36 — ÜÇÜNCÜ CİLD, 123. cü MEKTÛB Bu mektûb, Nûr Muhammed Tehârî için yazılmışdır. Allahü teâlâya kavuşduran yolların iki olduğunu bildirmekdedir:
Bismillâhirrahmânirrahîm. Allahü teâlâya hamd olsun ve Onun seçdiği, sevdiği kullarına selâm olsun! İnsanı Allahü teâlâya kavuşduran yollar ikidir: Birincisi peygamberlerin yakınlığı gibi olan (NÜBÜVVET YOLU) olup, insanı aslın aslına ulaşdırır. Peygamberler “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” ve bunların sahâbîleri bu yoldan kavuşmuşlardır. Ümmetlerinden sahâbî olmıyanlar arasından dilediklerini de bu yoldan kavuşmakla şereflendirirler. Fekat bunlar pek azdır. Bu yolda vâsıta, aracı yokdur. Ya’nî vâsıl oldukdan sonra, doğrudan doğruya asldan feyz alırlar. Hiçbiri, ötekine vâsıta olmaz, perde olmaz.
İkinci yol, (VİLÂYET YOLU)dur. Kutblar, evtâd, büdelâ ve nücebâ ve bütün Evliyâ hep bu yoldan kavuşmuşlardır. Bu yol, (Sülûk)yoludur. Evliyânın cezbeleri de, bu yolun cezbeleridir. Bu yoldan kavuşanlar, birbirlerine vâsıta ve perde olurlar. Bu yoldan vâsıl olanların önderi ve en üstünleri ve ötekilere vâsıta olanı, hazret-i Alî Mürtedâ “kerremallahü teâlâ vecheh-ül-kerîm”dir. Bu yolda gelen feyzlerin kaynağı odur. Resûlullahdan “aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselâm” gelen feyzler, ma’rifetler hep onun vâsıtası ile gelir. Fâtımatüz-Zehrâ ve hazret-i Hasen ve hazret-i Hüseyn “radıyallahü teâlâ anhüm”, bu makâmda, hazret-i Alî ile ortakdırlar. Öyle sanıyorum ki, hazret-i Alî, dünyâya gelmeden önce de, bu makâmda idi. Vefât etdikden sonra da, bu yolda her Velîye gelen feyzler, hidâyetler, yine onun vâsıtası ile gelmekdedir. Çünki kendisi, bu yolun en yüksek noktasında bulunuyor. Bu makâmın sâhibi Odur. Hazret-i Alî “radıyallahü teâlâ anh” vefât edince, ondan yayılan feyzler, hazret-i Hasen ve sonra hazret-i Hüseyn vâsıtası ile geldi. Dahâ sonra oniki imâmdan, sağ olanları da vâsıta oldular. Bunlardan sonra gelen Evliyâya feyzler, bu oniki imâm vâsıtası ile geldi. Kutblara, nücebâya da, hep bunlardan geldi. Abdülkâdir-i Geylânî “kuddise sirruh”, Velî oluncaya kadar hep böyle idi. Sonra, bu da bu vazîfeye kavuşdu. Ondan sonraki kutblara ve nücebâya ve bütün Evliyâya oniki imâmdan “kaddesallahü teâlâ esrârehümül’azîz” gelen feyzler, bunun vâsıtası ile geldi. Başka hiçbir Velî bu makâma kavuşamadı. Bunun içindir ki, (Önceki Velîlerin güneşleri batdı. Bizim güneşimiz üfk üzerinde sonsuz kalacakdır) buyurmuşdur. Hidâyet, irşâd feyzinin akmasını güneş ışıklarının yayılmasına benzetmişdir. Feyzin kesilmesine, güneşin batması demişdir. Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerine oniki imâmın vazîfeleri verilmişdir. Rüşd ve hidâyete vâsıta olmuşdur. Kıyâmete kadar, her Velîye feyzler onun vâsıtası ile gelecekdir.
Süâl: Müceddid-i elf-i sânî denilen, hicretin bin senesindeki büyük Velînin gelmesi ile, Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin bu vazîfesi bitmez mi? Çünki, Mektûbâtın ikinci cildinin dördüncü mektûbunda, Müceddid-i elf-i sânî anlatılırken,
ikinci bin senelerinde ümmetlere gelen her feyz, kutblara ve evtâda ve büdelâya ve nücebâya da olsa, hep müceddid vâsıtası ile gelir deniliyor?
Cevâb: Müceddid-i elf-i sânî bu vazîfeyi Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin vekîli olarak yapmakdadır. Kamer, güneşden aldığı ışıkları saçdığı gibi olmakdadır.
Süâl: MÜCEDDİD İÇİN BÖYLE NASIL SÖYLENEBİLİR? ÇÜNKİ, HAZRET-İ ÎSÂ “ALÂ NEBİYYİNÂ VE ALEYHISSALÂTÜ VESSELÂM” GÖKDEN İNECEK VE MÜCEDDİD OLACAKDIR. HAZRET-İ MEHDÎ DE “ALEYHIRRIDVÂN”, ÇIKACAK VE MÜCEDDİD OLACAKDIR. BUNLARIN, VERECEKLERİ FEYZLERİ BAŞKASINDAN ALMALARI DÜŞÜNÜLEBİLİR Mİ?
CEVÂB: FEYZ İÇİN VÂSITA OLMAK, YUKARIDA BİLDİRDİĞİMİZ İKİ YOLDAN YALNIZ İKİNCİSİNDEDİR. BİRİNCİ YOLDA, YA’NÎ (KURB-İ NÜBÜVVET)DENİLEN YOLDA, FEYZ VE HİDÂYET, VÂSITA İLE GELMEZ. BU YOLDA YÜKSELEN, ARADA VÂSITA VE PERDE OLMADAN VÂSIL OLUR. KENDİSİNE HİÇBİR KİMSE VÂSITA VE PERDE OLMAKSIZIN FEYZLERE VE BEREKETLERE KAVUŞUR. VÂSITA OLMAK VE PERDE OLMAK, (KURB-İ VİLÂYET)DENİLEN YOLDADIR. BU İKİ YOLU BİRBİRİNE KARIŞDIRMAMALIDIR. HAZRET-İ ÎSÂ “ALÂ NEBİYYINÂ VE ALEYHISSALÂTÜ VESSELÂM” VE HAZRET-İ MEHDÎ “ALEYHIRRIDVÂN”, NÜBÜVVET YOLU İLE VÂSIL OLURLAR. Şeyhayn, ya’nî Hazret-i Ebû Bekr ile Hazret-i Ömer “radiyallahü teâlâ anhümâ” da, nübüvvet yolu ile kavuşmuşlardır. RESÛLULLAHIN “ALEYHİ VE ALÂ ÂLİHISSALÂTÜ VESSELÂM” HİMÂYESİ ALTINDADIRLAR. ŞÂNLARI ÇOK YÜKSEKDİR. (Seadet-i Ebediyye, Hüseyin Hilmi Işık, Sf. 919, 920)
