Het gebruik van desinformatie door bepaalde groepen neemt toe. Het is een vereiste ze te ontkrachten. Het is essentieel voor elk land om een sterk staatsstelsel te hebben en burgers moeten nationale loyaliteit behouden met het oog op elke aanval, zowel van externe als interne vijanden
Het is niet langer een geheim dat in moderne tijden, oorlogen, interne conflicten, staatsgrepen en opstanden grotendeels voor een bepaald doel worden aangezet. Straatrellen, met inbegrip van de Arabische lente, werden in verschillende landen gepropageerd die af en toe resulteerden in een verandering van regering of, zoals het was met Joegoslavië, versnippering van landen, ze zijn georkestreerd en vervaardigd door georganiseerde meesterbreinen. Natuurlijk zijn hier verschillende redenen voor, zoals het veroorzaken van instabiliteit in landen die gepland zijn om te worden uitgebuit voor hun natuurlijke hulpbronnen; het omverwerpen van ongewenste of schurkenregeringen; en om oorlogen te veroorzaken.
Voor bepaalde kringen, worden oorlogen beschouwd als een noodzaak om de economie te stimuleren in tijden van economische crises of om de wapenmarkt nieuw leven in te blazen. Hiertoe worden sektarische geschillen uitgelokt, er worden niet eerder genoemde 'democratie'-bewegingen georganiseerd, of zoals het was in Irak, worden acties ondernomen onder het voorwendsel van 'bezit van chemische wapens'. En de gebruikte methode is het uitvoeren van desinformatie propaganda-inspanningen met behulp van media, in het bijzonder sociale media, om dit doel te bereiken.
In oorlogen, conflicten en opstanden speelt propaganda altijd een sleutelrol. Propaganda kan worden onderverdeeld in drie categorieën: Wit, zwart en grijs. Witte propaganda heeft een duidelijke bron; en ongeacht de inhoud ervan vormt het nooit een ernstige bedreiging. Zwarte propaganda is het type propaganda dat uit een vriendelijke bron komt maar met een vijandige houding wordt gevoerd. Grijze propaganda is echter de meest verraderlijke onder hen. Naast een dubbelzinnige bron, is het meestal afhankelijk van verzonnen verhalen, met andere woorden, desinformatie. Het wordt geproduceerd door vijandelijke bronnen en uitgevoerd via het gebruik van collaborateurs van binnenuit. Het doel is vaak om de vijand zwart te maken en in een kwaad daglicht te stellen, en de vijandige partij te verslaan door publieke belangstelling op te wekken.
Een van de meest opvallende voorbeelden was te zien in de Golfoorlog. De met olie bedekte aalscholver die vaak door bepaalde internationale mainstream media kanalen werd uitgelicht, werd het symbool van die periode. Door deze zogezegde aalscholver, werd een fictie gecreëerd over de nadelige gevolgen van de olie van Saddam op de wereld; en het beeld maakte effectief de weg vrij voor de Golfoorlog met als resultaat een overwinning voor de VS. Maar het ware verhaal achter de aalscholverfoto werd pas na de oorlog onthuld. Zoals later bleek, werd de genoemde foto genomen nadat een petroleumtanker van de Franse kust was afgebroken. De aalscholver zat onder de olie die uit een tankschip voor de Franse kust was gelekt; het had niets te maken met de Golf noch met Saddam.
Een ander voorbeeld van dit soort propaganda is de desinformatie die werd gebruikt als excuus voor de oorlog in Irak. Het Chilcot-rapport, geopenbaard in 2016, onthulde het feit dat Irak feitelijk geen chemische wapens in bezit had, dat gepresenteerd was als een rechtvaardiging voor de oorlog in Irak. De verontschuldiging van Blair, de dader van de genoemde aanvallen, kon het verlies van twee miljoen onschuldige levens niet voorkomen.
Net als de oorlog in Irak onstond de Libië-oorlog als onderdeel van het project 'Nieuw ontwerp van het Midden-Oosten'. Het feit dat deze oorlog, net als de oorlog in Irak, "gebaseerd was op leugens, nep-inlichtingen en door de NAVO gesteunde en gewapende rebellen in Libië "werd bevestigd door een rapport van het Britse parlement. Echter, in afwachting van de openbaarmaking van het rapport, vetrokken Britse gevechtsvliegtuigen, handelend op valse rechtvaardigingen, vanuit de Britse Akrotiri en Dhekelia basis in Cyprus, en lieten bommen vallen op 15.000 burgers in Libië. Wederom gaf de Britse regering het bedrog pas toe nadat de schade was aangericht, en dit scenario ging ten koste van 15.000 martelaren en een Libië die nooit zijn stabiliteit zou terugkrijgen.
De staatsgreep van Mossadegh in Iran en de daaropvolgende mislukte couppogingen tegen Gaddafi zijn andere prominente voorbeelden van grijze propaganda. Er moet hier benadrukt worden dat deze voorbeelden op geen enkele manier bedoeld zijn om dictaturen als die van Saddam of Khadaffi te rechtvaardigen; ze dienen alleen de gruwelijke antidemocratische, en buitengewone gewelddadige methode te onthullen, die verspreid wordt door grijze propaganda en het georganiseerde gedrag. De couppoging van 15 juli die plaatsvond in Turkije werd ook onderworpen aan grijze propaganda ter ondersteuning van de Fetullah Terroristische Organisatie door nepnieuws. Terwijl de couppoging nog aan de gang was, begon het valse nieuws dat de couppoging succesvol was op bepaalde internationale mainstream media te verschijnen, terwijl bepaalde bekende namen het nieuws verspreidden dat president Erdogan het land was ontvlucht. Naarmate de couppoging voortduurde, maakten New York Times, The Guardian, CNN, BBC, The Washington Post, The Times en Der Spiegel met name veel mediakanalen tal van ondersteunende uitzendingen ten gunste van de couppoging. Deze nieuwsberichten, die hoofdzakelijk werden gepresenteerd in een schijnbare vertrouwen in de richting van de op handen zijnde succes van de poging tot staatsgreep, werden in Turkije met grote publieke verontwaardiging gadegeslagen.
De laatste tijd is er een opvallende inspanning geweest van intensieve desinformatie en grijze propaganda die ook wordt nagestreefd in het kader van de Afrin-operatie die door Turkije in Syrië wordt gevoerd. Het valse nieuws wordt verspreid via sociale media, in het bijzonder een beeld die we leerde kennen door de Gezi-incidenten. Evenzo, de propaganda-artikelen, vooral die gepubliceerd zijn in reguliere media die de Afrin-operatie veroordelen - en Turkije in het algemeen - zijn allemaal onderdeel van een georganiseerde inzet tegen de perfect gerechtvaardigde operatie van Turkije.
Dit is niet de eerste, en noch de laatste keer dat we geconfronteerd worden met de methoden van desinformatie die door bepaalde groepen worden gebruikt. We hopen oprecht dat deze in de toekomst niet zullen leiden tot massale oorlogen en opstanden. We hopen dat de mensen in het Midden-Oosten van hun ervaringen hebben geleerd en niet meer in deze complotten zullen trappen. Er zijn ook manieren om desinformatie te ontkrachten. De meest belangrijke is de onmiddellijke onthulling van het valse nieuws en alle soorten propaganda, vooral door toedoen van de regering die eraan onderworpen wordt. De tweede en de meest vitale methode is om het hart van de mensen te winnen en een nationaal bewustzijn te creëren.
Tegen de Turkse bevolking die een nationaal bewustzijn hebben ontwikkeld, bleken de desinformatie-inspanningen volkomen ondoeltreffend tijdens de Gezi-incidenten, de couppoging van 15 juli en de Afrin-operatie. In landen met een ontwikkeld nationaal bewustzijn, behouden de mensen een onwankelbare loyaliteit aan hun staat die geen externe invloed kan ondermijnen. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat elk land een sterk staatssysteem heeft en dat mensen een sterke nationale en spirituele loyaliteit behouden met het oog op elke mogelijke aanval die zowel extern als intern door verraderlijke spionnen wordt uitgevoerd.
Artikel van de heer Adnan Oktar in The Pioneer (India):
http://www.dailypioneer.com/columnists/oped/grey-propaganda-and-insidious-operations.html
