National Geograpic Televizyonundan Dönüşüm Masalları

National Geographic TV’de geçtiğimiz günlerde, "Evrim: Büyük Dönüşümler" ismini taşıyan bir belgesel film yayınlandı. Filmin ağırlıklı bölümünde balinaların kökeni ve sudan karaya geçişleri konularındaki evrimci iddialara yer veriliyor, bu sözde dönüşümlerin hangi aşamalarla ortaya çıkmış olabileceğiyle ilgili yorumlar yapılıyordu.

National Geographic TV’de geçtiğimiz günlerde, "Evrim: Büyük Dönüşümler" ismini taşıyan bir belgesel film yayınlandı. Filmin ağırlıklı bölümünde balinaların kökeni ve sudan karaya geçişleri konularındaki evrimci iddialara yer veriliyor, bu sözde dönüşümlerin hangi aşamalarla ortaya çıkmış olabileceğiyle ilgili yorumlar yapılıyordu. National Geographic TV’nin, balinaların kökeni hakkında önerdiği açıklama oldukça ilgi çekiciydi: Deniz kıyısında leş yiyerek yaşayan köpeklerin, daha iyi yiyecekler bulmak için denizde yaşamaya karar verdikleri, zamanla önkollarının yüzgeçlere dönüştüğü, arka ayaklarını kaybettikleri ve böylece balinaların ortaya çıktığı ileri sürülüyordu. National Geographic bilgisayar canlandırmaları eşliğinde aktardığı bu hayali senaryolarda, farklı beden yapılarına sahip canlıları; örneğin köpekleri balinalara, balıkları kara canlılarına kolayca dönüştürüveriyordu. Oysa bu anlatılanlar tamamen hayal gücüne dayalıdır ve bilimsel bir değeri ve anlamı yoktur. Yapılan çizimler, Darwinist teorinin gerektirdiği ama gerçekliğine dair hiç bir kanıt bulunmayan senaryolardan ibarettir. Bu yazıda, National Geographic TV’de sözü edilen büyük dönüşümlerin gerçekte hiç yaşanmadığını anlatacağız.

Küçüklere Balina Masalları

Balinaların ve genel olarak tüm deniz memelilerinin kökeni evrim teorisi açısından önemli bir sorundur. Evrim teorisinin iddiasına göre suda yaşayan canlılar karaya çıkmış, memeliler karada evrimleşmiştir. Bu durumda deniz memelilerinin varlığı açıklanması zor bir soru ortaya koymaktadır: Memeliler karada evrimleştiyse neden ve nasıl yeniden denize dönmüş olsunlar?

Charles Darwin, teorisi için sorun oluşturan bu sorun hakkında oldukça düşünmüş ancak bir sonuca varamamıştı. Teorisi için çıkmaz oluşturan bu noktada balinalar için kendisini de pek ikna etmeyen bir ata önermek zorunda kalmıştı. Darwin’in balinalara ata olarak önerdiği hayvan ayıydı. "Nehir kenarında balık avlayan canlılar zamanla denize girip balinalara evrimleşmiş olabilir" demişti.

Evrimciler, Darwin’in hayalgücünü takdir etmekle birlikte balinaların bir başka atası olması gerektiği görüşünü taşımaktadırlar. Balinaların atası olarak önerilen son canlı ise, bir köpek türüdür.  

National Geographic dergisi balinaların evrimi propagandasında 2001 Kasım sayısında atağa geçmiş ve bu tutarsız iddiayı, göz boyayıcı resimlerle birlikte verdiği 14 sayfalık bir yazı yayımlamıştır. Bu yazının tüm çelişki ve tutarsızlıklarını gösteren kapsamlı bir makaleyle, "balina evrimi" iddiasına sitemizde cevap vermiştik. National Geographic TV"nin ekranlarında yer verdiği balina masalı da, dergideki senaryoların ötesine geçmemekte ve ortaya yeni bir iddia koymamaktadır. 

Bu yüzden balina masalıyla ilgili iddiaları geçersiz kılan bilimsel noktaların detayına girmiyor ve okurlarımıza sözkonusu makaleyi tavsiye ediyoruz: 

http://www.harunyahya.org/Makaleler/balina_masali.htm  

Sudan Karaya Geçişin Açmazları ve Acanthostega yanılgısı

National Geographic TV’de konu edilen sözde evrim dönüşümlerinden biri de sudan karaya geçiş teorisiyle ilgilidir. Bu teori denizlerde evrimle ortaya çıkan balıkların 370 milyon yıl kadar önce karaya çıktığını ileri sürmektedir. Tamamen denizde yaşayabilecek organ ve sistemlere sahip balıkların nasıl olup da karada hayatta kaldıkları, dahası başka türlere dönüşmüş olabilecekleri konusunda hiçbir bilimsel kanıt gösterilmemektedir. National Geographic TV de, Darwinizm’in temel dogmalarından birini bilimsel sorgulamaya tutmak yerine masalsı bir anlatımla geçiştirmektedir.

National Geographic TV’de körü körüne savunulan bu iddianın ne kadar büyük bir yanılgı olduğu, fosil kayıtları değerlendirildiğinde daha da belirginleşmektedir.

Darwin’in iddiasına göre türler ortak bir atadan evrimleşmiş ve bu evrimleşme süreci aşamalarla gerçekleşmiş olmalıdır. Bir türden bir başka türe aşamalı bir evrim yaşanması durumunda iki türün beden yapısı arasında birçok ara form yaşamış olması gerekmektedir. Bu durumun doğal sonucu, jeolojik tabakaların ara form özelliği gösteren sayısız fosille dolu olmasıdır. Ancak fosil kayıtlarında durum bunun tam tersidir. Fosillerin birbirlerinden kesin sınırlarla ayrıldığı ve başlangıçtan beri var olan özelliklerini korudukları görülmektedir. Yeni canlı kategorileri ise fosil kayıtlarında hep aniden belirmektedir.

Evrimci paleontologların dünyanın dört bir yanında sürdürdüğü çalışmalar başarısızlıkla sonuçlanmış ve aranan kayıp halkalar bulunamamıştır. Bu durum evrim diye bir sürecin hiç yaşanmadığını açıkça ortaya koymaktadır. National Geographic TV kanalı ise fosillerin teoriyi soktuğu çıkmazı örtbas etmekte ve sudan karaya geçişi gerçekten yaşanmış bir olay gibi sunmaktadır. Darwinizm’in çöküşünü kabullenmek istemeyen TV kanalı, soyu tükenmiş bir canlı olan Acanthostega’ya sarılmaktadır. 

Acanthostega ve hatırlattıkları...

Acanthostega, bir deniz canlısıdır ve solungaçları vardır. Yaşının 360 milyon yıl olduğu tahmin edilmektedir. Cambridge Üniversitesi paleontologu Jenny Clack, bu fosilin bir ele ve bu el üzerinde sekiz adet parmağa sahip olduğunu, dolayısıyla bunun balıklarla tetrapodlar (dört ayaklı kara omurgalıları) arasında bir ara form olduğunu ileri sürmektedir. Evrimciler bu fosilden yola çıkarak, balıkların karaya çıktıktan sonra ayaklar geliştirmek yerine önce ayaklar geliştirip sonra karaya çıktıklarını iddia ederler. Oysa bu iddia tutarsızdır. Öncelikle Clack, bir evrimci olmasına rağmen Acanthostega’nın karaya çıkıp çıkmadığını bilmediğini açıkça belirtmektedir. Denizlerde yaşayan bir canlıyı yüzgeçlerinde sahip olduğu bazı kemiksi yapılar yüzünden sudan karaya geçiş aşamasını gerçekleştiren bir form olarak görmek büyük bir yanılgıdır. Evrimcilerin bu hataya düşmesi, bundan 65 yıl önce yaşanan Colacanth yanılgısını çabuk unuttuklarını göstermektedir.

Evrimciler 1930"ların sonuna kadar Coelecanth’ı bir ara form olarak gösterdiler. 200 milyon yıllık fosilin yüzgeçlerindeki kemiklerin ayaklara dönüştüğü ve karaya çıktığında balığı taşımış olabileceği düşünülüyordu. Oysa 1938 yılında Colacanth’ ın hala yaşamakta olduğunu öğrendiler ve büyük bir şaşkınlık yaşadılar. Madagaskar açıklarında avlanan balıkçıların avladığı Colacanth incelendiğinde 200 milyon yıldır hiçbir değişime uğramadığı görüldü. Ayrıca evrimcilerin fosilde ilkel akciğer olarak yorumladıkları organlar yağ keseleriydi. Üstelik bu tarihten sonra pek çok kez daha Coelacanth yakalandı. Ve Coelacahth"ın bir ara form olduğu iddiası evrimciler tarafından tamamen terk edilmek zorunda kaldı.

C¶lacanth örneğinde de görüldüğü gibi Acanthostega gibi, kemiksi yapılara sahip deniz canlıları, karada yaşayabilecek yapıda olduklarından değil, evrimcilerin önyargıları nedeniyle ara form olarak gösterilmektedir.

Sudan Karaya Geçişin Engelleri

Kara canlıları ile deniz canlıları arasındaki derin fizyolojik farklılıklar şu beş temel kategoride ele alınabilir:

1. Ağırlığın taşınması: Denizlerde yaşayan canlılar kendi ağırlıklarını taşımak gibi bir sorunla karşılaşmazlar. Vücut yapıları da böyle bir işleve yönelik değildir. Oysa karada yaşayanların büyük bir kısmı enerjilerinin % 40"ını vücutlarını taşımak için kullanırlar. Kara yaşamına geçecek bir su canlısının bu enerji ihtiyacını karşılayabilecek yeni kas ve iskelet yapıları geliştirmesi kaçınılmazdır, fakat bu kompleks yapıların rastgele mutasyonlarla oluşması da mümkün değildir.

2. Sıcaklığın korunması: Karada ısı çok çabuk ve çok büyük farklarla değişir. Bir kara canlısının, bu yüksek ısı farklılıklarına uyum sağlayacak bir metabolizması vardır. Oysa denizlerde ısı çok ağır değişir ve bu değişim karadaki kadar büyük farklar arasında olmaz. Denizlerdeki sabit sıcaklığa göre bir vücut sistemine sahip olan bir canlı, karada yaşayabilmek için, karadaki sıcaklık değişimine uyum sağlayacak korunma sistemini kazanmak zorundadır. Balıkların karaya çıkar çıkmaz rastlantısal mutasyonlar sonucunda böyle bir sisteme kavuştuklarını öne sürmek, kuşkusuz son derece saçmadır.

3. Suyun kullanımı: Canlılar için kaçınılmaz bir ihtiyaç olan su, kara ortamında az bulunur. Bu nedenle suyun, hatta nemin ölçülü kullanılması zorunludur. Örneğin deri, su kaybetmeyi ve buharlaşmayı önleyecek şekilde olmalıdır. Canlı susama duygusuna sahip olmalıdır. Oysa suda yaşayan canlıların susama duygusu bulunmaz ve derileri de susuz ortama uygun değildir.

4. Böbrekler: Su canlıları, başta amonyak olmak üzere vücutlarında biriken artık maddeleri, bulundukları ortamda su bol olduğundan hemen süzerek atabilirler. Karada ise suyun minimum düzeyde kullanılması gerekmektedir. Bu nedenle bu canlılar bir böbrek sistemine sahiptirler. Böbrekler sayesinde amonyak, üreye çevrilerek depolanır ve atımında minimum düzeyde su kullanılır. Ayrıca böbreğin çalışmasını mümkün kılan yeni sistemlere ihtiyaç vardır. Kısacası, sudan karaya geçişin gerçekleşmesi için böbreği olmayan canlıların bir anda gelişmiş bir böbrek sistemi edinmesi gerekir.

5. Solunum sistemi: Balıklar suda erimiş halde bulunan oksijeni solungaçlarıyla alırlar. Suyun dışında ise birkaç dakikadan fazla yaşayamazlar. Karada yaşamaları için, bir anda kusursuz bir akciğer sistemi edinmeleri gerekir.

Tüm bu fizyolojik değişikliklerin aynı canlıda tesadüfler sonucu ve aynı anda meydana gelmesi ise elbette imkansızdır.

National Geographic TV, Kambriyen patlamasıyla ilgili gerçekleri belirtmekten kaçınıyor

"Büyük Dönüşümler" belgeselinin başlarında Kambriyen dönemiyle ilgili bir bölüme yer verildi. Bu dönem, Kambriyen dönemi olarak bilinen ve yeryüzünde karmaşık beden yapısına sahip organizmalara ilk kez rastlanıldığı dönemdir. Hayvanların en temel kategorileri "filum"lardır. Ve çok ilginç bir biçimde, yeryüzünde yaşamış filumların tamamına yakını Kambriyen devirde ortaya çıkmıştır. Bu devir öncesinde sadece bir kaç filum varken, fosil kayıtlarında bu dönemde ortaya çıkan filum sayısının 100"e yakın olduğu hesaplanmaktadır. Bu dönemde canlı çeşitliliğinde yaşanan sıçrama o denli fazla olmuştur ki bilim literatüründe bu olaya Kambriyen patlaması ismi verilmiştir. Kambriyen patlaması evrim teorisi için en büyük açmazlardan birini oluşturmaktadır. National Geographic kanalı bu dönemle ilgili gerçekleri belirtmekten kaçınmakta ve üstü kapalı bir anlatım sergilemektedir.

National Geographic TV’nin sakladığı gerçekler ünlü bir evrimci olan Richard Monestarsky tarafından, şöyle ifade edilmektedir:

"Bugün görmekte olduğumuz oldukça kompleks hayvan formları aniden ortaya çıkmışlardır. Bu an, Kambriyen Devrin tam başına rastlar ki denizlerin ve yeryüzünün ilk kompleks yaratıklarla dolması bu evrimsel patlamayla başlamıştır. Günümüzde dünyanın her yanına yayılmış olan omurgasız takımları erken Kambriyen devir"de zaten vardır ve yine bugün olduğu gibi birbirlerinden çok farklıdırlar." (Richard Monestarsky, "Mysteries of the Orient", Discover, Nisan 1993, s. 40)

Kambriyen patlamasında ortaya çıkan canlılar için evrimcilerin "ata" olarak önerebileceği hiçbir benzer organizma bulunmamaktadır. Kambriyen dönemi canlıları kusursuz yapılarıyla aniden ortaya çıkmışlardır. Elbette bu durum Kambriyen patlamasının kökeninde yaratılış olduğunu göstermektedir.

Kambriyen Dönemi patlamasının evrimi çürüten bir başka yönü de günümüzde var olan filumların bu patlamayla ortaya çıkan filumlara oranla oldukça az olmasıdır. Evrim teorisine göre canlı kategorilerinde zaman içinde bir artış yaşanmış olmalıdır. Oysa fosil kayıtlarında durum bunun tam tersidir. Günümüzde Kambriyen dönemi filumlarının yarısından bile daha az bir kısmı mevcuttur; zaman içinde soyları tükenmiştir.

Darwinizm"in dünya çapındaki en önemli eleştirmenlerinden biri olan Berkeley Üniversitesi profesörü Philip Johnson, paleontolojinin ortaya koyduğu bu gerçeğin, Darwinizm"le olan açık çelişkisini şöyle açıklamaktadır: 

"Darwinist teori, canlılığın bir tür "giderek genişleyen bir farklılık üçgeni" içinde geliştiğini öngörür. Buna göre canlılık, ilk canlı organizmadan ya da ilk havyan türünden başlayarak, giderek farklılaşmış ve biyolojik sınıflandırmanın daha yüksek kategorilerini oluşturmuş olmalıdır. Ama hayvan fosilleri bizlere bu üçgenin gerçekte başaşağı durduğunu göstermektedir: Filumlar henüz ilk anda hep birlikte vardır, sonra giderek sayıları azalır." (Phillip E. Johnson, "Darwinism"s Rules of Reasoning", Darwinism: Science or Philosophy, Foundation for Thought and Ethics, 1994, s. 12)