Ölkədaxilində və xaricdə Türk İslam Birliyi üçün hər kəs səmimi həm dua etsin, həm cəhd göstərsin, həm də bir-birlərini təşviq etsinlər. Ərizələr versinlər, yazılar yazsınlar. O duadır, dua mahiyyətindədir.
Türkiyəni kiçiltdilər. Bizə torpaqların az qismi qaldı . Üç qitədəydik, kiçik torpaq parçasındayıq. Yenidən Türkiyə köhnə ehtişamına qovuşmalıdır.
İSLAM BİRLİYİNİ TƏMİN ETMƏK ÜÇÜN ƏVVƏLCƏ MÜSƏLMANLARIN ÖZ ARASINDA BİR-BİRİNİ SEVMƏSİ LAZIMDIR. Yəni bir araya gələrək camaatın bir-birinə sarılması, sevmələri, bir-birləri ilə yoldaş olmaları, mübahisə ediləcək mövzularını bir kənara atmaları lazımdır.
Münafiq Küfrü yetərli görmür . Yəni münafiq onların əxlaqsızlığını, onların vicdansızlığını yetərli görməz. Ancaq öz aralarında olarkən rahat olarlar. Necə şeytanlar cinlərlə rahat ola bilmirlər, cinlər də şeytanların yanında rahat ola bilməzlər.
Nə qədər münafiq çox olsa, nə qədər mütəşəkkil, çətinliklər olsa savabı o qədər çox olar.
Münafiqin faydası Müsəlmanı diri, aktiv, canlı vəziyyətə gətirib və savabını daha çox artırmaqdır. Məsələn, bir savab qazanacaqsa milyon savab qazanar. Münafiq olmasa savabının dərəcəsi azalar.
Allah münafiqə müəyyən dərəcədə sərbəstlik vermişdir. Münafiq də özünü çox azad zənn edər. Halbuki, belə deyil, məhduddur. Nə qədər edəcəyi, nə hərəkət edəcəyi müəyyəndir. Allahın onu harada əzəcəyi də bəllidir.
Münafiq qəfəsdəki meymun kimidir , vurnuxar, çırpınar, fənd işlədər, bununla nəsə əldə edəcəyini düşünər,amma başını yalnız qəfəsə vurar, başqa bir şey olmaz.
Münafiqin Müsəlmana bir şey edə bilməməsi ona çox əziyyət verər. Yəni MÜNAFİQ QAÇMAQ İSTƏYİB, LAKİN QAÇA BİLMƏYƏN İNSAN KİMİDİR.
Münafiq həyatın qısalığını, maddənin həqiqətini bilməz. Ölümü davamlı unutmağa çalışar. Yaşlanar, amma hələ yaşayacağını, çox uzun yaşayacağını zənn edər. Ta ki mələklər tərəfindən kürəyi və üzü döyülərək canı alınana qədər.
Münafiq özlüyündə xoşbəxt görünməyə çalışar. Halbuki, MÜNAFİQİN İÇİ YANAR, ÇOX İZTİRABLI, çox narahat olar, saxta sevinci yaşayar.
Münafiqdə qərarlı bir küfr xarakteri, əxlaqsız xarakteri vardır. Onun fitrəti yalnız Müsəlmanlara zərər verməyə yönəlmişdir.
Münafiqlər də bir qövmdür. Məsələn, cinlər bir yerdə dayanır, şeytanlar bir yerdə dayanır, münafiqlər də bir yerdə dayanır.
Münafiqin bilmədiyi bir şey vardır: Münafiq Allahın gücünü anlaya bilmir.
Biz qardaşlarımızın bizdən alınıb zorla kommunist edilməsinə icazə vermərik. Vətən torpaqlarını böldürmək olmaz. Bunu unudacaqlar.
Xurafatçılar dəccalı Mehdi (ə.s) zənn edirlər, Mehdi (ə.s)-ı da dəccal zənn edirlər. Dəccal qan tökər, şiddət tətbiq edər, mərhəmətsiz olar. Dəccal xurafatı istəyər. Mehdiyyət isə əsri-səadəti , sevgini, mərhəməti, şəfqəti istəyər. Bir damla qan axıdılmasına icazə verməz.
Münafiqlər Allahın gücünü anlaya bilmir. İslam həqiqətən hakim olmayacaq zənn edirlər. Mehdi (ə.s)-ın həqiqətən çıxmasına, İsa (ə.s)-ın həqiqətən zühur etməsinə inanmırlar. Buna görə də bir əminlik içindədirlər. Halbuki, mütləq məğlub olacaqlar.
MÜNAFİQİN ÇOX PİS TƏSİR BAĞIŞLAYIR, etdiyi oyunları, saxtakarlıqları anlamaq asandır.
Xurafatçıların ətrafındakılarının hamısı xurafatçı olduğuna görə o sisteminin içində mənfəətlərin qopmaması üçün özünü xurafatçı olaraq göstərir, əslində inanmaz.
Müsəlmana nə qədər çox münafiq hücum etsə, nə qədər çox küfr etsələr,Müsəlmanın həyəcanı, şövqü o qədər çox artar.
Müsəlman sözdən, mübarizədən çəkinməz. Qınayıcının qınamasından qorxmaz.