Uit Mr. Adnan Oktar's live interview op Kocaeli TV
en Mavi Karadeniz TV op 15 december 2009
ADNAN OKTAR: Op geen andere manier zou een beproeving mogelijk zijn, indien er geen pijn en geen ongemak mee samen ging. Een jong kind kan sterven, bijvoorbeeld, iemand kan aangereden worden door een wagen. Anders zouden we zoals de engelen zijn. Maar voor de Almachtige Allah is dit niet voldoende, de engelen zijn niet voldoende. Allah heeft zielen op aarde gestuurd, die onafhankelijk voor zichzelf denken en in de mogelijkheid zijn het goede van het slechte te onderscheiden. Menselijke wezens zijn waar Allah het meest van houdt. Menselijke perfectie is het voorkomen waar Allah meest van houdt. Daarom houdt Allah het meest van de profeten en de heilige personen (wali).
Bijvoorbeeld, onze Profeet (saas) zegt dat Hazrat Mahdi (as), Harzat Hasan, Hazrat Hussein, Rasulullah (saas), Hamza. Rasulullah (saas) zegt “wij zijn de sayyid van de mensen uit de Hemel.” Met andere woorden, Allah houdt van hen, Hij houdt meer van hen dan van de engelen. Want ze ondergaan pijn en lijden. Ze zijn in staat hun trouw te bewijzen. Een engel heeft geen nood tot het bewijzen van zijn trouw, want hij moet trouw zijn. Hij heeft geen nood aan het tonen van toegewijdheid. Hij heeft geen nood aan het dragen van pijn, want hij lijdt niet.
Met andere woorden, mensen hebben 90% of 95% van alle deugden. Dat is de reden waarom ze heel wat meer superieur kunnen zijn dan de engelen. Menselijke wezens zijn de entiteit van wie Allah het meeste houdt, naar wie Hij refereert als Zijn opvolger. Allah is verheugd wanneer mensen moed of heldendom tonen. Wanneer ze sterven als martelaar voor Allah, wanneer ze de koe bij de horens vatten. Allah verheugt zich daarin. Ze worden in gevangenissen opgesloten omwille van Allah en verblijven er 5, 10 of 15 jaar. Allah verheugt zich daarin; want het is een complete uiting van liefde. Het is de meest duidelijke expressie van liefde en passie voor Allah.
Dat gebeurt ook in deze wereld. Een moeder zou zich voor een wagen werpen om haar kind te redden. Dat is een voorname deugd. Mensen lijden pijn voor zij, van wie ze houden. Ze hebben het bitterkoud, maar zullen niet toestaan dat diegenen, van wie ze houden kou lijden – is dat niet zo? Ze hebben honger maar zorgen ervoor dat hun geliefden een volle buik hebben, ze ondergaan alles wat pijnlijk is maar staan niet toe dat hun geliefden dat ook moeten. Dat zorgt voor liefdesbanden en gehechtheid tussen de partijen.
Maar zelfzuchtige mensen, die geld hebben en gaan trouwen, en nooit wat geld aan hun vrouwen geven, willen ten alle tijde dat alles hun bezit blijft. Is daar enig gevoel van vertrouwen te vinden? Ze vertrouwen niemand, en aangezien ze niemand vertrouwen, krijgt de andere kant dan niet de indruk dat ze niet van hen houden? Dat krijgen ze inderdaad.
Vertrouwen is een opmerkelijke karakteristiek van mensen. Wanneer ze dat vertrouwen tonen, weet de vrouw dat de persoon echt van haar houdt. De man kan zijn goederen en bezit op haar naam laten zetten. Wanneer iets angstaanjagends gebeurt, gaat hij voor haar staan; om haar ervan te beschermen. Hij gaat uit werken, ookal doen zijn armen of benen pijn, maar hij zal zijn vrouw niet uit werken sturen. Dit komt uit zijn affectie voor haar, omdat hij medelijden met haar heeft. Dat is moed, dat is opoffering. Allah houdt daar enorm van. Dit is de basis van liefde. Zijn vrouw kan hem iets kwetsend zeggen, bijvoorbeeld, maar hij blijft bescheiden en antwoordt haar op een vriendelijke manier. Dat is geduld. Anders zou hij een wapen trekken en haar schieten. Sommige mensen geven hun vrouwen 30 of 40 messteken en zeggen dan dat ze de controle verloren, dat ze niet doorhadden wat ze deden. De gelovige reageert heel goed op dergelijk gedrag. De andere persoon zal versteld staan en de gelovige nog liever gaan zien.
Liefde vraagt hard werk. We moeten de bakstenen één per één leggen, zoals een architect, en ervoor zorgen dat het cement goed is. Wanneer we zo zorgzaam zijn, kunnen we het Paradijs bereiken.
