Οι σωροί των ανθρώπινων σωμάτων στο πίσω μέρος ενός φορτηγού μπορούν να είναι ένα από τα χειρότερα σημάδια για το πώς η ανθρωπότητα έχει ατροφήσει για μερικούς ανθρώπους. Την προηγούμενη εβδομάδα ξυπνήσαμε με νέα οτι 72 μετανάστες είχαν ασφυκτιήσει στο θάνατο μέσα σε ένα φορτηγό. Κανένας δεν ξέρει πώς εκείνοι που γέμισαν αυτούς τους ανθρώπους στις βάρκες ή τα φορτηγά είναι σε θέση να ζήσουν οι ζωές τους κανονικά. Ήταν αυτοί οι συντετριμμένοι άνθρωποι τόσο άχρηστοι και άνευ αξίας στα μάτια εκείνων που σκεφτονται μόνο τα χρημάτα;
Το κοινό διοργάνωσε μια τελετή εορτασμού στη Βουδαπέστη μετά από το θάνατο εκείνων των 72 ανθρώπων. Ο στόχος ήταν να εξασφαλίσει ότι το γεγονός δεν θα ξεχαστεί και για να επιστήσει την προσοχή του κοσμου στους εμπόρους ανθρώπων. Την ιδια στιγμή οι άνθρωποι βρέθηκαν άναυδοι στην εικόνα τών παιδιών που ξεβράζονται στη λιβυκή ακτή. Αυτή τη φορά δεν ήταν ο πόλεμος αλλά έμποροι ανθρώπων που σκότωσαν τους ανυπεράσπιστους και όλα αυτά, μπροστά στα μάτια της Ευρώπης.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τη χειρότερη μεταναστευτική κρίση από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πολεμο και δυστυχώς, αποτυγχάνει σε αυτή την δοκιμασία. Πέρυσι, η Ευρώπη χτύπησε τους τίτλους των ειδήσεων όταν αποφάσισε να να σταματήσει την βοήθεια στους πρόσφυγες που παλεύουν για την επιβίωση τους στην ανοιχτή θαλασσα. Αλλά τώρα το πρόβλημα προσφύγων έχει γίνει πάρα πολύ μεγάλο για να επιτρέψει τέτοιες άσπλαχνες αποφάσεις να ληφθούν. Τον περασμένο μήνα, και οι αναγνώστες ίσως θυμούνται, τα 28 μέλη της ΕΕ αγωνίστηκαν το ένα με το άλλο στο «να μην» επιτρέψουν είσοδο προσφύγων στις χώρες τους. Τα μέλη της ΕΕ, με τις μεγαλύτερες παγκόσμιες οικονομίες είχαν την την ιδέα ότι «όσο λιγότεροι οι πρόσφυγες είναι στην χώρα, τόσο καλύτερα θα αυξησώ και θα προστατεύσω τους δικούς μου ανθρώπους» και θεωρούν πλέον τους μεγάλους αριθμούς μεταναστών ως ηθικό και οικονομικό φορτίο.
Ο αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων επιδιώκει το καταφύγιο στην Ευρώπη έχει αναγκάσει τις χώρες της ΕΕ για να λάβει μέτρα. Η καθιέρωση ενός στρατόπεδου για τους πρόσφυγες στα μακεδονικά σύνορα αμέσως μετά τις πράξεις βίας κατά μήκος των συνόρων την προηγούμενη εβδομάδα και η απόφαση της Γερμανίας να αναγνωριστούν οι Συριοί πρόσφυγες είναι λόγοι θετικοί πάνω στο προκείμενο θέμα. Εντούτοις, η κα. Μέρκελ έχει εκδώσει επίσης μια προειδοποίηση: «Εάν δεν πετύχουμε στην δίκαιη διανομή των προσφύγων, ειναι φυσικό επακόλουθο η Συνθήκη Σένγκεν ναι ειναι στην ημερήσια διάταξη για πολλές Ευρωπαικές χώρες σύντομα» λέει. Η Συνθήκη Σένγκεν επιτρέπει την ελευθερία κινήσης μεταξύ των περισσότερων χωρών της ΕΕ. Αυτές οι λέξεις μπορούν να εμφανιστούν αρκετά δικαιολογημένες έχοντας κατά νου ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες επιδιώκουν να πάνε στη Γερμανία. Παρόλα ταύτα, κάποιος δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί, η Τουρκία, Ιορδανία ή ο Λίβανος, που έχουν αναγνωρίσει αυτήν την περίοδο περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες, επιμένει να διανεμηθούν μεταξύ των χωρών της Μέσης Ανατολής; Φυσικά και όχι. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν ένα καταφύγιο πίσω από τα σύνορά μας είναι δυστυχείς άνθρωποι που επιδιώκουν να σώσουν τις ζωές τους απο έναν πόλεμο. Έχουμε την ευθύνη να τους φροντίσουμε για να έγκριθούν απο τον Αλλάχ. Αντίθετο σε αυτό που οι ορισμένοι Ευρωπαίοι σκέφτονται, αυτό εμείς το θεωρούμε ως ευκαιρία ανάπτυξης ευκαιρία να βελτιωθούμε και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα.
Ο Μάρτιν Σουλτς, προϊστάμενος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι ένας από τους σκληρούς κριτικούς της Ευρωπαικής πολιτικής τών προσφύγων. Ήταν o Σουλτς που είπε, οι «μερικοί Ευρωπαίοι κάνουν ένα σοβαρό λάθος ενώ η Μεσογειος μετατρέπεται σε έναν μαζικό τάφο.»
Ο Γαλλος Υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς περιέγραψε την άρνηση μερικών ευρωπαϊκών χωρών να δεχτούν τους πρόσφυγες ως σκάνδαλο. Ο Φαμπιούς επέκρινε επίσης την απόφαση της Ουγγαρίας να βάλει συρμάτινα σύνορα κατά μήκος των συνόρων της για να σταματήσει τη ροή των προσφύγων χαρακτηρίζοντας την πράξη αυτή ώς «ασυμβίβαστη με τις αξίες της ΕΕ.» Αλλά ποιες είναι εκείνες οι αξίες της ΕΕ; Βασίζονται στη αύξηση της ανάπτυξης, ή στην ανθρωπιά; Εάν η ανθρωπιά βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος της ΕΕ, η Ευρώπη δεν θα έπρεπε να έχει αρχίσει αυτήν την μάχη για τους πρόσφυγες, η οποία είναι σίγουρα ένας λεκές στην φήμη της. Φυσικά, πρέπει να αποκλείσουμε μερικούς ευρωπαϊκούς πολιτικούς αυτο τα παραπάνω καθώς και τους περισσότερους ευρωπαίους πολίτες. Πολλοί πολιτικοί έχουν αντιπροσωπεύσει άξια τους πρόσφυγες, και οι ευρωπαίοι πολίτες καταβάλλουν προσπάθειες να τους προστατεύσουν. Αν και έχουν πραγματοποιηθεί αρνητικά γεγονότα στη Γερμανία, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων έχει καταδικάσει αρνητικές ενέργειες, και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που έχουν παρευρεθεί σε συγκεντώσεις με ταμπλοιντ «Ευπρόσδεκτοι οι προσφύγες».
Φυσικά, η διαφορά μεταξύ των μεταναστών και των προσφύγων, που έχει συζητηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό, πρέπει να εξεταστεί. Οι άνθρωποι που φεύγουν τους πολέμους και την κατοχή ανίκανοι να επιστρέψουν στις χώρες τους ορίζονται ως ‘πρόσφυγες’. Αυτοί οι άνθρωποι προστατεύονται κάτω από το διεθνές καταστατικό από μια σύμβαση του 1951 και δεν μπορούν να αναγκαστούν να επιστρέψουν το σπίτι. Οι μετανάστες, αφ' ετέρου, είναι άνθρωποι που δεν διώκονται στις χώρες τους και μετακομίζουν σε άλλες χώρες σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτή τη στιγμή λόγο της μεγάλης αναταραχής, είναι φυσικό για τις χώρες, να δίνουν προτεραιότητα στους πρόσυγες έναντι των μεταναστών, κάτω από αυτούς τους ορισμούς. Πράγματι, οι κανονισμοί σε μερικές Ευρωπαϊκές χώρες εξασφαλίζουν ήδη αυτή την δυναμική. Αλλά όταν μιλάμε για την Ευρώπη, η θέση των Βαλκανικών χωρών, που στέλνουν τους μεγαλύτερους αριθμούς μεταναστών, δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Σε πρώτη φάση στην επίλυση αυτού του προβλήματος είναι να εξεταστούν τα αιτήματα εκ μέρους μερικών Βαλκανικών χωρών, να επιταχυνθούν οι διαπραγματεύσεις της ΕΕ και τα διάφορα μέτρα να εγκρίθούν αναλόγως. Και αυτό επειδή αυτό που θέλουμε να δούμε στην Ευρώπη, δεν είναι χώρες ταλαιπωρημένες απο την φτώχεια, αλλά μια δυνατή Ευρώπη που αναπτύσσεται από κοινού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός είναι ο αληθινός στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μπορούν να υπάρξουν εκείνοι που σκέφτονται, «πώς μπορεί η ΕΕ ενδεχομένως να τα κάνει όλα αυτά;» Η ΕΕ έχει τα μέσα να το κάνει. Οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος μπορεί να ρίξει μια ματιά στην Τουρκία, μια χώρα σε μια πολύ πιό αδύνατη οικονομική θέση συγκρινόμενη με πολλές Ευρωπαϊκές χώρες που έχει αναλάβει την ευθύνη και τις ανάγκες όλων των προσφύγων. Τέτοια θυσία θα επιστραφεί επίσης στις ευρωπαϊκές χώρες υπό μορφή μια λεπτής ηθικής αξίας. Η Ευρώπη χρειάζεται τη θέληση να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να βοηθήσει αυτούς τους πρόσφυγες.
Αρθρο του 'Οκταρ Αντνάν στα Αραβικά νέα:
