Bölüm 1 Evren Yoktan Yaratıldı

Materyalizm, maddeyi mutlak varlık sayan, maddeden başka hiçbir şeyin varlığını kabul etmeyen batıl bir düşünce sistemidir. Tarihi eski Yunan'a kadar uzanan, ama özellikle 19. yüzyılda yaygınlaşan, en çok da Karl Marx'ın diyalektik materyalizmiyle ünlenen bu düşünce sistemi, maddenin sonsuzdan beri var olduğunu ve sonsuza kadar da var olacağını iddia eder. Maddenin yaratılmamış olduğu yanılgısında olduğu için Yaratıcımız olan Allah'ın varlığını inkar eder. (Allah'ı tenzih ederiz)

Diyalektik materyalizmin kurucusu Karl Marx

Materyalizm az önce de belirttiğimiz gibi en çok 19. yüzyılda popüler olmuştu. Bunun başlıca nedenlerinden biri, o dönemde, "evrenin nasıl ortaya çıktığı" sorusuna karşılık olarak öne sürülen "durağan evren" (statik evren) modeliydi. Bu model, "evren nasıl ortaya çıktı" sorusuna, "evren ortaya çıkmadı, sonsuzdan beri vardı ve sonsuza kadar da var olacak" cevabını vermekteydi. Evren sabit, durağan ve değişmez bir maddeler bütünü sanılıyor ve dolayısıyla böyle bir evrenin Yaratıcımız'ın varlığını kabul etmeyi gerektirmediği söyleniyordu.

Bu evren modelinin aksinin ispatlanması diğer bir ifadeyle bir başlangıcı olduğunun ve değişkenliğinin ortaya çıkması ise, elbette Allah'ın varlığının ispatlarından biri olacaktı. Materyalist felsefeci Georges Politzer, Felsefenin Başlangıç İlkeleri adlı kitabında bu gerçeği kabul ediyor, ancak "sonsuz evren" modelinin geçerliliğine güvenerek Yaratılış'a karşı çıkıyordu:

Evren yaratılmış bir şey değildir. Eğer yaratılmış olsaydı, o takdirde, evrenin Tanrı tarafından belli bir anda yaratılmış olması ve evrenin yoktan var edilmiş olması gerekirdi. Yaratılışı kabul edebilmek için, herşeyden önce, evrenin var olmadığı bir anın varlığını, sonra da, hiçlikten (yokluktan) bir şeyin çıkmış olduğunu kabul etmek gerekir. Bu ise bilimin kabul edemeyeceği bir şeydir.2

George Politzer, "bu ise bilimin kabul edemeyeceği bir şeydir" derken, aslında bilimi değil materyalist dünya görüşünü kast etmektedir. Zira, materyalistlerin en bilinen batıl inanışlarından biri bilimin materyalist olması gerektiği yanılgısıdır. Politzer, bu satırları yazarken bilimin kendi tarafında olduğunu ve ilerleyen yıllardaki gelişmelerin de sonsuz evren fikrini doğrulayacağını zannediyordu. Oysa çağdaş bilim, 20. yüzyılın ikinci çeyreğinde başlayan bir süreç sonucunda materyalistlerin "eğer öyle olsa bir Yaratıcı olduğunu kabul etmek gerekirdi" şeklinde dile getirdikleri gerçeği, yani evrenin bir başlangıcı olduğu gerçeğini ispatladı. Bu gerçek çeşitli aşamalar sonucunda ortaya çıktı.

Evrenin Genişlemesi

Edwin Hubble kullandığı dev teleskobunun yanında

1920'li yıllar, modern astronominin gelişimi açısından çok önemli yıllardı. 1922'de Rus fizikçi Alexander Friedmann, Einstein'in genel görecelik kuramına göre evrenin durağan bir yapıya sahip olmadığını ve en ufak bir etkileşimin evrenin genişlemesine veya büzüşmesine yol açacağını hesapladı. Friedmann'ın bu buluşunun önemini ilk fark eden kişi ise Belçikalı astronom Georges Lemaitre oldu. Lemaitre, bu hesaplamalara dayanarak evrenin bir başlangıcı olduğunu ve bu başlangıçtan itibaren sürekli genişlediğini öngördü. Ayrıca, bu başlangıç anından arta kalan radyasyonun da saptanabileceğini iddia etti. Aslında Lemaitre'den daha önce, 1913 yılında, Amerikalı astronom Vesto Melvin Slipher farklı bir araştırma yaparken yakınımızdaki bazı galaksilerin dünyadan hızla uzaklaştıklarını fark etmişti. Slipher'ın bu keşfi evrenin genişlediğini gösteren ilk ipucuydu. Bu bilim adamlarının teorik hesaplamaları o zaman çok ilgi çekmemişti. Ancak 1929 yılında gelen gözlemsel bir delil, bilim dünyasına bomba gibi düştü. O yıl California Mount Wilson gözlemevinde, Amerikalı astronom Edwin Hubble astronomi tarihinin en büyük keşiflerinden birini yaptı.

Hubble'ın ilk başlarda yapmak istediği şey, uzak galaksileri incelemek ve yaydıkları ışıklarla ilgili bilgileri kullanarak yıldızların hareketlerini ve kimyasal yapılarını belirlemeye çalışmaktı. Hubble ve ekibi uzak galaksilerden gelen ışıkları tek tek analiz ederek, ortaya önemli bulgular koydular. Bunlardan birincisi, galaksilerde en çok bulunan elementlerin hidrojen ve helyum olduğu idi. Bu bulgu, daha önce bilim adamları tarafından öne sürülmüş olan bilgilerin ispatı niteliğindeydi ve bilim dünyası tarafından doğal karşılandı. Hubble'ın diğer bulgusu ise bilim dünyasında büyük şaşkınlık meydana getirdi: Hubble analiz ettiği ışığın tümünün kızıla doğru kaymış olduğunu gördü.

Doppler etkisi olarak adlandırılan fizik kuralına göre, ışık gözlemciye doğru yaklaşırken "sıkışır", gözlemciden uzaklaşırken "uzar". Yani, gözlemin yapıldığı noktaya doğru hareket eden ışıkların tayfı mor yöne doğru, gözlemin yapıldığı noktadan uzaklaşan ışıkların tayfı da kızıl yöne doğru kayar. (Gözlemciden uzaklaşmakta olan bir trenin düdük sesinin gittikçe incelmesi gibi.)

Evren sıfır hacme sahip olan tek bir noktanın patlamasıyla meydana gelmiştir. Bu da evrenin bir başlangıcı olduğunu göstermektedir.

Bu durumda Hubble ve ekibinin bulguları şu anlama geliyordu: Galaksilerin hepsi bizden uzaklaşmaktaydı ve yıldızlar ve galaksiler sadece bizden değil, birbirlerinden de uzaklaşıyorlardı. Uzaklık artıkça, hız da artıyordu. Hubble bu durumu ifade eden ve "Hubble yasası" olarak adlandırılan bir matematik denklemi de yazdı. Bu denklem, uzak galaksilerden toplanan her yeni bilgiyle bir kez daha doğrulandı. Her şeyin birbirinden uzaklaştığı bir evren karşısında varılabilecek tek sonuç ise, evrenin "genişlemekte" olduğuydu. Bu da, uzun yıllardır bilim dünyasında egemen olan ve materyalistlerin şiddetle savunduğu "evrenin değişmez ve sonsuz olduğu" iddiasının çöküşü anlamına geliyordu. Nitekim Hubble'ın bulguları ilk başlarda büyük tepkilerle karşılaştı. Hubble'ın bulguları karşısında materyalist ve ateist bilim adamlarının tepkisini, bilim yazarı David Filkin Stephen Hawking's Universe (Stephen Hawking'in Evreni: Kainatın Sırları) adlı kitabında şöyle tarif eder:

Genişleyen bir evren, değişmez, nihayetsiz ve ebedi bir evren fikrine sıkı sıkıya bağlanmış olan ateist bilim adamlarının çoğunluğunun kabul edemeyecekleri bir kavramdı. Genişleyen herhangi birşey değişmez olamazdı. Bu nedenle Hubble'ın bulgularını göz ardı etmek ya da küçümsemek eğilimi belirmişti.3

Ancak her ne kadar materyalistler Hubble'ın bulgularını göz ardı etmeye çalışsalar da, bir müddet sonra elde edilecek yeni bulgular ve veriler, evrenin genişlediğinin reddedilemez bir gerçek olduğunu ispatladı.

Evrenin Genişlemesinin Gösterdiği Gerçek: Big Bang (Büyük Patlama)

Hubble'ın ortaya koyduğu evrenin genişlediği gerçeği, kısa bir süre sonra yeni bir evren modelini doğurdu. Evren genişlediğine göre, zamanda geriye doğru gidildiğinde çok daha küçük bir evren, daha da geriye gittiğimizde "tek bir nokta" ortaya çıkıyordu.

Bilim adamları kuramsal olarak reddedemedikleri bu durumu, matematiksel verilerle reddedebileceklerini düşündüler. Oxford Üniversitesi'nden matematikçi Roger Penrose, Einstein matematiğini kullanarak çeşitli varsayımlar üzerinde çalıştı. Penrose'un çalışmaları materyalistleri büyük hayal kırıklığına uğrattı, çünkü matematiksel denklemler çekimin büyük miktarlardaki maddeyi içe doğru çöktüreceğini ve giderek daha yoğun ve daha küçük "tek bir nokta"ya ulaşılacağını gösteriyordu.

Penrose'un bulguları Stephen Hawking tarafından geliştirildi. Roger Penrose ve Stephen Hawking matematiksel olarak evrenin "tekillik noktası" olarak adlandırdıkları tek bir noktadan var olduğunu ispatladılar. Tekillik kavramıyla nasıl bir şeyin anlatılmak istendiğini Hemen Herşeyin Kısa Tarihi adlı kitabında, Billy Bryson şöyle tarif eder:

… Çünkü tekilliğin dışında hiçbir yer yoktur. Evren genişlemeye başladığı zaman daha büyük bir boşluğu doldurmak üzere dışa doğru yayılıyor olmayacaktır. Var olan tek uzay, evrenin genişledikçe yarattığı uzaydır. Tekilliği gözünüzde, karanlık ve sınırsız bir boşlukta bir nevi gebe nokta olarak canlandırmak doğal ama yanlıştır. Zira uzay da yoktur, karanlık da. Tekilliğin etrafında hiçbir etraf yoktur. İşgal edebileceği bir uzay yoktur, içinde bulunabileceği bir yer yoktur. Ne zamandır orada olduğunu, yoksa kısa süre önce, parlak bir fikir gibi aniden mi ortaya çıktığını, ya da ezelden beri orada durup sessizce doğru anı mı beklediğini bile soramayız. Zaman yoktur. Zamanı doğurabilecek bir geçmiş de yoktur. İşte böylesine bir hiçlikten evrenimiz doğar.4

Yapılan hesaplamalar, evrenin tüm maddesini içinde barındıran bu "tek nokta"nın, korkunç çekim gücü nedeniyle "sıfır hacme" sahip olacağını gösterdi. Penrose ve Hawking 1970 yılında yayınladıkları bildiride, evrenin sıfır hacme sahip bu "noktanın" patlamasıyla meydana geldiğini ortaya koydular. Buldukları denklemlerin doğruluğu başka hiçbir alternatif düşünceye yer bırakmıyordu. Böylece "Big Bang" (Büyük Patlama) adıyla anılan teori matematiksel olarak da ispatlanmış oluyordu.

Big Bang'in gösterdiği önemli bir gerçek vardı: Sıfır hacim "yokluk" anlamına geldiğine göre, evren "yok" iken "var" hale gelmişti. Bu ise, evrenin bir başlangıcı olduğu anlamına geliyor ve böylece materyalizmin "evren sonsuzdan beri vardır" varsayımını geçersiz kılıyordu. Bu durum materyalist bilim adamları arasında çok büyük tartışmalara neden oldu. Kozmoloji profesörü Andrei Linde, Big Bang teorisinin ardından cevaplanması gereken soruları şöyle ifade ediyordu:

Klasik olarak, Big Bang teorisi, evrenin tüm parçalarının aniden genişlemeye başladığını kabul eder. Ama evrenin tüm parçaları genişlemeye nasıl aynı anda başlayabilmişlerdir? Emri veren kimdir?5

Linde'nin sorduğu sorunun cevabı aslında çok açıktır. Bir şeyin "yok" iken "var" hale gelmesi tek gerçeği göstermektedir: Yaratılış'ı. Allah maddeyi ve tüm evreni yokluktan, tek bir "Ol" emriyle var hale getirmiştir. Bir Kuran ayetinde Allah'ın üstün yaratma gücü hakkında şu şekilde buyrulmaktadır:

Gökleri ve yeri (bir örnek edinmeksizin) yaratandır. O, bir işin olmasına karar verirse, ona yalnızca "Ol" der, o da hemen oluverir. (Bakara Suresi, 117)

Büyük Patlama'nın Delili: Galaksilerin Işığındaki Kırmızıya Kayma
Yakınlaşan yıldız	Yakınlaşan yıldızın ışığının tayfı mora kayar
Uzaklaşan yıldız	Uzaklaşan yıldızın ışığının tayfı kırmızıya kayar
Uzaklaşan bir cismin ışığının tayfını izleyen bir gözlemci, bunun gittikçe daha kırmızı olduğunu görecektir. Yeryüzünden yapılan gözlemler de, gökyüzündeki galaksilerin ve yıldızların ışık tayflarının gittikçe kırmızıya kaydığını göstermiştir. Yani gök cisimleri bizden sürekli olarak uzaklaşmaktadırlar. Bu gerçeğin 1920'li yıllarda yapılan gözlemlerle keşfedilmesi, evrenin genişleyen bir yapıya sahip olduğunu ve Büyük Patlama'yla ortaya çıktığını göstermiştir.

Materyalist Bilim Adamları Neden Big Bang'i Kabullenemediler?

Hubble teleskobu tarafından çekilmiş bir fotoğraf.

Resimdeki her ışıklı nokta bir galaksidir. Tüm evrende 300 milyar galaksi olduğu tahmin edilmektedir. Bu 300 milyar galaksinin her birinde de ortalama 250-300 milyar yıldızın bulunduğu düşünülmektedir. Bu dev evreni oluşturan tüm madde ve enerji yoktan var edilmiştir ve bu,Yaratılış'ın çok açık bir delilidir.

Big Bang teorisi, kendisini destekleyen delillerin gücü nedeniyle, kısa sürede bilim dünyasında kabul görmeye başladı. Ancak materyalist felsefeye ve bu felsefenin temelindeki "sonsuz evren" fikrine bağlı kalmaya kararlı olan bazı bilim adamları, Big Bang'e karşı direnmeye ve sonsuz evren fikrini ayakta tutmaya çalıştılar. Bu çabanın nedeni, önde gelen materyalist fizikçilerden Arthur Eddington'ın "felsefi olarak doğanın şu anki düzeninin birdenbire başlamış olduğu düşüncesi bana itici gelmektedir"6 sözünden anlaşılıyordu. Yani materyalist bilim adamları bilimsel kaygılarla değil, ideolojik kaygılarla yanlış olanda ısrar ediyorlardı.

Big Bang teorisine tepkiler çok farklı şekillerde dile getiriliyordu. Örneğin Alman kimyacı Walter Nernst Big Bang teorisiyle ilgili düşünceleri sorulduğunda "bu bulguları kabul etmenin, bilime ihanet olacağını"7 iddia ediyordu. Nernst'in bu sözlerle ifade ettiği endişe, materyalizme ihanet etmek korkusundan başka birşey değildi. Zira, Nernst ve kendisiyle benzer düşüncelere sahip olanlar bilimsel bulgular Big Bang'i tartışmasız bir şekilde ispatladığı halde, bilime rağmen, Big Bang'i kabul etmek istemiyorlardı. MIT (Massachusetts Institute of Technology)'den fizik profesörü Phillip Morrison, BBC'de yayınlanan bir belgeselde Big Bang'i kabul etmenin kendisine çok zor geldiğini, onu reddetmek için çok büyük bir istek duyduğunu dile getiriyordu.8 Evrenin sabit bir hızla genişlemesi ile ilgili önemli bulgular elde eden, Carnegie Gözlemevi'nden Allan Sandage ise elde ettiği bulguların kendisini çok şaşırttığını, "Bu bulduklarım gerçek olmamalı!"9 şeklinde ifade ediyordu.

The New Yorker yazarlarından Jim Holt'un "Big Bang Theology" başlıklı makalesinde de belirttiği gibi "Big Bang, bilim tarihinde Allah'ın yaratışını tasdik ettiği için kabul görmeyen tek görüştü."10 Tanınmış astrofizikçi Robert Jastrow God and the Astronomers (Allah ve Astronomlar) isimli kitabının "The Religion of Science" (Bilim Dini) adlı bölümünde Big Bang teorisi ile ilgili ortaya koyulan tüm bulgulara rağmen materyalist bilim adamlarının teoriyi kabullenmekte direnmelerinin nedenlerini incelemiştir. Jastrow bu tepkileri şu şekilde yorumlamaktadır (Jastrow'un bu sözlerinde bahsettiği bilim adamları, materyalist bilim adamlarıdır.):

Bu tepkilerde çok ilginç duygular rol oynamaktadır… Bilim adamının sahip olduğu inanç, bilinen fizik kurallarının geçerli olmadığı ve tanımadığı güçlerin bir ürünü olarak meydana gelen bir başlangıcın keşfiyle birlikte ihlal edilmiştir. Bu olduğunda bilim adamı kontrolünü kaybetti. Eğer bu bulguların gerçek anlamını iyice inceleseydi, tamamen travma geçirecekti. Bir travma anında olan oldu ve beyin, bulguların anlamına karşı tepki gösterdi… (Bilim adamları açısından) Problemin büyüklüğünü bir düşünün. Bilim evrenin belli bir anda var olduğunu kanıtladı… Peki evrendeki madde ve enerjiyi "Kim" ya da "Ne" meydana getirmişti? Acaba evren yoktan mı var olmuştu?.. Bu durum din adamları dışında herkes için beklenmedik, şaşırtıcı bir gelişmeydi…11

Jastrow'un bu yorumu materyalist bilim adamlarındaki şaşkınlığı ve çaresizliği tüm açıklığıyla ortaya koymaktadır. Bilimsel bütün bulguların açıkça tasdik ettiği bir gerçek, sadece ideolojik nedenlerden dolayı reddedilmekte, karşıt görüş arayışları ısrarla devam ettirilmektedir. Bazı bilim adamlarının bu yaklaşımlarını bir diğer astrofizikçi Barry Parker'ın şu sözleri çok iyi ifade etmektedir:

Tabi ki bizim de bir alternatifimiz var. "Yaratılış yoktur ve evren her zaman bu şekildedir" diyebiliriz. Ancak bu, Yaratılış'ı kabul etmekten çok daha zor bir alternatiftir.12

Materyalist bilim adamları zor alternatifi tercih ettiler ve Yaratılış gerçeğini kabul etmemekte direndiler. Big Bang karşısında öne sürülen teorilerden biri olan "sabit durum teorisi" de, bilimsel gerçeklere rağmen, bu nedenle bir müddet daha ısrarla savunuldu.

Big Bang'e Karşı Öne Sürülen Sabit Durum Teorisinin Geçersizliği

Fred Hoyle

Big Bang teorisinden rahatsız olanların başında İngiliz astronom Sir Fred Hoyle geliyordu. Hoyle, 20. yüzyılın ortalarında "steady-state" (sabit durum) adında, 19. yüzyıldaki sonsuz evren fikrinin bir devamı olan bir evren modeli ortaya attı. Hoyle'un modeline göre, evren genişledikçe madde, gerektiği miktarda, birdenbire, kendi kendine var olmaya başlıyordu. Aslında Hoyle ve ekibinin ortaya attığı teori kendi içinde birçok çelişkiler barındırıyor, daha da önemlisi bir müddet sonra bu teoriyi yerle bir edecek yeni gelişmelerin temelini oluşturuyordu.

Hoyle, evrendeki tüm maddeyi meydana getiren bazı kimyasal elementlerin tam olarak nasıl meydana geldiğini açıklamak istiyordu. Yıldızların da doğum ve ölüm anlarının olduğunu ve yaşam süreleri boyunca bütün kimyasal elementleri ürettiklerini iddia etti. Buna göre yıldızlar, uzaydaki hidrojen atomlarının çekim gücüyle giderek daha büyük kürelere dönüşerek oluşmaktaydı. Küreler büyüdükçe çekimin içe doğru basıncı giderek artıyor, sonuçta bu basınç öyle bir aşamaya geliyordu ki, hidrojen atomlarından bazıları birbirlerinin içine geçerek helyumu meydana getiriyorlardı. Bu dönüşüm sürekli devam ediyor ve yıldız bir sonraki en ağır elementi meydana getirecek patlamalara maruz kalıyordu. Bu sıkışma ve patlama süreci demire kadar olan pek çok hafif elementin üretimine kadar devam ediyor ve son olarak geriye sıcak demir bir merkez kalıyordu.

George Gamov

Bu aşama yıldızın hala ışık yaymaya devam ettiği ve beyaz cüce olarak adlandırıldığı aşamaydı. Yıldız, ışık vermeyen soğuk demir bir kütleye dönüştüğünde ise artık kahverengi cüce olarak adlandırılan aşamaya geçmekteydi. Bir yıldızın bu son kalıntısı, eğer diğer maddelerin çekim gücünden kaynaklanan bir çarpışma nedeniyle yok olmazsa, o şekilde uzayda hep kalmaya devam etmekteydi.

Büyük yıldızlarda ise çekim gücünün büyüklüğüyle doğru orantılı olarak, yıldızın hayatı son bulurken bütün ağır elementlerin oluşacağı kadar yüksek ısılar ve basınçlar meydana gelmekteydi. Bu esnada, büyük bir sıcak ve parlak toz bulutu uzaya savrularak oluşan elementleri en uzak noktalara kadar yaymaktaydı.

Hoyle ve ekibinin bu iddiaları, gözlemlerle desteklenince bir an için bilim çevreleri evrenin sonsuz olduğu düşüncesinin de desteklendiğini sandılar. Oysa, bütün elementlerin yaşam döngüsünde hidrojenden meydana geldiğini söyleyen Hoyle'un kuramının cevaplayamadığı çok önemli bir soru vardı: Tüm elementlerin temeli olan ve yıldızları meydana getiren hidrojen ilk nasıl oluşmuştu? Zira, hidrojeni meydana getirmek için olağanüstü yüksek ısılı bir patlama gerekliydi. Hoyle'un göz ardı ettiği bu önemli soruya verilen bilimsel cevap, materyalistleri bir kez daha hayal kırıklığına uğrattı.

Big Bang'in Yeni Delillerinden Kozmik Fon Radyasyonu

Eta Carinae yıldızı bir süpernova patlamasıyla parçalanıyor. Bu ve benzeri patlamalar her zaman için düzensizlik oluşturur. Ancak bilinen en şiddetli patlama olan Big Bang'in ardından son derece hassas dengeler üzerine kurulu olan bir uzay ve içindeki tüm sistemler oluşmuştur. Bu olağanüstü denge ve düzen, asla rastlantılarla açıklanamaz ve bize tüm evreni üstün ve güçlü Yaratıcımızın, yani Allah'ın yarattığını bir kez daha ispatlar.

Hoyle 1940 yılında yaptığı bir açıklamada, "Eğer evren sıcak bir Big Bang ile başlamışa, o zaman bu patlamanın bir kalıntısı olmalı. Bana bu Big Bang'in bir fosilini bulun." diyordu. Materyalistlerin ve Fred Hoyle'un bulunmayacağını sandıkları fosil çok geçmeden bulundu.13

1948 yılında fizikçi George Gamov, Big Bang'in izlerini bulmak için yeni bir tez ortaya attı. İlk yıldızların meydana gelmesi için gerekli hidrojenin oluşumu, Big Bang'in olağanüstü yüksek bir ısı oluşturmasıyla açıklanabilirdi. Nitekim, eski galaksilerin izlerinden elde edilen bulgular Büyük Patlama anında %80 hidrojen ve %20 helyumun meydana geldiğini göstermekteydi. Bu durumda bu elementleri meydana getiren yüksek ısının ışınımı aradan milyarlarca yıl geçmiş olmasına rağmen varlığını devam ettiriyor olmalıydı. Evren tıpkı şişirilen bir balon gibi her yöne doğru genişlediğine göre, düşük seviyede bir fon radyasyonu her yöne doğru yayılmış olmalıydı ve bunun tespit edilmesi gerekirdi. Bu iz çok geçmeden tespit edildi, böylece Hoyle'un bulunmayacağından emin olduğu fosil ele geçirilmiş oldu.

1965 yılında Arno Penzias ve Robert Wilson adlı iki araştırmacı bu dalgaları, aslında bunları aramadıkları halde, keşfettiler. "Kozmik Fon Radyasyonu" adı verilen bu radyasyon uzayın belli bir tarafından gelen radyasyondan farklıydı. Olağanüstü bir eşyönlülük sergiliyordu. Başka bir ifade ile yerel kökenli değildi, yani belirli bir kaynağı yoktu, evrenin tümüne dağılmış bir radyasyondu. Böylece uzun süredir evrenin her yerinden eşit ölçüde alınan ısı dalgasının, Big Bang'in ilk dönemlerinden kalma olduğu ortaya çıktı. Üstelik bu rakam bilim adamlarının önceden öngördükleri rakama çok yakındı. Penzias ve Wilson, Big Bang'in bu ispatını deneysel olarak ilk gösteren kişiler oldukları için Nobel Ödülü kazandılar.

1989 yılına gelindiğinde ise, George Smoot ve NASA Ekibi, Kozmik Fon Kaşifi Uydusu'nu (COBE-Cosmic Background Explorer) uzaya gönderdiler. Bu gelişmiş uyduya yerleştirilen hassas tarayıcıların, Penzias ve Wilson'ın ölçümlerini doğrulaması yalnızca sekiz dakika sürdü. Sonuçlar, tarayıcıların kesinlikle evrenin başlangıcındaki Büyük Patlama'nın sıcak, yoğun konumunun kalıntılarını gösterdiğini kanıtladı. Kozmik fon radyasyonu çıplak gözle görülemiyordu, ancak tüm evreni kaplamaktaydı ve baktığımız her yerde bulunmaktaydı. Eğer bu dalgaları görebiliyor olsaydık, tüm gökyüzünün, her yönden, eşit bir şekilde ışıl ışıl parladığına şahit olacaktık.

1992 yılında George Smoot'un COBE'den gelen verilerde fark ettiği bir bilgi, Big Bang'in doğruluğunu ve "sabit durum teorisinin" yanlışlığını bir kez daha ispatladı. Penzias ve Wilson'un keşiflerinin ardından sabit durum teorisinin savunucuları yeni bir iddiayla ortaya çıkmışlardı. Kozmik fon radyasyonunun çok pürüzsüz olduğunu, büyük bir patlamanın ardından galaksilerin meydana gelmesi için ise kozmik fon radyasyonunda dalgalanmalar, yani küçük ısı farklılıkları olması gerektiğini söylüyorlardı. Bu ısı farklılığı tespit edilmediği müddetçe, kozmik fon radyasyonun Big Bang'in delili sayılamayacağı öne sürülüyordu. İşte 1992 yılında George Smoot'un fark ettiği, sabit durum teorisi savunucularının bulunmasını istedikleri ısı farklılığıydı. 1992'de COBE'nin gönderdiği verilerle, eski evren haritası arasında çok küçük farklılıklar vardı. Resimdeki ayrıntılar detaylı olarak incelendi. Fon radyasyonunda çok küçük ısı farklılıkları olduğu, bilgisayar ortamında hazırlanan haritalarda gözler önüne serildi. Örneğin uzayın belli bölgeleri 2.7251 Kelvin, bazı bölgeleri ise 2.7249 Kelvin'di. Bu verilerle birlikte, Big Bang bir kez daha bilimsel bulgu ve gözlemlerle doğrulanmış oluyordu.

Çoğu bilim adamı COBE'den elde edilen verileri Big Bang'in aksi iddia edilemez bir şekilde onaylanması olarak yorumladı. Nobel adayı kimya Profesörü Henry F. Schaefer, "Stephen Hawking, The Big Bang and God" (Stephen Hawking, Big Bang ve Allah) başlıklı makalesinde COBE'nin araştırmalarının sonuçları açıklandığında yaşananları şu şekilde ifade etmektedir:

1992 yılında COBE'den gelen sonuçlar dünyanın dört bir yanındaki tüm gazetelerin baş sayfalarında yer aldı. London Times, New York Times gibi gazeteler Lawrence-Berkeley Laboratuvarındaki ekibin başkanı George Smoot'un bir yorumunu kullanmışlardı: "Bu sanki Tanrı'nın yaratmasının delillerine bakmak gibi birşey." Bu ifade tüm kamuoyunun dikkatini çekmişti. Bir yorum da bilim tarihçisi Frederick Burnham'dan gelmişti. "Bu sonuçlar, Tanrı'nın evreni yarattığı fikrini, 100 yıl önce olduğundan çok daha farklı bir konuma getirdi."14

Big Bang'in bir diğer önemli delili ise, uzaydaki hidrojen ve helyum gazlarının miktarı oldu. Günümüzde yapılan ölçümlerde anlaşıldı ki, evrendeki hidrojen-helyum gazlarının oranı, Big Bang'den arta kalan hidrojen-helyum oranının teorik hesaplanmasıyla uyuşuyordu. Eğer evren, bir başlangıcı olmadan, sonsuzdan geliyor olsaydı, evrendeki hidrojen tamamen yanarak helyuma dönüşmüş olurdu.

George Smoot'un COBE uydusundan elde ettiği veriler Big Bang'in aksi iddia edilemez bir şekilde onaylanmasını sağladı.

Tüm bunlarla birlikte Big Bang bilim dünyasında kesin bir kabul gördü. Scientific American dergisinin Ekim 1994 sayısındaki bir makaleye göre, evren sürekli, düzenli olarak genişliyordu ve Big Bang modeli yüzyılımızın kabul görmüş tek modeliydi.

Fred Hoyle ile birlikte uzun yıllar sabit durum teorisini savunan İngiliz bilim adamı Dennis Sciama, ardı ardına gelen ve Big Bang'i ispatlayan tüm bu deliller karşısında içine düştükleri durumu şöyle anlatır:

Sabit durum teorisini savunanlarla onu test eden ve bence onu çürütmeyi uman gözlemciler arasında, bir dönem çok sert çekişme vardı. Bu dönem içinde ben de bir rol üstlenmiştim. Çünkü gerçekliğine inandığım için değil, gerçek olmasını istediğim için 'sabit durum' teorisini savunuyordum. Teorinin geçersizliğini savunan kanıtlar ortaya çıkmaya başladıkça Fred Hoyle bu kanıtları karşılamada lider rol üstlenmişti. Ben de yanında yer almış, bu düşmanca kanıtlara nasıl cevap verilebileceği konusunda fikir yürütüyordum. Ama kanıtlar biriktikçe artık oyunun bittiği ve sabit durum teorisinin bir kenara bırakılması gerçeği ortaya çıkıyordu.15

COBE'nin elde ettiği veriler daha sonra başka çalışmalarla da teyit edildi. Bunlardan biri 1998 yılının sonlarındaa havalanan BOOMERANG (Balloon Observations of Millimetric Extragalactic Radiation and Geophysics – Jeofizik ve Galaksidışı Radyasyonun Milimetrik Gözlemi için Balon) isimli gözlem balonundan 2000 yılında elde edilen sonuçlardı. Antartika üzerinde 37 bin metre yükseklikte yolculuk eden ve hassas teleskoplarla yüklü balon, kozmik fon radyasyon hakkında son derece detaylı ve net bilgiler elde edilmesini sağladı. Boomerang'daki cihazlar bir derecenin 100 milyonda biri gibi mikro değerlerdeki ısı farklılıklarını dahi tespit edebilecek hassasiyetteydi. Ve elde edilen sonuçlar, Big Bang teorisinin doğruluğu bir kez daha ispat ediyor ve bilim adamlarına evrenimizin ilk dönemleri hakkında daha detaylı bilgiler elde etme imkanı tanıyordu. Boomerang'dan elde edilen verilerin Big Bang'i doğruladığını, sonuçları değerlendiren bilim adamlarından biri olan Chicago Üniversitesi'nden Micheal Turner şöyle ifade etmektedir:

Big Bang teorisi ve Einstein'ın genel izafiyet kuramı çok büyük bir testten başarıyla geçti.16

Big Bang'in Zaferi

Tüm bu açık deliller Big Bang teorisinin bilim dünyasında kesin bir kabul görmesine yol açtı. Big Bang modeli; bilimin, evrenin oluşumu ve başlangıcı hakkında ulaştığı son noktaydı.

California Üniversitesi'nden Prof. George O. Abellbu gerçeği şöyle itiraf eder:

Bugünkü mevcut deliller, evrenin milyarlarca yıl önce Big Bang ile başladığını göstermektedir. Big Bang teorisini kabul etmekten başka çaremiz kalmıyor.17

Big Bang'in bu zaferi ile birlikte, materyalist dogmanın temeli olan "ezeli madde" kavramı da tarihe karışmış oluyordu. Peki o zaman Big Bang'den önce ne vardı ve "yok" olan evreni bu Büyük Patlama ile "var" hale getiren güç neydi? Elbette ki bu sorunun cevabı üstün güç sahibi bir Yaratıcının, yani Yüce Allah'ın varlığını bir kez daha göstermektedir. Ünlü ateist felsefeci Anthony Flew, bu konuda şunları söyler:

İtiraflarda bulunmanın insan ruhuna iyi geldiğini söylerler. Ben de bir itirafta bulunacağım: Mevcut kozmolojik konsensüs (Big Bang modeli), bir ateist açısından oldukça sıkıntı vericidir. Çünkü bilim, dini kaynaklar tarafından savunulan bir iddiayı ispat etmiştir: "Evrenin bir başlangıcı olduğu" iddiasını. Sadece evrenin bir sonunun ve başlangıcının olmadığını kabul ettiğimiz sürece, evrenin şu anki varlığının mutlak bir açıklaması olduğunu savunabiliriz. Ben hala bu açıklamaya inanıyorum, ama bunu Big Bang karşısında savunmanın pek kolay ve rahat bir durum olmadığını itiraf etmeliyim.18

Kendisini ateist olmak için körü körüne şartlandırmayan pek çok bilim adamı ise, evrenin yaratılışında sonsuz güç sahibi Allah'ın varlığını kabul etmiş durumdadır. Evren bilim konusunda önemli çalışmaları olan ünlü matematikçi Roger Penrose şöyle bir açıklama yapar:

... Ama evrenin kesinlikle bir amacının olduğunu gösteren bir şey var ki, o da evrenin şans eseri orada durmadığıdır. Bazı insanlara göre, "evren sadece oradadır işte." Öylesine olmaya devam ediyor. Biz de kendimizi birdenbire bu şeyin içinde buluvermişiz. Bu bakış açısının, evreni anlamamızda çok verimli ya da yardımcı olacağını sanmıyorum. Bence evren ve onun varlığının altında bugün henüz pek sezemediğimiz çok daha derin bir şeyler gizli.19

WMAP Uydusu Big Bang'i Bir Kez Daha İspatladı

2006 yılında WMAP uydusu verileriyle hazırlanan bu grafik, Big Bang'in ilk döneminden günümüze kadar evrenin genişlemesini temsil ediyor.

2001 yılında uzaya gönderilen ve 2003 yılında en net sonuçların elde edilmesini sağlayan WMAP (Wilkinson Microwave Anisotropy Probe) uydusu da Big Bang'in doğruluğunu pekiştirdi ve son derece önemli yeni bulgular elde edilmesini sağladı. Science dergisi WMAP uydusundan elde edilen verilere dayanılarak yapılan çalışmaları 2003 yılının en önemli bilimsel gelişmesi olarak seçti.20 Bilim adamlarının büyük çoğunluğunun ortak kanaati, WMAP'nin gönderdiği bilgilerin, kozmolojide bir dönüm noktası olduğudur.

WMAP tarafından haritası çıkarılan kozmik fon günümüzden 13 milyar önceki döneme aitti. WMAP, evrenimizin 390.000 yaşındaki halini tespit etmişti. Bu fondan elde edilen veriler, galaksilerin nasıl meydana geldiği hakkındaki pek çok sorunun cevaplanmasını sağladı. WMAP'un resmi sitesinin girişinde de yapılan çalışmaların önemi şu şekilde özetlenmektedir:

WMAP, tüm evrendeki kozmik fon radyasyonunu benzeri görülmemiş kesinlikle ölçmeyi hedefleyen bir NASA keşif uydusudur. Big Bang'den arta kalan ışınıma ait olan bu resim, evrenin kaderi ve başlangıcı hakkındaki temel sorulara cevaplar sunmaktadır.21

COBE'deki teknik aletlerin duyarlılığının daha düşük olması nedeniyle, evrendeki kozmik fon radyasyon haritası ana hatlarıyla çıkartılmıştı. WMAP uydusu ise tamamen Big Bang'den kalan kozmik fon radyasyonu ölçmek için tasarlandı ve gönderildi.

Big Bang'in en büyük kanıtlarından biri olan kozmik arka plan dalgalanmaları 1965 yılında keşfedilmiştir ve ayrıca COBE (1992) ve WMAP (2003) uzay uydularınca incelenmektedir.

WMAP'deki çok gelişmiş cihazlar, kozmik fon radyasyon haritasını çok daha ayrıntılı olarak çıkarttı ve evren ile ilgili bir çok alanda kesin bilgilere ulaşılmasını sağladı. Bu veriler ayrıca evrenin genişleme hızı, kompozisyonu, yoğunluğu gibi en temel özellikler konusunda bir çok tartışmalı konuya da açıklık getirdi.

WMAP'nin ortaya koyduğu bazı bilgiler şu şekildedir:

◉ Evren 13.7 milyar yaşındadır. Bunda hata payı % 1 dolayındadır. Uzayın yaşı bundan önce 15-20 milyar olarak tahmin ediliyordu.

◉ İlk yıldızlar Big Bang'den 200 milyon yıl sonra parlamaya başlamıştır. Bu bilim adamlarını şaşırtan çok erken bir tarihtir.

◉ Evrenin oluşumunda içeriğini % 4 atom (sıradan madde), % 23 bilinmeyen kara madde, % 73 bilinmeyen kara enerji meydana getirmektedir. Bu yeni ölçümler bir tür anti-çekim görevi üstlenen kara enerjinin yapısı hakkında da önemli bilgiler edinilmesini sağlayacaktır.22

Bilim adamları bu bilgilerin "Big Bang ve evrenin genişlemesi teorilerini desteklediği ve güçlendirdiğini" ifade etmektedir.23 WMAP ekibinin üyelerinden, Princeton Üniversitesi'nden Prof. David N. Sperge ise araştırmalarının neticeleriyle ilgili düşüncelerini şu şekilde açıklamıştır:

Bu, evrenin ilk dönemiyle ilgili çalışmalarımız için yepyeni bir başlangıç. Elde ettiğimiz bu resmi, Big Bang'in ilk anlarını anlayabilmek için kullanabiliriz.24

Big Bang Tartışmalarına Son Noktayı Koyan Bulgular

İngiliz, Avustralyalı ve Amerikalı bilim adamlarından meydana gelen iki ayrı çalışma grubu, yıllar süren araştırmalarında, toplamda yaklaşık 266.000 galaksiyi 3 boyutlu olarak konumlandırıp haritalandırdılar. Galaksi dağılımı hakkında topladıkları verileri, evrenin her yerinde yayılan kozmik fon radyasyonu verileriyle karşılaştıran bilim adamları, galaksilerin kökenine dair önemli bulgular elde ettiler. Çalışmaları yorumlayan araştırmacılar, galaksilerin, Big Bang'den 350.000 yıl sonra oluşan maddenin nispi olarak kümelendiği bölgelerde oluştuğunu ve yer çekimi kuvvetinin etkisiyle şekillendikleri sonucuna vardılar. Söz konusu bulgular, Big Bang teorisine yeni bir kanıt daha sunmuş oldu.

Avustralya'nın New South Wales eyaletindeki İngiltere-Avustralya Ortak Gözlem Evinde on yıldır sürdürülen çalışmada, yaklaşık olarak 221.000 galaksinin uzaydaki konumları üç boyutlu bir haritalandırma tekniğiyle belirlendi. Gözlem evinin 3.9 metre çapındaki teleskobu kullanılarak yürütülen haritalandırma çalışması, önceki benzerlerinden en az on kez daha kapsamlıydı.25 Gözlem evi başkanı Dr. Matthew Colless liderliğindeki bilim adamları ekibi, önce galaksilerin birbirlerine göre konumlarını, aralarındaki mesafeleri belirlediler, sonra da galaksilerin dağılım şekillerini modelleyip bu modellerdeki küçük farklılaşmaları detaylı şekilde incelediler.

ABD'nin New Mexico eyaletindeki Apache Point gözlem evince sürdürülen benzer bir çalışmada ise -uzayın başka bir bölgesindeki- yaklaşık 46.000 galaksinin konumları aynı şekilde üç boyutlu olarak haritalandırıldı ve dağılımları incelendi. 2.5 metre çapındaki Sloan teleskobunun kullanıldığı çalışmanın başkanlığını Arizona Üniversitesi'nden Daniel Eisenstein yürüttü.26

Her iki grup da elde ettikleri sonuçları, San Diego'da düzenlenen Amerikan Astronomi Derneği kış toplantısı sırasında, 11 Ocak 2005 günü açıkladılar. Colless ve Eisenstein'ın ekipleri, galaksiler arasındaki mesafelerdeki dalgalanmalarla, kozmik fon radyasyonunda görülen dalgalanmalar arasında uyum saptadılar. Böylece galaksilerin, maddenin, Big Bang'den 350.000 yıl sonra ortaya çıkıp biraz yoğunluklu olarak kümelendiği bölgelerde tohumlandığı belirlenmiş oldu.

Söz konusu çalışmalarda elde edilen bulgular, Big Bang teorisini daha da güçlendirdi. Dr. Cannon, bu desteği şu sözlerle vurguladı:

Araştırma, evrenin kökeni konusunda Big Bang teorisine ciddi destek sağladı. Uzun zamandır evreni açıklamada en iyi teorinin Big Bang olduğunu; evrenin son derece küçük bir noktada devasa bir patlamayla başladığını ve patlamadan bu yana sürekli olarak genişlediğini biliyorduk. Şu anda çok daha güvenle söyleyebiliriz ki, bu temel fikir doğru. Ve buna göre herşey kolaylıkla yerli yerine oturuyor.27

Kuran'da 14 Yüzyıl Önce Haber Verilen Gerçekler

Üzerinde yaşadığımız Dünya'da o denli rahatızdır ki, uçsuz bucaksız, havasız bir boşlukta binlerce kilometre hızla hareket eden küçücük bir gezegende yaşadığımızın farkına bile varmayız. Oysa insanın unutmaması gereken gerçek, Dünya'nın insanın yaşaması için yaratılmış olan özel bir barınak olduğudur.

Buraya kadar özetlemek gerekirse, astrofiziğin ulaştığı kesin sonuç, tüm evrenin madde ve zaman boyutlarıyla birlikte, bir sıfır anında büyük bir patlamayla (Big Bang) varlık bulduğuydu. Big Bang'den önce madde diye bir şey yoktu. Maddenin, enerjinin, hatta zamanın dahi bulunmadığı, tamamen metafizik olarak tanımlanabilecek bir yokluk ortamında madde, enerji ve zaman var olmuştu. Oysa, modern fiziğin ancak 20. yüzyılın sonlarına doğru ulaştığı bu büyük gerçek Kuran'da bizlere 14 yüzyıl önceden haber verilmekteydi:

Gökleri ve yeri bir örnek edinmeksizin yaratandır... (Enam Suresi, 101)

Bilindiği gibi Big Bang teorisi, başlangıçta evrendeki tüm cisimlerin birarada olduklarını ve sonradan ayrıldıklarını göstermiştir. Big Bang teorisinin ortaya koyduğu bu gerçek ise zamanımızdan tam 14 asır önce insanların evren hakkındaki bilgilerinin son derece kısıtlı olduğu bir dönemde Kuran'da şöyle bildirilmektedir:

O inkar edenler görmüyorlar mı ki (başlangıçta) göklerle yer birbiriyle bitişikken, Biz onları ayırdık ve her canlı şeyi sudan yarattık. Yine de onlar inanmayacaklar mı? (Enbiya Suresi, 30)

Konumuzun başında da gördüğümüz gibi, "evrenin genişlemesi" Büyük Patlama teorisinin yani evrenin yoktan var edildiğinin en önemli kanıtlarından biridir. Evren yaratıldığından beri süregelen ve modern bilim tarafından ancak 20. yüzyılda saptanabilmiş olan bu olaydan, bundan 14 asır önce gönderilmiş olan Kuran'da şöyle bahsedilir:

Biz göğü 'büyük bir kudretle' bina ettik ve şüphesiz Biz (onu) genişleticiyiz. (Zariyat Suresi, 47)

Düzen Getiren Patlama

Aslında Big Bang'in ateistler ve materyalistler açısından oluşturduğu sorun, ateist felsefeci Anthony Flew'in yukarıda itiraf ettiğinden çok daha büyüktür. Çünkü Big Bang, evrenin yalnızca yoktan var edildiğini değil, aynı zamanda çok planlı, düzenli ve kontrollü bir biçimde var edildiğini de göstermektedir.

Bunun nedeni, bir patlama olan Big Bang'in ardından evrende çok düzenli bir yapının ortaya çıkmasıdır. Oysa patlamalar düzenlilik oluşturmazlar. Gözlemlediğimiz bütün patlamalar, var olan düzenliliği bozar, parçalar ve yok ederler. Örneğin, atom ve hidrojen bombalarının patlaması, volkanik patlamalar, doğal gaz patlaması, Güneş'te meydana gelen patlamalar... Ne tür patlama incelenirse incelensin, etkilerinin hep yıkıcı oldukları görülür.

Ancak bir patlamanın ardından karşımıza çok detaylı bir düzen çıkarsa, bu durumda bu patlamanın ardında bir akıl, bir müdahale olduğu, patlamayla birlikte dağılan tüm parçacıkların gerçekte çok kontrollü bir biçimde hareket ettirildikleri sonucuna varırız.

Big Bang teorisine uzun yıllar karşı çıkmış olan Sir Fred Hoyle'un sözleri, tam da bu durumu ifade eder:

Big Bang teorisi evrenin tek ve büyük bir patlama ile başladığını kabul eder. Ama bildiğimiz gibi patlamalar maddeyi dağıtır ve düzensizleştirirler. Oysa Big Bang çok gizemli bir biçimde bunun tam aksi bir etki meydana getirmiştir. Maddeyi birbiriyle birleşecek ve galaksileri oluşturacak hale getirmiştir.28

Hoyle, Big Bang'in düzenlilik oluşturmasının çelişkili bir durum olduğunu söylerken, elbette Big Bang'i materyalist bir ön yargıyla yorumlamakta, yani bunun bir "kontrolsüz patlama" olduğunu varsaymaktadır. Oysa, yaratıcımız olan Allah'ın varlığını kabullenmemek için böyle bir açıklama yaparak, çelişkili bir duruma düşen kendisi olmuştur. Zira, patlamayla birlikte ortaya çok büyük bir düzen çıkmışsa, o zaman "kontrolsüz patlama" fikrinin bir kenara atılması ve patlamanın olağanüstü bir biçimde kontrollü olduğunun kabul edilmesi gerekir.

Bu düzenlilik, Big Bang'den sonraki her aşama için geçerlidir. Big Bang'le birlikte ortaya çıkan madde, bugün "atomaltı parçacıklar" dediğimiz partiküllerdir. Ama bunlar son derece düzenli bir şekilde biraraya gelerek atomları oluşturmuşlardır, hem de evrenin her yerinde ve her parçasında. Büyük bir düzenlilik içinde oluşan bu atomlar evrenin belirli bölgelerinde yoğunlaşarak galaksileri oluşturmuşlardır. Bu galaksilerin içinde yıldızlar, yıldızların çevresinde ise yıldız sistemleri ve gezegenler meydana gelmiştir. Tüm bu dev gök cisimleri olağanüstü derecede düzenlidirler. Evrende yaklaşık 300 milyar galaksi olduğunu ve bunların her birinin içinde yaklaşık yine 300 milyar yıldız olduğunu düşünürsek, söz konusu düzen ve dengenin ne kadar olağanüstü olduğunu da daha kolay anlayabiliriz.

Hassas Dengeler

Big Bang'in ardından evrende oluşan bu olağanüstü düzenliliğin bir başka yönü ise, "yaşamaya elverişli bir evren"in oluşmuş olmasıdır. Yaşama imkan tanıyacak bir gezegenin oluşabilmesi için gerçekleşmesi gereken şartlar o kadar fazladır ki, bunun rastlantısal bir oluşum olduğunu düşünmek imkansızdır.

Tanınmış bir teorik fizik profesörü olan Paul Davies, Big Bang sonrasındaki genişleme hızının ne kadar "hassas ayarlanmış" olduğunu hesaplamış ve inanılmaz bir sonuca ulaşmıştır. Davies'e göre, Big Bang'in ardından gerçekleşen genişleme hızı eğer milyar kere milyarda bir oranda bile farklı olsaydı, hayata imkan sağlayacak bir yıldız tipi oluşamaz ve evrende canlılık ortaya çıkamazdı:

Hesaplamalar, evrenin genişleme hızının çok kritik bir noktada seyrettiğini göstermektedir. Eğer evren biraz bile daha yavaş genişlese çekim gücü nedeniyle içine çökecek, biraz daha hızlı genişlese kozmik materyal tamamen dağılıp gidecekti. Bu iki felaket arasındaki dengenin ne kadar "iyi hesaplanmış" olduğu sorusunun cevabı çok ilginçtir. Eğer IS zamanında (patlama hızının belirli hale geldiği zamanda) patlama hızı gerçek hızından sadece 1018 kadar bile farklılaşsaydı, bu gerekli dengeyi yok etmeye yetecekti. Dolayısıyla evrenin patlama hızı inanılmayacak kadar hassas bir kesinlikle belirlenmiştir. Bu nedenle Big Bang herhangi bir patlama değil, her yönüyle çok iyi hesaplanmış ve düzenlenmiş bir oluşumdur.29

Evrendeki bu muhteşem denge bilimsel bir dergide şöyle ifade edilir:

Eğer evren maddemizin yoğunluğu, bir parça daha fazla olsaydı, o zaman Einstein'ın Genel Görecelik kuramına göre evren, atomik parçacıkların birbirini çekme kuvvetleri dolayısıyla bir türlü genişleyemeyecek ve tekrar küçülerek bir noktacığa dönüşecekti. Eğer yoğunluk başlangıçta bir parça daha az olsaydı, o zaman evren son hızla genişleyecek, fakat bu takdirde atomik parçacıklar birbirini çekip yakalayamayacak ve yıldızlarla galaksiler hiçbir zaman oluşamayacaktı. Doğaldır ki biz de olmayacaktık! Yapılan hesaplara göre, evrenimizin başlangıçtaki gerçek yoğunluğu ile ötesinde oluşması imkanı bulunmayan kritik yoğunluğu arasındaki fark, yüzde birin bir kuvadrilyonundan azdır. Bu, bir kalemi sivri ucu üzerinde bir milyar yıl sonra da durabilecek biçimde yerleştirmeye benzer... Üstelik, evren genişledikçe, bu denge daha da hassaslaşmaktadır.30

Stephen Hawking ise, Zamanın Kısa Tarihi isimli kitabında genişleme hızındaki dengeyi şöyle açıklar:

Evrenin genişleme hızı o kadar kritik bir noktadadır ki, Big Bang'ten sonraki birinci saniyede bu oran eğer yüz bin milyon kere milyonda bir daha küçük olsaydı evren şimdiki durumuna gelmeden içine çökerdi.31

Paul Davies, bu çok ilginç durum karşısında şöyle söylemektedir:

Çok küçük sayısal değişikliklere hassas olan evrenin şu andaki yapısının, çok dikkatli bir bilinç tarafından ortaya çıkarıldığına karşı çıkmak çok zordur... Doğanın en temel dengelerindeki hassas sayısal dengeler, kozmik bir tasarımın varlığını kabul etmek için oldukça güçlü bir delildir.32

Aynı gerçek karşısında Amerikalı astronomi profesörü George Greenstein de, The Symbiotic Universe adlı kitabında şöyle yazar:

Kanıtları inceledikçe, ısrarla önemli bir gerçekle karşı karşıya geliriz. (Evrenin oluşumunda) bir doğaüstü akıl -ya da Akıl- devreye girmiş olmalıdır.33

Sonuç olarak, kainattaki muhteşem sistemi incelersek kainatın varoluşu ve işleyişinin tesadüfi nedenlerle açıklanamayacak kadar kompleks bir düzen ve hassas dengeler içerdiği gerçeğiyle karşılaşırız. Açıkça anlaşılacağı gibi bu hassas denge ve ince düzenin muazzam bir patlamanın sonrasında kendi kendine ve tesadüfen gerçekleşmesi, imkansız kavramının bile sınırlarını aşacak bir durum olurdu. Big Bang gibi tüm evrenin madde ve enerjisini açığa çıkaran bir patlamanın ardından böyle bir düzenin meydana gelmesi ancak her anına bilinçli müdahaleler sonucunda gerçekleşebilir. Bu da evreni yoktan var eden ve onun her anını kontrolü ve hakimiyeti altında bulunduran Allah'ın yaratmasıdır.

Yaratılış Gerçeğine Yapılan İtirazlar ve Geçersizlikleri

“Gökleri ve yeri (bir örnek edinmeksizin) yaratandır. O, bir işin olmasına karar verirse, ona yalnızca "OL" der, o da hemen oluverir.” (Bakara Suresi, 117)

Bu noktaya kadar incelediğimiz gibi, Big Bang'in evrenin yoktan var edilişi anlamına geldiği, yani Yaratılış'ı ispatladığı açıktır. Bu nedenle de materyalist felsefeyi benimsemiş olan astronom ve fizikçiler, bu gerçeğe karşı koyabilmek için kendilerince bazı alternatif açıklamalar getirmeye çalışmışlardır. Bunlardan biri olan "sabit durum teorisi", "evrenin yaratılması fikrinden felsefi olarak rahatsızlık duyan" birtakım bilim adamlarının umutsuz bir çabasıdır.

Materyalistlerin getirmeye çalıştıkları diğer iki alternatif ise, Big Bang'i kabul eden, ama Big Bang'i Yaratılış dışında yorumlamaya çalışan modellerdir. Bunların birincisi "açılır-kapanır evren modeli", ikincisi ise "kuantum evren modeli"dir. Şimdi sırasıyla bu teorileri ve neden geçersiz olduklarını inceleyelim.

Açılır-kapanır evren modeli, Big Bang'i evrenin başlangıcı olarak kabul etmeyi bir türlü hazmedemeyen astronomlar tarafından ortaya atılmıştır. Bu modelde, evrenin Big Bang'den sonra tekrar kendi içine çökerek tek bir noktaya toplanacağı, sonra yeniden patlayıp açılacağı, tekrar kapanacağı ve bu döngünün sonsuza kadar devam edeceği öne sürülür. Yine bu modele göre Big Bang'den önce de sonsuz kez evren patlayıp büzülmüştür. Yani iddiaya göre evren ve madde sonsuzdan beri vardır, ama belirli zaman aralıklarında patlamalar ve sonra içine çökmeler yaşanmaktadır. Şu an içinde yaşadığımız evren ise bu kısır döngünün içinde yer alan sonsuz sayıdaki evrenden bir tanesidir.

Bu modeli ortaya atanların yaptıkları şey, "Big Bang'i nasıl sonsuz evren fikrine uyarlayabiliriz" şeklinde düşünmek ve bir senaryo yazmaktan başka bir şey değildir. Ama bu bilim dışı bir senaryodur, çünkü son araştırmalar, açılır-kapanır bir evren modelinin mümkün olmadığını ortaya koymuştur. Çünkü, evren kendi içine çökecek olsa bile, bilinen hiçbir fizik kanununun böyle bir Büyük Çökme'yi geri çevirmesi ve evreni yeni bir Büyük Patlama ile yeniden oluşturması mümkün değildir.34

Bu modeli geçersizliğe uğratan en önemli faktör ise, eğer gerçekten evren sürekli kapanıp-açılıyor olsa bile, bu çevrimin sonsuza kadar süremeyecek oluşudur. Çünkü hesaplamalar, çevrimsel evrenlerin birbirlerine entropi aktaracaklarını göstermektedir. Yani enerji her evrende biraz daha yararsız hale gelecek ve her yeni "açılan" evren biraz daha yavaş açılıp biraz daha geniş bir çapa sahip olacaktır. Bu ise zamanda geri gidildiğinde giderek daha küçük evrenler olmasını gerektirecek ve yine bir "ilk evren"de kilitlenecektir. Yani eğer sürekli kapanıp-açılan evrenler olsa bile, bunların ilk başta yine yokluktan var olmaları gerekecektir.35

Kısacası "açılır-kapanır" sonsuz evren modeli, gerçekleşmesi fiziksel olarak imkansız bir fanteziden başka bir şey değildir.

Big Bang'i Yaratılış dışında açıklayabilmek için öne sürülmüş olan ikinci model ise, "kuantum evren modeli"dir. Bu teoriyi savunanlar, kuantum (atom altı) fiziğinde yapılan bir gözleme dayanarak bir senaryo üretmişlerdir. Kuantum fiziğinde, atom altı parçacıkların, boşluk (vakum) içinde aniden oluştukları ve yok oldukları gözlemlenmektedir. Bu gözlemi, "madde kuantum düzeyinde yoktan var olabilmektedir, bu maddenin kendine ait bir özelliktir" şeklinde yanlış yorumlayan bazı fizikçiler, evrenin yaratılışı sırasında maddenin yoktan var olmasını da "maddenin kendine ait bir özellik" olarak tanımlamaya ve doğa kanunlarının bir parçası gibi göstermeye çalışmaktadırlar.

Oysa kuantum fiziğine yapılan benzetme, kesinlikle konuyla ilgisizdir ve evrenin yaratılışını açıklamaktan uzaktır. Big Bang, Theism and Atheism (Büyük Patlama, Tektanrıcılık ve Ateizm) kitabının yazarı olan William Lane Craig, bu konuyu şöyle açıklar:

İçinde parçacıkların dalgalandığı (bir belirip bir yok olduğu) mekanik kuantum vakumu, aslında gerçek bir "vakum", yani "yokluk" kavramından çok uzaktır. Bir kuantum modelinde sürekli olarak oluşup yok olan parçacıklar, var oldukları kısa süre için etraflarında bulunan enerjiden çalarlar. Bu "yokluk" değildir ve dolayısıyla madde parçacıkları da yoktan var hale gelmemektedirler.36

Yani kuantum fiziğinde de aslında madde "yoktan var" hale gelmemektedir. Sadece ortamda var olan enerji, ani bir biçimde maddeye dönüşmekte, sonra bu madde dağılarak tekrar enerji şeklini almaktadır. Kısaca, "kendiliğinden yoktan var olma" gibi bir durum söz konusu değildir.

In physics, no less than in other branches of the sciences, there are materialist scientists who do not hesitate to disguise the truth by overlooking critical points and details in their attempt to support their own views and achieve their ends. For them, it is much more important to defend materialism and atheism than to reveal scientific facts and realities.

Ancak, bütün bilim dallarında olduğu gibi fizik alanında da, materyalist bilim adamları çeşitli kritik noktaları ve detayları göz ardı ederek, gerçekleri kendi bakış açılarına göre saptırmaktan çekinmemektedirler. Çünkü onlar için materyalizmin, dolayısıyla ateizmin ayakta tutulması bilimsel gerçeklerin ortaya çıkartılmasından ve açıklanmasından çok daha hayati bir önem taşır. Üstte anlattığımız gerçeğin anlaşılması, kuantum evren modelinin çoğu bilim adamı tarafından reddedilmesine yol açmıştır; fizikçi C. J. Isham'ın ifadesiyle "Teorinin önüne çıkan ölümcül zorluklar nedeniyle, kuantum evren modeli yaygın kabul görmemiştir."37 Öyle ki bu model, bugün onu ilk kez ortaya atan R. Brout ve Ph. Spindel gibi fizikçiler tarafından bile terk edilmiş durumdadır.38

Kuantum modelinin son yıllarda ün kazanmış bir versiyonu ise, Stephen Hawking'den gelmektedir. Hawking, Zamanın Kısa Tarihi adlı kitabıyla ilgi toplayan modelinde, Big Bang'in "yokluktan var olma" anlamına gelmediğini iddia etmektedir. Big Bang öncesinde zaman olmadığı gerçeği karşısında ise, "hayali zaman" gibi birtakım kavramlar türetmiştir. Hawking'e göre Big Bang'in 10-43 saniyesine kadar sadece "hayali zaman" vardır ve gerçek zaman bu andan sonra ortaya çıkmıştır. Hawking'in umudu, bu "hayali zaman" kavramı ile Big Bang'den önce sadece "zamansızlık" olduğu gerçeğini reddedebilmektir.

Oysa "hayali zaman", "bir odadaki hayali insanların sayısı" ya da "bir yoldaki hayali arabaların toplamı" gibi gerçekte sıfıra, yokluğa karşılık gelen bir kavramdır. Hawking bununla sadece bir kelime oyunu yapmaktadır.

"Bilim Tanrı'yı Buluyor" Dünyaca ünlü Newsweek dergisinin Temmuz 1998 tarihli sayısının kapağında bu başlık vardı. Dergi, bu sayısında, modern bilimin bulgularının Allah'ın varlığını gösterdiğini ve sayısız bilim adamının bu gerçeği kabul ettiğini anlatıyordu.

Materyalist bilim adamlarının, evrendeki kusursuz ve yoktan yaratılışı tasdik eden bilimsel gelişmeler karşısında öne sürdükleri iddialardan biri de "belki sonsuz sayıda evren vardır ve bunlardan biri olan bizim evrenimiz tesadüfen yaşama uygun olmuştur" şeklindedir. "Çoklu Evren" adıyla anılan bu teori, materyalizmi ayakta tutmak gayretiyle ortaya atılmış hayal ürünü bir iddia olmaktan öteye gidememekte ve hiçbir bilimsel bulguyla desteklenmemektedir. Tanınmış astrofizikçi Paul Davies The New York Times gazetesinin 12 Nisan 2003 tarihli sayısında, "Çoklu Evrenin Kısa Tarihi" (A Brief History of the Multiverse) başlıklı bir makale yayınlamış ve iddiasını savunmaya çalışmıştır. Aslında Paul Davies'in yazısı kendi içinde tutarsızlıklar taşımakta ve Davies de aslında Allah'ın varlığını kabul etmektedir:

Doğa neden bu kadar akıllıca, hatta denebilir ki kuşku uyandıracak derecede, yaşama uyumludur? Fizik kanunları yaşamı ve bilinci neden bu kadar korumaktadırlar, neden yaşanabilir bir evren yapmak için işbirliği içindedirler? Neredeyse bir Büyük Akıl (Allah) tüm bunları belirlemiş gibidir.39

Ayrıca Davies, çoklu evren teorisinin bir spekülasyondan ibaret olduğunu da itiraf etmektedir. Davies'e göre, çoklu evren teorisine, "hayal etme yoluyla" varılmaktadır. Dahası, bu teoriye giderken "inandırıcılık bir sınıra dayanmakta" ve "giderek daha fazla inanca dayalı bir kabullenme yapılmaktadır."

Tüm bunlar göstermektedir ki, Big Bang'e alternatif olarak öne sürülen; sabit durum teorisi, açılır-kapanır evren modeli, çoklu evren iddiası, kuantum evren modelleri ve Hawking modeli gibi arayışlar, gerçekte sadece materyalistlerin felsefi ön yargılarından kaynaklanmaktadır. Bilimsel bulgular açıkça Big Bang'in doğru olduğunu ve "yokluktan var olma" anlamına geldiğini göstermektedir. Ve evrenin yoktan var edilmiş olması, Allah'ın yaratışının kesin ispatlarından biridir.

Kolombiya Üniversitesi'nden Ken Miller, Big Bang'in evrenin kökenine tuttuğu bu ışığı şöyle açıklar:

Kozmoloji biliminin en çarpıcı bulgularından birisi, evrenin gerçekten bir başlangıcı, harikulade bir başlangıcı olduğu bulgusudur. İlk sebep tartışmaları, zaman içinde olayların sonsuza değin gerileyebilir olduğuna karşı kullanılan teorik bir argümandı. Bunlar verimsiz felsefi kavramlar olarak görünürdü. Big Bang, ilk sebebi gerçek kıldı. Zamanın başlangıcına bir duvar koyarak kozmik patlamadan önce meydana gelmiş olabilecek olayları sorgulamaya kapattı. Birçok bilim adamının görüşüne göre, Big Bang, evrenin başlangıcına belirgin bir şekilde teolojik olan bir aydınlatma sağlamıştır.40

Sonuçta modern bilimin ulaştığı gerçek şudur: Madde ve zamanı, her ikisinden de münezzeh olan, sonsuz güç sahibi Yaratıcımız olan Yüce Allah var etmiştir. İçinde yaşadığımız evreni yaratan, üstün kudret, bilgi ve akıl sahibi olan Allah'tır.

Materyalizmin Sonu

Tüm bu gerçekler, bir 19. yüzyıl dogması olan materyalist felsefenin iddialarının 20. yüzyıl bilimi tarafından geçersiz kılındığının göstergeleridirler. Materyalizm, herşeyi maddeden ibaret sayma yanılgısıyla, maddeyi ortaya çıkaran ve düzenleyen bir Yaratıcı'nın apaçık olan varlığını reddetmiş, ama şiddetle yanılmıştır. Modern bilim maddesel dünyada var olan büyük akıl ve düzeni ortaya çıkarmakta ve maddesel dünyaya hakim olan üstün güç ve kuvvet sahibi bir Yaratıcı'nın, yani Allah'ın varlığını ispatlamaktadır. Evrende karşılaştığımız bu düzen, canlılar dünyasında da ortaya çıkmakta ve materyalizmin en büyük dayanağı sayılan Darwin'in evrim teorisi de bu nedenle tam anlamıyla çökmektedir.

Materyalizm asırlar boyunca pek çok insanı etkilemiş, hatta 19. yüzyılda "bilimsellik" maskesine bürünmüş olabilir ama görünen odur ki, 21. yüzyılda bilime aykırı bir batıl inanış olarak tarihe geçecektir. İnsanlık Dünya'nın öküzün boynuzları üzerinde durduğu ya da düz olduğu gibi batıl inanışlardan kurtulmuştur, aynı şekilde materyalizmden de kurtulacaktır.