Elke moslim die de voorbije 30 jaar evalueert met zijn geweten en oprechtheid, begrijpt gemakkelijk dat we in de eindtijd zijn, dat we dus leven in het tijdperk van de profeet Jezus (vzmh) en Hazrat Mahdi (vzmh) en dat de morele waarden van islam in korte tijd zullen heersen in heel de wereld. Dat Allah de profeet Jezus (vzmh), een Ulu’l Azm profeet, na 2000 jaar weer naar de wereld zal sturen en dat de grote strijd van Hazrat Mahdi (vzmh), de grootste vriend van Allah sinds de tijd van de profeet Adam (vzmh), in deze tijd plaatsvindt, is een reden voor vreugde en enthousiasme. Alle gelovigen die dit feit zien en beseffen, leven elke minuut met het plezier en de blijdschap van dit gevierde tijdperk. Met deze blijdschap strijden ze met al hun kracht om wegbereiders te worden van de profeet Jezus (vzmh) en Hazrat Mahdi (vzmh) en om hen op de beste manier te kunnen helpen. Zich bewust zijn van deze gezegende eeuw, is voor de moslims zowel een schoonheid op het aardse leven, als een grote winst voor hun Hiernamaals.
Aan de andere kant is het proberen te verdoezelen en te verbergen dat we in de tijd van de beweging van de Mahdi zijn, ondanks honderden Hadiths van onze Profeet (moge Allah hem vrede en zegeningen toeschenken), meer dan 150 voortekens die zich voorgedaan hebben en tal van duidelijke verwijzingen in Koranverzen, een zeer gevaarlijke methode die de moslims zal aanzetten tot traagheid en passief zijn. Deze methode kan ervoor zorgen dat een mentaliteit ontwikkeld wordt, waarbij niet alle middelen ingezet worden om zich maximaal in te spannen voor het welbehagen van Allah, maar waarbij een doorsnee levenswijze, of zelfs een leven lager dan een gemiddelde, beschouwd wordt als normaal. Bij deze mentaliteit wordt bij het beleven van de godsdienst en het nastreven de mooie morele waarden, het minste al genoeg geacht. Het is een mentaliteit waarbij de gebeden zo weinig mogelijk uitgevoerd worden, geprobeerd wordt om de godsdienst te beperken tot een klein aspect van het leven, men niet op zoek is naar schoonheid, liefde en diepgang, en de zegeningen van Allah niet kan waarderen zoals het hoort. Maar het gevaarlijkste aan deze mentaliteit is dat ze hierbij niet blijft, maar een systeem laat ontwikkelen, dat de mens dag na dag achteruit brengt, en verhindert dat hij oprecht de religieuze moraliteit kan beleven.
Iemand die niet elke dag met de vreugde leeft van een nieuwe dag te beginnen voor Allah, zich niet met enthousiasme maximaal inzet voor het welbehagen van Allah, en zich zelfs niet bewust is van de talloze schoonheden die Allah geschapen heeft, staat helemaal open voor indoctrinatie van ongeloof. Als hij geen vooruitgang boekt en zijn nabijheid tot Allah, liefde en diepgang niet alle dagen beter worden, zal hij dag na dag achteruit gaan. Onbewogenheid bij geloof, liefde en diepgang, staat gelijk aan achteruitgang. Bijvoorbeeld, de liefdeloosheid van iemand die niet kan houden van de zegeningen van Allah met een diepe vreugde en enthousiasme in zijn geest, en dit beschouwt als vanzelfsprekend, kan na een tijdje veranderen in jaloezie, en later in woede of zelfs in haat tegen deze schoonheden. Een mens die bij het zien van een schoonheid, Allah niet enthousiast gedenkt met de woorden “SubhanAllah [glorieus is Allah], alhamdulillah [Ere aan Allah]” zal na een tijd veranderen in een wezen met een passief en nors geworden geest, dat de reden achter de schepping van deze schoonheden niet kan vatten, en hier zelfs niet over kan nadenken. Deze norsheid in zijn geest zorgt ook voor een koudheid en onverschilligheid tegenover Allah, de religie en zijn moslimbroeders. Iemand die er niet aan denkt dat Allah beloofd heeft dat Hij de islamitische morele waarden in heel de wereld zal doen heersen, en zich niet met het enthousiasme van deze belofte inzet voor het verspreiden van de religieuze moraliteit, volbrengt de oordelen van de godsdienst ook niet met een spiritueel plezier. Na een tijd zal deze mens veranderen in een robot die op mechanische wijze van huis naar werk en terug gaat, zelfs niet enthousiast kan praten met zijn kinderen of echtgenote, en ogenschijnlijk erediensten doet, maar het spiritueel genot van deze erediensten niet kan ervaren. Het vermeerderen van mensen met een dergelijke mentaliteit betekent dat er een traagheid, uitgeputheid, monotonie en passiviteit heerst in de islamitische wereld.
Daarom moet iedereen die de morele waarden van de islam nastreeft, uitspraken, houdingen en opvattingen die de moslims en alle mensen kunnen aanzetten tot een dergelijke monotonie, ontwijken. Men mag niet vergeten dat monotonie de mens kan meesleuren naar ongeloof. Niemand mag de moslims afleiden met uitspraken die moeilijk te geloven zijn, geen plaats hebben in de islam, of het heerschappij van de morele waarden van de islam zeer ver, bijna onmogelijk, laten lijken, en het onderwerp van de Mahdi trachten te verdoezelen. Iedereen moet denken aan de schade die zo een mentaliteit kan aanrichten op de islamitische wereld en iedereen moet de moslims aanmoedigen om niet tevreden te zijn met een doorsnee leven, maar om uit te munten in goede daden en zich maximaal in te spannen voor het welbehagen van Allah. Dit is wat het best past bij de morele waarden van de oprechte gelovige die in de Koran verteld wordt door Allah:
Dan gaven Wij het Boek als erfdeel aan diegenen Onzer dienaren die Wij uitkozen. En onder hen zijn er die zich zelven te kort doen, anderen die de middenweg bewandelen en NOG ANDEREN DIE IN GOEDHEID EN DEUGD UITMUNTEN NAAR ALLAHS GEBOD. DAT IS DE GROTE GENADE. (Soera Faatir, 32)
Allah zal de inspanningen van degenen die zich met enthousiasme, volharding en oprechtheid inzetten om Zijn welbehagen te verdienen, zich met al hun kracht inzetten om de godsdienst van Allah te doen heersen, de tekens zien, die onze Profeet (vzmh) meegedeeld heeft, en streven om een van de leerlingen van Hazrat Mahdi (vzmh) te worden, niet verloren doen gaan.
