Rocksterren en Zelfmoord
Rocksterren en zelfmoord zijn twee concepten die helaas aan elkaar verbonden zijn. Veel jonge talenten verloren hun leven, of kozen ervoor om het in de bloei van hun leven te beëindigen. Dit zijn enkele van de rock musici die hun leven verloren:
Kurt Cobain, die op 27 jarige leeftijd zelfmoord pleegde, Janis Joplin, die op 27 jarige leeftijd stierf aan een overdosis drugs, Nick Drake die op 26 jarige leeftijd om het leven kwam door een overdosis antidepressiva. John Ramon die stierf aan een overdosis drugs. Jim Morison, die op 27 jarige leeftijd zijn leven verloor door dezelfde reden als John Ramon. John Bonham van Led Zepplin, die om het leven kwam door verdrinking toen hij dronken was.
Marc Bolan, Richard Manuel, Keith Moon, Ron “Pig Pen” McKernan, Cass Elliot, Elvis Presley, Michael Jackson, Amy Winehouse, Chris Cornell en als laatste Chester Benington, de 41 jarige ster van Linkin Park, waren ook allemaal bekende talenten die het slachtoffer werden van dezelfde vicieuze cirkel.
Waarom lijden deze mensen aan depressie en kiezen ze ervoor om zichzelf te pijnigen door drugs met zelfmoord als gevolg? Ongetwijfeld hebben roem en de zogenaamde voordelen hiervan een grote rol gespeeld. Echter, dit is niet alleen het juiste antwoord.
Door heldhaftigheid en het streven naar plezier, zijn spijtig genoeg de meeste van deze muzikale talenten verstrikt geraakt. Doordat de meeste een arme achtergrond hebben, kunnen deze jonge mensen vaak niet omgaan met de plotselinge roem, constante aandacht, het non-stop reizen en rijkdom.
Ze zijn constant omringd door een menigte, maar bijna nooit met iemand die echt om hun geeft. Constante druk, voortdurende en meedogenloze oordelen van de media en het publiek. Onbegrensde zelfverheerlijking, gebrek aan menselijk contact en spiritualiteit, materialistische waarden die welig tieren in deze industrieën, eisen uiteindelijk hun tol en duwen hen in een wereld van depressie en drugs.
Daarnaast worden ze door de meeste mensen in die industrie vaak behandeld als winstgevende objecten dan respectabele mensen, en na een tijdje beseffen ze op een pijnlijke manier dat al die glamour en de schoonheid van de roem een illusie was die alleen maar leegheid en eenzaamheid heeft gebracht.
Overigens heeft Professor Dianna Kenny van de Universiteit in Sydney een onderzoek verricht naar het leven van 12.000 musici van allerlei genres, tussen 1950 en 2014. En ontdekte dat musici niet alleen een significant korter leven hebben, maar dat ze ook vijf tot zeven keer meer kans hebben door een ongeluk om het leven te komen, en twee tot zeven keer meer kans hebben om zelfmoord te plegen. Ze zei: “De resultaten van deze studie zijn zorgwekkend. Bij deze studie van populaire musici van zeven decennia, is de levensverwachting tot 25 jaar korter in vergelijking met de VS bevolking. Dit is het duidelijk bewijs dat er iets goed mis is in de wereld van de popmuziek. Een andere studie in 2014 wees uit dat de fysieke taak die van een rockster wordt vereist de interne klok van de musici verstoort, en de circadiane ritmes. En ook dat zij zes keer meer kans hebben op verstoring van genetische expressie.
Het hoeft echter niet zo te zijn. Als deze jonge mensen begrijpen dat dit leven niet alleen draait om het wereldse vermaak, zal hun leven en hun kunst ongetwijfeld anders zijn. Als ze zien dat er belangrijkere waarden zijn dan de materialistische waarden, als ze als waardevolle mensen worden behandeld, die oprecht liefde en respect verdienen, zullen ze niet zo hard in een depressie belanden. Als dit gebeurt dan zullen ze niet de overdreven aandacht nodig hebben om het geluk te vinden, dat hoe dan ook geen geluk geeft.
Bovendien, wanneer dit gebeurt zullen miljoenen jonge mensen over de hele wereld stoppen met de verkeerde gedachte dat extreme emoties en drugs populair zijn. Dit voorkomt dat ze zelf in een vicieuze cirkel belanden van depressie en zelfmoord. Wanneer deze jonge mensen zien dat hun rolmodellen waardevolle, respectabele mensen zijn, en niet alleen getalenteerde artiesten, en wanneer ze realiseren dat hun rolmodellen meer aandacht schenken aan de mensheid, spiritualiteit, behulpzaamheid en liefde, en niet alleen aan de materialistische waarden, zullen ze hun manier volgen en hun best doen om betere versies van zichzelf te maken. Het is niet moeilijk voor te stellen dat deze massieve verandering een afspiegeling zal zijn voor onze wereld van vandaag en in de toekomst.
Met andere woorden, de muziekindustrie en artiesten hebben een grote taak en verantwoordelijkheid om onze wereld ontzettend te helpen. Met een lied, door een keer op TV te verschijnen, door een publiekelijke goede daad, kunnen ze een ongelooflijk krachtig signaal geven dat op miljoenen mensen effect zal hebben. Dit zal ongetwijfeld een positieve verandering tot gevolg hebben, en zal een mooie toekomst voor onze wereld bieden.
Adnan Oktar’s artikel in Kashmir Reader:
http://kashmirreader.com/2017/08/09/rock-stars-suicides/
