Kafi Olan Allah (cc) Tüm Varlıkların Mevcudatına Yeter

İnsanın, imtihan olduğu dünya hayatı boyunca karşılaştığı ve yaşadığı her şey Allah (cc)'a aittir. İnsanın yaptığı her şeyi Allah (cc) yaratır, verdiği her karar Allah (cc)'a aittir, gerçekleştirdiği her amel Allah (cc)'ın gözetimindedir. Allah (cc), kulunu yaratan, onun her durumunu bilen, ona nefsinin kötülüklerini ve ondan sakınmayı ilham eden, ona vicdanı ile doğru yolu gösteren, onu koruyan, gözeten, onu her türlü kötülükten sakındıran, ona şifa veren, onu mutlu eden, ona sürekli olarak nimetler verendir. Başka hiçbir varlık, insana nimet sunma, lütufta bulunma, şifa verme ve onu koruyup kollama gücüne sahip değildir. Allah (cc) kuluna kafi olan, hamde ve övülmeye layık olandır.

Yüce Allah (cc) bir ayetinde şöyle bildirir:

"Allah, kuluna yeterli değil mi? Seni O'ndan başkalarıyla korkutuyorlar. Allah, kimi saptırırsa, artık onun için bir yol gösterici yoktur. " (Zümer Suresi, 36)

Allah (cc)'a kesin bilgiyle iman etmeyen insanlar için yeryüzünde korku duyacakları, kendisinden çekinecekleri, kendisinden medet umacakları pek çok yalancı ilah mevcuttur. İnsanların bir kısmı, bu varlıkların Allah (cc)'tan bağımsız olduklarını düşündükleri için (Haşa), yardımı, nimeti, şifayı onlardan bekler ve onlardan korku duyarlar. Oysa insanın tüm başına gelenleri de yaratan Allah (cc)'tır. Allah (cc) kesin bilgiyle iman edenlere Kuran'da şöyle buyurmaktadır:

"Senin içinde olduğun herhangi bir durum, onun hakkında Kur'an'dan okuduğun herhangi bir şey ve sizin işlediğiniz herhangi bir iş yoktur ki, ona (iyice) daldığınızda, Biz sizin üzerinizde şahidler durmuş olmayalım. Yerde ve gökte zerre ağırlığınca hiçbir şey Rabbinden uzakta (saklı) kalmaz. Bunun daha küçüğü de, daha büyüğü de yoktur ki, apaçık bir kitapta (kayıtlı) olmasın. " (Yunus Suresi, 61)

Yüce Rabbimiz olan Allah (cc)'ın dışında hiçbir varlık, insana bir zarar vermeye veya yarar sağlamaya kuşkusuz güç yetiremez. Samimi olarak iman eden Müslümanların bu gerçeği bilerek hareket etmesi ve sadece Cenab-ı Allah'a tevekkül ederek yaşamaları gerekmektedir. Bunu bilen salih bir Müslüman, yardımın ancak Allah (cc)'tan geleceğini bilerek, herhangi bir zorlukta mutlaka Allah (cc)'a yönelir. Bir dilekte bulunduğu zaman, nimetin ve lütfun yalnızca Allah (cc)'tan geleceğini bilerek O'na dua eder. Hastalığın ancak Allah (cc)'ın dilemesiyle şifa bulacağını bilerek mutmain yaşar. Güç sahibi, Aziz ve Ulu olan Allah (cc)'tır. Ondan başka kuvvet yoktur. Yaşamını Allah (cc)'a tevekkül ederek geçiren bir insan, Allah (cc)'tan kendisine verilmiş en büyük üstünlüklerden birine sahip olmuştur. Yüce Allah (cc) bir ayetinde şöyle bildirir:

"Andolsun, onlara: "Gökleri ve yeri kim yarattı?" diye soracak olsan, elbette "Allah" diyecekler. De ki: "Gördünüz mü haber verin; Allah'tan başka taptıklarınız, eğer Allah bana bir zarar dileyecek olsa, O'nun zararını kaldırabilirler mi? Ya da bana bir rahmet vermeyi istese, O'nun rahmetini tutup-önleyebilecekler mi" De ki: "Allah, bana yeter. Tevekkül edecek olanlar, O'na tevekkül etsinler." (Zümer Suresi, 38)

Samimi iman eden bir insan için Allah (cc), yardım dilenecek, korkulacak tek makamdır. İnsanı yoktan yaratan, onu sürekli olarak koruyup kollayan ve onun her durumunu bilen Allah (cc) kuşkusuz insana her dilediğini her an yaratmaya kadirdir. Allah (cc)'ın üstün gücünü takdir edebilen bir insan için, dünyevi üstünlükler ve korkular, artık tüm önemini kaybetmiştir. İslam büyüğümüz İmam Gazali, bu gerçeği şu sözlerle açıklamışlardır:

"Allah`tan başka hakiki fail olmadığını bilmendir. Yani yaratma, rızık verme, lütufta bulunmak, bulunmamak, hayat, ölüm, zenginlik, fakirlik hasılı müstakil bir isimle anılan her mevcudun icad ve yaratılması ile tekleşen Aziz ve Celil Allah (cc)`tır, bu filleri yaratmakta O'nun hiçbir ortağı yoktur. Bu hakikati kavradığında artık O'ndan başkasına bakmazsın. O'ndan korkar, O'ndan umar, O'na güvenir, O'na dayanırsın. Tek fail O`dur başkası değil, oysa başkaları O'nun emrine müsahhardır, yer ve göklerdeki bir tek zerreyi tek başlarına kıpırdatamazlar." (İHYA`U ULUM`İD-DİN - 4. CİLT, İMAM GAZALİ, S:498, 499)