De Engelse Anna Mitchel Hedges, had op 1 januari 1924, een vondst gedaan op een kristallen schedel in een ruimte onder ruines van Lubaantun (in het Engels vertaald betekend 'Lubaantun' stad van de omgevallen stenen) in Belize. Een stad in ruine, ooit gebouwd door de Maya's.
Dit kristallen schedel wat even groot is als een werkelijk menselijke schedel is gemaakt van een kwarts transparant kristal.
Kristallen bevatten geen koolstof, waardoor het mogelijk is geweest om verschillende onderzoeken te kunnen doen door werelds beroemde bedrijf Hewlett-Packard. Wetenschappers stonder verbaasd vanwege de resultaten.
Onderzoeken hebben bewezen dat het maken van een kristallen schedel alleen mogelijk is door een geavanceerde technologie.
1. Kwartstechnologie wordt gebruikt in onze mobiele telefoons en computers. Er zit een klein kwarts kristal in jouw mobieltje of in de computer waarop je nu deze tekst leest. Dit kleine steentje is de reden dat je de bewaarde informatie op jouw computer kan terughalen. Silicone kwarts bewaard dus informatie die later weer opgehaald kan worden. Mikroprocessors worden vandaag nog door dit zelfde materieel geproduceerd. Alleen wat heel verbazingwekkend is dat dit kristallen soort pas in de 19e eeuw is ontdekt.
2. In een piëzo-elektrisch kristal zijn de positieve en negatieve elektrische ladingen gescheiden. Door een vervorming van het kristal wordt de symmetrie van de eenheidscel verbroken, en door de asymmetrie wordt een elektrische spanning gegenereerd. De kristallen schedel produceert dus zo zijn eigen energie, zoals bij accu en batterijen.
3. Wetenschappers hebben bij diverse onderzoeken bewezen, dat de schedel wat uit twee aparte delen bestaat (een onder kaak- en een boven schedel) van eenzelfde rotsstuk is gemaakt. Het kwarts kristal is zachter dan een diamand en is een zeer breekbaar stof. Wat heel verbazingwekkend is geweest voor de wetenschappers is, dat de kristallen schedel van een stuk kristal is gehouwen wat haast onmogelijk blijkt te zijn.
4.Zelfs onder krachtige microscopen konden de geleerden niet het minste of geringste krasje op het oppervlak van de schedel ontdekken dat zou hebben gewezen op bewerking met geharde metalen instrumenten. Het blijft echter onmogelijk dat als er een gereedschap met een diamanten snijvlak wordt gebruikt, om van een stuk kristal een onder kaak (wat heel gevoelig en breekbaar is) dit zonder te breken te houwen.
5. Wetenschappers geven aan dat een kristallen schedel, zonder gebruik te maken van enig gereedschap, met een stuk diamand te verslijten en uit te hollen mogelijk is. Alleen dit zal wel enkele eeuwen moeten duren. Uitgerekend ongeveer 300 jaar.
6. Hedendaags worden kristallen om zijn eigen as gehouwen. Kristallen hebben een moleculair symmetrie. Om de kristallen niet te breken moet het volgens de natuurlijke structuur dus volgens de moleculair symmetrie geschikt zijn om te kunnen houwen. Kristallen zullen afbrokkelen als ze niet om hun eigen as worden gehouwen, zelfs als er een lazer of een geavanceerde technologie gebruikt zou worden. Wat vooral zo verbijsterend is aan deze schedel is hoe deze is gemaakt, zonder enige barsten en breuken. Kwarts- kristal behoort tot de hardstematerialen die we kennen, maar desondanks heeft het gereedschap dat voor het maken van de schedel gebruikt moet zijn daar geen enkel spoor op achtergelaten.
7. Wetenschappers staan verbaasd van de optische eigenschappen van de schedel. Het licht wat van de schedel van de onder kant wordt gegeven, zou in normale gevallen aan alle kanten moeten verspreiden. Het licht zorgt er eerst voor dat het een eigen weg maakt waarbij het licht zich alleen richt op de ogen, waarna het weer naar buiten weerspiegeld. Het zijn netwerk van prisma's, lenzen en lichtkanalen.
8. Wat een ander verbazingwekkende optische eigenschap van de schedel is de prisma wat aan de achter kant van de schedel eronder is geplaatst. Alle lichtstralen wat op de oogholte valt komt van dit prisma. Wanneer je in de oogholte begint te kijken is het om dit reden mogelijk de hele kamer vanuit de ogen van dit kristallen schedel te zien.
Acht duizdend jaar geleden was er in Engeland de Stonehenge, in Egypte de piramides, in Urfa (Turkije) de dieren motieven stenen van T-vorm en in Bolivia de monolitische zon poort van 10 ton gebouwd. Wat van de hedendaagse technologie de structuren moeilijk te verklaren zijn laat zien dat de mensen die in de oudheid leefden helemaal niet onontwikkeld waren. En niet zoals dat het wordt beweerd geen verstand hadden van kunst, wetenschap en technologie.
Wat de evolutionisten hebben toegepast bij biologie, palaeontologie, zoölogie en elke tak van wetenschap proberen ze ook bij archelogie dit vervormde evolutionaire logica toe te passen. Alleen dit kristallen schedel laat al zien dat in de oudheid, de mensen, niet van aapachtige wezens zijn ontwikkeld wat de evolutionisten beweren. Wetenschappelijk wordt dit weergelegd.
