Het plan om Turkije te verdelen!

Erdogan heeft de ellende die er de laatste tijd in het land heeft plaatsgevonden, met deze woorden samengevat; als wij niet stevig in onze schoenen zouden staan zou het mes wat ze achter in de rug van Turkije wilden steken, ervoor zorgen dat we niet veel zouden verschillen van de landen om ons heen. Ze zouden een keer de situatie veranderen net zoals in Oekraïne en de andere keer net zoals in Egypte. Wat ze met Egypte, Oekraïne, Syrië hebben gedaan hetzelfde wilden ze met Turkije ook doen.

De meeste aandacht waar minister president Erdogan de aandacht op heeft gevestigd is het Midden-Oosten, en het plan om Turkije te verdelen. Na de val van het Ottomaanse rijk bleef de provocatie na de Tweede Wereld oorlog toenemen.

DE PROGNOSES VOOR DE VERDELING VAN DE MIDDEN-OOSTEN LANDEN

Tenslotte heeft Robin Wright in de New York Times een analyse hierover gemaakt. In september 2013 is er gepubliceerd over de kaart van Wright van de verdeling van Irak in drieën, Syrië in drieën, Arabië in vijfen, Jemen in tween en Libië in drieën. In september 2012 was er in de analyse van Frank Jacobs en Parag Khanna in The New York Times geplubiceerd dat Koerdistan werd opgericht en Syrië was verdeeld.   

Om deze analyses beter te begrijpen, is het misschien handig om de analyses van Oded Yinon dat 31 jaar geleden in 1982 in het tijdschrift Kivunim werd geplubiceerd te herinneren:

Libanon zal wat al eigenlijk in feite zo is in vijfen worden verdeeld. Deze regio’s, zullen een Maronitische-Christen, een moslimgebied, een Druzen regio met een Sjiitische gebied met de militie van Haddad's het gebied onder Israelische controle omvatten. Daarna zal er naar de verdeling op basis van de etnische en sekretarische verdeeldheid gekeken worden van Syrië en Irak. Er wordt voorzien  van een verdeling met aan de kust van Syrië een Alavieten staat, een Soennitische staat in de regio Aleppo, een andere Soennitische staat in Damascus en een Druzen staat in Golan, Hauri en in het noorden van Jordanië. In het Project is het doel om Irak in drieën te verdelen, om in Irak in de omgeving van Basra een Sjiitische staat in het zuiden op te richten, een Koerdische regio in het noorden in de omgeving van Mosul, en in het midden in de omgeving van Bagdad een Soennitische staat op te richten.  

VERDEELDE KAARTEN VAN TURKIJE

De laatste 10 jaar wordt er; in het tijdschrift American Washington Report on Middle East Affairs, in het tijdschrift Armed Forces Journal, de door het US Congressional Research Center opgestelde rapport’’ 'Koerden Na Saddam',  het rapport dat door de Amerikaanse National Intelligence Director dat elk 5 jaar wordt opgesteld 'Global Trends 2030: Alternatieve Werelden, in de boeken van Ralph Peters, in de lessen van de Nato defensie college, op de website van de English stadiums Football, in de Duitse tijdschrift Zenith, in een uitvoeringsvorm van Google, op de kaarten die worden getoond in het Europees Parlement, op Britannica.com, op CNN International, in Griekenland op de seminar van de 'crisisbeheersing in Athene 2007', op de boekenbeurs van Frankfurt, in het kantoor van de Israelische premier Turkije op tientallen plekken samen met de opgestelde kaarten van Eurominority vereniging verdeeld vertoond. En dat zal blijven worden vertoond. Daarom is het belangrijk dat Turkije in eenheid en solidariteit blijft.

De energie die het hart van het Midden-Oosten vormt, is de laatste eeuw net een puzzel van het imperialisme. De tot het Ottomaanse Rijk behorende regio’s waren door Sykes en Picot in 1916,  op een met de liniaal getekende kaart, kunstmatig verdeeld. In de periode van de koude oorlog na de Tweede wereld oorlog waren er tientallen plannen gemaakt om de regio te verdelen. De voorstanders van de koude oorlog, die in de jaren 70 probeerden om de energiebronnen in handen te krijgen. Richard Nixon had de volgende verklaring uitgebracht:

Sommigen denken dat de USSR een bedreiging vormt in het Midden-Oosten, en sommigen zeggen dat het echte gevaar van de Palestijnen komt. En ik zeg dan dat het echte gevaar de moslims zijn die de vorming van de eenheid van de Islamitische Unie van Noord-Afrika tot Indonesië willen oprichten, en die zo zijn burgers naar het verleden willen brengen.

De NAVO-lidstaten die onder de invloed waren geraakt van de mentaliteit van het Amerikaanse Neoconservatisme begonnen in de jaren 90 dit soort omschrijvingen grondig te bespreken. De USSR viel uiteen waardoor er voor de NAVO naar nieuwe vijand defenities werden gezocht. In deze periode had Margaret Thatcher verklaard dat de nieuwe vijand van de NAVO de ‘Islam’ was en de voormalig NAVO-secretaris-generaal Willy Claes had na de val van het communisme verklaard dat de Islam het grootste gevaar vormde. Claes zou verklaren dat de nieuwe missie van de NATO een strijd zou zijn tegen het Islamitisch fundamentalisme in het land, en dat er zelfs als het noodzakelijk zou zijn een militaire interventie zou kunnen plaatsvinden.

Onder leiding van Rumsfeld, Cheney, Wolfowitz, Perle en Kristol waren de Amerikaanse Neoconservatisme politici met de in 1997 gemaakte ‘’New American Century Project’’, overeengekomen om als het nodig was de landen binnen te vallen, te verdelen en mogelijk te beheren.

De voormalige Amerikaanse president Bush, had na de aanslagen van 11 september aangegeven dat ze een kruistocht tegen het terrorisme waren begonnen. Bush ging in Irak met zijn woorden; ‘’ Gog en Magog zijn aan het werk in het Midden-Oosten, de voorspellingen in de Bijbel zouden zijn voltooid, dit is de wil van God, voordat het nieuwe tijdperk in gaat wil God door dit te gebruiken eerst zijn vijanden elimineren’’ het land bezetten. De thesis van Huntington van de ‘botsing van beschavingen’ werden door de Necons op de wereldpolitiek toegepast.

Condolezza Rice had in de tijd toen zij consult was en verantwoordelijk was voor de veiligheid een artikel in de Washington Post geschreven, met de titel "Omzetting van het Midden-Oosten '. In haar artikel sprak zij over de nood door de dreiging van het radicalisme en samengevat het brengen van democratie in de 22 landen. In Irak zijn er 1,2 miljoen mensen omgekomen en in Afghanistan honderdduizenden. Er is noch democratie gekomen, noch is het radicalisme opgelost. De Neoconservatisme politiek heeft verloren, maar de plannen en projecten zijn nog van kracht. CIA en Soros met steun en opleiding van OTPOR, zijn er net als Canvas vele professionele internationale formaties bezig door straatrellen de staten te vernietigen. Er wordt bij de ongewenste staten en overheden geprobeerd om ze economische schade toe te brengen en ze zo zwak te maken.  

Als we al deze historische feiten onder de loep nemen, is het niet juist om te stellen dat achter de belangrijke gebeurtenissen in Turkije die hebben plaatsgevonden geen krachten van buitenaf zijn. Dezelfde verkeerde constatering is ook het geval geweest bij Joegoslavië, Irak, Syrië, Jemen, Libië, Oekraïne, Soedan en Libanon die zijn nu allemaal of uiteengevallen of ze worden nu nog verdeeld.

Tot slotte is het heel erg belangrijk dat er een sterk Turkije is, die mensen van elke mening, sekte en religie met liefde zal omarmen, die de brug zal vormen tussen het oosten en het westen en het idee heeft om de wereld in een paradijs te veranderen.

Een artikel van: Seral Köprülü