All-llahu (Zoti) mbështet gjithkënd qe ka një mëndje te shëndetshme  dhe ndjenja te përgjegjshme për te jetuar sipas moralit te Kur’anit dhe plotësimit të urdherave të All-llahut.Ato te cilët performojnë akte të adhurimit jetojnë një jetë të mirë në këtë  botë dhe fitojnë një jetë te përjetshme në Parajsë.Shtyrja me qëllim e lutjeve me mendime të tilla si”Unë më mirë te gëzoj vitet e rinisë. Unë mund të adhuroj  dhe të falem kur të plakem dhe kështu të fitoj jetën ne Parajse’’ mund t’i shkaktojë këtyre njerëzve të humbasin jetën e tyre ne  botën e përtejme,sepse

Nuk është pendim (i pranueshëm) i atyre që vazhdimisht bëjnë punë të këqia dhe vetëm atëherë kur t’i vjen vdekja ndonjërit prej tyre, të thotë: “Unë tash u pendova!” e as i atyre që vdesin duke qenë jobesimtarë. Ndaj tyre kemi përgatitur dënim të ashpër. (Sura EN NİSE, 18)

Gjithashtu kujtohu që asnjë nuk e di kur ai ose ajo do te vdesë.Kështu që është një gabim i madh  ta shtysh adhurimin ndaj Zotit sepse pas vdekjes nuk ka asnjë mundësi  pavarësisht keqardhjes dhe dëshirës per ty kthyer dhe një herë në jetë.

Nuk është e pranueshme të mos kryesh aktet e adhurimit ndaj Zotit tënd ,duke thënë:”Unë kam nje zemër te pastër”

Bota është një vend provimi ,një sprovë për gjithkënd.All-llahu e informon njerëzimin për këtë fakt në Ku’ran: ” 67:2. Ai është që krijoi vdekjen dhe jetën, për t’ju provuar se cili prej jush është më vepërmirë. Ai është ngadhënjyesi, mëkatfalësi ." (Sura el-Mulk) Si një kerkesë e kësaj prove, njerëzve  i llogaritet çdo veprim  dhe cdo akt adhurimi që aktualisht kryejnë apo shtyjnë.Nëte tilla raste, vetem deliresia ,pastërtia e zemrës nuk mund të jetë një mjet matës.Padyshim se kjo deliresi apo pastërti,vullneti i mirë dhe një personalitet i ndershëm janë të vlefshme në fushëpamjen e All-llahut, por shenja me sinjifikative e dëliresise dhe e sinqeritetit  është plotësimi i përpiktë  i urdhrave të Tij.Kështu që, ska rëndësi shumë sa mirëbërës ato deklarojnë se janë, njerëzit që nuk përformojnë aktet e përshkruara të adhurimit,duhet t’i frikësohen All-llahut dhe  se ato qe nuk veprojnë sipas kënaqësisë së Tij të mirë  dhe Kur’anit nuk do të takohen me atë që ato presin në botën e përtejme.Përveç kësaj vetem Kur’ani mund te masë “pastërtine e zemrës. " Me fjalë te tjera,njerëzit mund të thonë që ato janë te pastër vetëm në qoftëe se ato janë te sinqertë në pajtim ose pëlqim me vlerat morale të Kur’anit.Pra është e pakuptimtë për to,  të deklarojnë të kenë një zemër të pastër e bazuar vetëm ne kodin e tyre të vlerave.