“Ticarət və yolların kəsildiyi və fitnələrin çoxaldığı zaman, müxtəlif bölgələrdən yeddi alim, hər birinin yanında üç yüz ondan bir az çox insan olduğu halda, bir-birilərindən xəbərsiz bir şəkildə Məkkədə bir araya gəlirlər. Biri digərinə: “Burada nə axtarırsan?” deyə soruşar. Ona belə deyirlər: “Biz o şəxsi axtarmaq üçün gəldik ki, fitnələr onun əli ilə sönə bilər. Konstantiniyyə onunla feth edilər. Biz onu adı ilə və anasının, atasının adı ilə və ordusu ilə tanıyarıq. Bu yeddi alim bu məsələdə birləşərlər, onu axtararlar və Məkkədə taparlar. Və özünə “Sən filan oğlu filankəssən” -deyərlər. O İSƏ “MƏN SADƏCƏ ENSARDAN-KÖMƏKÇİLƏRİNDƏN BİRİSİYƏM” -deyər. Onların əlindən qurtular... Onu təkrar Məkkədə taparaq yenə də, “Sən filan oğlu filankəssən, anan da filan qızı filankəsdir, səndə o-bu əlamətlər vardır, birinci dəfə bizdən qurtuldun, uzat əlini sənə beyət edək” -deyərlər. Bundan əlavə o “Mən axtardığınız deyiləm”, deyər və təkrar Mədinəyə gedər. Mədinədə yenə axtarılanda təkrar Məkkəyə geri qayıdar. Məkkədə özünü Rükunda taparaq belə deyərlər: “... Süfyan ordusuna qarşı möminləri qorumasan, günahlarımız sənin üstünə və qanları da boynuna olsun” -deyərlər. Bundan əlavə Mehdi, Rukun ilə Məqam arasına kreslosuna oturar və əlini uzadaraq beyətləri qəbul edər ... (Celaleddin Suyutinin təsnifindən hədislər, Ahir Zaman Mehdisinin Alametleri, Ali ibn Hüsameddin el Muttaki, səhifə 61) |
