WIE VERGIFFENIS VRAAGT, MOET OOK VERGEVEND ZIJN.

In een ziel van elke persoon zitten er veel negatieve eigenschappen zoals, egoïsme, afgunst, haat, woede en ongevoeligheid.

Een persoon kan echter deze aspecten opleiden wanneer men gelooft in God. Door zijn eigen moraal te verfaaien kan een persoon de ware vrede en geluk verkrijgen.

Wanneer de mens achter zijn ziel versleept raakt door zijn ongeloof, kunnen de kwade eigenschappen van de ziel, de ziel van de persoon veroveren en de ongelukkigheid verwerken in alle cellen.

in dit geval streeft de persoon een egoïstisch leven. Men maakt zich los van haat, trekt zich weg van liefde en concentreert zich om altijd voor zijn eigen behoefte te leven. Dit is een extreem gevaarlijke situatie.

Wegens de plicht van beproeving beleeft een persoon weleens gebeurtenissen waar men niet tevreden over is. Voorbeelden zoals kwetsende woorden of een onbeleefde houding. Als een persoon geen geduld en geen berusting heeft dat door het geloof van het hart komt, treedt in dergelijke situaties de behoefte naar het kwade waardoor de persoon zich overgeeft aan woede. De onderwerpen die vreedzaam en makkelijk opgelost kunnen worden, kunnen veranderen in een probleem. De hoofdoorzaak van ruzies, conflicten, boosheid en oorlogen worden door deze problemen veroorzaakt.

Mensen die elkaar niet barmhartig en genadevol benaderen kunnen zelfs bij normale situaties de middenweg niet vinden. Zij voeren onnodige discussies en maken ruzie. Er zijn zelfs dergelijke mensen die door één woord levenslang boos op een persoon worden, en hem/haar negeert. Nochtans maakt het niet vergeven, geen medeleven tonen en het niet vergeven van de fouten, de persoon zeer onrustig. Een hart dat niet vergeeft vult zich met geheime problemen en wordt onrustig.

Elk mens die een fout maakt verwacht dat die vergeven wordt, dat zijn fouten op een positieve manier bekeken worden, en wil niet dat die herinnert wordt door zijn negatieve aspecten. Hij hoopt dat zijn zonden die hij begaan heeft door ALLAH worden vergeven. Dit Geldt voor iedereen. Sommige mensen vragen voor zichzelf een onvoorwaardelijke vergiffenis, terwijl zij niet dezelfde tolerantie tonen aan anderen.

Maar waarom wil iemand voorkomen dat anderen vergeven worden, terwijl hij zelf ongeacht welke toestand dan ook vergeven wordt?

Ten eerste is vergeven, kalm zijn, de harten van de mensen niet breken, maar wel de harten overwinnen de kenmerken van de gelovigen. Er wordt zelfs in de Koran aanbevolen om tegen het kwade vergevend te zijn:

Doch de vergelding van het kwade is het daaraan gelijke; maar wie vergeeft en verbetering voor ogen houdt, zijn loon rust bij Allah. Voorzeker, Hij houdt niet van de onrechtvaardigen. (A-Shoeraa,40)

Als een mens zijn ziel heel goed kent en deze ontwikkelt met de angst voor God, De Koran en zijn geloof, dan wordt de wereld als een Hemel. Een gelovige die weet dat hij zijn lot leeft, de gebeurtenissen die hij meemaakt positief bekijkt en zich verbindt met een grote liefde aan God is altijd vergevend en tolerant. Hij geeft vrede aan zijn omgeving. Eveneens weet hij heel goed dat vergeven een deugd is, en verwelkomt alle negatieve gebeurtenissen met vrolijkheid.

Ik zoek toevlucht bij Allah tegen de vervloekte satan; Wie van jullie, deugdzaam en rijk is, naar u kennissen,naar armen en wie naar God gelooft moet behulpzaam zijn, jullie moeten hun vergeven en tolerantie tonen. Zou jullie niet graag willen dat God vergeeft? God is barmhartig en genadevol. (A-Noer, 22)

Wat de gelovigen eigenlijk zou storen is de wensen van God niet te volgen. Personen die een dergelijke ziel hebben, hebben de gebeurtenissen geen belang. Een gelovige richt zich volledig tot God die met al zijn kracht het universum beheert. De ongelovigen willen wraak nemen op elkaar omdat ze verstikken door negatieve en haatwekkende situaties. Op deze wijze trekt de Satan hen in een donkere, Helse, vol ontberingde en twistte leven in. Liefdeloze en zelfzuchtige zielen botsen met elkaar in deze wereld en ook in het Hiernamaals.

Het is een zeer mooi gedrag en een mooi voorbeeld van onze profeet Mohammed(vzmh) dat hij Vahsi vergaf die Hazrat Hamza had vermoord, van wie hij veel hield. Door de Moslims genaamd als Vahsi (Wild), in het leven van deze heilige metgezel is mededogen, barmhartigheid en vergiffenis van God op een mooie manier zichtbaar via onze profeet (vzmh). Ook werden de broers van Hazrat Yusuf(vzmh) vergeven, en toonden een mooie zeden die hem jarenlang hadden vergeten toen hij in de gevangenis zat en hem in de put hadden gegooid. De profeten toonden ook altijd vergiffenis aan ongelovigen en manifesteerden zich in Gods vergeving, terwijl ze hen beschuldigden van krankzinnigheid, bespotten en werden bedreigd.Zij hebben aan de ongelovigen getoond dat ze zich overgeven aan het lot van God.

Alle gelovigen moeten ernaar streven om deze hoge moraal te bereiken die God in de Koran ons onderwijst. Men moet vergevingsgezind zijn en gedurende het hele leven onvermoeibaar en vastberadenheid tonen en de gebeurtenissen benaderen met meedogendheid. De volwassendheid, diep denken en overgave aan God is wat passend is voor een gelovige. Men moet ook niet vergeten dat het niet belangrijk is dat een dienaar een andere dienaar vergeeft, maar wel dat God het vergeeft. Hoe meer een mens medelevend en vergevingsgezind is, hoe meer hij barmhartigheid zal krijgen. Een gelovige weet dit feit waardoor hij altijd een barmhartige en vergevingsgezinde houding vertoont om Gods tevredenheid te verdienen. Het universum is voor liefde gecreëerd. Daarom is leven met een hart vol liefde en mededogen het meest accurate.