Hz. Yusuf’tan başka İmam-ı A'zam, İmam-ı Ahmed İbn-i Hanbel ve yakın tarihimizden Bediüzzaman Said Nursi, Süleyman Hilmi Tunahan ve Gönenli Mehmet Efendi gibi samimi Müslümanlar da, Allah'ı ve din ahlakını inkar eden (Yüce Allah’ı tenzih ederiz) ve müminlerin samimiyetlerini takdir edemeyen kişiler tarafından haksız yere suçlanmışlar ve bu iftiralardan dolayı da hapisle cezalandırılmışlardır. Ancak Kuran ahlakını anlatmak için yaptıkları mücadele ile bilinen bu değerli İslam büyükleri, aynı Hz. Yusuf gibi başlarına gelen zorluk ve sıkıntıyı kendileri için bir nimet bilmişler, ahiretteki karşılığını düşünerek sevinmişlerdir. Hapis hayatındaki zorlukların kendileri için manevi bir eğitim, bir nevi inzivaya çekilme olduğunu düşünerek, hapiste değil de Medrese-i Yusufiye'de olduklarını kabul etmişlerdir. Üstad Said Nursi kendisi gibi zorluklara maruz kalan ilim sahiplerini şu cümleleriyle anmakta ve diğer Müslümanlara örnek göstermektedir:
"Hem kalbime geldi ki, madem İmam-ı A'zam gibi azım-ı müçtehidîn (Büyük içtihad alimi) hapis çekmiş ve İmam-ı Ahmed İbn-i Hanbel gibi bir mücahid-i ekbere (büyük mücahid), Kur'anın bir tek mes'elesi için hapiste pek çok azab verilmiş. Ve şekva (şikayet) etmeyerek kemal-i sabır ile sebat edip(direnip) o mes'elelerde sükût etmemiş. Ve pek çok imamlar ve allâmeler (ilim sahipleri), sizlerden pek çok ziyade azab verildiği halde, kemal-i sabır içinde şükredip sarsılmamışlar. Elbette sizler, Kuran'ın müteaddit (birçok) hakikatleri için pek büyük sevap ve kazanç aldığınız halde pek az zahmet çektiğinize binler teşekkür etmek borcunuzdur." 3
İmam-ı Azam Ebu Hanife: Hanefi mezhebinin kurucusu olan ve hayatının bir bölümü Emevilerin, bir bölümü de Abbasilerin iktidar olduğu dönemde geçen Ebu Hanife, her iki siyasal iktidar devrinde de bütün zorlamalara rağmen hükümet ve siyaset işlerine karışmamıştır. Her iki dönemde de halk nezdindeki itibarından yararlanmak için kendisine teklif edilen kadılık görevini ve şahsi menfaatleri reddetmiştir.4 Bu sebeple, ikinci Abbasi Ebu Cafer Mensur tarafından hapsettirilerek işkenceye maruz bırakılmıştır.
İmam-ı Ahmed İbn-i Hanbel: Hanbeli mezhebinin kurucusu olan değerli İslam alimimiz, yaşadığı devirdeki Abbasi Halifesi Me’mun’un Kuran’ı Kerim hakkındaki sapkın düşüncelerine karşı çıkmış ve Kuran’ın ezeli ve ebedi olduğuna ayet ve hadislerden deliller getirmiştir. Bu asil tavrı nedeniyle de, din ahlakına karşı olan Halife tarafından hapse atılmış ve işkenceye uğratılmıştır. Tüm bu zalim uygulamalara rağmen inancından taviz vermeyen İmam-ı Ahmed İbn-i Hanbel, iki yıldan fazla süren hapis ve işkence hayatından sonra serbest bırakılmıştır.
Süleyman Hilmi Tunahan: Ömrünü Kuran eğitimine adamış bir İslam alimi olan Süleyman Hilmi Tunahan, bu yolda türlü zorluklarla karşılaşmıştır. Bu değerli İslam alimimizin verdiği derslerin ve gerçekleştirdiği değerli faaliyetlerin zamanla daha da fazla ilgi görmesi, bazı kişileri rahatsız ettiği için toplantıların düzenlendiği evlere baskın yapılmıştır. Bunun sonucunda talebeleri tutuklanmış ve işkence görmüştür. Süleyman Efendi uzunca bir dönem sonunda çıktığı davalardan suçsuz görülerek beraat etmiştir. Fakat 1946 yılında vaizlik belgesi elinden alınarak yaptığı her konuşmanın kanunen suç olduğu kendisine tebliğ edilmiştir.
Gönenli Mehmet Efendi: Hayatı boyunca süren İslam ahlakını anlatma görevini yerine getirirken hiçbir zaman bunu bir zorluk olarak görmemiş, ilim yolunda yerine getirilmesi gereken önemli bir vazife olarak değerlendirmiştir. Ancak onun tüm özverili yapısına rağmen Gönenli Hoca'nın hizmetlerinden rahatsız olan bazı kesimler, aslı olmayan haberler çıkartmış, yanlış yönlendirmelerde bulunmuşlardır. Bunların sonucu olarak Gönenli Hoca zaman zaman Medrese-i Yusufiye'de bulunmuştur.
Baskı içerisinde ve yasaklarla geçen 1940'lı yıllarda bile hiçbir zorluğa yenilmeden öğrenmek isteyen herkese Kuran ve ilim dersleri vermeye devam etmiştir. Yine o yıllarda diğer güzide şahıslarla aynı zor şartlarda, son nefesine kadar devam ederek, Yusuf Medresesi'nin hocası olmuştur. Nitekim, 1943 yılında Bediüzzaman Said Nursi ile Denizli hapishanesinde beraber kalmışlar ve bu esnada Said Nursi'den "kahraman hoca" nitelendirmesiyle iltifat görmüşlerdir.
Bediüzzaman Said Nursi: Bediüzzaman için, Medrese-i Yusufiye adını verdiği hapishaneler, manevi açıdan çok güzel birer eğitim ve nefsi terbiye yerleridir. Bu yüzden Bediüzzaman hapishaneye her girişinde orada bulunuşunun hayır ve hikmetlerini düşünmüş, bunları da tüm inananlarla paylaşmıştır.
Said Nursi, Nur Risalelerini önlerindeki en büyük engel olarak gören çevreler tarafından 1934 yılında Isparta’ya getirilmiş, eserlerinde suç unsuru bir şeye rastlanmayınca serbest bırakılmış ancak birkaç yeni tutuklamayla birlikte 1935 yılında, 120 Nur talebesi ile askeri araçlarla Eskişehir Hapishanesine gönderilmiştir. Daha sonra ise Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararla, Said Nursi'ye 11 ay hapisle birlikte Kastamonu'da mecburi ikamet; on beş talebesine de altışar ay hapis cezası verilmiştir.
Daha sonraki yıllarda yürüttüğü ilmi mücadelesi boyunca 1943, 1944, 1948, 1951, 1952’de de defalarca tutuklanan, sürgün edilen ve suçsuzluğu her defasında mahkeme kararıyla ispatlanan Bediüzzaman, bu şerefli mücadelesinin büyük kısmını tecrit altında geçirmek zorunda kalmıştır. Bu şartlara rağmen hapisteyken yazdığı mektuplarla öğrencilerine çok değerli tavsiyelerde bulunmuş, bu dönem boyunca kaleme almayı sürdürdüğü Risale-i Nur ismiyle anılan eserleriyle de insanlara Kuran ayetleri ışığında yaptığı çok kıymetli tefekkürlerini aktarmıştır. Her fırsatta talebelerine, karşı karşıya kaldıkları bu zorlukların kendileri için çok hayırlı olduğunu, birçok güzelliği beraberinde getirdiğini ve gelişen her olaya hayır gözüyle bakılması gerektiğini hatırlatmıştır. Özellikle de yaşının çok ilerlediği dönemlerde, tüm hastalıklarına rağmen, kışın en şiddetli günlerinde soğuk ve sobasız hücrelerde tutulan, hatta kimi zaman tecrit edilerek insanlarla görüşmesi dahi yasaklanan Said Nursi, en ağır koşullarda da herşeyin kaderde olduğunu ve teslimiyetle karşılanması gerektiğini düşünmüş; bunu bir mektubunda şöyle dile getirmiştir:
“Sonra bu sırada, bu soğukta, en ziyade istirahata ve üşümemeğe ve dünyayı düşünmemeğe muhtaç olduğum bir zamanda, garazı (kini) ve kasdı (niyeti) hisseder bir tarzda, beni tahammülün üzerinde bu sürgün ve tecrid ve tevkif (tutuklama) ve sıkıntıya sevkedenlere, fevkalade kızmak geldi. Bir yardım imdada yetişti. Manen kalbe ihtar edildi ki: İnsanların sana ettikleri ayn-ı zulümlerinde, ayn-ı adalet olan kader-i İlahinin büyük bir hissesi var ve bu hapiste yiyecek rızkın var. O rızkın seni buraya çağırdı. Ona karşı rıza ve teslim ile karşılık vermek lazım. Hikmet ve Rabbin rahmetinin dahi büyük bir hissesi var ki, bu hapistekileri nurlandırmak ve teselli vermek ve size sevap kazandırmaktır. Bu hisseye karşı, sabır içinde binler şükretmek lazımdır.” (Bediüzzaman Said Nursi, Risale-i Nur Külliyatı, Yirmialtıncı Lema, s.260)
Müslümanların Tarih Boyunca Karşılaştıkları Her Zorluk Takdir Edilmiş Bir Kaderdir
Olayları dışarıdan izleyen bir kişi bir müminin hapishaneye girmesine zincirleme birçok olayın neden olduğunu zannedebilir. Oysa derinlemesine düşünüldüğünde ve tüm olaylar Kuran ahlakına göre değerlendirildiğinde gerçekler bambaşkadır. Bir müminin hapse girmesi, hapiste kaldığı süre ve çıktığı an ancak Allah’ın dilemesi ile gerçekleşir. Hiçbir olay veya hiçbir kişi, Allah’ın dilemesi dışında bir insanın hapse girmesine neden olamaz. İnsan ancak kaderinde olduğu için böyle bir durumla karşılaşır. Bir ayette bildirildiği gibi, "... Allah'ın emri, takdir edilmiş bir kaderdir." (Ahzab Suresi, 38) Eğer Allah bir Müslümanın hapiste bulunmasını dilemişse, bu kişi için orada geçirdiği günlerde birçok güzellik ve hayırlar var demektir. Bu ise, ancak derin bir kavrayışa ve güçlü bir imana sahip bir insanın görebileceği bir gerçektir.
Allah'ın Elçilerinde Güzel Örnekler Vardır
Andolsun, onların kıssalarında temiz akıl sahipleri için ibretler vardır. (Bu Kur'an) düzüp uydurulacak bir söz değildir, ancak kendinden öncekilerin doğrulayıcısı, herşeyin 'çeşitli biçimlerde açıklaması' ve iman edecek bir topluluk için bir hidayet ve rahmettir." (Yusuf Suresi, 111)
Allah'ın bu ayetinde de bildirdiği gibi, Kuran'da peygamber kıssalarının anlatılmalarının nedeni, insanların, peygamberlerin hayatlarına bakarak ibret almalarıdır. Bu kıssalardan öğrendiğimize göre, bulundukları toplumları Allah'ın bildirdiği din ahlakına çağıran elçiler ve salih müminler daima, o toplumun din ahlakına karşı cephe alan önde gelenleri ile karşı karşıya gelmişlerdir. Müminler insanları iyiliğe ve güzelliğe çağırmalarına rağmen, bu kesim tarih boyunca müminlere, özellikle de elçilere düşman olmuş, onları etkisiz hale getirmeye çalışmıştır. İnananların yaptıkları hayırları engellemek, Allah'ın dinini ve güzel ahlakı anlatmalarını durdurabilmek için kullandıkları yöntemlerse yüzyıllardır hiç değişmemiştir. Bu mübarek insanlara, "delilik", "büyücülük", "menfaatçilik" gibi (Tüm peygamberlerimizi tenzih ederiz.) olmadık iftiralar atarak, onları halkın gözünde küçük düşürmeye yeltenmişler, onları bulundukları yerden sürmekle veya ölümle tehdit etmişler, tuzak kurarak, baskı altına alarak veya hapse atarak çalışmalarını engellemeye çalışmışlardır. Bu çevrelerin salih müminlere karşı giriştikleri bu haksız mücadelede kullandıkları yöntemleri ve çeşitli iftiraları bildiren ayetlerden biri şöyledir:
“Hani o inkar edenler, seni tutuklamak ya da öldürmek veya sürgün etmek amacıyla, tuzak kuruyorlardı. Onlar bu tuzağı tasarlıyorlarken, Allah da bir düzen (bir karşılık) kuruyordu. Allah, düzen kurucuların (tuzaklarına karşılık verenlerin) hayırlısıdır.” (Enfal Suresi, 30)
Sayın Adnan Oktar’ın Fikri Mücadelesi Boyunca Karşılaştığı Komplolar
Yürüttüğü fikri mücadele boyunca Sayın Adnan Oktar aleyhinde birçok karalama kampanyası düzenlenmiştir. Şahsına yöneltilen pek çok iftira ve asılsız ithamlar sonucunda, aleyhinde büyük komplolar kurulmuş, birçok kez gözaltına alınmış ve Allah’ın izniyle her defasında suçsuzluğu ortaya çıkmıştır.
* Sayın Oktar'ın milliyetçi ve mukaddesatçı çalışmalarından rahatsız olan bazı çevrelerin etkisiyle 1986 yılında düzenlenen ilk komplo, Adnan Oktar'ın büyük yankılar uyandıran "Yahudilik ve Masonluk" adlı eserini yazıp yayınladığı günlere denk geldi.
Adnan Oktar 1986 yılının yazında, bir gazete röportajında yer alan "Türk Milletindenim, İbrahim ümmetindenim." sözlerinden ötürü tutuklandı. Önce tutuklanıp cezaevine konan Sayın Oktar, sonra Bakırköy Akıl Hastanesi’ne nakledildi ve akıl sağlığı yerinde olmadığı iddiasıyla en tehlikeli hastaların bulunduğu "14A" koğuşunda tutuldu.
Sayın Oktar hapishanede ve akıl hastanesinde toplam 19 ay tutuldu ve sonra savcılığın, "ifadelerinde suç unsuru bulunmadığını" belirtmesiyle beraat etti ve mahkemece serbest bırakıldı.
* Adnan Oktar 1991’in ortalarında, yeni bir komployla karşı karşıya kaldı. Bu dönemde kendisi, masonluk tarihi ve dünya masonluğunun örgütlenmesiyle ilgili son derece önemli bir kitap çalışması yapıyordu. Sayın Oktar'ın annesiyle birlikte yaşadığı Ortaköy'deki evine gelerek arama yapan polisler, yaklaşık iki bin kitaptan oluşan kütüphanede, ellerini attıkları üçüncü kitabın içinde bir paket kokain buldular. Bu olaydan hemen sonra, Adnan Oktar tutuklandı. 62 saat sonunda kokain testi için Adli Tıp Kurumu’na gönderilen Adnan Oktar’ın kanında kokainin bir yan ürününün çok yüksek miktarlarda bulunduğu açıklandı.
Ancak daha sonra ortaya konulan delillerin tümü, bu iftiranın sadece bir komplo olduğunu kanıtladı. Öncelikle Adnan Oktar’ın evinde bulunduğu iddia edilen kokainin komplonun bir parçası olduğu ve kanında çıkan kokainin ise Adnan Oktar’a gözaltındayken yemeğine karıştırılarak verildiği ortaya çıktı.
* 1999 yılının Kasım ayında, Adnan Oktar yeni bir baskıyla karşı karşıya kaldı. Bu, tam olarak üç ciltlik büyük kitabı "Global Masonluk"un yayınlanmak üzere olduğuyla ilgili haberlerin yayıldığı zamana denk geliyordu. 12 Kasım 1999’da, Bilim Araştırma Vakfı mensuplarının evlerine ve iş yerlerine bir polis baskını düzenlendi. Operasyonda hiçbir suç unsuruna rastlanmadı, hiçbir gayri ahlaki durumla karşılaşılmadı. Buna rağmen tümü birbiriyle çelişen akıl dışı yalanlar ve iftiralar her gün basında yer aldı. Bu operasyon neticesinde hiçbir hukuki delil öne sürülmeksizin, Adnan Oktar 9 ay cezaevinde tutuldu. Daha sonra gündeme gelen suçlamaların hepsinden, mahkeme aşamasında elde edilen delillerle aklandı.
* Son olarak 2008 yılının Mayıs ayının başında, Ergenekon Çetesi – Masonluk bağlantısı hakkında iki ciltten oluşan “Ergenekon: Masonluğun Kılıncı” isimli kitabını yayınlayacağını açıklayan Sayın Oktar, 9.Mayıs.2008 tarihinde daha önce beraat ettiği davadan yeniden hüküm giydirilerek mahkeme tarafından 3 yıl hapis cezasına çarptırılmıştır. Ancak hiçbir delile dayanmayan bu karara her fırsatta saygı duyduğunu ve bunu çok hayırlı gördüğünü belirten Sayın Adnan Oktar, gündemdeki bu olayları şöyle yorumlamaktadır:
Sayın Adnan Oktar’ın Mayıs Ayında Haber5.com ile Yaptığı Röportajdan…
Muhabir: Efendim siz daha önce birçok ceza aldınız. Hapis hayatı yaşadınız, hatta akıl hastanesi cezası bile aldınız. Ceza almaya alışıksınız. Tabiri caizse bedel ödediniz. Nedir sizi yolunuzdan alıkoyamayan şey?
Adnan Oktar: Şimdi Allah’ın yaratmasında kusur olmaz. Hücreye bakıyoruz mükemmel, göze bakıyoruz mükemmel, dünyanın yaratılışına bakıyoruz mükemmel. Kaderi de mükemmel yaratır Allah. Yani atomda nasıl hata yoksa beyinde nasıl hata yoksa kaderi de mükemmel yaratır Allah…
Bizim burada yapmamız gereken nedir? Hepsindeki o hayır ve güzelliği görüp, sevinçle karşılamalıyız. Sonuna kadar buna sabredip, Allah’ın buradaki inceliklerini görmeye gayret etmemiz. Mesela beraat etseydim ben, kimseyi ilgilendirmez, dikkat çekmezdi. Ama ceza alınca şok etkisi yaptı. Acayip hayret meydana getirdi. Çünkü o kadar açık ki; beraat etmemiz gerektiği. Buna rağmen ceza alıyoruz. Bunu yaratan kimdir? Allah. Peki, bunun hikmeti nedir? Müminlerin birbirini daha çok sevmesi, kaynaşmaları, kardeş olmaları, azimlerinin, şevklerinin artması, manevi derinlik, müminin kendi tevekkül gücünü görmesi ve dolayısı ile onun, İnşaAllah cennetine vesile olması. Bütün Müslümanların. Yoksa sen beraat edersin, evine gider oturursun, yemeğini yersin, suyunu içersin, normal yaşar, ölür gidersin; ama hayatta bir hareketlilik olmaz.
Muhabir: Peki, efendim hapis cezası herkesin katlanabileceği bir ceza diyebiliriz. Ama sizin mahkûm edildiğiniz öyle bir ceza var ki; o da akıl hastanesi cezası. 10 ay akıl hastanesinde tedaviye mahkûm edildiniz. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz? Yani suçsuz olduğunuzu bildiğiniz halde akıl hastanesine gönderiliyorsunuz. Bu nasıl bir duygu?
Adnan Oktar: Allah bazı insanlara gümüş ikram eder, kimilerine altın. Allah bize altın ikram etti. MaşaAllah, Elhamdülillah. Yani herkese verilmeyecek bir nimet. Mesela kolay bir imtihan verebilirdi, alelade bir mahkûmiyet verebilirdi. Ama böyle adam öldürmüş, 300 tane akıl hastasının içerisine koydu Allah… Bu tarz imtihanlar olmazsa hayat dümdüz olur, boş ayna gibi, boş duvar gibi olur yani. Bunlarla Allah hayatı renklendirir. Bunlarla biz Allah’a sevgimizi gösteririz. Çünkü sen seviyorsan, Allah’ı aşkla seviyorsan, aşığın sevgisini göstermesi lazım. Bu nasıl olur, sevdiği için bütün çileye ve zorluğa katlanmasıyla olur. Sadece seviyorum demekle olmaz. Bu insanlarda da böyledir. Yani sen seviyorum diyeceksin ama bir zorlukla karşılaştığında birden sevdiğine ters dönüyorsa insan, aksileşiyorsa, onu terk edip bırakıyorsa bu sevgi değildir. Ama sevdiği için her türlü çile ve zorluğa katlanıyorsa Allah rızası için sabredilirse o aşkın en güzel ifadelerinden biri olur.
Mümin, Hz. Yusuf Medresesi'nde Hem Öğrenci Hem de Öğretmendir
Hz. Yusuf Medresesi'nde bulunan bir mümin, oradaki zorluklarla eğitildiği gibi kendisi de çevresindekileri eğitir. Çünkü mümin, bulunduğu her yere asayiş, güven, huzur ve güzellik getirir. Müminin güzel ahlakı ve üstün tavrı da, tıpkı bir elektrik akımı gibi yayılır ve çevresindekileri de etkisi altına alır. Hiç konuşmasa bile hali, tavrı, bakışı, duruşu, kanaatkarlığı, onurlu olması, alçakgönüllülüğü, temizliği, samimiyeti, hiçbir dünyevi hırsının bulunmaması, her durumda neşeli, canlı, şevkli ve güler yüzlü olması onu gören her insanın üzerinde olumlu bir etki bırakır. Örneğin hapiste bulunmaktan dolayı şikayet eden, ağlayan, ümitsizliğe kapılan bir kişi, müminin hapishanede bulunmanın sayısız hayrı ve hikmeti olduğu, asıl hayat ahiret hayatı olduğu için dünyada kaybedilenlerin bir öneminin olmadığı yönündeki sözlerini duyduğunda, mutlaka bu sözler üzerinde düşünür ve belki de vicdanlı davranarak tavrını değiştirir. Bu nedenle en güç koşullarda dahi gülümsemesini yüzünden eksik etmeyen, tevekkülünü ve Allah'tan daima razı olduğunu bu şekilde mümin kardeşlerine ve onu gören tüm insanlara hissettiren bir Müslümanın hal ve tavırları büyük önem taşır.
Sonuç: “…Galip Gelecek Olanlar Allah'ın Taraftarlarıdır." (Maide Suresi, 56)
Allah’ın varlığını anlatan, tüm kötülüklerin ve sorunların tek çözümü olan din ahlakının yayılması için üstün bir çaba harcayan Allah’ın elçilerine ve salih müminlere, tarih boyunca zarar verilmek istenmiştir. Kimi zaman dışarıdan bakıldığında müminlerin karşı karşıya kaldığı bu olaylarda, zahiren iman etmeyen ve din ahlakının yayılmasına karşı olan kişiler, üstünlük sağlamış gibi görünebilirler. Oysa bu, sadece Allah'ın inananlara yönelik bir denemesidir ve müminler dünya hayatında yaşanan imtihanların, sonsuz güç sahibi Allah’ın Kuran’da bildirdiği vaadinin bir gereği olduğunu bilirler. Bu durum, bir Kuran ayetinde şu şekilde bildirilir:
“Andolsun, mallarınızla ve canlarınızla imtihan edileceksiniz ve sizden önce kendilerine kitap verilenlerden ve şirk koşmakta olanlardan elbette çok eziyet verici (sözler) işiteceksiniz. Eğer sabreder ve sakınırsanız bu emirlere olan azimdendir.” (Al-i İmran Suresi, 186)
Tevekkül eden, sabreden ve olaylara hayır gözüyle bakan müminler, Rabbimiz’in Kuran’da bildirdiği bu tarz iftira ve tuzaklarda hiç şüphesiz Allah'a olan güvenlerini ve sadakatlerini açıkça ortaya koyarlar. "Şer" gibi görünen olayları dahi hayır gözüyle değerlendirmelerinin ve Allah'ı vekil edinmelerinin karşılığını ise, hep en güzel şekilde alırlar. Ayetlerde şöyle buyrulur:
“Onlar, kendilerine insanlar: "Size karşı insanlar topla(n)dılar, artık onlardan korkun" dedikleri halde imanları artanlar ve: "Allah bize yeter, O ne güzel vekildir" diyenlerdir. Bundan dolayı, kendilerine hiçbir kötülük dokunmadan bir bolluk (fazl) ve Allah'tan bir nimetle geri döndüler. Onlar, Allah'ın rızasına uydular. Allah, büyük fazl (ve ihsan) sahibidir.” (Al-i İmran Suresi, 173-174)
Sonuç olarak da; “... Gerçekten Allah, kafirlerin hileli düzenlerini boşa çıkarıcıdır.” (Enfal Suresi, 18) ayetiyle bildirildiği üzere, müminlerin aleyhinde kurulan tuzaklar ne kadar zekice, ne kadar sinsice ve ne kadar büyük olursa olsun herşeyin Yaratıcısı olan Allah tarafından yıkılırlar. İşte bu nedenle dünyada ve ahirette Allah'ın rızasını kazanarak galip ve üstün gelecek olanlar, her zaman samimi iman sahipleridir:
“Kim Allah'ı, Resulü'nü ve iman edenleri dost (veli) edinirse, hiç şüphe yok, galip gelecek olanlar, Allah'ın taraftarlarıdır.” (Maide Suresi, 56)
1 Bediüzzaman Said Nursi, Risale-i Nur Külliyatı, Onbirinci Şua, Meyve Risalesi, s.193
2 Bediüzzaman Said Nursi, Risale-i Nur Külliyatı, Yirmialtıncı Lema, s.267
3 Lemalar, sayfa 265
4 Ibnü'l-Esir, el-Kâmil fi't-Târih, V, 559
