Engeland is een land met een krachtige diepe staatsstructuur. Deze diepgewortelde kracht is een van de oudste entiteiten in de geschiedenis en, in het algemeen, heeft deze een aanzienlijke invloed op de hele wereld. Het is om deze reden dat geen enkele van de belangrijkste beslissingen van Engeland spontaan werden gemaakt. Dergelijke plannen worden altijd bedacht door de diepe staat.
Het resultaat van het recente referendum voor de toekomst van Groot-Brittannië in de Europese Unie (EU) moet ook worden bekeken vanuit dat perspectief. Het is geen spontane actie voor een machtig land als Engeland om een beslissing te nemen die zal leiden tot de afscheiding van de EU. Deze beslissing heeft alleen de rechtse groeperingen in heel Europa aangemoedigd. Bepaalde andere landen die als gevolg van de EU schade hebben ondervonden, kunnen deze gang van zaken als positief beschouwen. Echter, de afscheiding biedt geen enkel voordeel voor het land en de mensen. De EU is een gemeenschap die de pionier van een mooie, langverwachte ideaal is geworden. Niemand bij zijn volle verstand zou baat hebben in de vernietiging van alles wat mooi is.
Waarom de Engels diepe staat moedwillig een beslissing neemt die zal leiden tot een afscheiding en dissidentie, is het onderwerp van een andere kolom. De punten die we in dit artikel zullen benadrukken zijn de redenen die Europa hebben geleid naar de rand van desintegratie en de veelbesproken kwestie van de Turkse EU-lidmaatschap.
De geografie van Europa bestaat uit mensen met gemeenschappelijke tradities en smaken en ze leven in harmonie. Het is om deze reden dat, voor een lange tijd, de EU succes heeft behaald. Het is een gemeenschap die voortdurend vooruitgang boekt en is in staat om de geest van solidariteit tussen haar leden te verbeteren. De wortels zijn verankert in de fundering van de douane-unie, de organisatie is een land geworden naar aanleiding van de afschaffing van de grenzen binnen Europa.
Het is juist dat de EU is geconfronteerd met een aantal problemen die te wijten zijn aan de diversiteit, maar de verschillen zijn in vele aspecten goed. Eenheid onder mensen van verschillende religies en tradities boekt vooruitgang. Echter, als dit voortvloeit uit een verschil in kwaliteit, dan zal er tegen die koers alleen kwelling, woede en onenigheid brengen.
Toen de EU voor het eerst werd opgericht, werd er een bepaald kader gevormd van een bepaalde kwaliteit. Het is om deze reden dat de EU altijd de wetenschap, kunst, kunstenaars, esthetiek en de kwaliteit wordt gewaardeerd als de belangrijkste voorwaarde. Er is geen twijfel dat de mensen in Europa niet perfect zijn; ze hebben zeker hun eigen fouten. Maar het is waar dat ze een voorbeeld zijn voor de hele wereld en om ze in verschillende gebieden te volgen.
Zo zal het goed zijn om de recent veelbesproken Turkse lidmaatschap in de EU te vermelden. Het zou relevant zijn om hier te vermelden dat de commotie over de aansluiting van de Turken binnen de EU opmerkelijk is afgenomen. Uit een recente opiniepeiling blijkt dat slechts 14 procent van mening is dat Turkije vastbesloten moet zijn de EU-lidmaatschap na te streven. De vraag "Waarom heeft Turkije de afgelopen laatste 50 jaar gewacht?" wordt vaak gevraagd. En de belangrijkste reden dat de laatste tijd is gesuggereerd is dat "Turkije een islamitisch land is’’. Zozeer zelfs, dat het tarief van degenen die geloven dat de EU heeft afslaan het lidmaatschaps proces van Turkije "Omdat het een islamitisch land is" zo hoog als 60 procent. Dit is echter een onjuiste beoordeling. Helaas is als gevolg van het volgen van diverse bijgeloof en een scheve interpretatie van de islam, de meerderheid van de moslimgemeenschap afgedwaald van een fatsoenlijke en goede kwaliteit van leven, dat de kern is van de islam. In plaats van respect en liefde jegens anderen, vespreiden bepaalde misleide facties in de islamitische haat. In schril contrast met de leer van de islam, zijn ze gestopt met de zorg over hun kleding, hun eet- en drinkgewoonten en hun omgangsvormen. Zeker, niet alle moslims zijn zo; Er zijn inderdaad mensen onder de moslims die zich onderscheiden door hun hoffelijkheid en kwaliteit. Maar het is ook waar dat de andere mensen binnen de moslimgemeenschap die kwaliteit negeren en een dergelijke minachting overwegen als een religieuze verplichting, een meerderheid vormen. Het is heel teleurstellend dat ondanks zijn democratische en seculiere regime, Turkije ook een groep heeft die zwelgt in een dergelijk gebrek aan kwaliteit, en hun bestaan veroorzaakt onrust onder de meerderheid van het Turkse publiek als in Europa. Het is heel duidelijk dat de EU aanzienlijke voordelen uit Turkije zal winnen op het gebied van de landbouw en de infrastructuur van Turkije. Dit zijn echter niet de vereiste voor EU-lidmaatschap kwalificaties; Het is onlogisch om de oorzaak ergens anders te zoeken.
De islam is niet de belangrijkste zorg van Europa; Het is het bijgeloof. Turkije moet de kwaliteit zo perfect mogelijk ervaren en niet wijken voor het gebrek aan kwaliteit van de kwezels te bevorderen, dan zou het onmiddellijk en zonder aarzelen worden toegelaten tot de EU, ongeacht het feit dat het een moslim-meerderheid land is.
Kwaliteit is de naam voor de schoonheid van het leven. Het leven heeft alleen zin door kwaliteit. Gods mooie creaties hebben alleen door kwaliteit een betekenis. Kwaliteit is edel. Egoïsme en wraakzucht hebben geen plaats in de islam. Hoogwaardige samenlevingen nemen geen toevlucht tot woede en geweld. Het is noodzakelijk voor moslims om de kwaliteit te nemen als een manier van leven.
Als we voor Turkije spreken; vanwege alle redenen die hierboven vermeld zijn, moet er onmiddelijk een "Ministerie van Kwaliteit en Kunst" worden gevormd. Dit is niet alleen een stap gezet in de richting van het bereiken van het EU-lidmaatschap. Boven alles, dit is wat wij, het Turkse volk, nodig hebben. De belangrijkste islamitische gemeenschappen die de kwaliteit moeten aannemen als hun manier van leven moeten modellen zijn voor de hele wereld, het bevorderen van de geest van de kwaliteit die inherent is in de Koran.
Wanneer dit gebeurt, zal er geen enkel land in de wereld zijn die zich niet wenst aan te sluiten in een vereniging van liefde.
Adnan Oktar’s artikel in Arab News: http://www.harunyahya.com/en/Makaleler/224642/The-EU-Brexit-and-Turkey
