Vooral de laatste tijd merken wij dat sommige christenen allerlei onjuiste beweringen uiten over de moslims. Deze mensen menen zich hierbij te baseren op bepaalde gebeurtenissen en trachten op die manier de moslims voor te stellen als bloedvergietende wrede mensen terwijl dit niets te maken heeft met de werkelijkheid. De wrede praktijken die in verschillende delen van de wereld worden uitgevoerd, worden door bepaalde groeperingen onterecht toegeschreven aan de Islam. De defensieve oorlogen die door moslims uit noodzaak gevoerd zijn, worden als voorbeeld aangehaald om de Islam die de Koran voorschrijft helemaal anders te presenteren. Zodoende uiten zij een grote lastering zonder enige grond van waarheid. Deze mensen kennen de Islam niet en de ware aard van de mensen die onrecht plegen in naam van de Islam kennen ze evenmin. Ze slagen er maar niet in om deze feiten met een gezond verstand logisch te beoordelen.

Zij die deze beweringen uiten, menen dat mensen die overal in de wereld in naam van de Islam terreur zaaien, vrome moslims zijn die strikt volgens de Koran leven. Nochtans hebben deze personen totaal geen binding met de Islam, noch met de Koran. Het merendeel van de hedendaagse wereldbekende terroristenleiders zijn in realiteit speciaal getrainde geheim agenten die opgeleid zijn om provocaties uit te lokken. Ze zijn verbonden aan bekende inlichtingendiensten in Amerika en Europa en handelen rechtstreeks in opdracht van de betrokken geheime diensten. Deze personen hebben allen een darwinistisch-materialistische scholing genoten. Ze kennen en waarderen God niet zoals het hoort en leven niet volgens de ware islamitische moraal die door God wordt aanbevolen. Ze hebben zich onder invloed van darwinistische ideeën gedistantieerd van de liefdevolle, verheven en prachtige moraal van de profeet, vrede zij met hem. Ze zijn ervan overtuigd dat het toepassen van het darwinistisch conflictmodel de enige manier is om vooruitgang te realiseren. Bovendien zijn ze de misvatting toegedaan dat het plegen van geweld en onrecht een noodzaak is in het leven. En het feit dat hun uiterlijk islamitisch lijkt en dat zij behoren tot een islamitisch land of als moslim worden aangegeven op hun identiteitskaart verandert dit gegeven niet. Deze mensen leven nauwgezet volgens het darwinistisch gedachtegoed. Dit is ook de wijze waarop zij de mensen in hun omgeving beoordelen: mensen zijn volgens hun misvattingen “dieren die een niveau meer ontwikkeld zijn. Ze hebben geen ziel, geen eigen persoonlijkheid en eveneens totaal geen verantwoordelijkheden. En binnen dit dierenrijk moeten de zwakkeren voorzeker geëlimineerd en vernietigd worden.” Deze terroristenleiders zijn in diverse Amerikaanse en Europese landen snobistisch en in weelde opgevoed, ver van islamitische waarden en normen. Het betreft hier atheïstisch gezinde mensen die de negatieve en verloederde aspecten van de westerse cultuur geïnternaliseerd hebben, mensen die veelal in nachtclubs vertoeven. Hier dient echter opgemerkt te worden dat het zou kunnen dat een persoon verschillende levensstijlen er op nahield voor zijn bekering tot de religieuze moraal. Zulk een persoon kan men niets verwijten. Het is immers best mogelijk dat een persoon die gelooft in God en oprecht berouw heeft, Gods vergiffenis zal ontvangen. Maar wat de bovengenoemde personen betreft, is de situatie toch minder genuanceerd. Als het gewenste moment aanbreekt, schieten ze in actie om hun opdracht te volbrengen. Ze laten hun baarden groeien en doen zich voor als soennieten. Ze krijgen de nodige instructies van de inlichtingendiensten die beheerd worden door de vrijmetselaars en voeren hun acties zonder enige aarzeling uit. Ze hebben niets te maken met de Islam noch met moslims als dusdanig. Hun godsdienst is niet de Islam, maar het materialisme, het darwinisme.

Het is ontegensprekelijk dat vrome soennitische moslims die zich stipt aan de Koran houden een terreursysteem, dat tegenstrijdig is met de Koran, zouden steunen of er deel van zouden uitmaken. Het onrecht in de wereld wordt immers in stand gehouden door aanhangers van Ibn-i Meskeveyh, darwinisten, materialisten, sympathisanten van het socialisme, voorstanders van Stalin, Che, Lenin, Mussolini, Hitler en Mao. Het zijn mensen die de perverse ideeën van de bloeddorstige materialisten, communisten en fascisten pogen toe te passen in naam van de Islam. Hun ideeën zijn echter volkomen tegenstrijdig met de religieuze moraal.

Het onrecht in de wereld wordt op deze wijze gerealiseerd en desalniettemin door bepaalde groeperingen onterecht toegeschreven aan de Islam. Het is mogelijk dat bepaalde moslims het bestaan van zulke terreurdaden die in naam van de Islam gepleegd worden, betwisten of zelfs helemaal ontkennen. Doch in plaats van ontkenning zou men beter duiden dat deze daden stellig verboden zijn in de Islam. Daden die het werk zijn van atheïstische geheim agenten, gesteund door vrijmetselaars, met de bedoeling om zogezegd de invloed van de glorieuze Islam op wereldvlak te beperken.



Terwijl de betrokken christenen deze beweringen uiten over de moslims zien zij een belangrijk punt over het hoofd: het is namelijk bekend dat de VS in het verleden tienduizenden mensen hebben gedood in Hiroshima en Nagasaki door atoombomaanvallen. Onder die slachtoffers bevonden zich eveneens moslims, christenen en joden. Ook kinderen, bejaarden en onschuldige vrouwen en mannen maakten deel uit van de slachtoffers. Toch heeft de moslimwereld deze aanvallen van de VS nooit toegeschreven aan het christendom. Bij aanvallen die zich in het verdere verleden hebben afgespeeld en zelfs openlijk als “de kruistochten” werden beschreven, stierven eveneens duizenden moslims de marteldood op een gruwelijke wijze. Zelfs christenen die behoorden tot andere strekkingen, werden gefolterd met de dood als gevolg. Zowel moskeeën als kerken werden vernield. Meer recent zijn er in verschillende moslimlanden, zoals Irak en Afghanistan, wederom vele moslims het slachtoffer van gewelddaden. Maar de moslims hebben zich nooit gebaseerd op zulke gebeurtenissen om te besluiten dat mensen die de Bijbel naleven bloedvergieters zijn. Met een beetje gezond verstand zou men dan ook gemakkelijk kunnen begrijpen dat overal waar het atheïsme heerst, er sprake zal zijn van geweld en onrecht. Net zoals men zal begrijpen dat moslims die zich aan de Koran houden en in God geloven, nooit het christendom verantwoordelijk zouden stellen voor de voornoemde uitroeiingen. Zulk een daad zou nooit het werk kunnen zijn van iemand die sterk in God gelooft.

Het is dan ook hoog tijd dat de betrokken christenen hun grove beschuldigingen tegenover de moslims intrekken en hun misvattingen herbekijken. Deze beschuldigingen zijn meestal het gevolg van onwetendheid. Daarom zouden onze christelijke broeders de Koran onbevooroordeeld moeten lezen. Ze zouden het leven van de profeet, vrede zij met hem, best bestuderen en enkel de boeken, de levenswijze, de ideeën en activiteiten van vrome moslims in beschouwing moeten nemen. Het is klaar en duidelijk dat er geen ruimte is voor geweld binnen de Islam. Volgens de Koran is een oorlog enkel geoorloofd indien het leven, het eigendom en de lichamelijke integriteit van mensen in gedrang komen en dit voorwaar enkel met zelfverdediging als enige doelstelling. Zelfs in die situatie dienen moslims zich te houden aan een aantal regels, zoals niet buiten proportie treden, krijgsgevangenen degelijk behandelen en hen van voedsel voorzien ook al is men zelf behoeftig, onmiddellijk herstel van de vrede nastreven, slachtoffers en burgers beschermen. Indien men het leven van de profeet, vrede zij met hem, zou onderzoeken, zou men immers duidelijk zien wat de Islam hierover voorschrijft. Tijdens de periode van 13 jaar die de profeet en zijn volgelingen hebben doorgebracht in Mekka, werden zij meerdere malen aangevallen, gefolterd, vernederd en beschuldigd door de afgodendienaars. Ze werden gedwongen om hun woningen te verlaten en kregen doodsbedreigingen. En ondanks al deze aanvallen en onderdrukking hebben zij nooit beroep gedaan op geweld. Door de steeds groeiende onderdrukking in Mekka zijn zij uiteindelijk naar Medina geëmigreerd in plaats van in opstand te komen. En tijdens de periode in Medina hebben zij enkel en alleen uit noodzaak deelgenomen aan defensieve oorlogen. Zo is de slag bij Badr bijvoorbeeld het gevolg van een directe aanval van de Mekkaanse afgodendienaren op moslims in Medina. De Mekkaanse afgodendienaren hadden legers samengesteld met als enige intentie de moslims uit te roeien. De hendekoorlog is evenzeer een defensief manoeuvre, waarbij de moslims een greppel groeven rondom de stad om haar te beschermen. Kortom, de oorlogen die in het verleden gevoerd zijn, waren verdedigingsmechanismen, ontstaan door brute aanvallen van de afgodendienaren. Het gaat hier geenszins om oorlogen louter gericht op aanval.



Iemand die de diepzinnigheid van de Koran begrijpt, kan ook makkelijk inzien dat de essentie van de Koran steeds vergiffenis is. In de Koran verbiedt God de moslims om grenzen te overschrijden ten tijde van oorlog en beveelt de strijd te beëindigen wanneer de tegenpartij de aanval staakt:

“En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u strijden, maar overschrijdt de grens niet. Voorzeker, Allah heeft de overtreders niet lief” (Soera De koe 190)

“Maar als zij ophouden (met strijden, stoppen jullie dan ook), dan is Allah zeker Vergevensgezind, Genadevol”. (Soera De koe 192)

Vervolgens wordt in de Koran aanbevolen om de krijgsgevangenen te vergeven en vrij te laten. God laat in de Koran weten dat het beter zou zijn om, zelfs in geval van moord, de dader te vergeven. Het is volgens de Koran de taak van de moslim om steeds het beste te kiezen ter wille van God. Dit is dan ook de norm die de moslim zou moeten naleven. De Islam is voorwaar een godsdienst van empathie, barmhartigheid, liefde, vrede en rust. Diegenen die trachten om de Islam anders voor te stellen, dienen zich hierover dringend te bezinnen en hier een eind aan te stellen.

“HET CHRISTENENDOM WERD NIET VERANTWOORDELIJK GESTELD VOOR DE OORLOGEN DIE DE CHRISTELIJKE LANDEN IN HET VERLEDEN GEVOERD HEBBEN. HET IS DE IDEOLOGIE VAN DE VRIJMETSELARIJ DIE TRACHT MOSLIMS VOOR TE STELLEN ALS BARBAREN.”

Een stuk uit het interview met Adnan Oktar op Kral Karadeniz TV en kanal 9 op 09 januari 2010


De verklaringen van de heer Adnan Oktar betreffende dit thema zijn als volgt:

Presentator: Ik lees u de vraag van Ayşegül Çayırgan voor “Geachte imam, een aantal dagen geleden werden 6 koptische christenen neergeschoten toen zij uit hun kerk kwamen. Deze gebeurtenis werd op een negatieve wijze overgebracht in alle westerse media omdat dit incident plaatsvond in een moslimland. De Egyptische regering legt hierover geen verklaring af. Wat denkt u hierover?”

Adnan Oktar: Welnu, we merken dat sommige christelijke vrienden en broeders de laatste tijd een grote ambitie hebben om de moslims te presenteren als bloeddorstige, onrechtplegende, wrede, ondemocratische en wetteloze mensen, zowel in het verleden als in de tegenwoordige tijd. Zij geven voorbeelden van oorlogen uit het verleden. Vooral onze Amerikaanse protestants evangelische broeders spreken op deze manier. Indien wij voorbeelden van oorlogen zouden geven uit het verleden, kunnen we Hiroshima aanhalen, waar tienduizenden mensen in een keer werden gedood. Ook in Nagasaki was dat het geval. Daar leefden mensen van verschillende godsdiensten, zowel moslims als christenen. Met welke wettelijke basis heeft men dit dan gedaan? Is het niet zo? Ze hebben in vele landen bloed vergoten. Dit hebben ze gedaan in Afghanistan, in Irak. Met welke wettelijke basis heeft men dit dan gedaan? Is het niet zo? De moslims hebben dit toch niet geïnterpreteerd als: de volgelingen van de bijbel zijn bloedvergieters, christenen zijn bloedvergieters. Onze verklaring hiervoor was: dit is de geest van vrijmetselarij. Dit is hoe het ook hoort te zijn volgens de vrijmetselarij. Het zijn ongelovige, atheïstische mensen die zulke daden plegen, niet moslims of christenen. We hebben dit in geen geval toegeschreven aan het christendom. We hebben het christendom hiervoor niet verantwoordelijk geacht. Bijgevolg zouden onze christelijke vrienden niet meteen de moslims mogen beschuldigen wanneer een incident plaatsvindt, dit zou verkeerd zijn. Ze zouden deze gewoonte best opgeven. Oké, er wordt inderdaad de term ‘oorlog’ vermeld in de Koran, maar het betreft hier zelfverdediging in geval van een aanval op het leven, het eigendom en op de persoonlijke integriteit. Wat kan men anders doen wanneer men iemands woning gewapend binnenstormt en de boel afbreekt en beschiet? Moet hij ze dan voor de rechter slepen, wat kan hij uiteindelijk doen? Hij kan toch niet snel even vluchten, of wel? Wat kan er dan gedaan worden? Uiteraard: uw leven redden, uzelf verdedigen. Bij zelfverdediging zijn er dingen die men kan proberen, bijvoorbeeld eerst in de lucht trachten te schieten. Lukt dit niet, dan tracht men hen op de minst pijnlijke manier te doen stoppen door verwonding, dit is zelfverdediging. Bestaat er een andere oplossing? Is er een andere oplossing mogelijk bij een onverwachte aanval gezien men niet kan vluchten? Wat is er dan mis met deze aanpak? Waarom beschouwt men dit als ongepast? Tijdens die periode werden de moslims enorm onderdrukt en zeer wreed behandeld. Ze werden levend verbrand in een greppel gevuld met petroleum. Wat, wat moet hij dan doen? Het is middernacht wanneer er een aanval plaatsvindt. Je ziet ze binnenstormen met hun zwaarden en speren. Wat zeg je dan: welkom, kom binnen voor een kopje thee? Men zal zich uiteraard verdedigen. En tijdens de verdediging kunnen er doden vallen natuurlijk. Dit is niet altijd te voorkomen. De tegenpartij komt immers om u te doden. Tijdens een moment van gezamenlijke aanval is het uiterst moeilijk om u degelijk te verdedigen. “Ik zal hem verdoven en zo overmeesteren!” Dat kon men toen niet omdat er destijds geen verdovende middelen voor handen waren. Wat kan men dan nog doen? Kortom, het is zeer verkeerd om de moslims te beschuldigen of te bekritiseren wat dit onderwerp betreft. Ze zouden zichzelf moeten bekritiseren. In de tijd van onze lieve Profeet heeft men geen enkele fout begaan. Geen enkele oorlog was gericht op aanval.

Adnan Oktar: En het is steeds gericht op vergeving. God de Almachtige zegt bijvoorbeeld: ‘Overschrijdt de grens niet, indien zij ermee stoppen, stopt gij dan ook’. Zo spreekt God in een vers, en: ‘Laat de krijgsgevangenen vrij, behandel hen met goedheid’. Ziet u hoe perfect deze verklaring is en hoe menselijk? In geval van moord, luister, ik spreek over moord, zegt God hierover - terwijl wij dan normaal gezien het recht hebben om de doodstraf toe te passen - dat vergeving beter is. Wat betekent dit dan, gezien een moslim voor vergiffenis zou kiezen, dus voor een betere daad zou opteren? We zien hier toch duidelijk de grootste empathie, vergeving en liefde. Hoe kan men dit anders omschrijven? Wat betekent een moord vergeven, zulk een wrede daad? God zegt: ‘Het is beter voor jullie om te vergeven’. Wij moeten bijgevolg inzien dat de Islam een geloof is van liefde, empathie en vergeving. Maar de bijbel (het nieuwe en het oude testament) is dat ook. Zelfs in de actuele gewijzigde toestand bleven deze mooie kanten onveranderd. Dus door moslims hier en daar te provoceren, te doden, op te hangen of te beschuldigen, voor daden gepleegd door een paar psychopaten… Ze zouden hiermee best ophouden, dit is zeer verkeerd. Bovendien zien wij, indien we kijken naar de moordenaars, dat zij in Engeland gestudeerd hebben, of ze hebben scholing genoten in Amerika. Ze hebben een Darwinistisch materialistische vorming genoten. Neem nu bijvoorbeeld een persoon die opgevoed is met islamitische zeden of een Nur student (een islamitische beweging, opgericht door de grote soennitische islamgeleerde Bediuzzaman Said Nursi). Heeft men ooit een moord gezien waarbij een Nur student betrokken was?

Oktar Babuna: Neen nooit, inshaAllah.

Adnan Oktar: Inderdaad. Is hij dan ooit betrokken geweest bij een verwonding? Er zijn miljoenen Nur studenten en ze zouden dit nooit doen. Neem nu bijvoorbeeld een soefi, en lid van een soefistische stroming. In het buitenland zijn er bijvoorbeeld de Shazinies of de Nakshibendies. Zien wij dat deze mensen betrokken geraken in zulke wandaden? Of hebben wij ooit gezien dat een islamgeleerde, opgevoed met soennitische waarden zich schuldig gemaakt heeft aan zulke daden? Neen! Bij welke personen hebben wij dit dan wel gezien? Bij de aanhangers van Miskeveyh, bij Darwinisten, materialisten, verdedigers van de evolutie, sympathisanten van het socialisme, voorstanders van Che, van Ho Shi Minh. Ook bij degenen die trachten om de ideeën van Lenin te verenigen met de Islam. Mensen met zulke minderwaardigheidscomplexen. Men zou deze groep mensen dus buiten beschouwing moeten laten. Wij hebben het over echte moslims. Een ware moslim is altijd liefdevol, empathisch en vergevingsgezind.