Her nedense bağnazların Kuran’a yönelik yorumları, mevzu hadislerin de etkisiyle daima kadını eve kapama veya kadının vücudunu kapatma üzerine olmuştur. İddia ettikleri en büyük gerekçe ise tahrik edicilik unsurudur. Oysa, kadın vücudu erkekler için ne kadar çekici ise erkek vücudu da bir kadın için aynı şekilde çekicidir. Kuran’a göre iki cins arasında herhangi bir ayırım olmadığına göre, erkeklerin tahrik olma korkusu yüzünden kadınları kapatmaya veya yok etmeye çalışmalarının da bir mantığı yoktur. Eğer sorun erkeklerin tahrik olması ise, şu durumda erkeklerin kendilerini eve kapatması veya dışarıda etrafı görmeyecek şekilde bir örtü ile çıkmaları daha mantıklıdır. Kendi tahrik olma ihtimalleri nedeniyle kadını kapatacaklarına böyle bir riski külliyen ortadan kaldırmayı seçmeleri gerekir.
Bu durum konuyla ilgili her detayda uygulanabilir. Örneğin, kadının sesi bazıları tarafından tahrik edici olarak düşünülüyor ve bu nedenle konuşması engelleniyorsa aynı şey erkekler için de geçerlidir. Eğer kadının sesi, söylediği şarkılar dinlenmeyecekse, aynı şekilde kadınların da erkek sesinden tahrik olabileceği dikkate alınarak bu kısıtlamanın erkeğe de getirilmesi gerekir. Eğer bağnaz mantığın sahte kurallarını geçerli ilan etmek istiyor ve bu konuda insanları ikna etmeye çalışıyorlarsa, o zaman aynı uygulamayı erkeğe yönelik de yapmaları gerekmektedir.
Fakat elbette ki İslam’da geçerli olan Kuran’ın mantığıdır ve Kuran’ın mantığında böyle bir kısıtlama yoktur. Bağnazların getirmeye çalıştığı bu kısıtlamalar, kuşkusuz ki özgürlükleri ortadan kaldırma maksatlı olarak uydurulmuş, toplumu çıkmaza sokacak, kendilerine de içinde yaşadıkları toplumlara da felaket getirecek uygulamalardır.
Kadın ve erkek, her konuda olduğu gibi iffet konusunda da eşittir. Kadına zina haram olduğu gibi erkeğe de haramdır. Ahzab Suresi’nin 35. Ayetinde, “ırzlarını koruyan erkekler ve (ırzlarını) koruyan kadınlar” ifadesiyle açıkça belirtildiği gibi kadın ahlaklı olmak, iffetini ve ırzını korumak zorunda olduğu gibi erkek de ahlaklı olmak, iffetini ve ırzını korumak zorundadır. Ancak bunun yolu insanları kapatmak, dışarı çıkarmamak, görüştürmemek, konuşturmamak değildir. Bunun yolu, Kuran ahlakını bir ahlak biçimi olarak benimsemektir. İnsan, içgüdüleriyle hareket eden, dürtüleri onu nereye iterse oraya sürüklenen vahşi bir varlık değildir. İnsan; aklı, bilinci ve en önemlisi Allah’ın kendisine öğrettiği ahlak ile Allah korkusu ve sevgisi ile doğruyu yanlıştan ayıran ve insan özelliğini alan bir varlıktır.
Dolayısıyla bir insanın iffetli davranıp davranmayacağını belirleyecek unsur, karşı tarafın ne kadar açık giyinip, saç telinin ne kadarının gözüktüğü değil; onun Allah korkusu ve ahlakıdır. Allah bir ayette, “…Görünmezlikte kimin Kendisinden korktuğunu ortaya çıkarmak için (Maide Suresi, 94)” buyurarak insanları hiç kimsenin görmediği ortamlarda da deneyeceğini bildirmiştir. Dolayısıyla insanların zor kullanarak, evlere hapsedilerek, engellenerek, şiddet yolu kullanarak dini yaşamaları veya helal-haramlara dikkat etmeleri sağlanamaz. İman, ahlak, ibadet sadece kalp işidir.
Sonuç:
Yukarıda yaptığımız bütün bu açıklamalardan anlaşılacağı gibi Nur Suresinin 31. Ayeti, çeşitli tefsircilerin zorlama izahları ve bir kısım mevzu hadislerin de etkisiyle, neredeyse bir tabu haline getirilmiş olan başörtüsü konusu için adeta bir delil olarak kullanılmaktadır. İçinde başörtüsü kelimesinin geçmediği, baş ile ilgili hiçbir bilginin verilmediği, çok açık bir şekilde göğsün kapatılmasını tarif eden bir ayetin, nasıl bu kadar farklı bir yorum için kullanılabildiği hayret vericidir.
Hayret verici olan bir diğer husus da, Kuran’da geçmeyen başörtüsü konusunu adeta dinin tek şartı gibi gören pek çok kişinin, açıkça çarşaftan bahsedilen Ahzab Suresi’nin 59. ayetinden hiç bahsetmemeleridir. Kuran’da olmayan başörtüsünü bir hüküm ve bir tabu haline getirmiş, fakat Kuran’da olan çarşaf hükmünü tamamen göz ardı etmişlerdir. Ahzab Suresi’nde çarşaf hükmünün nasıl geçtiği ve neden bu ayetin başörtüsü savunucuları tarafından göz ardı edildiği konusunu inceleyelim: