In de afgelopen weken hebben nieuwe tragedies, waarbij wanhopige vluchtelingen die de veiligheid in Europa opzoeken, de krantenkoppen gehaald. De meest recente beelden van een verdronken driejarig Syrisch jongetje, geïdentificeerd als Aylan Kurdi, op een strand in Turkije bracht de vluchtelingencrisis wereldwijd onder de aandacht en trok de publieke aandacht voor een crisis die daadwerkelijk al jaren aan de gang is. De foto toonde een klein lichaam dat was aangespoeld, liggend met zijn gezicht op het zand. Zijn vijf jaar oude broertje en de moeder van Aylan stierven ook tijdens hetzelfde incident toen ze Syrië ontvluchtten en probeerden de Egeïsche Zee over te steken om Griekenland te bereiken. Deze foto van een levenloos kind verspreidde zich snel online en leidde tot een wijdverspreide sympathie en eist dat de Europese landen meer gaan doen om de vluchtelingen te helpen. Dit was niet het enige hartverscheurende incident. In Macedonië werden gekwelde mensen in kampen gruwelijk behandeld door de Macedonische politie en in Frankrijk hadden een aantal immigranten een riskante confrontatie met de politie toen ze probeerden naar Engeland te reizen, wat ook de aandacht van het publiek trok.
Een andere schokkende ontwikkeling vond plaats in Oostenrijk. Op een schijnbaar normale dag bleek een verlaten truck aan de kant van de weg een tafereel van onbeschrijfelijke verschrikking. In de truck lagen de lichamen van 71 vluchtelingen, waaronder vrouwen en vier kinderen die de dood vonden door verstikking. Deze mensen stierven schreeuwend en schoppend om zuurstof, misschien slechts op enkele meters afstand van hulp en op een plaats waar de mensenrechten hoog in het vaandel staan. In plaats daarvan werden ze achtergelaten om te sterven op de meest gruwelijke manier terwijl de normale routine van het leven buiten op de gebruikelijke manier doorging.
Het is zo klaar als een klontje dat onze wereld schreeuwt om hulp. Mensen schreeuwen om geholpen te worden. Bijna altijd zijn hun kreten aan dovemansoren gericht, omdat deze desolate en onderdrukte mensen in nood zich wenden voor hulp tot degenen die geen interesse hebben om hen te helpen. De mensen die het goed hebben zijn meer bezorgd over het behoud van hun status quo.
De enige positieve kant aan de recente ontwikkelingen is het feit dat ze eindelijk de aandacht van de wereld hebben en de harten van de politici hebben verzacht. Het martelaarschap van de kleine Aylan in het bijzonder opende zelfs de meest gesloten ogen en zorgde voor een belangrijke verandering. Als gevolg van deze incidenten, veranderden veel Europese landen hun aanpak met betrekking tot de vluchtelingencrisis en besloten om de aantallen vluchtelingen die zij zouden accepteren te verhogen. Hoewel dit een goed begin is en we hopen dat dit zich zal voortzetten, is het nog steeds belangrijk om de reële getallen te zien om beter inzicht te krijgen in de ernst van de situatie.
Sinds de burgeroorlog vijf jaar geleden uitbrak in Syrië, is de helft van de totale Syrische bevolking ontheemd. Vier miljoen mensen hebben hun toevlucht gezocht in de buurlanden. Turkije, een relatief arm land met een BNP van slechts $ 10.000 per jaar, verwelkomde een duizelingwekkende 1,9 miljoen Syrische vluchtelingen en besteedde hier ongeveer zes miljard dollar aan. Het Verenigd Koninkrijk, een van de beste economieën ter wereld, met een BNP van $ 40.000, verwelkomde aanvankelijk 187 mensen, maar besloot om na de recente incidenten dit getal te verhogen naar 20.000 tot 2020. Libanon verwelkomde 1,1 miljoen Syriërs met een jaarlijkse BNP van slechts $ 9.144. Noorwegen, een van de rijkste landen ter wereld met een ongelooflijke jaarlijkse BNP van $ 100.000, accepteerde slechts 1000 Syriërs. Duitsland toonde een lovenswaardige aanpak en Merkel zei dat ze 800.000 asielzoekers dit jaar verwachten. Hetzelfde kan niet gezegd worden over de VS, aangezien 's werelds zelfverklaarde supermacht slechts ongeveer 1000 vluchtelingen heeft geaccepteerd en volgens een artikel uit de Washington Post bedroeg hun totale steun aan Syrië $ 3.100.000 per dag in 2014 en besteden ze $ 10,5 miljoen dagelijks aan de bestrijding van ISIS. [v]
Gianni Pittella, fractievoorzitter van het Europees Parlement vestigde ook de aandacht op deze schandalige situatie: "Het feit dat de lidstaten er niet in geslaagd zijn om na vijf maanden een akkoord te bereiken over de plaatsing van slechts 40.000 vluchtelingen is belachelijk... Hoewel sommige EU-lidstaten kibbelen over de vraag of ze 250 of 500 vluchtelingen op moeten nemen, hebben Turkije, Libanon en Jordanië al meer dan 3,5 miljoen mensen opgenomen. Dit is zowel een bewijs van de menselijkheid als de solidariteit van deze landen en een aanklacht tegen Europa's gebrek aan beiden. Hoe kunnen we nog het humanitaire leiderschap van de wereld claimen in het licht van dergelijke cijfers?"
Europa wordt beschouwd als de bakermat van de beschaving. Het was een pionier op het gebied van de mensenrechten, vrijheden en beloofde een veilige haven voor iedereen te zijn. Maar de huidige situatie toont het tegenovergestelde. In plaats van het aanbieden van een veilig onderdak en een vooruitzicht op een waardig leven, ongeacht etnische afkomst, sluit Europa koppig haar ogen en oren en geeft geen gehoor aan de oproepen voor hulp van de onderdrukten en de berooiden. Bovendien toont het een schokkende discriminerende houding tegenover moslims. Hoewel het radicalisme in de islamitische landen een deel van het probleem is, kan niets het rechtvaardigen om de deuren voor mensen die hulp nodig hebben te sluiten. Vooral als vrouwen, kinderen en ouderen worden geconfronteerd met een naderende dood, marteling, armoede, honger en misbruik. Daarom is het echte probleem gelegen in de diepgewortelde liefdeloosheid en het gebrek aan mededogen. Het is duidelijk dat Europa en de andere rijke landen in de wereld deze mensen gemakkelijk kunnen verwelkomen en verzorgen. Ze kunnen gemakkelijk financiële middelen verstrekken om hun behoeften te dekken en hen een respectabel, waardig leven te geven. Door middel van educatieve programma's kunnen ze deze mensen helpen om zich aan te passen aan hun nieuwe omgeving en zo bijdragen dat ze burgers worden die verre van radicale tendensen staan. Helaas gebeurt dit niet en de Westerse wereld kiest ervoor om onwetendheid te bepleiten.
Toch gedijt de geest van het menselijk fatsoen en mededogen nog steeds in Europa, vooral in de harten van de mensen zelf. Dit werd duidelijk in recente incidenten waarbij duizenden Europeanen de vluchtelingen die in de treinen zaten te hulp schoten en lieten zien dat ze welkom waren. Dus het is nog niet te laat en Europa is prima in staat om zichzelf te veranderen, aangezien ze dit al diverse keren hebben gedaan in het verleden. Het enige wat gedaan moet worden is om zich opnieuw in te zetten als een voorvechter van de mensenrechten en vrijheden. De wereld heeft Europa niet opgegeven, dus moet Europa ook de wereld niet opgeven.
Morocco World News & Harakah Daily:
http://www.moroccoworldnews.com/2015/09/167546/once-upon-a-time-there-was-europe/#_edn5
http://www.harakahdaily.net/index.php/headline-english/37363-once-upon-a-time-there-was-europe
