DE ONBEGAANBARE GRENZEN TUSSEN DE VARIATIES EN DE SOORTEN
Variatie is een term dat wordt gebruikt in de genetica en betekent diversificatie. Deze genetische gebeurtenis, zorgt ervoor dat de individuen in een levende wezen verschillende kenmerken krijgen. Bijvoorbeeld alle mensen op de aarde hebben in principe dezelfde genetische informatie. Door deze genetische informatie, dat voorzover de grenzen van de variatie toestaat, hebben sommige mensen spleet ogen, zijn roodharig, hebben een langere neus of zijn kwa lente korter. Deze grens wordt hier het genenpoel genoemd.
Alle functies van een soort die zich in de genenpoel bevinden kan door variatie op verschillende manieren zich voordoen. Als gevolg van deze variatie kan bijvoorbeeld een reptielsoort een iets langere staart hebben dan een andere of er kunnen zich kortbenige soorten voordoen. Dit allemaal omdat de informatie van de kortbenige en de langbenige in de genenpoel van de reptiel is. Maar de variatie kan er niet voor zorgen dat reptielen in vogels veranderen door bijvoorbeeld vleugels op de reptielen te zetten, veren toe te voegen of om hun metabolisme te veranderen.
Voor deze dergelijke transformatie vereist in de levende wezen een toename van de genetische informatie wat bij variaties niet het geval is. De evolutionisten proberen het soort wat in de variaties bevind als bewijs voor hun theorie te laten zien. Darwin had in zijn boek ‘’de oorsprong van de soorten’’ de verschillende voorbeelden van variaties als sterkste bewijs van zijn theorie laten zien.
Volgens Darwin zouden bijvoorbeeld de koeien uiteindelijk transformeren in een ander soort, doordat de dierenfokkers verschillende rassen koeien met elkaar lieten paren voor het produceren van meer melk.
Darwin’s beste uitdrukking over het idee van de onbeperkte variatie was de zin wat hij in zijn boek had geschreven nm: ‘’ ik zie helemaal geen probleem als een beer soort die door natuurlijke selectie langer in het water kan leven door het verkrijgen van kenmerken die hiervoor relevant zijn, geleidelijk een grotere mond zal krijgen en uiteindelijk in een walvis zal veranderen. Maar dit idee van Darwin was volkomen verkeerd. De variatie vormt geen bewijs voor de evolutie. Variatie bestaat uit de bestaande genetische informatie die in de genenpoel van verschillende combinaties tevoorschijn komt en zorgt er niet voor dat de genetische informatie een nieuwe kenmerk krijgt. Dus een beer verandert zeker niet in een walvis.
