Identiteitspolitiek: De volgende generatie WMD van een wereldwijd exploitatiesysteem

Identiteitspolitiek: De volgende generatie WMD van een wereldwijd exploitatiesysteem

Het identiteitsbeleid vormt een belangrijke vorm van perceptiebeheer om populaties te beheren en te sturen door gebruik te maken van bepaalde identificatiegegevens en een saamhorigheidsgevoel. Het is s’werelds meest uitgevoerde beleid, ook is het een van de meest effectieve mechanismen voor social engineering in de wereld, en heeft ook termen in ons dagelijks leven geïntroduceerd zoals subidentiteit, supra-identiteit, collectieve identiteit, identiteitscrisis, etc.

Hoewel identiteitspolitiek tracht een bepaalde prominentie van identiteit te geven of deze te laten domineren en dominant te zijn in een bepaald land of regio, kan het ook proberen bepaalde identiteiten voor te stellen als een doelwit of een vijand, evenals het te marginaliseren en te onderdrukken. Er kan sprake zijn van retoriek over benadeelde of dominante identiteiten. Etnische, religieuze en sektarische verschillen zijn de meest fundamentele elementen van identiteitspolitiek. Niet alleen staten, maar ook politieke partijen, groepen, organisaties, zelfs terroristische bewegingen, kunnen gebruik maken van bepaalde identiteiten om meer stemmen te behalen of volgers aan te trekken.

Gedurende de Koude Oorlog-periode, regeerden over de hele wereld verschillende ideologische beleidsmaatregelen gebaseerd op klassenverschillen. Zoals bekend is, waren de twee meest essentiële onder hen het kapitalistische systeem, die prioriteit geeft aan privé-eigendom en eigenaren van kapitaal en die over het algemeen een vrije markteconomie bevordert, en het socialistische (communistische) systeem, dat is gebaseerd op de arbeidersklasse en bevordert publiek eigendom en een centraal geleide economie. Deze twee ideologieën polariseerden de wereld hoofdzakelijk in twee tegengestelde en vijandige blokken. Met de officiële ontbinding van de Sovjet-Unie op 26 december 1991 kwam er een eind aan het Koude Oorlog tijdperk.

Dit historische keerpunt werd ook beschouwd als het begin van een periode waarin de ideologische politiek werd vervangen door de identiteits politiek. Op klassen gebaseerde ideologische politiek was eigenlijk niets meer dan identiteitspolitiek die werd nagestreefd op de sociaaleconomische identiteit van mensen. De dominante identiteiten op wie deze ideologieën werden nagestreefd waren meestal "de producenten", "de onderdrukten", "de uitbuiters", "de arbeiders", "de boeren", "de financiers", "de bourgeois" enz. Het enige dat veranderde na de Koude Oorlog was dat andere elementen van identiteit daarvoor in de plaats kwamen, zoals ras, religie, sekten, etnische minderheden, etc. Uiteindelijk maakten de spanningen en conflicten, veroorzaakt door de ideologieën van het Koude Oorlog-tijdperk op basis van klassenidentiteit, plaats voor spanningen en conflicten op basis van nieuwe identiteiten.

De historische ervaring tot nu toe heeft aangetoond dat identiteitspolitiek altijd de belangen heeft gediend van degenen die dergelijke identiteiten exploiteren, en niet degenen die ze bezitten. Dit is de reden waarom dit beleid wordt ondersteund en gecontroleerd door het imperialistische exploitatiesysteem dat over de hele wereld achter het gordijn uit het zicht ligt verborgen. Terwijl sommige identiteitshouders geloven dat ze vechten voor hun eigen bestaan, rechten en belangen, dragen ze eigenlijk onbedoeld bij aan het verraderlijke multi-fase complot van het imperialisme.

Door sluw gebruik te maken van allerlei beschikbare identiteiten binnen samenlevingen, is identiteitspolitiek dan ook gericht op het classificeren, categoriseren en polariseren van mensen. Door middel van identiteitspolitiek, probeert het elk uitbuitingssysteem alle gezamenlijke en verenigde inspanningen die zich proberen te verzetten, te elimineren. Het verdeelt samenlevingen en naties in kleinere strijdende en tegenstrijdige eenheden, en initieert het proces van hun uiteindelijke onderwerping of ondergang. In plaats van hun krachten te bundelen om een eensgezind standpunt in te nemen tegen deze sluwe list, houden verschillende supra-identiteiten in samenlevingen zich onderling bezig vanwege hun opgeblazen identiteitsego's, en dus,worden ze zwakker en lopen regelrecht de val van het imperialisme in.

Het fragmentatieproces in de Balkan in de jaren negentig na de Koude Oorlog, en de daaropvolgende vorming van kleinere staten werd gevolgd door de religieuze, etnische en sektarische afdelingen - en conflicten -die sinds het begin van de jaren 2000 in het Midden-Oosten woedden en landen en gemeenschappen die effectief uit de geschiedenis zijn gewist. Het bloed dat is vergoten in landen als Rwanda en Soedan, de opstandige racistische, etnische-nationalistische en separatistische bewegingen in Europa, en de wind van onafhankelijkheid en autonomie blaast door veel Europese landen, dit zijn allemaal schoolvoorbeelden van de geleidelijke verdeel-en-vernietigingstactiek van het identiteitsbeleid.

De Catalaanse en Baskische regio's in Spanje, Schotland in het Verenigd Koninkrijk, de Vlamingen in België, de regio Padania en Zuid-Tirol in Italië, de Corsicaanse regio, de regio Bretagne en de Elzas in Frankrijk en Beieren in Duitsland zijn de belangrijkste actoren van het nieuwe identiteitsbeleid dat nu zo actief is in Europa.

Er zijn grote actieve groepen in Turkije en het Midden-Oosten die dezelfde separatistische rol aannemen: De terroristische organisatie PKK , die probeert haar Koerdische identiteit te exploiteren, ondanks het feit dat ze geen enkele connectie heeft met de Koerdische identiteit, en die ook via haar marxistische identiteit probeert internationale steun te verwerven;terroristische organisaties zoals DAESH en Al-Qaeda die een orthodoxe islamitische identiteit claimen;de MI6-gecontroleerde provocerende sektarische bewegingen die gericht zijn op het uitlokken van conflicten zoals het Britse sjiisme en het Britse sunnisme, kunnen ook tot dergelijke groepen worden gerekend.

Kortom, het grootste en meest effectieve wapen van de imperialistische macht die onophoudelijk het vuur aanwakkert die het Midden-Oosten en de islamitische wereld vandaag de dag hierin heeft meegesleept, en van plan is om het vuur van separatisme morgen naar de hele wereld te verspreiden, zijn geen tanks, houwitsers of raketten, het is de identiteitspolitiek.

Aan de andere kant, als men denkt aan landen en volkeren, die de grootste slachtoffers waren van de identiteitspolitiek gedurende een lange periode, is het eerste land waar men aan denkt inderdaad Zuid-Afrika. In feite zijn de wonden die door de racistische Apartheidsmentaliteit werden veroorzaakt en die de zwarte burgers van dat land tussen 1940 en 1990 terroriseerden, nog steeds aan de orde.

Geen enkele theorie of school van identiteitspolitiek heeft op welk moment in de geschiedenis dan ook ooit geluk en voordeel voor de mensheid gebracht. Integendeel, identiteitspolitiek is altijd de belangrijkste dader geweest van separatisme, onenigheid, geschillen, vijandigheid, strijd, haat en conflict. In dit beleid werden de mensen volgens hun sociologische en biologische identiteit beoordeeld, in plaats van hun morele waarden, deugden of diensten.

Het is overduidelijk dat het tijd is om de separatistische en polariserende identiteitspolitiek te vervangen door verbindende en solidificerende politiek gebaseerd op de hoogste identiteiten, dat wil zeggen, de menselijke identiteit. Natuurlijk heeft de mensheid inherent verschillende politieke, sociale, economische, individuele, nationale, culturele, religieuze, etnische en biologische identiteiten. Het doel is niet om mensen van hun identiteit te vervreemden, maar om te voorkomen dat deze identiteiten een instrument worden van manipulatie in de handen van het wereldwijde exploitatiesysteem.

Het oprichten van een wereldwijde beschaving waar mensen van alle identiteiten gelukkig, eerlijk, vreedzaam, veilig en welvarend naast elkaar kunnen bestaan, zal zeker een van de grootste historische prestaties zijn die tot nu toe werd bereikt. Deze bewustwording is het enige middel dat een oplossing kan bieden voor de oorlog, verdeeldheid, terrorisme, anarchie en haat.

Artikel van de heer Adnan Oktar in Pravda.ru (Rusland):

http://www.pravdareport.com/opinion/feedback/22-02-2018/140154-identity_politics-0/