Günümüzün salgın hastalığı: Yalnızlık

Günümüz teknolojisi insanların birbirleriyle daha önce hiç olmağı şekilde  bağlantı kurmasına olanak sağlıyor. Kaliforniya’daki bir çiftçi Endonezya’daki bir balıkçı ile arkadaş olurken New York’taki genç bir kız İstanbul’daki yaşıtlarıyla son moda trendleri hakkında fikir alış verişinde bulunabiliyor. Bu görünümüyle dünyamız, yüzyıl önce olduğundan çok daha farklı ve sosyal anlamda aktif bir yer haline geldi.

Tanıdıklarımız artık ailemiz, komşularımız yada iş arkadaşlarımızla sınırlı değil. İnternet çağının sunduğu sonsuz olanaklar ve iletişim herkesi birbirine yaklaştırmış gözüküyor.

Bu nedenle böyle bir ortam içerisinde insanların kendilerini daha yalnız hissettiklerini duymak oldukça şaşırtıcı.

ABD’de bir araştırmaya katılan 2.000 kişinin yüzde 72’si kendisini yalnız hissettiğini, bir çoğu da kendilerinde bu duygunun sık sık oluştuğunu belirtmiş. Ayrıca Yalnızlığı Bitirmek için Birleşik Krallık Kampanyası adlı girişime göre insanların yüzde 52’si yanlarında herhangi bir kişinin varlığından yoksunlar. Dünyanın kalan kısmında da durum farklı değil.

Ne var ki İnternetin sağladığı bu kadar iletişim olasılığı arasında nasıl oluyor da insanlar kendilerini hiç olmadığı kadar yalnız hissediyorlar? Teknolojiye olan bağımlılığımızın her gün daha da arttığı açık, ancak sosyal teknoloji ve sanal iletişim yüz-yüze etkileşimin hiç bir zaman yerini almıyor.  Ne var ki bu durum insanları suni ve daha az getirisi olan iletişim biçimlerine yönelmekten alı koymuyor.

Günümüzde pek çok genç, arkadaşları ile vakit geçirmek yerine bir bilgisayar ekranı karşısında sanal arkadaşlarla birlikte olmayı daha güvenli buluyor. İnsanlar, İnternette binlerce sanal arkadaşı varken yan komşusunu tanımayabiliyor. Aynı şekilde insanların büyük bir bölümü akrabalarını ziyaret etme ihtiyacı duymuyor; bunun yerine  internetteki arkadaşları veya evdeki hayvanlarıyla vakit geçirmeyi tercih ediyor. Ne var ki bu çok tehlikeli bir gidişat. Yapılan araştırmalara göre yalnızlık, ölüm oranını yüzde 26 oranında arttırırken uzun vadeli olduğunda her gün 15 sigara içmekten daha tehlikeli olabiliyor. Sağlık Dairesi Başkanı Dr Vivek Murthy makalesinde yalnızlığın “kardiyavasküler hastalıklar, demans, depresyon ve anksiyete” gibi pek çok hastalık riskini arttırdığını yazıyor. Akıl Sağlığı Derneği kişinin kendisini yalnız hissetmesinin zihnin sağlığını olumsuz şekilde etkilediğini ve depresyona neden olabileceğini öngörüyor.

Bu şaşırtıcı bir durum değil. Bilim insanları sosyal acının fiziksel acı kadar gerçek olabileceğini çünkü fiziksel acı ve yalnızlığın beynin aynı bölgelerini harekete geçirdiğini fark ettiler. Harvard Üniversitesinde yapılan başka bir araştırma yalnızlığın zehir etkisi yaptığını ve insanların izole oldukça mutsuzluklarının arttığını gösteriyor.

Bu acil şekilde çözülmesi gereken bir sorun. İnsanlar yalnız olmak için yaratılmamıştır. Sosyalleşip başkalarıyla iletişime girmesi gerekir. Bu aynı zamanda gençlerin sağlıklı ve uygun şekilde gelişebilmesinin tek yolu. Yalnızlık hastalığına bugün çare aranmazsa sorunun önümüzdeki on yıllarda çok daha ciddi boyutlara varacağı apaçık. Yalnızlık hissiyle büyüyen gençler bir süre sonra bu dünyayı yöneten kişiler olacak. Yalnızlık ve izolasyon nedeniyle gençlerimizin akıl sağlığı ve dengelerinin riske girmesine izin verilmemelidir.

Doğal olarak yalnızlığın yaşlılar üzerindeki etkisi daha büyük. Dünyadaki milyonlarca kişi, aileleri yada toplum tarafından terk edildiği için yalnızlık içinde yaşıyorlar.

Depresyon ve demans genellikle izolasyon ve yalnızlıkla bağlantılı. Çoğu yaşlı kişi toplum ve aileleri kendilerine gerekli ilgi ve sevgiyi göstermedikleri için bu sorunlarla boğuşuyorlar. Ne var ki her sorun için bir çözüm olduğu gibi yalnızlığın da bir çözümü var. Öncelikle egoist ve materyalist fikirlerin sürekli telkininin önlenmesi önemlidir. İnsanların daha özenli, daha fedakar ve ilgili olması teşvik edilmelidir. İlgi gösterme, merhamet ve sevginin sağlık üzerindeki olumlu etkileri anlaşılmalıdır. Halk yalnızlığın insan sağlığı ve toplumun geleceği açısından oluşturduğu tehdit hakkında sosyal kampanyalar aracılığıyla bilinçlendirilmelidir.

Huzur evlerinin üniversite yerleşkelerinde inşa edilmesi genç ve yaşlıların birbirleriyle etkileşim içine girmesini sağlayacaktır. Bu şekilde gençler büyüklerinin paha biçilmez hayat tecrübelerinden faydalanırken büyükler de hayatlarının sonunda yalnızlık tuzağına düşmekten kurtulacak, çevrelerindeki gençlerin varlığıyla yaşam sevinci bulacaklardır.

Günümüzde bu sorunu fazlasıyla yaşayan ülkelerden olan İngiltere çözüm bulmak için  yalnızlık ve izolasyonla mücadele için bir bakanlık kurdu. Theresa May, Spor ve Sivil Toplum Bakanı Tracey Crouch’un her yaş aralığı için yalnızlık sorununa karşı ulusal bir strateji üzerinde çalıştığını duyurdu. Ayrıca bakanlığın yalnızlığı ölçmek için yöntemler geliştireceği ve konuyu çözmek üzere geniş çaplı strateji oluşturacak bir fon kurulacağı bildirildi.

Diğer bir değişle yalnızlık, çözmesi zor olmamakla birlikte kesinlikle kendi haline bırakılmaması gereken bir sorun.

Adnan Oktar'ın New Straits Times'da (Malezya) yayınlanan makalesi:

https://www.nst.com.my/opinion/columnists/2018/02/337115/loneliness-modern-epidemic