İnsan bir çox çatışmazlıqları və nöqsanları olan bir varlıqdır. Çünki o, yaradılmışdır və onun yaradılanlara xas olan acizliyi vardır. Çatışmazlıq və qüsurdan uzaq olan isə yalnız Allahdır. İnsanın Allah qarşısında nə qədər aciz və çarəsiz vəziyyətdə olmasını anlaya biləcəyi qüsurlarından biri də unutqanlıqdır.
Unutqanlıq hətta dünyanın ən ağıllı insanının da qarşısını ala bilməyəcəyi acizlikdir. İnsanların Allaha nə qədər möhtac olduqlarını dərk etmələri üçün onların yalnız bu acizlikləri barədə düşünmələri kifayətdir. Çünki insan müəyyən mənada öz hafizəsi ilə birlikdə məna ifadə edir. Harada doğulduğu, kim olduğu, harada böyüdüyü, inancları, etdikləri, necə həyat tərzi keçirdiyi, zövqləri, vərdişləri haqqında məlumatlar hafizəsində olduğu üçün bilir. Lakin insana ağzından çıxan cümləsinin sonunu bir anda unutduran Allah ona keçmişi ilə bağlı hər şeyi unutdura bilər. İnsan özünə sahib ola bilməsi üçün Allahın onun hafizəsinə verdiyi məlumatlara hər an ehtiyac duyur. Əgər Allah bunlardan yalnız birini unutdursa, insanın onu geri qaytarmaq imkanı yoxdur. Elə Quranda belə bir acizlik vəziyyətində insanların Allaha sığınmalarının və Allahdan yardım diləmələrinin vacibliyi əmr edilir:
«...Unutduğun zaman Rəbbini yada salıb: «Ola bilsin ki, Rəbbim məni bundan haqqa daha yaxın olan bir yola yönəltsin» - de». («Kəhf» surəsi, 24)
İnsanın unutduğu bir şeyi xatırlaya bilməsi və hər hansı bir sahədə uğur qazanması yalnız Allahın diləməsi ilə mümkün olur. Buna görə də belə bir aciz vəziyyətdə insanın əlindən gələ biləcəyi yeganə şey yalnız Allaha sığınmaq və Allahdan insanı müəyyən uğurlara çatdırmasını diləməkdir.
