Terwijl de burgeroorlog in Syrië al vijf jaar duurt is de situatie van asielzoekers nog steeds uiterst moeilijk. Volgens het Global Humanitarian Assistance Verslag van 2015 (p. 38), is Turkije het grootste  vluchtelingen gastland van de wereld, sinds mei 2015. Turkije heeft in de afgelopen vijf jaar bijna $ 10 miljard uitgegeven als gastland van de Syrische vluchtelingen. In dit opzicht is Turkije het land dat de meeste mate van hulp biedt in verhouding tot het nationaal inkomen.

Volgens de gegevens van de UNHCR / DGMM (Directoraat-Generaal van de Migration Management), bedraagt het aantal Syrische vluchtelingen in Turkije met ingang van 11 april 2016, 2.749.140: Onder hen, een totaal van 270.380 die in de kampen en de zorgcentra zijn gevestigd en opgericht zijn in tien verschillende steden, terwijl de rest van hen, een totaal van 2.478.760 verspreid over heel Turkije leven.

De meerderheid van de Syrische vluchtelingen streven ernaar om buiten de kampen te leven, door middel van hun eigen middelen en schuilen in de steden in de buurt van de grens. Een deel van de vluchtelingen reizen af naar het westen, en naar andere steden zoals Istanbul en Izmir in de hoop een baan te vinden, om in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Alleen al in Istanbul zijn er bijna 300.000 Syrische vluchtelingen.

Een aanzienlijk deel van de Syrische bevolking in Turkije - en het meest benadeelden van de oorlog - zijn de kinderen. Sommige van hen ontvluchtten de oorlog en verlieten hun vaderland op zeer jonge leeftijd, en waarvan sommigen zijn geboren in Turkije. Het aantal Syrische kind vluchtelingen in Turkije bedraagt 1.490.000, die in het land ongeveer 54% van de Syriërs vormt. Onder hen, 746.000 hebben de leerplichtige leeftijd. Een groot deel van hen heeft geen onderwijs in hun leven genoten. En een aantal dat wel onderwijs genoot is uiteraard door de oorlog onderbroken. Volgens de gegevens van het ministerie van Onderwijs, is het aantal inschrijvingen voor scholen in de kampen 90%. Echter, daalt dit cijfer tot onder de 25% voor kinderen buiten de kampen. Het aantal kinderen die niet naar school gaan is 325.000.   

 

Het is een feit dat Turkije, net als elk ander buurland dat vluchtelingen verwelkomt, niet voorbereid was voor deze enorme toestroom van migranten. Om die reden werd er in het begin gedacht dat het gewoon een tijdelijk probleem was, en werd er prioriteit gegeven aan de eerste levensbehoeften, zoals gezondheid, voedsel, kleding en onderdak, als gevolg van de beperkte middelen van Turkije. In dit stadium is het aspect onderwijs, veel ernstiger, en die uitgebreide infrastructuur en voorbereiding vereist, had geen prioriteit gekregen. Toch is de Turkse regering begonnen met belangrijke langlopende plannen en projecten inzake het onderwijs aan kinderen van vluchtelingen in de afgelopen jaren sinds de crisis in Syrië.

In 2014 werden er regels vastgesteld om de Syrische kinderen in staat te stellen toegang te hebben tot het Turkse openbare schoolsysteem. Er zijn echter nog steeds grote obstakels voor hen voor toegang op openbare scholen, zoals hun onvermogen om Turks op een niveau te krijgen dat voldoende is om onderwijs te genieten. Evenals een aantal aanpassings- en communicatie problemen die zij hebben met hun leraren en vrienden. Aan de andere kant, werkt een groot deel van de kinderen om zichzelf en hun families te bekostigen, waardoor ze niet in staat zijn om ieder moment te kunnen sparen voor een opleiding.

Om dergelijke problemen te overwinnen, werden in totaal 43 scholen die onderwijs in hun eigen taal geven, evenals "Temporary Education Centers" speciaal gebouwd voor Syriërs, en 177 scholen werden gestart; Verder werden 21 bibliotheken opgenomen in de kampen om geletterdheid te ondersteunen. Ongeveer 10.800 Syrische vrijwillige leraren werden in en buiten de kampen aangeboden. En ze werden voorzien van training in vaardigheden om uitdagende situaties in uitzonderlijke omstandigheden op duurzaam onderwijs te overwinnen, en als psycho-sociale ondersteuning. Bovendien werd het "Foreign Student Operating System" financieel en technisch ondersteund om Syrische studenten in staat te stellen hun cijfers en kennis in het Turks, Engels en Arabisch bij te stellen en om hun afstudeer documenten voor te bereiden. Technische ondersteuning verleend aan het ministerie van Onderwijs in de uitvoering van het "Negen Provinciaal actieplan" om het onderwijs aan de behoeften van de Syrische kinderen op een betere manier te versterken; er is nog een voortdurende verbetering van het project voor andere 10 provincies.

Bovendien zijn er een aantal pogingen voor psychosociale ondersteuning en begeleidende diensten voor deze onderdrukte kinderen, die zich door een levensbedreigende strijd genoodzaakt vonden om te leven in het buitenland, en ongetwijfeld zwaar getraumatiseerd zijn als gevolg van deze oorlog. Natuurlijk, er zijn een aantal nadelen, tekortkomingen en problemen. Echter, zal de staat een beleid overwegen om de Syrische bevolking als een onderdeel van de Turkse samenleving te laten behoren, in plaats van ze te behandelen als tijdelijke bezoekers. Dat zal het makkelijker maken om dergelijke tekortkomingen en problemen ook te overwinnen.

Onze grootste wens is dat de crisis in Syrië zo spoedig mogelijk wordt beëindigd en de rust weer terugkeert, en dat de Syrische vluchtelingen die zijn verstrooid naar de vier hoeken van de wereld kunnen terugkeren naar het land waar ze zijn geboren en getogen. Maar de huidige situatie geeft nu aan dat onze voorname gasten in ons land gedurende lange tijd gedwongen zijn om met ons te leven: dat is omdat zelfs als er een permanente vrede in Syrië kan worden vastgelegd, het nog steeds een zeer lange tijd kan gaan duren om menswaardige leefomstandigheden binnen het land te bereiken. Bovendien is het mogelijk dat veel Syriërs besluiten om Turkije te beschouwen als hun nieuwe thuisland en zich hier gaan vestigen. Dit zou een beslissing zijn die  wij, Turken, altijd verwelkomen en trots op zouden zijn. Bijgevolg is het duidelijk dat meer langdurige en permanente  voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen; infrastructuurprojecten moeten worden ontwikkeld voor de vluchtelingen, en er moeten mogelijkheden zijn om de levensstandaard van de asielzoekers te verbeteren.

Zoals we kunnen zien, vernietigen oorlogen niet alleen de omgeving en de mensen in het land, waar de oorlog plaatsvindt, maar zorgt het ook voor veel leed en moeilijkheden voor de volgende generaties. We hopen dat deze nieuwe generaties die in Turkije, Libanon en andere landen zijn ondergebracht ervoor zullen zorgen dat deze uitdagingen overwonnen worden, en dat de individuen in de nabije toekomst uiteindelijk zelf in staat zullen zijn hun land weer op te bouwen en te reconstrueren, en hun eigen mensen en de wereld te leiden in de richting van vrede, liefde en welzijn. En daarmee een bron zullen zijn van trots voor de landen die hen hebben opgevangen en opgeleid tijdens hun verblijf.

 

Adnan Oktar's stuk in The Daily Star:

https://www.dailystar.com.lb/Opinion/Commentary/2016/Jul-05/360556-refugees-are-now-part-of-turkish-society.ashx