Restanten van het communisme in Europa

Veel mensen vinden het moeilijk te begrijpen dat er een groeiende egoïstische, egocentrische en berekenende cultuur heerst in sommige landen van de Europese Unie, waarvan men verwacht dat het ’s werelds meest moderne, humanistische en delende gemeenschap zou zijn.

De mensen kijken met verbazing toe hoe er omgegaan wordt met het vluchtelingen probleem maar ook met andere humanitaire zaken. Er is echter een zeer duidelijke verklaring voor deze situatie.

Voor velen wordt het communisme vooral geïdentificeerd met de Sovjet Unie en met landen in Oost Europa, en sommige Aziatische regeringen. Deze identificering geldt ook voor de Latijn Amerikaanse landen, inclusief Cuba, Venezuela en Bolivia. Velen associëren het communisme simpelweg niet met het continent Europa. Terwijl het communisme eigenlijk een ideologie is die voor 100 procent zijn oorsprong heeft in West Europa.  

Het Marxisme, dat als de sociaal-economische basis voor het communisme wordt gezien, is de interpretatie van historische en sociale veranderingen in de gemeenschappen door twee Duitse filosofen. Karl Marx en Friedrich Engels begonnen als eerst wereld geschiedenis te schrijven door de klassen conflicten in de eerste helft van de 19^e eeuw. De plek waar het Communist Manifesto werd voorbereid en gepubliceerd was Groot-Brittannië. Beide filosofen waren buitengewoon beïnvloed door Maximilien Robespiere, een van de radicale figuren van de Franse Revolutie, de Britse econoom David Ricardo en Duitse filosoof Georg Hegel. De boeren revoluties van Lenin en Stalin, de Culturele Revolutie van Mao, de Cambodjaanse Genocide van Pol Pot, de Cubaanse guerilla beweging; waren allemaal gebaseerd op deze theorieën van de centraal Europese klassen conflicten. Alhoewel de communistische ideeën zich over de hele wereld hadden verspreid, werd de ideologische basis ervan opgericht, gecultiveerd en hoofdzakelijk verwerkt in Europa. De manifestos, die de massa mee sleurden waren allemaal in Europa geschreven. De eerste volgers van het communisme, Rosa Luxemburg, Otto Bauer, Rudolph Hilferding, Karl Kautsky, waren allemaal ideologen die uit Europa kwamen.

Het idee voor de Europese Unie was eigenlijk een verlengstuk van het linkse voorstel voor het creëren van een “Verenigde Staten van Europa.”  Otto Bauer geloofde dat het Europese kapitalisme onvermijdelijk uiteindelijk een socialistische Verenigde Staten van Europa zou worden. Leon Trotsky, een van de pionieren van het communisme, heeft vele malen zijn standpunt verwoord dat de Europese staten de eerste fase zullen zijn voor een communistisch Europa.

De Parijse Opstand van 1968 was eigenlijk een volwaardige  poging voor een communistische revolutie in Europa. Als Charles de Gaulle geen overeenkomst had gesloten met het Franse leger in Duitsland, dan was er nu waarschijnlijk een Communistische Staat van de Fransen in de wereld. Zo hebben de communistische kaders voor eeuwen de boventoon gevoerd in de Europese politiek. De prominentste figuren van deze pogingen, zoals Daniel Cohn-Bendit of Alain Krivine, de leider van de Trotskytische beweging in Frankrijk, zijn nog steeds invloedrijke politieke figuren in de Europese Unie.

De Europese politiek heeft vele politici gekend die de Marxistische ideologie deelden. Bijvoorbeeld, Francois Mitterrand, een van de twee architecten van het Verdrag van Maastricht, die officieel de Europese Unie heeft gecreëerd, mede ook Giorgio Napolitano, die gedurende 10 jaar de President van Italië was. Beiden hadden een Marxistische achtergrond. Sicco Mansholt, die als een van de vaders wordt beschouwd die de Europese Unie heeft opgericht, Paul-Henri Spaak en Altiero Spinelli waren technocraten die ook volgers waren van de Marxistische ideologie. Het “Ventotene Manifesto,” geschreven door Ernesto Rossi en Spinelli toen ze in de gevangenis zaten, wordt als het basis document gezien voor de Europese Unie van vandaag. De Spinelli Groep, die de federale Europese structuur pogen te promoten, wordt ook vandaag de dag geleid door communisten als; Cohn-Bandit en Joschka Fischer

Dit zijn feiten waar veel mensen zich niet bewust van zijn. Interessant is het feit dat vele kringen tegenwoordig van mening zijn dat de politieke configuratie en administratieve regels van de EU steeds meer als twee druppels water op de Sovjet Unie gaan lijken. Een groep onder leiding van Vladimir Bukovsky, die meer dan 12 jaar opgesloten zat in een psychiatrische inrichting en in concentratiecampen in de Sovjet Unie, bekritiseert de EU dat het steeds meer  het communisme nadert. In zoverre dat Bukovsky beweert dat het enige verschil tussen de Europese Unie en de Sovjet Unie respectievelijk hun naam is. Hij stelt dat de EU een federale structuur is, verenigd onder socialistische regeringen en geleid door een bureacratische elite, net zoals de USSR.

Peter Reeve, een raadslid van de Partij van de Onafhankelijkheid van Groot-Brittannië, die ervoor pleit dat Groot-Brittannië uit de EU stapt, stelt dat hij wil dat “…Brittannie uit de EU stapt nu het nog kan, voordat het vast gaat zitten in een dikke web van Europese regels en controle waardoor het onmogelijk wordt om te ontsnappen en het land verstrengeld raakt in een totalitair regime.”

Hij zegt, “Ik ben er werkelijk van overtuigd dat de EU een totalitair bewind is geworden en dat er een Marxistische revolutie gaande is.”

De technocratische structuur van de Europese Commissie, die als de Raad van Ministers voor de Europese Unie werkt en zich als een ogenschijnlijk uitvoerende positie voordoet, wordt als een voorbeeld van deze elite regeringen aangeduid. Anders dan het Europees Parlement en de Raad van Europa, dient de Commissie als een instituut dat aangewezen is en niet gekozen is. Jose Manuel Barroso, de langst regerende president van de commissie, was een voormalig Maoistische communist. Ook voormalige Presidenten van de Commissie Jacques Delors, Romano Prodi en Manuel Marin zijn allemaal links georiënteerde politici.  

Het is heel duidelijk dat het Marxisme nooit van Europa weggeweest is. Het werd gewoon beïnvloed door de gang van zaken in de wereld mettertijd. En is door ideologen aangepast en hervormd. Echter, hebben ideologen op hun eigen manier, die de wereld zien als een oneindig conflict  en afhankelijk zijn van deze conflicten voor hun ontwikkeling, hebben de Europese maatschappij in elk opzicht gedomineerd.

De situatie is zo ernstig geworden dat veel Europeanen zelf niet meer weten wat ze moeten vinden van het vijandige gedrag ten opzichte van verschillende culturen in hun eigen landen. Wat er gebeurt in het Westen is het natuurlijke gevolg van de cultuur van conflict dat zijn oorsprong heeft in het communisme. Er moet uitdrukkelijk worden gezegd dat er mensen mogen zijn met verschillende ideeën, gelovig zijn en ongelovig en dat iedereen vrij is in dit opzicht. Echter, mag deze vrijheid er niet toe leiden dat iemand probeert om de wereld te regeren door middel van klassen conflicten en aldus oorlog te voeren.

De straat conflicten moeten stoppen en utopische dromen van revolutie moeten we achterlaten in de 20^e eeuw. De wereld moet niet alleen een plek worden waar alleen de sterken overleven, maar waar de sterken en de zwakken samen kunnen leven. Anders zal het aantal oorlogen, de mensen die in Afrika sterven, en de vluchtelingen die verdrinken in de zee alleen maar meer worden. Europa moet niet haar toekomst in de straten zoeken of in oneindige conflicten. Marxistische ideologieën hebben meer dan genoeg voor conflicten gezorgd in het oude continent. De Europese gemeenschap moet een voorbeeld zijn voor de wereld. Afstand nemen van de egoïstische en confrontale cultuur van het communisme zal hen ten goede komen. De wereld verlangt naar een dergelijk Europa.