*پسماندهای غذایی اروپا و آمریکا به تنهایی می تواند سه برابر جمعیت جهان را سیر کند.
* بیست و پنج درصد مصرف آب آمریکا صرف تولید پسماند های غذایی می شود.
بر اساس آمار رسمی سازمان خوار و بار کشاورزی جهانی فائو هر ساله یک سوم کل محصولات کشاورزی تولید شده در جهان یعنی معادل سه تریلیون دلار هدر می رود. نزدیک به نیمی از غذای مصرفی در آمریکا دور انداخته می شود که با احتساب دیگر محصولات غذایی معادل یک سوم کل محصولات غذایی این کشور می شود. آمارها حاکی از آن است که پنجاه درصد مواد غذایی حتا قبل از مصرف هدر می رود.
این در حالی است که روزانه حدود هشتصد و پنجاه میلیون نفر یعنی یک نهم کل جمعیت دنیا با شکم گرسنه سر بر بالین می گذارند. علاوه بر این تخمین زده می شود که هر ده ثانیه یک نفر در اثر گرسنگی جان خود را از دست می دهد. در کشور سوریه بیش از هشت میلیون و هفتصد هزار نفر امنیت غذایی ندارند. این بدان معنی است که این تعداد دسترسی مطمئن و امن به مواد غذایی ارزان ندارند. در یمن بیش از دو میلیون و صد هزار کودک از سو تغذیه رنج می برند و تنها در سال گذشته پنجاه هزار کودک در سراسر دنیا از گرسنگی مردند.
با این وجود، به نظر نمی رسد این آمار تکان دهنده جلوی هدررفت مواد غذایی در دیگر نقاط جهان را گرفته باشد. برای نمونه در فیلم کوتاهی که در شبکه های مجازی منتشر شده است، بیش از نیمی از موزهای سالم و تازه یک مزرعه در استرالیا صرفا به دلیل اندازه آنها دور ریخته می شوند. همچنین هشتاد و هفت درصد گوجه فرنگی تولید شده در مزرعه ای در کویینلند دور انداخته می شوند. این در حالی است که فیلم های تازه منتشر شده از سوریه و یمن کودکانی را نشان می دهد که تکه های نان خشک در کف خیابان ها را می خورند.
اما این پایان عواقب مخرب پسماند های مواد غذایی نیست. این مشکل لایه های مختلفی دارد و تخمین واقعی خسارات ناشی از آن دشوار است. برای نمونه چنین هدررفتی مصرف آب در شرایط بحرانی کنونی را افزایش می دهد. بر اساس برآوردها، میزان آب مصرفی برای پرورش این فرآورده های غذایی برابر است با مصرف آب روزانه نه میلیون نفر. علاوه بر این، میزان گازهای گلخانه ای تولید شده ناشی از این پسماندهای غذایی ده درصد از کل گازهای گلخانه ای دنیا را تشکیل می دهد. همچنین باید به این لیست استفاده غیر ضروری از زمین های کشاورزی کره زمین را نیز اضافه کرد. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که سی درصد از زمین های کشاورزی کره زمین صرف پرورش محصولاتی می شود که هرگز به دست مصرف کننده نمی رسد. به این مشکلات باید فضای لازم برای دفع این پسماندها را نیز اضافه کرد.
پسماند های غذایی به دلایل مختلفی تولید می شوند. بارزترین آنها این است که وقتی غذایی دور ریخته می شود بدان معناست که افراد دیگر آن غذا رو لازم ندارند. اما در خیلی از نقاط دنیا این مشکل ناشی از نبود مهارت های ساختاری است. برای نمونه در آسیای جنوبی نیمی ازکلم تولیدی به دلیل نبود امکانات سردخانه ای از بین می رود. در موارد دیگر گوجه های برداشت شده به نحوی نادرست جعبه بندی می شوند که بیشتر آنها در این فرایند از بین می روند. زمانی که چنین مشکلاتی در مقیاس وسیع رخ می دهد میزان پسماند غذایی به حد غیر قابل قبولی می رسد.
واقعیت این است که ما توانایی تولید مواد غذایی بیش از نیاز جامعه انسانی را داریم. اما فاکتورهای مختلفی از جمله بی تفاوتی و ضعف مهارت های ساختاری یا عدم بهره وری باعث افزایش پسماند های غذایی شده و همین منجر به زنجیره ای از پیامدهای مخرب دیگر می شود.
خوشبختانه نشانه های بهبود به چشم می خورد. آگاهی مردم نسبت به این قضیه هر روز بیشتر شده و تعداد روزافزونی از افراد، سازمان ها و کشورها در حال پیوستن به پویش مبارزه با تولید پسمامدهای غذایی هستند. برای نمونه در فرانسه فروشنده گان مواد غذایی تشویق می شوند که غذاهای سالم که احتمال دور ربختن آنها وجود دارد را اهدا کنند. بسیاری از بازارها در ترکیه، دانمارک و انگلیس مواد غذایی که تاریخ انقضا آنها نزدیک است را به قیمت ارزان تری به فروش می رسانند. همچنین قانون گذاران اتحادیه اروپا در حال تنظیم طرح هایی هستند که هدف آن کاهش پنجاه درصدی پسماندهای غذایی تا سال ۲۰۳۰ است.
برای کاستن پسماندهای غذایی تدابیر مختلفی در سطح فردی و دولتی قابل اجراست. برای مثال شهرداری ها برای جمع آوری مواد غذایی اهدایی می توانند از نرم افزارهای فضای مجازی استفاده کنند. خانواده ها، رستوران ها و فروشنده گان می توانند غذاهای اهدایی خود را به شهرداری ها اطلاع داده و از این طریق به جمع آوری پس ماندهای خوراکی کمک کنند. حتی در مواردی که پسماندهای غذایی مصارف انسانی ندارد می توان از آنها برای تغذیه حیوانات استفاده کرد.
دنیای ما با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کند. انسان های بی شماری قربانی جنگ و خشونت شده اند. بیایید پسماندهای غذایی را به لیست مشکلاتمان اضافه نکنیم و در آینده اگر خواستیم خوراکی خود را دور بریزیم آن دو کودک سوری را به یاد بیاوریم که شجاعانه تکه های نان خشک کف خیابان را می خوردند بی آنکه حتی گلایه ای داشته باشند.
