DE ACCEPTATIE ACHTER DE WEIGERING

De acceptatie die de darwinisten niet kunnen verbergen achter hun beweringen van weigering, wordt door verschillende wetenschappers en door de darwinisten zelf als volgt uitgedrukt.

De Bioloog William Fix:

De wetenschappers die op de voorgrond waren bij dit onderzoek, hebben het klassiek darwinisme een dodelijke steek toegebracht. Ze kunnen dit nieuws niet rechtstreeks meedelen aan de mensen, ze kunnen dit enkel houden voor hun technische beschrijvingen en hun verborgen advies.

De Darwinistische Antropoloog Robert A. Martin:

In het jaar 1972 hebben Niles Eldredge van het Amerikaans Natuurhistorisch Museum en Stephen Jay Gould van de Harvard Universiteit een artikel gepubliceerd dat het begrip “sprongsgewijze evolutie” introduceerde. Ze hebben zich afgevraagd waar al de overgangsvormen tussen de verschillende soorten dan zijn, als de evolutie traag, geordend en geleidelijk gebeurt. Misschien is de reden waarom ze zo moeilijk te vinden zijn, dat ze er eigenlijk niet zijn.

De Darwinist T. H. Frazzetta van de Afdeling Ecologie van de Universiteit van Illnois:

Elk voorbijgaand jaar storten de behoorlijk simpele opvattingen van de evolutie, verder in.

De Franse Darwinist Jean Pierre Lehman:

Het darwinisme, in de klassieke vorm zoals in het verleden, ligt nu onder het puin.

De Wetenschapsredacteur en Darwinist Gordon Rattray Taylor:

De verzamelde bewijzen tonen dat toevalligheden niet genoeg zijn om de prachtig gecoördineerde structuren die ontdekt zijn door de biologen en de gedragingen die perfect op elkaar afgestemd zijn, te verklaren. Net zoals twee Amerikaanse biologen onlangs zeiden: ‘het echte raadsel, dus wat het evolutiemechanisme is, is helemaal niet opgelost.

Kort gezegd, het dogma dat langer dan een eeuw heerste over de biologie, is aan het instorten.

De Fysicaprofessor en Darwinist H. S. Lipson:

Ik stond steeds wat sceptisch over de evolutietheorie en vroeg me af of ze een willekeurig kenmerk van een levend wezen kon verklaren (zoals de lange hals van de giraf). Daarom heb ik de voorbije dertig jaar geprobeerd om te begrijpen of de ontwikkelingen in de biologie in overeenstemming zijn met de evolutietheorie. Maar ik denk niet dat ze in overeenstemming zijn. ... Volgens mij staat deze theorie niet meer overeind.

Professor in de Ecologie en Evolutiebiologie en Darwinist E. O. Wiley:

(Norman) MacBeth stelt voor dat we de evolutie helemaal anders gaan bekijken en dat we aan de mensen en - als het nodig is - aan onszelf openlijk gaan toegeven dat we twijfels hebben over het darwinisme en de moderne synthese en dat we daarom openstaan voor discussies. Ik vind deze suggesties uitstekend.

De journalist Larry Witham:

Ik heb interviews afgenomen van tientallen, tientallen wetenschappers. Wanneer ze met elkaar praten, of met een journalist die ze vertrouwen, gebruiken ze uitdrukkingen zoals “dit is onherleidbaar complex” of “moleculaire biologie zit in een crisis”, maar ze kunnen dat niet openlijk voor het volk zeggen.

Dit is waar het darwinisme vandaag gekomen is. De darwinisten zijn nu aan het twijfelen over hun eigen theorie die ze jarenlang met hart en ziel hadden verdedigd. Het wereldwijd bedrog van het darwinisme is afgelopen.

De fanatieke supporters van het darwinisme dachten voordien misschien niet dat ze de strijd die ze aangingen tegen het geloof in Allah, zouden kunnen verliezen (Allah is verheven). De middelen die ze bezaten, de massa die ze influenceerden, de mensen die ze betoverden en de steun van een aantal staten, zorgden ervoor dat ze zich ogenschijnlijk zagen als machtig. De evolutietheorie onderwijzen op scholen zorgde ervoor dat de nieuwe generaties opgroeiden met evolutionistisch onderwijs en heel hun leven lang in aanmerking met dit onderwijs kwamen. De vooraanstaande kranten, tijdschriften en televisiezenders in de wereld propageerden steeds het darwinisme en nog belangrijker was dat in vele landen mensen die een grote invloed hadden op het bestuur van landen, het darwinisme aanprezen. Zoals recentelijk gebeurde, konden krachten die meerdere landen voorstellen - zoals het Europees Parlement – gemakkelijk pro-darwinistische beslissingen nemen en bekrachtigen.

Maar deze methoden helpen de darwinisten nu niet meer vooruit.

Het verschil tussen vandaag en het verleden is dat deze beslissingen genomen in internationale bijeenkomsten vroeger een effect hadden op de mensen en dat de doelstelling van mensen die betoverd zijn door het darwinisme, nog dichter te brengen bij het darwinisme, bereikt kon worden. Maar op het punt waar we nu zijn, wordt in de Europese Raad de Scheppingsatlas omhoog geheven, wordt besproken hoe gestreden moet worden tegen dit boek en is de woede - die kwam door de nederlaag van het darwinisme - duidelijk aan te voelen.