Uit Dhr. Adnan Oktar’s live interview op Çay TV en Kahramanmaraş Aksu TV op 28 januari 2010
ADNAN OKTAR: Maar mensen kunnen het aardse leven niet zo goed begrijpen, een deel van de mensen. Daarom laten ze zich te snel vangen aan deze wereld. Ik stel mij nu bijvoorbeeld een moslim voor, het eerste waar hij aan denkt, is zijn dochter te laten trouwen met een rijke echtgenoot. Dus het is zelfs al genoeg voor hem dat hij enkele keren het vrijdaggebed heeft uitgevoerd, of dat hij het feestgebed heeft uitgevoerd, is al genoeg. Ik zie dit zelfs in de vroomste gezinnen. Dus zelfs als hij helemaal niet gelooft in God, zegt hij dat zij haar wel op het rechte pad zal brengen. Hij hecht veel belang aan rijkdom. Dus hij zegt: “Je zult hem met de tijd wel opleiden, trek het je niet aan. Zolang hij fysiek in orde is, geld en middelen heeft, is het prima.” Zo zie je jonge meisjes die zich aan de islam gewijd hebben, plotseling veranderen in huisvrouwen. Ze staken al hun activiteiten, verliezen contact met al hun vrienden en geven al hun werk op. Wanneer je het hen vraagt, zeggen ze: we maken nu al deel uit van een gezin, we zijn nu al getrouwd. Ze beschouwen zichzelf dus als gelijk hebbend, ze ontwikkelen een logica om de islam niet dienstig te zijn. Maar, het volgende wordt vastgelegd in de koran: “Indien je bezittingen, je zonen, je angst voor recessie, je huizen, je stam, dierbaarder zijn voor u dan God, Zijn boodschapper en strijden op Zijn pad,” zegt Allah, dus als je dit liever hebt dan het strijden op het pad van God, “Wacht dan maar af”, zegt God. Dus, “Ik zal je hiervoor bestraffen”, zegt God. Een tijd daarna zien ze dat het leven inderdaad heel kort is. Twee maal tien jaar later is een jong meisje van 20 jaar een tante van 40 jaar geworden. Haar handen en haar gezicht rimpelen helemaal, ze nadert haar menopauze, al haar kracht verdwijnt, nietwaar? Dan beginnen de ziekten: kankers, maagzweren en vele andere ziekten beginnen en zo beseft ze dat het leven inderdaad heel kort is. Maar ze blijft het negeren. Want ze kijkt naar de samenleving, dus naar de menigte. Terwijl dat God zegt: “Als je je gaat schikken volgens de menigte op aarde, zullen ze je laten dwalen van de weg van God”, in de koran. Men moet zich niet houden aan de samenleving, men moet zich aan de koran houden. “Als je je gaat schikken volgens de menigte op aarde,” God accepteert dat niet, de koranvers is expliciet. Bijvoorbeeld als zijn kind gaat trouwen, vraagt hij aan zijn kind en aan de kandidaat: wat is je doel? “Carrière maken,” antwoordt hij. Maar dit is volledig irrelevant. Wat men hier moet doen, is zich volledig overgeven aan God en de pracht van deze wereld inzien. Want we zijn in een bijzondere omgeving. We zijn hier niet enkel gekomen om ons voort te planten of geld te verdienen. Stel dat hij geld en veel bezittingen heeft, decennia gaan zo snel voorbij als jaren. Het einde wordt in korte tijd bereikt. Als we het bijvoorbeeld aan jonge vrouwen van veertig jaar zullen vragen, zullen ze zeggen dat ze nog gisteren jongeren waren. Dus ze zijn in een moment tijd al 40 jaar geworden. Ook voor mensen van 60 lijkt hun jeugd als gisteren. Ze hebben die leeftijd ondenkbaar snel bereikt. Jonge mensen denken dat ze een lange tijd zullen leven. Maar dat is helemaal niet zo, dat zullen ze zien. Dit komt heel snel tot een einde. Daarna volgen onmiddellijk de kankers, de maagzweren, de hartproblemen. Ze worstelen hiermee in de ziekenhuizen. Van veertig tot vijftig jaar, is het periode waar kankers, maagzweren en hartproblemen het vaakst beginnen. Daarna begint dus het sterfperiode voor mensen. Vanaf dan verzetten ze zich tegen de dood, ze proberen om niet te sterven. Met medicijnen en behandelingen forceren ze het om in leven te blijven. Dus als ze aan zichzelf overgelaten zouden worden, zouden ze sterven, maar ze verzetten zich tegen de dood. Ze proberen op deze manier te leven. Maar dit is wat God benadrukt, niet dat Hij een behoefte heeft aan benadrukken, maar ik zeg het zo zodat de mensen het zullen begrijpenn. Hier is iets buitengewoons. God zegt dat Hij ons hier enkel heeft gestuurd heeft voor de beproeving en om Zijn dienaar te zijn. Maar ze blijven aanhouden dit niet te begrijpen. Ik bedoel, wat is er in deze wereld? Ze verkrijgen hun maaltijd met duizend en een moeilijkheden en daarna lijden ze aan de duizend en een nadelen van die maaltijd. Ze moeten zich elke dag wassen, nietwaar? Ze moeten zich elke dag verzorgen. Een vrouw bijvoorbeeld zal in een verschrikkelijke toestand verkeren als ze zich niet verzorgt. Een man zal ook in een verschillende toestand te verkeren. Ze brengen acht uur per dag door al slapend, dus bijna de helft, nietwaar? Ze brengen acht uur al slapend door en acht uur al werkend.
OKTAR BABUNA: Ook de verzorging neemt uren in beslag.
ADNAN OKTAR: Ja, en wat overblijft spenderen ze aan eten, aan zich wassen en dat soort dingen. De dag duurt niet lang genoeg, ze komen juist gepast toe. Ze eten zelfs vele maaltijden al rechtstaand. Hij eet bijvoorbeeld een belegd broodje omdat hij weinig tijd heeft. In al dat haast, zijn vele mensen toch geïntresseerd in deze wereld. Alsof ze werkelijk iets geweldigs zullen winnen uit deze wereld. Er is niets in deze wereld. Het beste aan de wereld is het houden van God, liefde voor God, zich binden aan God met passie, liefde voor de orders van God in de koran. Het uitvoeren van de orders van Allah is heerlijk. Geen toegevingen doen over de religie bijvoorbeeld is heel aangenaam. Het is heerlijk om geen toegevingen over de koran te doen. Het is zo heerlijk om zich strak vast te hechten aan de koran. Dit heeft een eigen diepte, een eigen heerlijk genot, een genoegen dat enkel gekend wordt door moslims. Het houden van God met een hartstochtelijke toewijding is een geweldige zegening en als we met passie van God houden, houden we ook met passie van mensen voor de goedkeuring door God. Als een manifestatie van God. Daarom heeft dit een diep, krachtig effect op ons. Verder is er niets speciaals aan mensen. De mens is een hoopje vlees dat uit eiwitten, botten, darmen, lever en milt bestaat, dus er is niets bijzonders. Het is omdat ze een manifestatie zijn van God, dat we hen zo graag zien. Dus de reden voor deze passie is dat ze een manifestatie zijn an God. Want God manifesteert zich als mens in onze hersenen, dit is hoe we zien. We houden van mensen, omdat we van God houden. Anders zou de mens niets betekenen voor ons, de wereld zou ook niets betekenen. De zeeën en de bergen zouden ons schrik aanjagen, zelfs de mensen zouden ons afschrikken. Een mens zou een schuilplaats zoeken, telkens wanneer hij een ander mens ziet. Dus niets zou betekenis hebben. Omdat we van God houden, zijn deze liefde en passie zo hevig in onze ziel. Want God is oneindig mooi en Hij heeft ons een ziel met eeuwige liefde gegeven. Als dit in werking treedt, dus als de persoon een gelovige wordt, dan houdt hij met passie van het paradijs. Hij houdt met passie van de bomen van het paradijs, van de planten, de mensen, de kinderen, dames en van alles van het paradijs. Hij houdt van God met passie. Daarom beleeft hij zo een groot genot. Als je nu een atheïst zou gaan zetten in het paradijs, zou de man zich daar vervelen. De woningen van het paradijs zouden niets betekenen voor hem. Hij zou zich storen aan de mensen in het paradijs. Dus het kan enkel heerlijk zijn met geloof.
