Münafıkların Olması Müslümanlara Canlılık Verir

 

 

 

Münafıkların en belirgin özelliği ise,    Allah’la bağlantılarının olmayışıdır. Kalben Allah ile birlikte değildirler, O’na yönelmez, O’nu anmaz, O’ndan bağışlanma dilemezler. Bunu Müslüman görünmek için gereken bir zorunluluk gibi gördüklerinden dolayı, Allah’ı ancak çok az anarlar. Allah bir Kuran ayetinde bu gerçeği şöyle bildirmektedir:

 

 

Münafıklar Allah’ın büyüklüğünü, gücünü, sanatını, ilmini gereği gibi takdir edemezler bu nedenle de Allah’ın gücünü, kudretini anmazlar. Allah’tan bahsettikleri nadir zamanlardaki amaçları müminleri taklit etmek olduğu için gerek ifadeleri, gerekse üslupları samimiyetten uzaktır. Suni, ezbere dayalı, gerçek düşüncelerini, hissettiklerini yansıtmayan, mecburi konuşmalar yaparlar. Güncel bir konudan çok akıcı, rahat, çok zengin ifadelerle bahsederken, Allah’ı anacakları zaman kesik kesik, zorlanarak, kalıp cümlelerle konuşurlar. İçlerinden gelmediği halde böyle bir mecburiyet hissetmeleri, bir yandan da iman edenlere karşı öfke duymalarına sebep olur. Kuran’da bu durum şöyle haber verilmektedir:

 

 

 Zamanla artan toplumsal destekle birlikte saygınlıkları, diğer insanlardan çok farklı bir ‘kaliteye’ sahip oldukları, çok üstün bir ahlakı yaşadıkları da açıkça anlaşılmaya başlar. Müslümanlar güzel ahlakları ve görülmemiş kararlılıkları dolayısıyla geniş kitleler tarafından tanınırlar.

 

İşte bundan etkilenen zayıf karakterli münafıklar, müminlerle birlikte hareket ederek bir şahsiyet kazanmaya çalışırlar. Onlarla beraber olurlarsa kendilerinin de bir çevre edinecekleri ve müslümanlar kadar etkileyici olacaklarını, şahsiyetli tanınacaklarını düşünürler. Tabi ki asıl amaçları her zaman olduğu gibi kendi menfaatlerini beslemek, çıkar sağlamaktır. Çıkar arayışı, münafıkların en önemli ve belirgin özelliklerinden biridir.

 

Allah’ın müminleri her zaman desteklemesi münafıklara müminlerle birlikte olduklarında bir menfaat sağlayabileceklerini düşündürtür. İşte bu nedenle -din ahlakıyla gerçek anlamda alakaları olmadığı halde- müminlerle olmak hoşlarına gider.

 

Fakat müminler, sahip oldukları mal ve mülk zenginliğini, münafığın yapmak istediği gibi, asla kendi çıkarları doğrultusunda harcamazlar. Zira onlar bütün malın ve mülkün Allah’ın olduğunu ve O’nun yolunda harcanması gerektiğini bilirler. Bunu er-geç fark eden münafık, müminlerin maddi-manevi zenginliğinden kendine bir pay elde edemeyeceğini iyice kavradığında, onlardan ayrılma kararını almıştır bile...

 

Ayrıca iman edenlerin ticari imkanları da çok geniş olabilmektedir. Özellikle maddi imkanlar münafıkları derinden etkiler. Hatta birçok münafık, bazı ibadetleri (namaz, oruç, zekat gibi) yalnızca Müslümanlar arasında güvenilir bilinmek ve bu sayede onlar arasında geniş ticaret imkanı bulabilmek için uygular. Allah Kuran’da münafıkların ticaret konusundaki hırslarını ve bunun, onların en önem verdikleri konuların başında geldiğini şöyle haber verir:

Oysa onlar (kendilerini tümüyle Allah’a ve İslam’a teslim etmeyenler) bir ticaret ya da bir eğlence gördükleri zaman, (hemen) ona yöneldiler ve seni ayakta bıraktılar. De ki: ‘Allah’ın Katında bulunan, eğlenceden ve ticaretten daha hayırlıdır.’  (Cuma Suresi, 11)

 

Elbette ki, bu gibi riyakar davranışlarda bulunan münafıklar umduklarını bulamayacaklar, dünyada kazandıkları zararın yanı sıra, ahirette de hüsrana uğrayacaklardır.

Kendilerine: ‘Yeryüzünde fesat çıkarmayın’ denildiğinde: ‘Biz sadece ıslah edicileriz’ derler. Bilin ki; gerçekten, asıl fesatçılar bunlardır, ama şuurunda değillerdir. (Bakara Suresi, 11-12) ayetlerinde bildirildiği gibi mümin sahip olduğu Allah korkusu sebebiyle, vaktini kesintisiz olarak hayır ve güzellik düşünerek geçirir. Din gününde her türlü amelinden ve düşünüp, aklından geçirdiklerinden dahi sorguya çekileceğini bildiği için, sürekli hayra yönelir.

 

Münafık ise hesap vereceği gerçeğine inanmaz ya da sürekli tereddüt içindedir, dolayısıyla aklını Allah rızası için kullanmaz. Bütün uğraşları fesat üzerinedir. Daima bozgunculuk çıkarmak ve müminlere sıkıntı vermek ister.

 

İçinde barındırdığı fitneci karakter ortaya çıktığında ise bunu yine inkar etmeye ve Allah’ın elçisini kendi düşük aklınca yalan sözleriyle aldatmaya çalışır; ama elbette başarı sağlayamaz. Çünkü Allah onların söyleyecekleri sözleri de müminlere önceden bildirmiştir:

 

 

Münafıkların tamamında fitneci bir karakter vardır. Gizli ve sinsice yollarla ya da açık açık fitne çıkarmaya çalışırlar. Fitnenin anlamı, mümin topluluğunun içinde bozgunculuk ve karışıklık yaratmaktır. Münafıklar, bu kelimenin tam karşılığını içlerinde barındıran ve dışlarına yansıtan insanlardır. Ruhları iyiye ve güzelliğe değil, fitneye ve nifaka açıktır.

 

Nitekim içlerinde böylesine çirkin bir ruh hali yaşayan münafıklar için Allah şöyle hüküm vermektedir:

 

 

Yukarıdaki ayette de bildirildiği gibi, bu kişiler fiziki anlamda da temiz bir yapıya sahip değildirler. Nitekim ruh ve fiziki güzellik, birbirleriyle yakından bağlantılı iki kavramdır. Kalbinde kötülük olanın elbette ki yaşantısı da pis olur. Ayrıca Allah, kalplerindeki hastalık sebebiyle pisliklerini artırdığını da bir ayette şöyle bildirmektedir:

 

 

Kalplerindeki hastalık sebebiyle ruhlarında oluşan karanlık, yüzlerinde de kendini gösterir. Bu kişilerin yüzleri Kuran’da Allah’ın bildirdiği üzere “sanki bir karanlık gecenin parçalarına bürünmüş gibidir.” (Yunus Suresi, 27) Müminlere verilen ‘nur’ bakanlara ferahlık verirken, münafıkların yüzlerindeki karanlık ifade özellikle dikkat çekicidir.

 

 

 

Peygamberimiz (s.a.v) hadis-i şerifinde, Müslümanların dikkatlerini “dilbaz münafıklar” olarak nitelendirdiği kişilere çekmiştir. Gerçekte Allah’a iman etmedikleri halde kendilerini iman ediyor gibi gösteren münafıklar ahir zamanda, Hz. Mehdi (a.s.)’ın arkadaş topluluğu içinde de bulunacaklardır. Nasıl 1400 yıl önce sevgili Peygamberimiz (s.a.v)’e ve ashabına karşı münafıkane bir eylem içinde oldularsa aynı şekilde Hz. Mehdi (a.s.) ve cemaatindeki samimi Müslümanlara karşı da aynı sinsi eylemlerle İslam’a kendilerince zarar vermek için mücadele edeceklerdir. 

 

Fücur, fesat ve kargaşa çıkarma, Müslümanları birbirlerine düşürme, dini ve Müslümanları (haşa) kendilerince alaya alma gibi yöntemler kullanacaklardır. Kuran’da münafıkların bozuk konuşma üslupları Allah’ın dikkat çektiği ve onları bize tanıtan bir yönleridir:

 

 

Münafıklar hazır cevaplıklarını dinin lehinde değil kendilerince İslam’ın aleyhinde kullanırlar. Din ve kutsal değerlerle ilgili olarak alaycı konuşmalara girerler, münasebetsiz şakalar yaparak insanları güldürme gayreti içinde olurlar. Ancak bu yaptıklarıyla aslında Kuran’a ve Allah’ın dinine karşı sinsice mücadele eder ve inkar edenlerin Müslümanlarla yaptıkları mücadelede onlara destekçi olurlar. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in dikkat çektiği münafıkların bu özellikleri Müslümanların dikkat ve şuurlarının açık olmasına, münafıklara karşı akılcı tedbirler almalarına neden olur. 

 

Bütün bu açıklamalardan da görüldüğü gibi münafıkların varlığı, Müslümanların Allah rızası için daha şevkle, canla-başla çalışmalarına ve güçlenerek, hareket kazanmalarına vesile olur.