Vücudumuzda bizim kontrolümüz dışında çalışan, hayati öneme sahip pek çok sistem mevcuttur. Gün içinde, bedenimizdeki suyun miktarındaki en ufak değişimlerin algılanması da bu sistemlerden birinin görevidir. Bu görevi, Allah'ın izni ile gerçekleştiren, beynimizde bezelye tanesi büyüklüğüne sahip olan 'hipotalamus'tur. Hipotalamusun hassas oldugu konulardan biri, kandaki su oranıdır.
Kandaki su oranı azaldığında, kan basıncında çok küçük de olsa bir düşme gerçeklesir. Bunun üzerine kalpten kanın çıktığı ilk nokta olan aortta bulunan ve kan basıncındaki değişiklikleri algılamakla görevli olan basınç ölçerler (baroreseptörler) devreye girer. Kan basıncındaki değişiklikle uyarılan bu hassas algılayıcılar durumu hemen beynimizdeki hipotalamus bölgesine bildirirler. Hipotalamus ise buna önlem olarak hemen altında yer alan 1 cm büyüklüğündeki hipofiz adlı bezde, "ADH" (Vazopressin) isimli bir hormonun üretilerek salgılanması emrini verir.
Bu hormon kan dolaşımı yolu ile uzun bir yolculuğa çıkar ve böbreklere ulaşır. Böbreklerde aynen bir kilidin bir anahtara uygunluğu gibi tam bu hormona uygun olan özel alıcılar vardır. Hormonlar bu alıcılara ulaştıkları anda böbreklere su tasarrufu düzenine geçilmesi mesajını iletir. Bu mesajı anlayan böbrek hücreleri derhal vücuttan su atılımını çok az bir düzeye indirirler.
Öte yandan yine aynı"vazopressin" hormonu beynimizde susama hissinin oluşmasına da neden olur. Biz ise, içimizdeki bu mükemmel sistemin işleyişinden hiç haberimiz olmadan, sadece bir bardak su içerek vücudumuzun su dengesini sağlamış oluruz.
Eğer hipofiz hormonu ve bu hormonun getirdiği "su tüketimini azaltın" emrini anlayıp uygulayan böbrek hücreleri olmasaydı, susuzluktan ölmemek için günde 15-20 litre su içmek zorunda kalırdık. Bu suyu sürekli olarak da dışarı atmamız gerekeceğinden, uyumamız veya bir yerde uzun süre oturmamiz mümkün olmazdı.
Görüldüğü gibi vücudumuzdaki su oranını dengede tutan bu sistemin bütün parçaları beyin ile ortak bir çalışma içindedir. Aorttaki hücreler bir mesaj göndererek su eksikliğini hemen beyne bildirmektedirler. Beyin de bu mesajın ne anlama geldiğini hemen anlayıp bir haberci yola çıkarmakta ve bu haberci vücuttaki pek çok organ içinden konuyla ilgili olana, böbreklere giderek neler yapması gerektiğini anlatmaktadır.
Bu işlemler gün içinde defalarca, biz hiç fark etmeden gerçekleşir. Üstelik sadece bizim bedenimizde değil, çevremizde bulunan bütün insanların; daha önce yaşamış olan ve bundan sonra dünya üzerinde yaşayacak olan insanların da vücutlarında bu sistem vardır. Hepsi ayni hassas algılayıcılara sahiptir. Hepsinin vücut hücreleri kan basıncı degişikliğinde nasıl davranmaları gerektigini bilmektedir. Bütün insanların bununla görevlendirilmiş olan hücreleri kandaki basınç değişikliklerini ölçecek yapıya da sahiptirler.
Bu kadar kompleks ve kusursuz bir sistem nasıl ortaya çıkmış ve bütün insanlarda aynıözelliklere sahip olmuştur?
Böyle bir mekanizmanın kör tesadüflerle ortaya çıkamayacağı akıl sahibi her insan için açık bir gerçektir. Sistemin parçalarının da kendi kendilerine bu özellikleri kazanmaları mümkün değildir. Bir insanın okuyup anlaması için dahi dikkat sarf etmesi ve düşünmesi gereken bu islemleri hücrelerin kendi kendilerine keşfedemeyecekleri de çok açıktır. Kaldı ki vazopressin, vücudumuzdaki yüzlerce hormondan tek bir tanesidir. Diğer hormonların her biri vücuttaki organlarla benzer baglantılar içindedir. Ve hiçbir hormon mesajını yanlış bir organa götürmez. Her organ kendisine gelen hormonun taşıdığı mesajı doğru ve eksiksiz anlar.
Böyle bir sistemin kendi başına var olamayacağı ortadadır. Bu üstün yaratılışın sahibi herşeyi yoktan vareden alemlerin Rabbi Yüce Allah'tır.
Her insanın yapması gereken, kendi bedenindeki bu yaratılış mucizelerini düşünmek ve herşeyi kusursuzca yaratmış olan Rabbimiz'e şükretmektir.
İste Rabbiniz olan Allah budur. O'ndan baska İlah yoktur. Herşeyin Yaratıcısıdır, öyleyse O'na kulluk edin. O, herseyin üstünde bir vekildir. (Enam Suresi, 102)
