Evrenin Bugünkü Gibi Olmasını Sağlayan Nedir?

Atomu oluşturan parçacıkların bilgisi öğrencilere genellikle üniversite öncesi fen bilgisi ve fizik derslerinde verilir. Bu bilgilerde elektron, proton, nötron sayılarak, elektrik yükleri söylenir ayrıca bir elementin atom numarasının veya atom kütlesinin nasıl bulunacağı ya da elektronların yörüngelere nasıl dağıldıkları da öğretilir. Ancak çoğu zaman bu bilgilerin pratikte ne anlam taşıdığı atom altı parçacıkların neden şu an tespit ettiğimiz özelliklerde olduğu ve bu özelliklerin ne zaman ve nasıl ortaya çıktığından bahsedilmez. 

Atomu oluşturan dolayısıyla da atomdan daha küçük olan maddelerin en çok bilinenleri pek çok kişinin okul hayatından da öğrendiği gibi proton, elektron, nötrondur. Ancak bunların dışında atomdan daha küçük olan foton (ışık), bozon, mezon, fermiyon, baryon ve graviton gibi başka parçacıklar da vardır. Tüm bu parçacıklar elektrik yükü, kütle, spin, manyetik moment ve ortalama kararlılık süresi, gibi farklı karakteristik özelliklere sahiptirler. 

Örneğin elektronların yükü atomun yükü, atomların kimyasal özelliklerini belirleyen en önemli faktörlerden biridir. Eğer elektronun yük değeri daha büyük olsaydı, atomların kimyasal özellikleri değişebilirdi. Mesela, elementlerin periyodik tablosunda yerleşimi değişir, bu da bir elementin diğer elementlerle tepkimeye girme eğiliminde yani reaktivitesinde değişikliklere neden olurdu. Bilindiği gibi, elektronların yükü, atomların birbirleriyle nasıl etkileşime girdiğini de etkiler. Eğer elektronların yükü daha büyük olsaydı, atomlar arasındaki etkileşim daha güçlü olabilirdi ve bu da bildiğimiz tüm yaşamsal öneme sahip kimyasal reaksiyonları dolayısıyla da yaşamı etkilerdi.

Kısaca ifade etmek gerekirse; Bir atom parçacığının bir diğer parçacıktakinden farklı bir değere sahip, karakteristik özellikte olması çevremizde algıladığımız dünyanın bugünkü gibi olmasını sağlayan temel faktörlerdendir. Peki atomlar daha doğrusu atom altı parçacıklar karakteristik özelliklerine sahip olarak ilk defa ne zaman ve nasıl ortaya çıktılar? 

Atom altı parçacıkların ortaya çıkışının 13,8 milyar yıl önce evrenin başlangıcı olan Big Bang (Büyük Patlama) olayı ile başladığı anlatılır. Buna göre patlamadan yaklaşık saniyenin milyonda biri kadar bir zamandan sonra kuarklar ve gluonlar bir araya gelerek protonlar ve nötronları oluşturmuştur. Bir dakika sonra ise artık protonlar ve nötronlar da mevcuttur. Elektronların atom çekirdeklerine bağlanarak kararlı atomları oluşturması ancak patlamadan 379.000 yıl sonra mümkün olmuştur.

Buna göre bakırın ısıyı ve elektriği iyi ileteceği, demirin oda ısısında katı olacağı, karbonun organik bileşiklerde rol alacağı veya oksijenin kanda taşınabileceği daha milyarlarca yıl önceden belirlenmiştir. 

İşte bakırın bakır gibi, demirin demir gibi, karbonun karbon gibi ya da oksijenin oksijen gibi olmasını sağlayan şey aslında atom altı parçacıkların evrenin daha başlangıcında iken bugünkü değerlerde yaratılmış olmasıdır. 

Atom altı parçacıklardaki değerler tek bir atomun bile başıboş olmayıp, Allah'ın kusursuz denetiminde hareket ettiğinin bir göstergesidir. Aksi takdirde içinde yaşadığımız evrenin daha başlamadan sonunun gelmesi kaçınılmaz olurdu. Daha başlangıç anında bu süreç tersine döner, evren oluşamazdı. Ancak her şeyin Yaratıcısı, sonsuz güç ve ilim sahibi olan Allah, evrendeki tüm dengeler gibi, atomun içinde de, ondan daha küçük parçacıklarda da  çok hassas dengeler var etmiştir.

Allah kainattaki bu uyumu Kuran'da şöyle bildirir:
 

O, biri diğeriyle 'tam bir uyum’ (mutabakat) içinde yedi gök yaratmış olandır. Rahman (olan Allah)ın yaratmasında hiçbir 'çelişki ve uygunsuzluk’ (tefavüt) göremezsin. İşte gözü(nü) çevirip-gezdir; herhangi bir çatlaklık (bozukluk ve çarpıklık) görüyor musun? Sonra gözünü iki kere daha çevirip-gezdir; o göz (uyumsuzluk bulmaktan) umudunu kesmiş bir halde bitkin olarak sana dönecektir. (Mülk Suresi, 3-4)