Uit het interview met Dhr. Adnan Oktar op 22 april 2010 op Kahramanmaraş Aksu TV en Kaçkar TV
PRESENTATRICE: De meeste zelfmoordpogingen worden gewaagd door filmsterren. Hebt u uw werken gestuurd naar hen?” El Yasin vraagt dit uit Duitsland, meneer.
ADNAN OKTAR: Natuurlijk, dat zijn mensen die veel lijden, die zich verplicht voelen om aan hun omgeving de indruk te geven dat ze gelukkig zijn, maar die eigenlijk nooit gelukkig kunnen zijn en de mensen in hun omgeving niet gelukkig kunnen maken. Want degenen in hun omgeving zijn ook niet gelukkig, zij doen alsof dat ze gelukkig zijn. Er treedt bijvoorbeeld een zanger op om te zingen. De jonge meisjes en de jongeren roepen als ze kunnen, alsof ze zot worden, is het niet zo, jullie zien dat wel. Ze roepen alsof ze paniekaanvallen krijgen. Dit is niet omdat hij gelukkig is, dit is rechtstreeks een spel, hij doet dit om het aan zijn omgeving te tonen. Hij wil zich vermaken. Hardop roepen irriteert een mens, hij irriteert zichzelf ook. Wat is dat nu? Wat is er om te roepen? Het is tenslotte een entiteit uit vlees en botten, een arme stakker, niet? Hij is een mens zoals jij en ik, hij eet, drinkt en heeft natuurlijke behoeften. Wanneer hij daar staat met de microfoon in zijn handen, krijgen ze een paniekaanval. Hij doet stoer tegen hen, hij wil hen imponeren en hij wil hen imponeren, maar eigenlijk is er niets. Dus het is niet nodig om te doen alsof je je amuseert. Hij amuseert zich daar niet. Men amuseert zich niet door hardop te roepen. Zo kan hij even goed op straat lopen en in het wilde weg roepen. Vermaakt een mens zich door te roepen? Dat is iets in het hart, een mens geniet van diepgang. Hij geniet veel van passie. Een mens geniet volop van mooie gevoelens, van een groot aantal gedetailleerde gevoelens. Anders wordt hij geduwd en gesleurd door en verpletterd tussen tienduizenden mensen. De meerderheid van hen doormaakt het gevaar om verpletterd te worden. Hij doet iets door in een omgeving zonder zuurstof met al zijn kracht te schreeuwen. Ze worden daar bovendien enorm moe van. Wat ze lijden, is ongelooflijk. Of niet? Men zegt: “Wat een konijn moet doen, is lijden.” Zij benadelen zichzelf daar. Er staat: “Allah doet de mensen geen onrecht aan, maar zij handelen onrechtvaardig tegen zichzelf,” ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen de satan. Ze vinden valse manieren om zichzelf te vermaken. Ze gebruiken extacy en daarna drugs. Hoe kan een mens nu genieten van drugs? Dat vernietigt de concentratie van een mens, laat hem de controle verliezen, laat hem onnozele beelden en hallucinaties zien. Dat is Allah verhoede een verschrikking, is het mogelijk om door zoiets gelukkig te worden? Dit is verschrikkelijk. Of hij drinkt zich zat, zodat hij niet meer recht kan blijven, hij stapt bijvoorbeeld scheef, naar de grond toe. Hoe verschrikkelijk is het niet om de vloer scheef te zien. Hij voelt dat hij gaat vallen, hij kan zijn evenwicht niet houden, hij is niet in staat om het deurhendel te vinden. Hoe kan een mens zich daarmee vermaken? Zijn maag keert, of niet? Hij heeft bijvoorbeeld de behoefte om vaker te ademen, dit zijn duidelijke aanwijzingen voor vergiftiging. Hij zegt: “We hebben gedronken, we hebben ons enorm geamuseerd.” Waar is hier het amusement? Ze vallen op de grond, hun kleren worden vuil, hun manchetknopen gaan kapot, ik weet niet wat, ze slaan elkaar af. Ze zeggen: “vorige nacht was het schitterend, we hebben het niet kunnen vergeten.” Wat heb je niet kunnen vergeten van die schande? Of niet? Ze hebben ook het begrip amusement helemaal verknoeid, ze hebben er iets helemaal anders van gemaakt in de Eindtijd. Ze verhogen bijvoorbeeld het volume van de muziek, hun trommelvlies gaat er bijna van scheuren. Hoe kan men zo genieten van muziek? Muziek heeft een aanvaardbaar volume, op die manier luisteren mensen daarnaar. Maar ze overdrijven en hun hersenen en oren worden verlamd. Die man kan niemand meer horen als hij naar buiten gaat. Je vraagt hen: “Hoe gaat het?” Hij antwoordt: “Wat? Heb jij iets gezegd?” Zijn oren gaan kapot. Wat doet dat volume niet met de hersenen en de oren? Waar is hier het amusement? Dus ze vinden waar foltering is en doen dat. Of ze spuiten stikstof, vloeibare stikstof of gassen, ze worstelen in het schuim, ik weet niet wat, ze maken hun kleren vuil. Ze knallen champagneflessen op elkaars hoofd. Is het mooier om te wandelen met propere kleren? Of is het mooier om rond te lopen met een champagnegeur? Dus met het hoofd en de kleren nat. Waar is hier het amusement? Kan een mens zich amuseren als de nieuwe propere kleren die hij gekocht heeft, vreselijk bevlekt worden met champagne? Dit begrijp ik niet. Al hun kleren staan onder het schuim en zijn vuil en ze zeggen: “we waren behoorlijk gelukkig.” Het is een enorm zuurstofloze omgeving, ze spuiten daar stikstof bij, ze steken vlammen aan, er is rook, niemand kan elkaar zien, ze botsen tegen elkaar; ze schreeuwen zo luid mogelijk en de muziek klinkt ongelooflijk luid, hij zegt dat “hij zich geamuseerd heeft als een gek.” Hoe heeft hij zich dan geamuseerd als een gek? Wanneer hij buiten komt, trekt hij een gezicht van een meter, want hij is psychologisch enorm moe, hij staat ook geestelijk gespannen en is enorm gestresseerd. Hij is kapot, hij kan pas bijkomen na twee dagen. Kan er zo een amusement bestaan? Amusement maakt de mens levendig, het maakt de mens gerust en energetisch, dat noemt amusement. Of niet? Een mens komt op adem. Kan er sprake zijn van amusement als een mens kapot gaat, geestelijk beschadigd wordt en moe wordt? Men eet bijvoorbeeld uit een bord, ze dompelen dat bord eens onder het water en serveren met datzelfde bord anderen. In de meeste plaatsen wordt dat goed gewassen, maar bij sommige plaatsen niet. Een man heeft bijvoorbeeld saladeresten gelaten in zijn bord, ze mengen die daarmee. Dus hoe kunnen wij zeker zijn dat die man hygiënisch is? Die man kan geelzucht of een andere ziekte hebben, hij kan alles hebben. Of niet? Hij kan allerlei infecties hebben, hij kan een apicale longontsteking hebben. Ze gaan zitten waar hij gezeten heeft. Ze wrijven met hun handen en voeten op de plaatsen die aangeraakt zijn door die man. Er komen daar perverten, abnormalen, verstandigen en gekken, er komen daar allerlei mannen langs. Dan schudden ze de beker op deze manier bijvoorbeeld; in diezelfde beker gieten ze drinken voor iemand anders. Hij drinkt dan ook uit dezelfde beker als hem. Ze gaan bijvoorbeeld naar het zwembad, een man gaat uit bad en duikt meteen in het zwembad. Hij heeft bijvoorbeeld infecties aan zijn lichaam. Hij heeft vuiligheden op de plaatsen van zijn lichaam die niet te zien zijn, in het zwembad is het zeer hygiënisch. Ze vullen gezamenlijk het zwembad. Het water vult hun neus, hun mond en hun oren; alles. Hij slikt dat water ook in, hij zegt: “we zijn zeer gelukkig geworden.” Maar een mens moet letten op zijn hygiëne, hij moet zeer voorzichtig zijn. Iedereen die naar zulke zwembaden gaat, heeft dan sinusitis. Ze krijgen allemaal een middenoorontsteking, een oogontsteking, een leverontsteking. Zulke kerels hoesten en niezen steeds, als je er op let. Ze hebben duizend en een problemen en doen alsof ze niets hebben. Hij heeft sinusitis en vertelt dat op een trotse manier, alsof dat iets bijzonders is, alsof dat zijn beloning is; we zeggen eerst: “Selamun Alaykum, hoe gaat het?” Hij antwoordt: “ik heb sinusitis.” Dus alsof hij trots is op een gouden of zilveren medaille, dat is vreemd. Ik weet niet of ik dat verkeerd zie. Ik kan daar geen logica in achter zien. Men moet dat rationeel bekijken. Er is genot, schoonheid in diepgang, er zijn schoonheden in passie. Of niet? Er is een schoonheid in het diep nadenken. Er zijn schoonheden in de details en in zo proper mogelijke omgevingen en mensen. Er zijn daar verwarde en gevaarlijke maffiosi, er zijn daar geslepen mensen, er zijn daar drugsverslaafden, het is niet duidelijk wie wat gaat doen. Die mannen eten uit hetzelfde bord, er wordt hem geserveerd in zijn bord en hem in zijn bord, hij heeft gedronken uit zijn glas, deze worden allemaal op dezelfde plaats gewassen. Ik zie hier niets amusants aan. Ik zeg dit natuurlijk niet over hen allemaal, maar sommigen hebben deze kenmerken. Moslims genieten van andere diepgangen. Je geniet enorm van alles wat door Allah geschapen is en je genot is onbeschrijflijk. Rechtevenredig met je geloof. Hoe sterker je geloof is; des te dieper zal je genieten. Hoe zwakker het geloof, des te oppervlakkig wordt de zaak, dus de diepgang verdwijnt. Zodoende wordt hun genot een vals genot. Dus virtuele genoegens die gericht zijn op vertoning, in het echt voelen ze geen geluk of opwinding. Ze doen alsof. Ze komen elkaar bijvoorbeeld eens tegen. Ze hebben bekende ontmoetingsmomenten, ze gedragen zich opgewonden, omhelzen elkaar, springen in de lucht en ze draaien in het rond. Wie echt houdt, heeft zulke aanstellerij niet nodig. Want als er diepgang is, zijn zulke onnatuurlijkheden overbodig. Hij zegt: “Je gaat het niet geloven, maar ik ben echt zeer blij met uw komst.” Broeder, is het hier nodig om te zweren. Je zegt: “Je gaat het niet geloven,” waarom zeg je het dan toch, het is heel normaal dat hij het niet gelooft. Waarom is het nodig om dit te zeggen.
ALTUĞ BERKER: In een Koranvers staat, meneer, ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen de satan; “De harten kunnen enkel rust vinden als ze aan Allah denken.” Daarom vertelt u steeds dat ze van plaats naar plaats gaan en geen rust kunnen vinden. Ze verlaten die plaats en gaan naar ergens anders, maar ze kunnen haar nog niet vinden.
ADNAN OKTAR: Hij zegt bijvoorbeeld: ”kom op we gaan naar ik weet niet waar.” Het is in orde, ze zitten daar. Hij zegt dat hij zich verveelt, door te zuchten en te geeuwen. Hij zegt: “Laten we opstaan,” en ze gaan naar ergens anders. Hij zegt dat hij zich daar ook verveelt. Als laatst gaan ze soep gaan drinken, ze zeggen dat ze zich daar ook vervelen. Hij gaat naar huis, hij zegt dat hij zich thuis ook verveelt. Dus Allah geeft hem geen rust. Als het geweten van een mens zuiver is, als zijn geloof sterk is, geeft bijvoorbeeld een mooie tuin, een groene omgeving, zeker er mensen bij zijn van wie hij houdt, hem een enorme vreugde. Zelfs een kat, zelfs een klein poesje geeft een enorm genot aan gelovige. Of niet? Of zelfs een insect, bijvoorbeeld zelfs een kleine mooie vlinder geeft een groot genot aan een gelovige. Bijvoorbeeld een muziek die hij graag heeft, geeft hem, als hij die diepgang in zijn geest kan bereiken, genot. Het is bijvoorbeeld zeer mooi dat een mens mooi eten eet met de mensen die hij graag heeft. Ik zeg niet dat ze zich niet mogen amuseren, maar amusement dat vanuit het hart met Allah verbonden is, is mooier. Dan pas heeft de geest van de mens genoegen. Anders is er steeds een leegte, pijn, leed en spanning, benauwdheid gaat met hem mee, waar hij ook gaat. Dus door te roepen en te tieren zal die benauwdheid niet verdwijnen. Ze verdwijnt ook niet door te springen en te vallen. Wat Allah zegt, is zeer duidelijk, kijk, “Bij de tijd”, ik zoek mijn toevlucht bij Allah, in de naam van Allah Die Barmhartig en Genadevol is, “Bij de tijd, voorzeker de mens is te midden van verlies. Behalve degenen die geloven en goede werken doen en elkaar tot waarheid en geduld aansporen.” Aansporen tot de waarheid en het geduld en oprecht handelen. Oprechtheid is een van de grootste plezieren en stelt de mens enorm gerust. Oprechtheid is een groot plezier. Oprechtheid en geloof. Bijvoorbeeld, praten met een oprechte persoon geeft ons een zeer groot genot, wanneer we praten met een onoprechte persoon, krijgen we het benauwd. We zeggen: “Wanneer zal dit gesprek nu eindigen.” Ik houd de religieuze onderwerpen hierbuiten. Maar spreken met een oprechte persoon is aangenaam. De liefde van een oprechte persoon is ook zeer mooi. Bijvoorbeeld de liefde van een onoprechte persoon, maakt de mens ongemakkelijk en boos. Of ze handelen gemaakt. Maar als zijn liefde oprecht is, geniet de geest daar inderdaad van, een mens geniet daar van, er groeit een wederzijdse band. Daarom heeft Allah oprechtheid vastgesteld als enige criterium. Ik zoek toevlucht bij Allah tegen de satan, Allah openbaart: “enkel mijn oprechte dienaren zullen verlost worden.” Dus zij bereiken de verlossing.
 |
