Vandaag de dag leveren veel mensen een strijd tegen kanker. Deze mensen ontdekten dat ze kanker hadden als gevolg van verschillende symptomen die plotseling verschenen tijdens hun dagelijkse leven of ze hadden helemaal geen symptomen en ontdekten het na een gezondheidscontrole. Vanaf dat moment is hun leven plotseling veranderd.
Kanker slaat meestal toe op momenten wanneer de ziekte verre van hun gedachten is en veroorzaakt diverse fysieke en psychologische veranderingen bij hen. Dat komt omdat de behandeling van kanker soms moeilijk verloopt en deze kostbare behandeling soms jaren kan duren. Wanneer de nadelige neveneffecten, veroorzaakt door de behandeling, worden toegevoegd aan de problemen van de kanker zelf, kan het verloop van de ziekte zeer onaangenaam zijn. Al deze zaken zorgen ervoor dat de persoon met deze ziekte in psychologische termen patiënt wordt en moet vertrouwen op God, ook in materieel opzicht.
Het feit is echter dat de meeste mensen vandaag de dag lijden aan ernstige psychologische en materiële problemen. Het materialistische wereldbeeld heeft mensen boos, broos, liefdeloos, ongeduldig, bezorgd en gevoelig voor depressie gemaakt. De hoge kosten van levensonderhoud, werkloosheid en lage lonen hebben veel mensen verarmd. Het is dus bijna onmogelijk, in materieel opzicht, voor deze mensen om kanker te bestrijden als ze dat moeten. Dat is de reden waarom, ondanks alle wetenschappelijke vooruitgang en inspanningen, het sterftecijfer bij patiënten met kanker nog steeds erg hoog is.
Het materialistische wereldbeeld over de hele wereld heeft in het algemeen geleid tot een geld-gerichte manier van denken in plaats van een op een mens-gerichte manier van denken in de gezondheidssector, net zoals op alle andere gebieden. Het primaire doel van de behandeling van zieke mensen is om aan hen te kunnen verdienen. Kankerpatiënten zijn degenen die hier het meest door getroffen getroffen worden. Medicijnen voor kanker zijn zo duur dat aan arme mensen met deze ziekte letterlijk wordt verteld dat ze zullen 'sterven!' In vele landen is de staatssteun voor kankerpatiënten onvoldoende. Mensen worden aan hun lot overgelaten in hun strijd tegen deze ziekte. In de Verenigde Staten zijn de jaarlijkse kosten voor bijvoorbeeld het ontwikkelen van nieuwe kankermedicijnen meer dan $ 120.000. De gemiddelde jaarlijkse kosten van de meeste medicijnen ligt rond de $ 25.000. Gezien het feit dat het gemiddelde jaarlijkse inkomen van een gezin, bestaande uit vier personen, in de VS $ 52.000 is, zijn deze kosten een enorm bedrag. Verzekeringsmaatschappijen zijn op hun hoede voor kankerpatiënten. Iemand met kanker die een ziektekostenverzekering heeft zal nog 25% van de kosten zelf moeten betalen.
Laten we nu eens kijken wat er gebeurt met een kankerpatiënt die leeft onder dergelijke omstandigheden. Iemand die hoort dat hij kanker heeft en hier niet op voorbereid is, streeft er nog steeds naar om moed te blijven houden. Vervolgens ontdekt hij hoeveel de behandeling gaat kosten en begint zich af te vragen hoe hij deze uitgaven kan dekken. Hij verkoopt alles wat hij zijn hele leven met moeite heeft opgebouwd en bevindt zich in een grimmige situatie.
De behoefte aan een dringende oplossing is manifest. Het is verkeerd om mensen aan hun lot over te laten in hun strijd tegen een dergelijke ernstige ziekte als kanker. Het is essentieel dat staten worden betrokken en kankerpatiënten gaan ondersteunen. Dat zal zowel het leven voor mensen die vechten tegen kanker makkelijker maken en de aanzienlijke kanker-gerelateerde sterfte verminderen. Dus wat kunnen de staten doen in de strijd tegen kanker?
Iedereen weet het antwoord op deze vraag eigenlijk wel. Wat er echt moet worden gedaan is om al die antwoorden, die iedereen al wel weet, in de praktijk te brengen.
Allereerst moeten landen alle financiële lasten voor mensen die vechten tegen kanker opheffen. Kankergeneesmiddelen moeten gratis of tegen zeer lage prijzen worden verstrekt. Kankerpatiënten moeten kosteloos kunnen worden behandeld in ziekenhuizen. Dit is zeer belangrijk voor de overleving en de genezing van de meeste patiënten die hun strijd verliezen wegens gebrek aan financiële middelen.
Een ander feit is dat het veel gemakkelijker is voor kankerpatiënten om deze ziekte te bestrijden als ze niet depressief zijn. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen die psychisch stabiel zijn beter bestand zijn tegen ernstige ziekten. Als dat het geval is, moeten landen ook maatregelen treffen om die patiënten geestelijk te ondersteunen. Aan de andere kant is het ook essentieel voor het personeel in de gezondheidszorg dat ze een speciale training krijgen in het benaderen van patiënten met dergelijke ernstige ziekten zoals kanker.
Het is onmogelijk om te zeggen dat landen, die niet weten hoe ze kanker moeten bestrijden en hun bevolking zelf hun eigen strijd tegen deze ziekte laten leveren, ontwikkeld te noemen. Bovendien kan een gemeenschap met een geweten zijn ogen niet sluiten voor kankerpatiënten die sterven als gevolg van armoede. Mensen moeten de meest geavanceerde behandelingen kunnen krijgen, ongeacht hun inkomen: iets anders zou pure wreedheid zijn. Het menselijk leven is heilig en daar kan geen prijs op worden gezet. Landen moeten daarom haast maken in de strijd tegen kanker en patiënten met deze ziekte helpen.
Adnan Oktar's stuk op Diplomacy Pakistan:
http://www.diplomacypakistan.com/health/official-support-should-be-provided-for-cancer-patients/
