Evrende Ve Yeryüzünde Bir Kaos Olduğu İddiasının Geçersizliği

Celal Şengör, devasa bir uzay boşluğu içinde olağanüstü bir denge ve düzen içinde varlığını ve yaşamını sorunsuz şekilde sürdürürken, şaşırtıcı şekilde uzayda, yeryüzünde ve canlılık içinde dengenin olmadığını, bir kaosun var olduğunu iddia etmiştir. Şengör, iddia ettiği bu dengesizlik içinde gezegenlerin sabit bir dengesinin olmadığını, bütün kainatın keşmekeş içinde olduğu gibi hayret verici bir açıklama yapmıştır.

Bir jeoloji profesörü olan Şengör’ün, evrendeki ve özellikle yeryüzündeki olağanüstü dengeden habersiz olması kuşkusuz ki mümkün değildir. Bu iddia, klasik bir Darwinist iddiadır. Kitlelere evrim teorisini benimsetmek için evrende kaos olduğu demagojisi, bir Yaratıcının varlığını reddedebilmek için Darwinistlerin her daim başvurdukları bir aldatmacadır. Fakat söz konusu iddia gündeme geldiğinden, evrende Allah’ın yarattığı muazzam dengenin detaylarını burada belirtmek yerinde olacaktır. 

Uzayda ve yeryüzünde, insanın gücünü hatta kimi zaman idrak sınırlarını aşan mükemmel hassaslıktaki denge kısaca şöyle özetlenebilir: 

* Güneş"in çapı, Dünya"nın çapının 103 katı kadardır. Ancak Samanyolu galaksisinin içinde, Güneş gibi ve çoğu ondan daha büyük olmak üzere yaklaşık 250 milyar yıldız vardır. 

* Ancak Samanyolu galaksisi de uzayın geneli düşünüldüğünde çok "küçük" bir yer kaplar. Çünkü uzayda başka galaksiler de vardır, hem de tahminlere göre, yaklaşık 300 milyar kadar!

* Eğer yıldızlar biraz bile birbirlerine yakın olsalar, dünyada yaşam olması imkansız olur. Dünyada yaşam olması için uzaydaki şu andaki orandaki devasa boşluğun olması gerekiyor. Çünkü çekim kuvvetleri buna oranlı. Aynı zamanda Dünya"nın, uzay boşluğunda gezinen dev gök cisimleriyle çarpışmasını engelleyen etken de, evrendeki gök cisimlerinin arasının bu denli büyük boşluklarla dolu oluşu. 

* Eğer gezegenlerin dönüş hızları biraz daha yavaş olsaydı, o zaman bu gezegenler hızla Güneş"e doğru çekilirler ve sonunda Güneş tarafından büyük bir patlamayla yutulurlardı.

* Eğer gezegenler daha hızlı dönseler, bu sefer de Güneş"in gücü onları tutmaya yetmeyecek ve gezegenler dış uzaya savrulacaklardı.

* Uzaydaki denge her gezegen için ayrı ayrı kurulmuştur. Çünkü gezegenlerin Güneş"e olan uzaklıkları çok farklıdır. Dahası, kütleleri çok farklıdır. Bu nedenle, hepsi için ayrı dönüş hızlarının belirlenmesi lazımdır ki, Güneş"e yapışmaktan ya da Güneş"ten uzaklaşıp uzaya savrulmaktan kurtulsunlar.

* Jüpiter"in bulunduğu yerde eğer bu büyüklükte bir gezegen var olmasaydı, Dünya, gezegenler arası boşlukta gezinen meteorlara ve kuyrukluyıldızlara yaklaşık bin kat daha fazla hedef olurdu...

* Karbon temelli organik bileşikler (örneğin proteinler) sadece belirli bir ısı aralığında var olabilirler. 120 °C"den yüksek ısılarda parçalanmaya, -20 °C"den düşük ısılarda donmaya başlarlar. Sadece ısı değil, ışık, yerçekimi, atmosfer bileşimi, manyetik güç gibi etkenlerin de karbon bazlı bir yaşama izin verebilmeleri için çok dar ve belirli bazı sınırlar içinde olmaları gerekmektedir. Dünya, işte tam bu dar ve belirli çerçevedeki sınırlara sahiptir. Eğer bu sınırların herhangi biri bozulsa, örneğin Dünya"nın yüzey ısısı 120°C"yi aşsa, artık Dünya üzerinde yaşam olamaz.

* Yaşam sadece çok sınırlı bir ısı aralığında mümkündür... ve bu ısı aralığı Güneş"in ısısı ile mutlak sıfır arasındaki muhtemel ısıların yaklaşık % 1"lik bir bölümünü oluşturmaktadır. Dünya"nın ısısı, tam bu dar aralıktadır.

* Dünya"nın ekseninin 23°27´lık eğimi, kutuplarla ekvator arasındaki atmosferin oluşmasında engel oluşturabilecek aşırı sıcaklığı önler. Eğer bu eğim olmasaydı, kutup bölgeleriyle ekvator arasındaki sıcaklık farkı çok daha artacak ve yaşanabilir bir atmosferin var olması imkansızlaşacaktı.

* Dünya sadece 24 saatlik bir süre içinde kendi etrafını dolaşır ve bu sayede geceler ve gündüzler kısa sürer. Kısa sürdükleri için de gece ile gündüz arasındaki ısı farkı çok azdır. Bu dengenin önemi, bir günü bir yılından daha uzun süren ve bu yüzden gece-gündüz arasındaki ısı farkı 1000°C"yi bulan Merkür ile karşılaştırıldığında görülebilir. 

* Dünya"nın büyüklüğü tam olması gerektiği kadardır. Daha küçük olsa yerçekimi çok zayıflayacak ve atmosferi Dünya"nın etrafında tutamayacaktı, daha büyük olsaydı bu kez de yerçekimi çok artacak ve bazı zehirli gazları da tutarak atmosferi öldürücü hale getirecekti.

* Şu anda atmosferde bulunan okijeninin oranı, yani yüzde 21, yaşamın güvenliği için aşılmaması gereken sınırların tam ideal noktasındadır. Yüzde 21"in üzerine artan her yüzde birlik oksijen oranı, bir yıldırımın orman yangını başlatma olasılığını %70 artıracaktır