İslam adından qan tökənlərin yanlış təkfir məntiqi

İslam dünyasında çox uzun müddətdir ki, eyni Allaha iman gətirən, hz.Muhəmmədi Allahın elçisi, Quranı haqq kitab olaraq qəbul edən bəzi müsəlmanların bir-birini dindən çıxmaqda, küfrdə ittiham edib öldürdüklərinə şahid oluruq. Xüsusilə son dövrlərdə İŞİD-lə gündəmə gələn, şiələrin kütləvi şəkildə öldürülməsi, şiə məscidlərinin bombalanması, eyni zamanda bir müddətdir gündəmdə olan İraq kimi bölgələrdə bir sıra şiə qruplaşmaların sünnilərə hücumları İslam dünyasındakı anormallığa diqqəti çəkdi. Ancaq bu qan tökən düşüncə tərzi təkcə radikal terror qruplaşmaları ilə məhdud deyil və yeni bir xəstəlik də deyil. Misirdə şiə, İraqda sünni olduqları üçün öldürülüb sonra da küçələrdə sürüdülən  müsəlmanları gördüyümüzdə cahil xalqları belə bir vəhşiliyə gətirib çıxaranların, televiziyalardan, məscidlərdən guya İslam adından danışan «din alimləri»nin fətvaları olduğu məlum olur. Digər tərəfdən Yaxın Şərqdə şiə və sünni qruplaşmalarının istər eyni ölkə daxilində mübarizələrində, istərsə də müxtəlif qruplaşmalar vasitəsilə ölkələr arasında davam edən məzhəb müharibələrində bu xurafatlara əsaslanan yanlış din anlayışı görünür.

Məzlum qanı axıtmağı «ibadət» olaraq görən, öz İslami şərhlərinə malik olmayanlara yaşamaq hüququ verməyən və İslam dünyasında aramsız qan axmasına və bu fitnənin yayılmasına səbəb olan qəddar, qatı ixtilaf ruhunun əsasında təkfir dayanır.

"Təkfir" bir insana və ya bir qrupa "kafir oldun, dindən çıxdın, İslamı tərk etdin" kimi ittihamlar irəli sürməkdir. Təkfirci olaraq tanınan qruplar bir nəfər və ya qrup haqqında bu qərara gəldikdə öz xurafatlarına əsasən fanatik İslami şərhlər daxilində bu insanları «qətli vacib» elan etmiş olurlar. Ancaq Allah Quranda kiminsə müsəlmanlığını rədd etmə, qəbul etməmə haqqını heç kimə vermir. İmandan sonra inkar etsə belə cəzası Allah qatındadır.

"Siz nəyin barəsində ixtilaf etsəniz, onun hökmü yalnız Allaha aiddir..." (Şura surəsi, 10)

"...Hökm ancaq Allahındır. O sizə yalnız Onun Özünə ibadət etmənizi buyurmuşdur. Doğru din budur, lakin insanların çoxu bilməz!" (Yusif surəsi, 40)

Dövrümüzdə bir sıra sünni qruplaşmaların şiələri, şiələrin də sünniləri təkfir elan edərək, bir-birindən nifrətlə bəhs etdiklərini, birlikdə namaz qılmadıqlarını, hətta bir çox bölgədə bir-birilə mübarizə apararaq bir-birlərini öldürdüklərini görürük. İslam dininə sonradan girən “təkfir” məntiqinin Quranda heç bir yeri yoxdur. Müsəlmanlar arasındakı bu fitnə, Peyğəmbərimizə (səv) aid edilən, «Fırka-i Naciyə Hədisi» olaraq da bilinən bir hadisə əsaslandırılır. Bir çox fərqli rəvayətdə yer alan, ancaq Quran ayələrində qəti şəkildə yeri olmayan bu hədisin ən geniş yayılmış istifadə forması bu şəkildədir:

 “... Ümmətim 73 firqəyə ayrılacaq; onlardan biri xaric olmaqla, hamısı cəhənnəmlikdir və o biri də mənim və əshabımın yolunda olanlardır (mənim və əshabımın yolunu izləyənlərdir)...”

Bu məntiq fərqli rəvayətlərdə müxtəlif əlavə və dəyişikliklərlə yer alır. Məsələn, Tirmizidə «Biri istisna olmaqla digərlərinin hamısı cəhənnəmə gedər» ifadəsi yoxdur. Hakimdə isə bu hədis «ümmətim yetmiş firqəyə bölünəcək, ən böyüyü öz istəyinə görə iş görər, halalı haram, haramı halal edərlər» deyə çox qısa şəkildə rəvayət edilmişdir. (Müstedrek, 4/430).

İslam dünyasındakı mövcud parçalanma Quranı yetərli  görməyən, xurafatlarla, bidətlərlə, uydurma hədis və rəvayətlərlə İslama fərqli forma verməyə çalışan düşüncə tərzinin məhsuludur. Peyğəmbərimiz dövründəki kimi Quran müsəlmanı olmaq əvəzinə, özlərinə görə hallalar və haramlar çıxaran və təkcə öz şərhinin ən doğru olduğuna inanan, qatı, fanatik qruplar İslamı özlərindən fərqli yaşayan müsəlmanların imanının etibarsız olduğuna dair hökm verirlər. Halbuki Allah Quranda bu cür fikrin qarşısını almışdır:

"Ey iman gətirənlər! Allah yolunda səfərə çıxdığınız zaman diqqətli olun! Sizə müsəlman olduğunu bildirən bir kimsəyə dünya həyatının puç mənfəətinə tamahlanaraq: “Sən mömin deyilsən!” deməyin! Halbuki çox qənimətlər Allah yanındadır. Siz özünüz də bundan əvvəl onlar kimi idiniz, lakin Allah sizə mərhəmət etdi. Elə isə, siz də diqqətli olun! Şübhəsiz ki, Allah bütün etdiklərinizdən xəbərdardır!" (Nisa surəsi, 94)

Allaha tərəf çağıran, yaxşı iş görən və: “Mən müsəlmanlardanam!” – deyən kəsdən daha gözəl danışan kim ola bilər?! (Fussilət surəsi, 33)

Hədislərə baxdığımızda da Peyğəmbərimizin müsəlmanların bir-birini küfrlə günahlandırmaqdan çəkindirdiyi görünür:

"Kim bir insanı kafir deyə çağırırsa, yaxud da elə olmadığı halda, “Ey Allah düşməni” desə, dediyi söz özünə dönər." (Sahıh-ı Muslim)

"Möminə lənət etmək onu öldürmək kimidir. Bir mömini küfrlə ittiham edən onu öldürmüş kimi olar" (Sahih-i Buhari)

"Bizim kimi namaz qılan, qibləmizə yönələn və kəsdiyimizi yeyən insan Allahın və Rəsulunun təminatını əldə etmiş qəbul edilir. O halda (belələrini öldürməklə) Allahın verdiyi təminat və əhdi pozmayın» (Sahih-i Buhari)

"Bir insan (müsəlman) qardaşına: “Ey kafir” deyə xitab etdiyi zaman ikisindən biri sözü üzərinə almış olur. Əgər dediyi kimidirsə, küfr onda qalar, deyilsə, deyənə qayıdar» (Sahih-i Buharı)

"Bir insan müsəlman qardaşını təkfir edərsə, küfr (təkfir edilən və ya edəndən) birinin üzərinə qayıdar." (El Müsned)

Peyğəmbərimiz dövründə mömin topluluğun arasında münafiqlər, imanı qəlbinə yerləşməyənlər, fasiqlər də olmuşdur. Allah Quranda Peyğəmbərimizin hökmünə razı olmayan, davranış və əxlaq baxımından anormal olan, hətta gizli şəkildə dinsiz olan insanların varlığını bir çox ayədə bildirmişdir. Ancaq Peyğəmbərimiz təbliğinə davam etmiş, ətrafındakı hər kəsin imanını gücləndirmək üçün cəhd etmiş, onları küfrlə ittiham etməmişdir. Bundan başqa bir insanın imanı ilə bağlı xəstəliyinin olması Allah qatında bir günahdır. Qulun bir başqa insanın imanı ilə bağlı hökm verməsi və buna əsaslanaraq cəza verməsi mümkün deyil.

Allah müsəlmanların öz içlərində ayrı olmalarını, çəkişmələrinin də axirətdə qarşılığı olduğunu bildirir:

"Şübhəsiz ki, sənin firqə-firqə olub dinini parçalayanlarla heç bir əlaqən yoxdur. Onların işi Allaha qalmışdır. (Allah) sonra (qiyamətdə) onlara nə etdiklərini bildirəcəkdir!" (Ənam surəsi, 159)

Quranda müsəlmanların birlik olması, qardaş kimi yaşamaları, bölünüb-parçalanmamaları, dost olmaları, çəkişib bir-birinə düşməməmləri bildirilir:

Allah və Onun Peyğəmbərinə itaət edin. Bir-birinizlə çəkişməyin, yoxsa qorxub zəifləyər və gücdən düşərsiniz. Səbir edin, çünki Allah səbir edənlərlədir! (Ənfal surəsi, 46)

(Allah tərəfindən) açıq-aydın dəlillər gəldikdən sonra, bir-birindən ayrılan və ixtilaf törədən şəxslər kimi olmayın! Onlar böyük bir əzaba düçar olacaqlar. (Ali İmran surəsi, 105)

Müsəlmanların birlik və bərabərlik içində olmasına yardım edə bildikləri halda, bölücü ifadələri, nifrət sözləri, digər məzhəbləri dindən kənar elan edən fətvaları ilə bir qisim müsəlmanları şiddətə, qan tökməyə təşviq edirlər. Məzhəb imamlarına əsaslanaraq müsəlmanlara qarşı guya cihad elan edənlər axirətdə hesabını verə bilməyəcəkləri böyük xətaya düşürlər. Allah Quranda müsəlmanların arasını düzəltməyi bir ayədə bu şəkildə əmr edir:

Həqiqətən, möminlər qardaşdırlar. Buna görə də (aralarında bir mübahisə düşsə) iki qardaşınızın arasını düzəldin və Allahdan qorxun ki, bəlkə, rəhm olunasınız! (Hucurat surəsi, 10)

Adnan Oktarın «Diplomacy Pakistan»da dərc olunan məqaləsi:

http://www.diplomacypakistan.com/articles/muslims-who-point-guns-at-other-muslims/