Allah'ın ayələrinə qarşı mübarizə aparan insanlara sevgi bəsləməmək

Mö­mi­nin bü­tün də­yər öl­çü­lə­ri Qurana əsas­la­nır. Sev­gi də bun­lar­dan bi­ri­dir. Mö­min yal­nız Al­la­hı və Al­la­hın sev­dik­lə­ri­ni se­vir. Al­la­hın və mö­min­lə­rin düş­mən­lə­ri­nə qar­şı isə bö­yük bir kin və nif­rət his­si bəs­lə­yir. Bu, Al­la­hın Quran­da mü­əy­yən et­di­yi açıq və qə­ti hökm ol­maq­la bə­ra­bər əl­bət­tə ki, sə­mi­mi mö­min ima­nının nə­ti­cə­si ola­raq baş­qa cür hə­rə­kət et­məz. Bu, möminin səmimi imanından irəli gələn hərəkətdir və o, bunu səmimi bir şəkildə edir. İma­nı­nın də­rə­cə­si art­dıq­ca, onun Al­la­ha və mö­min­lə­rə duyduğu sev­gi his­si də ar­tır. Bu­na gö­rə də, bir mö­mi­nin hət­ta ən ya­xın adam­la­rı üçün də bu öl­çü­dən kə­nar an­la­yı­şa ma­lik ol­ma­sı müm­kün de­yil­dir. Ayə­də bu hal be­lə izah edi­lir:

«Al­la­ha və axi­rət gü­nü­nə ina­nan heç bir tay­fa­nın Al­lah və Onun Pey­ğəm­bə­ri əley­hi­nə çı­xan­lar­la - öz ata­la­rı, oğul­la­rı, qar­daş­la­rı, ya­xın qo­hum­la­rı ol­sa­lar be­lə - dost­luq et­di­yi­ni gör­məz­sən. Onlar elə kim­sə­lər­dir ki, Al­lah on­la­rın qəlb­lə­ri­nə iman yaz­mış və Öz dər­ga­hın­dan on­la­ra ruh (güc) ver­miş­dir...» (Mü­ca­də­lə su­rə­si, 22).

La­kin hər şe­yə rəğ­mən bə­zən Quran hökmlərini yeni öyrənən, iman və İs­lam­la ye­nicə ta­nış olmağa başlayan in­san­lar­da keç­miş­də yaşadıqları yan­lış sev­gi və dost­luq an­la­yı­şları­nın da­vam etdirmək mey­li ola bi­lər. Əsa­sən bi­lik ça­tış­maz­lı­ğın­dan və iman­la bağ­lı düşüncələrin qəlbə hə­lə tam ola­raq həkk edilməməsindən irə­li gə­lən bu hə­rə­kə­tin nə qə­dər yan­lış ol­du­ğu Quran­da be­lə bil­di­ri­lir:

«Ey iman gə­ti­rən­lər! Nə mə­nim düş­mə­ni­mi, nə də özü­nü­zün düş­mə­ni­ni dost (və­li) tu­tun! On­lar sizə gə­lən haq­qı in­kar et­dik­lə­ri hal­da, siz on­lar­la dost­luq edir­si­niz. Siz Rəb­bi­niz olan Al­la­ha iman gə­tir­di­yi­niz üçün on­lar Pey­ğəm­bə­ri və si­zi də yurd­la­rı­nız­dan çı­xar­dır­dı­lar. Əgər siz Mənim yolum­da və Mə­nim ri­za­mı qa­zan­maq uğ­run­da səy gös­tər­mək üçün çıx­mı­sı­nız­sa, Mə­nim düş­mən­lə­ri­mi dost tut­ma­yın. Siz on­lar­la giz­lin­də dost­luq edir­si­niz. Mən si­zin giz­li sax­la­dı­ğı­nız və aş­kar et­di­yi­niz hər şe­yi bi­li­rəm. Siz­dən kim bu­nu et­sə, o, şüb­hə­siz ki, haqq yol­dan az­mış­dır!» (Müm­tə­hi­nə su­rə­si, 1).

Ayə­də­ki bu açıq və qə­ti xə­bər­dar­lıq­dan son­ra hə­lə də əv­vəl­ki sev­gi an­la­yı­şı­nı da­vam et­di­rən, Qurana uy­ğun xa­rak­te­ri mə­nim­sə­mə­yən bir in­sa­nın ya­rı yol­da qalacağı bil­di­ri­lir. Bu  in­san az­ğın ruh ha­lı­nı giz­lə­dib müəyyən maraqları naminə mö­min­lə­rin ara­sın­da özü­nü tə­mi­zə çı­xar­ma­ğa ça­lış­sa da, Al­lah bu­nu gec-tez ifşa edəcəkdir. Bir ayə­də be­lə bil­di­ri­lir:

«Yox­sa elə gü­man edir­si­niz ki, Al­lah içə­ri­niz­dən səy gös­tə­rən­lə­ri, Al­lah­dan, Onun Peyğəmbərindən və mö­min­lər­dən baş­qa­sı­nı öz­lə­ri­nə dost tu­tan­la­rı ayırd et­mə­miş siz sər­bəst bura­xı­la­caq­sı­nız? Al­lah nə et­dik­lə­ri­niz­dən xə­bər­dar­dır!» (Töv­bə su­rə­si, 16).