volgens de nieuwe regels, zou elk militair voertuig die de Turkse grens vanuit Syrië zou naderen worden behandeld als een militair doel.
De nieuwe regels werden onmiddellijk in gebruik genomen. Er volgde onmiddelijk een vergelding met een incident op 3 oktober, 2012, toen een militair granaat op het Turks grondgebied viel en vijf burgers doodde. De straaljagers die de grens naderden werden met de nodige waarschuwingen gedwongen terug te keren. Vier van deze straaljagers die werden gewaarschuwd waren Russisch.
Er is een aanzienlijke toename van dergelijke schendingen geweest gedurende de luchtaanvallen op de Turkmeense gebieden van Syrië in de afgelopen dagen. Deze zijn niet rechtstreeks geopenbaard, maar zijn door bijeenkomsten op hoog niveau aan de orde gesteld door Russische militaire functionarissen. De Russische ambassadeur van Turkije Andrei Karlov werd opgeroepen naar het ministerie van Buitenlandse Zaken na een andere overtreding van het Turkse luchtruim door Russische vliegtuigen op 3-4 oktober, en werd naar behoren herinnerd aan de omgangsregels.
Tijdens het incident dat plaatsvond op dinsdag 24 november hadden de Turkse functionarissen verklaard dat de waarschuwingen vanaf 15 mijl zouden worden uitgegeven, en dat deze waarschuwingen om de 2 minuten zouden worden herhaald, maar dat de straaljager deze had genegeerd. Op dezelfde dag werd op verzoek van Turkije de NAVO bijeengeroepen om een verklaring te geven, "De informatie die we hebben van andere Bondgenoten is in overeenstemming met wat we hebben verkregen van Turkije. ' Een F15 straalvliegtuig die een week daarvoor door de VS was gestuurd om het Turkse luchtruim te beschermen werd ook als getuige gemeld van het incident. De VS zette de betreffende inbreuk en de waarschuwingen die door Turkije werden aangegeven bij de V.N. in een officiële brief.
Door te verwijzen naar "een plan van onbekende nationaliteit 'in zijn eerste verklaring, maakte de Turkse generale staf duidelijk dat Rusland niet het doelwit was. De Turkse president had ook een verklaring uitgegeven, "We betreuren het om hiervan getuige te zijn, en triest om te zeggen dat we de pijn hebben moeten ervaren dat het heeft plaatsgevonden.
Hoewel sommige analisten beweren dat Turkije zo gehandeld heeft om zo zijn ongerustheid te uiten over de luchtbombardementen door Rusland van de Turkmenen in Syrië, is er geen rechtvaardiging voor dat idee. Het is natuurlijk verontrustend voor Turkije dat de Russische vliegtuigen zich richten op de Turkmeense gebieden. Sommige van de doelgebieden zijn wijken met burgers zonder radicale groeperingen. Sterker nog, in de nasleep wordt Turkije opnieuw geconfronteerd met een grote stroom aan vluchtelingen. Echter, werden er diplomatieke initiatieven genomen en Turkije had haar bezorgdheid aan Rusland medegedeeld, en op 21 november, had de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Feridun Sinirlioğlu FM Lavrov samen met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Kerry opgeroepen om de aandacht te vestigen op de grens overtredingen en de aanvallen op de Turkmenen. De minister-president heeft hier aandacht aan besteed bij de VN Veiligheidsraad en eiste dat er de nodige maatregelen moesten worden genomen.
Turkije zou nooit een vliegtuig van een vriend als Rusland, om dergelijke redenen neer schieten. Bovendien zijn de risico's te groot.
Het betreffende incident is dus geen vergelding, maar de consequentie van de omgangsregels.
Het moet niet worden vergeten dat Turkije wordt omringd van Oekraïne tot het noorden, met een toneel van voortdurende confrontaties, en Syrië, wat een enorme vuurbol is, Irak, waar de spanningen nooit zijn afgenomen, in het zuiden. Met andere woorden, wereld staten worden vlak ernaast betrokken bij de oorlog en de Turkse grens is dan ook vaak in de vuurlinie. Het grensgebied is niet alleen de thuisbasis van de civiele nederzettingen, maar ook de plaats waar vluchtelingen worden onderbracht. De jarenlange eis van Turkije voor een veilige zone wordt voortdurend afgewezen door de VS, wat betekent dat de lijn wordt blootgesteld voor aanvallen. De gevoeligheid van Turkije over zijn eigen grens is uiteraard volkomen begrijpelijk.
Echter, het is voor ons onmogelijk om een maatregel goed te keuren, zoals een beleid, dat mogelijk met de dood zal eindigen en die zowel de piloten in de lucht als de mensen op het land in gevaar zal brengen. Grensbeveiliging is natuurlijk belangrijk, maar er moeten hiervoor verschillende diplomatieke middelen gebruikt worden en andere oplossingen moeten worden overwogen. Een manier die kan eindigen met de dood is niet de enige optie. Er dient een andere strategie te worden aangenomen.
Laten we verdergaan met de volgende stappen
De Russische leider Poetin heeft een sterk en verstandig karakter. Turkije heeft altijd op Poetins leiderschap en vriendschap vertrouwd. De Turken verwachten van de Russische leider dat hij met het hetzelfde goede gevoel zich bij deze gebeurtenis zal gedragen. We moeten niet vergeten dat zowel Rusland als Turkije oude lijnrechte posities ten opzichte van zaken zoals de Oekraïne Crisis, het Krim-probleem en Syrië, en hebben nooit hun buren lastig gevallen en wat nog belangrijker is, zijn de vriendschappelijke betrekkingen tussen hen. De Russische en Turkse volken zijn een enkele entiteit. Inspanningen om tot strijd tussen hen aan te zetten en waarschuwingen in de trant van: 'Turkije is gevaarlijk, dus ga er niet heen,' is dan ook de oprichter van de basis van vriendschap tussen de twee volkeren. Harde woorden van Poetin in de nasleep van het incident verbaasde niet alleen de Turken, maar ook de journalisten van Moskou. De gematigheid die ze hadden verwacht was er niet. De aanwezigheid van Turkije in het Midden-Oosten heeft altijd als een garantie voor hen gezorgd. Ze willen dat niet verliezen.
Turkije en Rusland willen elkaars vriendschap niet verliezen. Daarom dienen in deze warme dagen, strijdlustige woorden vermeden te worden, emotionele reacties moeten vermeden worden, en men moet zich ervan bewust zijn dat elke kwade zet verschrikkelijke gevolgen kan hebben die niet kan worden opgelost. Niets dat zou kunnen eindigen in spijt, of tot de beschadiging van onze bestaande vriendschap zou kunnen leiden of vriendschap in vijandschap zou kunnen omzetten dient gesproken over te worden. Rationele leiders dienen op dit punt heel voorzichtig te zijn, en dienen zich te richten op gematigde berichten en diplomatieke initiatieven. Met name in de eerste weken na dit incident.
Als iemand die zich lang heeft verzet tegen alle complotten met de bedoeling om Rusland van de rest van de wereld te isoleren, ben ik ervan overtuigd dat de Russische leider de basis van vrede zal aannemen en garanderen dat liefde en broederschap levendig worden gehouden. Russisch-Turkse vriendschap is erg belangrijk voor ons, en we zullen blijven streven, zelfs na deze gebeurtenis, om het te laten groeien. Echter, moeten leiders die handelen met een goed geweten en gezond verstand en een aanpak om liefde en vriendschapswaarden vast te stellen door niet in de val te lopen van trucs van de diepe staat met hun geheime plannen. De wereld heeft behoefte aan dergelijke initiatieven, en deze dagen vormen een tijd voor zelfopoffering.
