U Kur'an-i-Kerimu, koji je objavljen prije 14 stoljeća, u periodu kada još nije bila razvijena astronomija,
ovako se govori o širenju kosmosa:''Mi smo nebo moći Svojoj sazdali, i Mi smo,uistinu, oni koji ga šire
(Az-Zariyat, 47) Riječ ''nebo'', koja se spominje u aktualnom ajetu, na mnogo mjesta u Kur'anu koristi
se u značenjima svemira i vasione. I u ovom slučaju upotrijebljena je u istom značenju. Kur'an je, dakle,
već obznanio da se kosmos širi, a to je činjenica do koje je danas došla i nauka. U naučnom svijetu je do
početka XX stoljeća preovladavalo jedno mišljenje u smislu da ''kosmos ima jednu statičnu, nepokretnu
strukturu i da potiče iz vječnosti''. Međutim, istrage provedene uz pomoć suvremene tehnologije, izviđanja
i proračuni doveli su do saznanja da kosmos ima svoj početak i da se konstantno ''širi''. Ruski fizičar
Aleksander Friedmann i belgijski kosmolog Georges Lemaitre početkom ovog stoljeća teoretski su proračunali
da je kosmos u stalnom pokretu i da se širi. Ova činjenica je, također, i dokazana određenim posmatranjima
provedenim 1929. godine. Američki astronom Edwin Hubble je, analiziranjem svemira uz pomoć ogromnog teleskopa,
otkrio da su zvijezde i galaksije u konstantnom udaljavanju jedna od druge. A kosmos, u kojem se sve konstantno
udaljava jedno od drugoga, dolazi u značenju kosmosa ''koji seširi''. činjenica da se kosmos nalazi u stalnom širenju svoju kategoričnost će postići, također, i kroz osmatranja
provedena narednih godina. Međutim, ova kategorična činjenica je stoljećima prije saopćena kroz Kur'an i to
u takvom historijskom periodu kada nijedan čovjek o tome nije apsolutno posjedovao ni približ na znanja.
Pošto je Kur'an riječ Allaha, Stvoritelja i Gospodara cijelog kosmosa i svih znanja.
.jpg)
Od prve eksplozije do sada, svemir se stalno siri jednom ogromnom brzinom. Širenje svemira naucnici usporeduju sa povsinom napuhanog balona
