Vorige week, hebben de terroristen Turkije achter elkaar getroffen. Slechts drie dagen na de ontploffing in Ankara, werd Istanboel getroffen door een zelfmoordaanslag. Binnen enkele dagen, werd Brussel het doelwit van terreur aanslagen. We betuigen ons medeleven met de familieleden van al degenen die hun leven bij deze aanvallen hebben verloren.
De Turkse natie, die al lange tijd te maken heeft met terroristische aanslagen , is begonnen met het onderzoeken van andere incidenten sinds vorig jaar juli: Waarom zouden terreurorganisaties zich willen richten op de grote steden?
Verschillende landen kunnen een andere kijk op deze incidenten hebben. Hier zullen we de kwestie vanuit het perspectief van Turkije nemen.
Alle regeringen die hebben geregeerd, gedurende de geschiedenis van de Turkse Republiek, zijn onderworpen geweest aan felle kritiek van hun oppositie, dat vaak de reden was geweest waarom de coalitie regeringen niet konden worden opgericht – en in bepaalde tijden het land verlieten zonder een regering; soms, leidde dit proces zelfs tot een militaire staatsgreep. Ondanks alle onenigheid, is er een alliantie tussen alle politici en militairen: en dat is namelijk het niet laten verdelen van Turkije. Dat is de reden waarom de strijd tegen het terrorisme altijd de top kwestie voor Turkije is geweest.
De belangrijkste reden waarom de terreur zich heeft verspreid naar Turkse steden is de mislukking van de terroristen om hun doelen in de landelijke gebieden te bereiken. Een terrorist laat nog meer het verraderlijke gezicht van de terreur zien door zich te richten op burgers in de steden. Hij probeert een gevoel van onveiligheid te creëren bij het publiek. Hij denkt dat de mensen over zullen gaan tot opstanden waar tegen de staat niet opgewassen zal zijn. Dat is de reden waarom in de strijd tegen het terrorisme in de steden, het beste antwoord is om niet toe te geven aan wat de terreur en de terroristen willen.
De vraag is dan wat wil de terreur?
Terroristen willen vooral gevoelens van angst creëren en paniek zaaien onder de massa. Terroristen proberen de massa te demoraliseren. Ze willen mensen en instellingen tegen elkaar opzetten. Hun uiteindelijke doel is om de structuur van een samenleving door middel van geweld en intimidatie te beïnvloeden; door het genereren van haat, paranoia en wantrouwen.
Gevoelens van angst creëren een gevoel van ongemak onder de massa. Een terrorist beschouwt mensen die een ongemakkelijk gevoel hebben als een potentiële massa dat zal reageren tegen haar eigen staat of voor een opstand zal zorgen, en mogelijk een klimaat van haat kan bewerkstelligen.
Nochtans, zijn de terroristische organisaties van mening dat boodschappen van eenheid en solidariteit door al het leed niet lang zal duren als gevolg van de frustratie die door de maatschappij ervaren worden. Deze stelling is daadwerkelijk grotendeels juist.
Een paar dagen voor de terreuraanslag in Istanboel, sloot Duitsland haar consulaten en scholen in Turkije. Dit was precies wat de terroristen wilden bereiken. Aangezien dit ongebruikelijk was, verbijsterde deze maatregel de Turkse natie. Alhoewel sommigen het eens waren met de Duitse aanpak direct na de aanval, zag het Turkse publiek deze werkwijze als "een wanhopige angst voor terreur."
Onmiddellijk na de aanval, nam een minderheid die niet over zijn angst heen kon komen voor de terreur elke gelegenheid aan om zijn bezorgdheid te uiten om naar buiten te gaan. Handelend door een reflex van pijn, waren ze eigenlijk aan het bewerkstelligen wat de terroristen wilden door middel van onlogische en onsamenhangende waarschuwingen te uiten. Misschien waren ze er zich niet van bewust, dat doodsbange mensen die opgesloten zitten in hun huizen precies was wat de terroristen wilden bereiken. Ze hadden niet in de gaten hoe irrationeel en fout het was om de openbare ruimtes van de mensen over te geven aan de terroristen.
Zodra terreur een metropool treft, om scholen, officiële gebouwen en straten te evacueren zoals de Duitse regering het deed, zou neerkomen op een “verslagenheid”. Dat geldt ook voor de overgave van de openbare ruimtes aan de terroristen en het creëren van een beeld dat "men ontmoedigd is" zorgt ervoor dat terroristen het gevoel krijgen dat hun inspanningen effect hebben. Hoewel het ongewenst is, is dit een hulpeloze reflex; dit dient het doel van terreur. De strijd tegen terreur is niet alleen de verantwoordelijkheid van de politieagenten en militaire officieren; het is een intensieve strijd die samen met mensen moet worden uitgevoerd: er moet een nultolerantie voor angst zijn.
Als terreur mensen niet treurig heeft gemaakt, als het juist in plaats daarvan een gevoel van solidariteit onder hen heeft gebracht, en als de mensen vastberaden zijn over het niet verlaten van hun geboorteland om het zo niet in de handen van de terroristen te laten vallen, dan hebben de handelingen van de terroristen gefaald. Dat is de reden waarom de veronderstelling om een timide houding aan te nemen, en het vermijden om naar buiten te gaan ongepast is voor staten die terreur bestrijden, met name Turkije.
Voorzichtigheid is zeker nodig op drukke plaatsen en er moeten maatregelen genomen worden, we moeten in gedachten houden dat de dood iedereen op elk moment kan vinden. De Turkse militairen en politieagenten zijn dapper in hun strijd; zij hebben geen angst en noch leveren ze de terroristen wat ze willen. Op dezelfde manier, is het nodig dat het volk deze kracht deelt en niet bang is. De samenwerking van de veiligheidsdiensten met de mensen geeft aan dat het terrorisme - en terroristen – zich nooit in dat land kunnen schuil houden. De wil van het volk, hun vastberadenheid en moed schrikken een terrorist altijd af.
In dit stadium is het verlenen van bepaalde rechten aan mensen van primair belang. Vooral in landen waar de terreur een deel van het leven is geworden, moet er burgers het recht worden verleend om zich te verdedigen tegen terreur, en dit moet in de wetgeving komen te staan. Het toepassen van nieuwe wetten voor dit effect is van cruciaal belang. Ondertussen moet er een intellectuele campagne worden gestart: Nationale bewustwording moet worden versterkt en een contra-ideologische campagne moet worden ontwikkeld tegen de ideologie van de terreur.
Adnan Oktar's artikel gepubliceerd in Arab News:
http://www.arabnews.com/columns/news/901001
