| Kuşadası TV, 14 Temmuz 2008
Adnan Oktar: Aynı dindeniz, aynı dili konuşuyoruz, aynı ırktan geliyoruz. Her şeyimiz aynı. Kültürümüz, ananemiz, örfümüz, yani ayrı olması için hiçbir sebep yok. Onun için bu ülkelerin arasında, TÜRK DEVLETLERİNİN ve İSLAM ÜLKELERİNİN ARASINDA PASAPORT OLAYININ KALKMASI GEREKİR, VİZE OLAYININ DA KALKMASI GEREKİR. İstediği gibi gidip gelsin insanlar. TİCARET ALABİLDİĞİNE RAHAT OLSUN BAĞLANTILAR ALABİLDİĞİNE RAHAT OLSUN. Avrupa Birliği’nde oluyor da bu, Türk-İslam Birliği’nde niye olamıyormuş? Avrupa Birliği’nde isteyen istediği ülkeye gidiyor, istediği gibi yerleşiyor. Pasaport kullanmıyor, vize de kullanmıyor. Peki biz kardeşler olarak niçin bunu yapamıyoruz? Un var, yağ var, şeker var, sadece helva yapılacak. Bu bütün Türk halkının isteği. Biz Azerilerle konuşuyoruz mesela Azerbaycan can atıyor Türkiye ile birleşmek için. Bugün Türkiye kabul etsin yani neredeyse yirmi dört saatte, kırk sekiz saatte kabul ederler. Örneğin Suriye bugün Türkiye birleşelim diye teklif etsin, hemen kabul eder. Bunun için Türk halkının şiddetle istemesi, özellikle sivil toplum kuruluşlarının bunu gündeme getirmesi gerekir. Sonrasında hükümete teklif olarak getirilirse konu biter. İnşaAllah.
Türk-Arap Bilim Kültür ve Sanat Derneği Röportajından, 21 Kasım 2008
Adnan Oktar: İslam’ın özünde sevgi var, muhabbet var, huzur var, sevinç var, dostluk var. Bunları Müslüman ülkeler arasında oluşturmak, Türk devletlerinin öncülüğünde Türkiye’nin liderliğinde bir Türk-İslam Birliği kurmak demek. Burada iyi niyetin hâkim olması, samimiyetin hâkim olması, karşılıklı sanayide, bilimde, teknolojide, her türlü yatırımın tamamen özgürce uygulanabilmesi anlamına gelir. Bunun için de BİZ PASAPORT ve VİZE ZORUNLULUĞUNUN KALKMASINI İSTİYORUZ. Böylece rahat rahat ticaret olsun, yatırım olsun, sevgi ve dostluk alışverişi olsun. Yani kimliğini çıkartan sınırdan içeriye girebilsin. Aslında kimseye göstermesine bile gerek yok. Yani ben nüfus cüzdanımı alıp, Azerbaycan’a gidebilmeliyim. Suriye’ye gidebilmeliyim. Kazakistan’a gidebilmeliyim. Buradan gemiye binip, Tunus’a, Cezayir’e gelirim. Ve orada kardeşlerimle sohbet ederim. Akşam yemek yeriz birlikte, Allah’ı anarız. Ertesi gün dönerim. Ve ticaret de yapmam gerekiyorsa ticaret de yaparım. Böyle bir sistem, yani sevgi birliği. |
