“Humansot prvenstveno. Ne mržnja”

“Humanost prvenstveno. Ne mržnja.” Ovo su riječi mladih francuza izgovorene na uličnim protestima protiv porasta fašizma.

“Virus ebole bi mogao riješiti eksploziju svjetske populacije.” Ove strašne riječi, izgovorene protiv imigracije, ponovo dolaze iz Francuske, ovaj put od Jean-Marie Le Pen, osnivačice i počasne predsjednice ultradesnog krila stranke Nacionalni front.

Pod vodstvom Jean-Marijine najmlađe kćeri, Marine, stranka Nacionalni front je osvojila najveći udio glasova na izborima za Evropski parlament u Francuskoj, 25%. Ultradesničarske stranke u ostalim evropskim državama, ne samo u Francuskoj, također izazivaju uzbunu razinom osvojenih glasova. Ove stranke, čija se retorika i filozofija bazira na rasizmu, anti-imigraciji, islamofobiji i izolaciji, umjesto na ujedinjenosti, osvojile su 23% glasova u Danskoj, 28% glasova u Velikoj Britaniji putem Stranke za nezavisnost Ujedinjenog kraljevstva, 19,5% putem austrijske Stranke slobode u Austriji, 15% putem Jobbik partije u Mađarskoj, 13% preko Finns partije u Finskoj, 30% putem Nove flamanske alijanse u Belgiji i 12% u Grčkoj putem partije Zlatna zora.

Ovaj ozbiljan nedostatak ljubavi u Evropi se nije pojavio sa izborima za EP. Prvi temelji rasizma u Evropi se mogu uočiti već u gradu-državi Sparti. Prakticiranje inkvizicije, kao proizvod totalitarnog načina razmišljanja, učinio je srednjovjekovnu Evropu veoma mračnim mjestom. Fašizam je svoje prepredeno i ružno lice pokazao u Njemačkoj i Italiji i prije II svjetskog rata. Frankova represivna i antidemokratska fašistička vlast u Španiji je egzistirala sve do 1975. godine. Grčku su potresali državni udari hunti 1963. i 1974. godine. Krvavi ratovi i masovni pokolji su se tek nedavno dogodili na Balkanu zbog radikalnih i religijskih sukoba. Ukrajina na istoku Evrope je doslovno u plamenu. Intenzivnog nasilja neonacista nad stranim radnicima i imigrantima, a posebno Turcima, Ima i u Njemačkoj. Rumunski državljani su napadani u više navrata širom evropskih država.  

Kada govorimo o reinkarnaciji fašizma u Evropi, ne smijemo zaboraviti ni filozofiju Andresa Breivika, ubice 77 mladih ljudi u Norveškoj. Breivik nastavlja sa ultradesničarskom propagandom i tokom suđenja, kada koristi nacističke pozdrave.

Ljudi koji su živjeli zajedno stotinama godina ne smiju jedni druge gledati s mržnjom kada se sretnu na ulici jer je ovaj svijet dovoljno velik da udomi ljude svih stavova. Ultradesničarski stav se ne ogleda samo u islamofobiji i protivljenju imigraciji. Jevreji također osjećaju da se moraju skrivati koliko god mogu. Pronalazimo izuzetno jaku mržnju i neprijateljstvo prema jevrejima posvuda, a to ne dolazi jedino od radikala koji tvrde da se bore za islam – to je reinkarnacija najstarije evropske mržnje, pošast antisemitizma. To je potpuno neprihvatljivo.  

Separatistički pokreti su još jedan problem Evrope. Tu je uznemirujući baskijski separatizam u regiji Baskija u Španiji, pod utjecajem terorizma ETA-e. Katalonija također često zahtjeva da se odvoji od Španije. Takva netolerancija se javlja i u Belgiji jer Flandrija želi da se odvoji. Ogroman dio stanovnika italijanske regije Veneto također zahtjeva nezavisnost pod izgovorom da im je ostatak države teret zbog duga. Odbijanje da se dijele poteškoće koje država prolazi, po mom mišljenju, je problem uzrokovan nedostatkom ljubavi i lojalnosti.

Rasizam je na zabrinjavajućem nivou u Evropi za koju smatramo da je demokratska i saveznica civilizacije, te centar kulture. Neprihvatljivi incidenti se dešavaju jedan za drugim tokom fudbalskih utakmica. Kamerunac Eto i ganac Prince Boateng su u Italiji bili izloženi vrijeđanju, što je privuklo pažnju evropskih medija. Gareth Bale, fudbaler Tottenhama bio je predmetom sličnih rasističkih napada. Nedavno je igrač Barselone, Dani Alves također bio podvrgnut rasističkom napadu. Iako su ovi događaji snažno osuđeni, treba riješiti onaj problem koji se krije iza toga, a to je nedostatak ljubavi.

Trebamo se zapitati: “Na čemu se zasnivaju ovi rasistički stavovi u sportu?” Ne tako davno, 1958. godine, crni afrikanci su bili izloženi u kavezima u Belgiji. Domorodačko stanovništvo Australije, Afrike i Amerike je također proživljavalo ponižavajuće izložbe na mjestima poput “Ljudskog zoološkog vrta” u Francuskoj, Njemačkoj, Italiji, Poljskoj i Španiji.

http://lalehaber.com/yazaruyeyazi/Evrimcilerin-Kafese-Koydugu-Insanlar_/87#.U4hJIbzD8Tw.facebook

Kada se sjetimo Evrope od prije 70  godina, vidimo da je kontinent bio poprište beskrajnih ratova, sukoba i razmirica. Nasilje je konačno završeno upravo pred izbijanje najkrvavijeg konflikta ikada, II svjetskog rata, kada je osnovana Evropska unija, a koju danas smatramo najboljim primjerom demokratije. EU je uzor svijetu po pitanju ljudskih prava, vladavine zakona, kvaliteta životnog standarda i ideje socijalne države.  

Evropa ima ogromne resurse koje čine industrija, turizam i druga bogatstva. “Ujedinjenost, poštivanje razlika i povezivanje na osnovu ljubavi,” sve se ovo može postići bez kompromitovanja kvaliteta. Najplemenitije je graditi jedinstvo na srpljenju, obrazovanju, moralu i, iznad svega, osjećaju ljubavi. Evropa mora biti kontinet na kojem je ljubav sveobuhvatna. Mora obuhvatiti sve ljude, sprječavajući tako politiku mržnje.   

Koncepti poput imperijalizma, ultradesničarstva ili ultralijevičarstva, kao i sve druge ideologije koje su dijametralno suprotne ljudskoj prirodi, poput divljeg kapitalizma i radikalizma, ukratko, svi “izmi” moraju postati prošlost. EU je sposobna da to napravi, ukoliko je spremna da učini novi i snažan iskorak da postane unija ljubavi, umjesto unija rase i religije.

http://www.thebosniatimes.com/humanizam-a-ne-mrznja-za-novu-evropu-svi-izmi-moraju-postati-proslost/