Uit Dhr. Adnan Oktar’s live interview op Çay TV en Kahramanmaraş Aksu TV op 28 januari 2010
OKTAR BABUNA: Mijnheer, uw leven is alvast een heel mooi voorbeeld. U hebt het al eens verteld, maar in het begin, toen u in Istanbul aan uw activiteiten begon, was u op heel jonge leeftijd. U begaf zich direct tussen de communisten. Ze bedreigden u met de dood en al 6 jaar later volgden de gevangenhouding, het krankzinnigengesticht, mijnheer, daarna insha’Allah. Daarna heeft dit 30 jaar voortgeduurd op deze manier, continu, ononderbroken masha’Allah. U had gezegd: “Daar kon ik: wacht, ik ga eerst architect worden, wacht ik ga eerst trouwen, eerst een gezin stichten, geld verdienen, carrière maken. Daarna zal ik het doen, zeggen.” “Ik heb gedacht hoe onoprecht dit zou zijn,” zei u, mijnheer, insha’Allah.
ADNAN OKTAR: Mijn broeder, het was eerst en vooral een school waar communisten heersten. Wat zou een mens daarvan zeggen? Hij zou eerst en vooral zeggen: dat is een heel gevaarlijke plaats, ik zal er best niet heen gaan. Of ook al zou hij gaan, ik spreek over degenen die met dit logica denken, de onoprechten zijn hier bedoeld, zou hij zeggen: ik ga het volledig verbergen dat ik moslim ben, ik ga me gedragen als een ongelovige. Ik ga me niet inspannen om de waarheid te verspreiden, niet van de Koran spreken, niet over de islam vertellen, ik ga muisstil zijn. Tot ik hier afstudeer, ga ik mij niet laten merken, kan hij zeggen, dat was ook hoe de meeste mensen zich toen gedroegen. Het was op die manier. Ik heb gedacht dat zoiets heel slecht is. Ik heb gedacht dat het heel verkeerd is. “Als ze een moord zullen plegen, zal ik een martelaar worden,” heb ik dus gezegd. Ik heb gedacht dat het een heel slechte, kleinerende handeling zou zijn om zich thuis te verstoppen. Ik heb gezien dat als ik zou trouwen, 70-80 procent van mijn tijd daardoor zou ingenomen worden. “Dit mag niet zijn,” heb ik gezegd. Ik kan niet 70-80 procent van mijn tijd geven, want ik ben iemand die de islam behoorlijk goed verspreidt. “Waarom zou ik mijn tijd daaraan besteden?” heb ik gezegd.
We hadden in die tijd bijvoorbeeld niet veel geld, ik ging een lening aan bij de Stichting voor Studentenhuisvesting. Ik kreeg ook geld van thuis, van mijn familie. Mijn moeder gaf me geld om kleren te kopen, ik ging het investeren in boeken, ik deelde. Ik deelde de boeken gratis uit. Mijn broekspijpen waren ook gescheurd. Ik had het vanuit de binnenkant vastgeplakt met uhu, ik had er iets op gevonden, ik was weer geen kleren gaan kopen. Want ik dacht na en ik kon het op geen enkele manier aanvaarden. Als ik nu geld zou uitgeven aan de kleren, zouden we een grote hoeveelheid aan boeken verloren zijn. De activiteiten waren ook dringend. De school stond nog altijd onder de controle van de communisten. De darwinisten en de materialisten moesten spoedig verslaan worden. De atheïstische stroming moest vernietigd worden. Als ik lessen bijwoonde, liep de tijd door, dit zou bijvoorbeeld 7-8 uur innemen. Ik hield me heel de dag bezig met de islam te verspreiden. We hadden toen ook les over schaalmodellen. Ik ging naar de les over schaalmodellen en de leerkrachten verschoten enorm. De schaalmodellen waar mijn vrienden de hele dag aan bezig waren, had ik in hoogstens 1 uur tijd klaar. Zij begonnen om acht uur en een half en om s’avonds vijf uur – vijf uur dertig waren ze met moeite klaar. Ik werkte het af in ongeveer 1 uur tijd. Dus ik plande mijn tijd heel goed, ik bracht steeds tijd door met de islam te verspreiden en te vertellen. Mijn leraren waren zelfs enorm verrasd, veel van de leerkrachten zijn in leven, ze zullen het nog weten, de meeste. Ik ga ze nu niet naam per naam opsommen, maar ze weten het allemaal wel.
Ik was in een toestand van volledige overgave aan Allah, dus met al mijn geld en vermogens. Ik had bijvoorbeeld een aandeel van een huis geërfd van mijn tante, het was behoorlijk groot, het was behoorlijk veel waard in die tijd. Ongeveer 140 miljard van vandaag. Ik heb het toen rechtstreeks aan boeken, aan het gratis verdelen besteed. Ik heb het dus enkel aan deze activiteiten besteed. Mijn geld was dus helemaal op, ik had het helemaal besteed. Mijn vrienden weten het ook, iedereen weet het. Ik had dus geen cent meer, met fierheid. Dus als ik hiermee nu een huis zou gekocht hebben, wat zou dit nu voor zin hebben, vind je niet? Dus zou ik “Ik ga aan mijn toekomst denken,” gezegd hebben; Allah kan elk moment mijn leven nemen. Dus hoe zou ik in dat huis wonen, terwijl heel de omgeving in vlam en vuur stond? Terwijl ongodsdienstigheid zo wijdverspreid is, terwijl atheïsme verspreid is.
Op school was er een schandelijke toestand, het was heel moeilijk, insha’Allah. Ik bedoel natuurlijk dat idee. Allah heeft onze inspanningen uiteindelijk beloond met resultaten.
Maar ik, ze hebben me bijvoorbeeld ook in het krankzinnigengesticht gezet, ik ben ook gevangen genomen, ik ben keer op keer opgepakt. De politie liet mij niet gerust in die tijd. Zowat elke dag kwam de politie bij mij thuis. Ik werd nooit ontmoedigd. Mijn moeder had er bezwaar tegen dat de politie kwam, ik werd absoluut niet beïnvloed door mijn moeders verdriet. Dus daarvoor geef ik niet op, omdat mijn moeder verdrietig is. Ik ben geen zoetwatervis, insha’Allah. Dus zo iets kan niet zijn.
Een zeker iemand is verdrietig, ook dat kan me niet schelen. Wacht mijn carrière... dat kan mij ook niet schelen. Ik doelde hierbij enkel op de instemming van God. Ze deden indertijd onvoorstelbare suggesties, zoals: het is niet nodig dat je zulke gevaarlijke activiteiten begaat, dat is niets voor jou, de staat heeft zijn Presidium voor Godsdienstzaken, zij zullen dat wel doen, wat gaat jou dat nu aan. Jij bent een niet-opgeleide man, je hebt ook geen religieuze opleiding genoten, waarom neem je deze taak nu op jou? De geestelijken in de moskeeën zullen de mensen wel uitnodigen tot de islam, is dat nu iets voor jou? Dus allemaal ondenkbare suggesties.
Ik ben ook in het krankzinnigengesticht gezet, deze keer heb ik me moeten bezighouden met te bewijzen dat ik geen geesteszieke ben. Ik toonde een attest, ik zei: “Ik ben geen gek, kijk, dit is mijn attest.” Dus aan diegenen die rustig thuis zitten; ik heb het over sommige mensen, ik hield me bezig met dit te vertellen aan mannen met een baard tot aan hun buik. Ik heb het bijvoorbeeld jarenlang moeten uitleggen tot ze het begrepen dat ik geen cocaïne heb genomen. De man zegt: “Dat kan wel, je zult het druk gehad hebben en je zult dat wel genomen hebben.” Dus deze man gelooft dat wel degelijk, niet? De man zegt niet dat dit een laster is. “Je kunt het druk gehad hebben en het genomen hebben,” zegt hij. Ik heb ze bijvoorbeeld ook de attesten van het Forensisch Instituut getoond, de rechtspraken getoond, ik heb het hen in het lang en in het breed uitgelegd en het hen doen begrijpen door hen te tonen hoe ik vrijgesproken ben. Bijvoorbeeld ook bij het voorval met Ebru Şimşek.
Omdat de man niet in gevaar leeft, dus omdat hij toch geen risico’s aangaat, komt hij zulke problemen ook niet tegen. Hij verschiet van de mensen die wel problemen tegenkomen en roddelt daar dan ook nog eens over. Dus de man eet boerend zijn rijst op, hij drinkt zijn compote, tegelijk kijkt hij televisie, “zie je, vrouw,” zegt hij, “wat hij allemaal heeft gedaan.” Nu moeten we ons ook nog met hen bezighouden.
Het heeft ons bijvoorbeeld lange tijd gekost tot we hen het voorval met Ebru Şimşek lieten begrijpen. “Broeder,” heb ik gezegd, “in het huis waar ik woon, zijn er geen pilaren die naar beneden lopen, nietwaar?” “Er zijn geen balken.” “Klopt, er zijn geen balken.” “Bij ons is het plafond recht, het is opgebouwd uit holle betonblokken [asmolin].” Ik heb de beide huizen in de rechtbank getoond. We hebben het dus verteld en getoond aan de rechter. We zijn het systeem daar bovendien zelf gaan installeren, terwijl dit de taak van de rechtbank is. Dus kijk eens waar we ons allemaal mee bezighouden om de verwijten af te schudden, vind je niet? We zijn twee televisiesystemen gaan installeren. We hebben er een deskundige bij gehaald. Ons huis is gefilmd in aanwezigheid van een notaris. De video van het huis van dat vrouw was er ook, we hebben de twee vergeleken. We hebben gezegd: “kijk, in het huis waar ik verblijf is het plafond recht, het is opgebouwd uit holle betonblokken [asmolin] en er zijn geen balken zichtbaar. In dat huis zie je de balken lopen.” De deskundige heeft gezegd: “Zonder dat dit huis afgebroken en helemaal opnieuw gebouwd wordt, is zoiets onmogelijk.” “Dit zijn twee verschillende huizen,” heeft hij gezegd. We hebben ook het bouwplan van het huis meegebracht, ze hebben het vergeleken. Er is geen enkele gelijkenis.
OKTAR BABUNA: Het een is een klein appartement, het ander is een gebouw met 4 verdiepingen.
ADNAN OKTAR: Ja, het een is iets van 60 vierkante meter, het ander is een villa van in de duizend vierkante meter. Er zit een enorm verschil tussen. In het huis waar ik verblijf, lopen de ruiten van het plafond tot aan de vloer. In dat ander huis zijn er kleine ruiten. We hebben dit voor de rechter bewezen en we zijn vrijgesproken. Dit is niet in de pers verschenen, daarom hebben we dit een voor een, huis aan huis, aan iedereen moeten vertellen. Aan zowel onze moslimbroeders, als aan degenen die niet zo zijn, zowel aan de gelovigen als aan de ongelovigen, we hebben dit aan iedereen verteld. Dus een mens die jihad levert, is ook verantwoordelijk om dit te bewijzen, om te vertellen dat complotten een opgezet spel zijn.
Je brengt je tijd niet enkel door met de islam te verspreiden. Omdat de mensen niet zouden roddelen en opdat er geen complotten zouden gepland worden, brengen we onze tijd door met het nemen van voorzorgen. Nu hebben ze bijvoorbeeld opnieuw een complot klaargezet.
We houden ons nu ook daarmee bezig. Ze hebben 3-5 mensen bijeengeraapt, ze hebben hen elk iets laten opzeggen. Een vriend die vroeger met ons leefde, een man waar we 20 jaar mee samenleefden, is gaan zeggen dat we een misdaadorganisatie zijn. Als we toch een misdaadorganisatie zijn, waarom heb je dan 20 jaar samen met ons geleefd, is het niet? Waarom heb je het eten van de moslims opgegeten, waarom heb je in hun huis gewoond? Was je gedurende 20 jaar blind? Van uw 20 jaar tot uw 40 jaar. Maar hij heeft gezien dat hij 40 is geworden en dat hij nog geen huis, geen auto, geen geld heeft, dat hij niets heeft gekregen. Hij heeft niets kunnen winnen uit onze vriendengroep. Wat zijn we dan geworden, we zijn dan gauw een misdaadorganisatie geworden, dus volgens zijn geloof. Hij is een geheime getuigenis gaan afleggen. Maar we zien duidelijk dat hij het is, het is zijn typische stijl van spreken. We zijn later ook te weten gekomen dat hij het werkelijk is, hij vertelt het aan zijn omgeving. Bijvoorbeeld, hierop moeten
we dit gaan bewijzen. We houden ons bezig met zijn verwijtingen.
We moeten ons eveneens met zo een hypocriet bezighouden. Dus het is ook benodigd om ons bezig te houden met mensen met een hypocriete geaardheid. Het is benodigd om ook aan hem iets te geven. Ze rapen bijvoorbeeld jonge vrouwen, kinderen bijeen en laten hen onvoorstelbare beweringen maken. Die kinderen hebben er nu spijt van, ze zeggen dat ze bedrogen zijn. Dus ze hebben duidelijk gezegd dat de politie hen bedreigd en bang gemaakt heeft, dat ze verplicht werden dit te vertellen. “Dit is eigenlijk niet waar,” hebben ze gezegd. Maar deze keer moeten we ons bezighouden met dit een voor een te bewijzen.
We zijn druk bezig met de islam te verspreiden, tegelijkertijd houden we ons bezig met zulke verwijtingen, met hun aanvallen, dus we zijn druk bezig. Dit is hoe het hoort. Dus bij een moslim het moet zo zijn. Dit noemt “jihad.” Dit is zelfs weinig. Dit zijn opofferingen op de weg naar van Allah, is het niet? Maar als ik het had gewild, kon ik ook thuis zitten, ik kon ook “onze profeet (vzmh) had rijst gegeten, dus dat is wat is ga doen; onze profeet (vzmh) had meloenen gegeten, dus dat is wat ik ga doen,” zeggen, niet? Ik kon ook mijn baard laten groeien tot aan mijn buik, trouwen, carrière maken en met diezelfde logica blijven denken.
Maar kijk, als resultaat van onze strijd, hebben we het darwinisme, kosten wat het kost, gepletterd in Turkije. Vandaag gelooft 99 percent van onze bevolking niet meer in het darwinisme. We hebben met al onze mogelijkheden gestreden voor de ontwikkeling van de Turks-Islamitische Unie. De resultaten zijn duidelijk zichtbaar. Kijk, de basis is gelegd voor de Turks-Islamitische Unie. Dus het pand is gebouwd, nu worden de meubels gezet, het huis wacht op zijn eigenaar, het wacht op de Mehdi (a.s). Het pand is zeker gebouwd, insha’Allah, dus alles staat klaar. Kijk nu, Hamaney zegt het ook, hij heeft een uitspraak gedaan over de Turks-Islamitische Unie. Hij zegt ook dat de moslimlanden zich moeten verenigen. Men verwacht de islamitische NAVO. Daar streeft men nu ook naar.
Dit is juist wat Said Nursi zei. Hij zei:“In de tijd van de Mehdi (a.s), zal er een leger van miljoenen moslims opgericht worden.” Said Nursi had het over een leger “met miljoenen medewerkers.” Dit is wat we toenaderen.
