Sevgi Müslümanlar için büyük bir nimettir; Sevgisizlik ise, inanmayanlar için bir beladır

Allah’a olan güçlü imanı, Allah korkusu ve Allah’a karşı olan içli sevgisi, Müslümanın en önemli yaşam kaynağıdır. İnsan ancak bu sevgiyle maddi ve manevi olarak güç bulur, sağlıklı ve dengeli bir ruha sahip olur. Allah sevgisi insana her yönde güç ve ümit verir. Kişi, bedenen ve ruhen hiç azalmayan bir çaba ve canlılık içerisinde olur. Her an, çok sevdiği Rabbimiz olan Allah’a kavuşacağının, Allah’ın kendisini müjdelediği ahirete geçeceğinin ve Allah'ın cennet lütfetmesinin ümidi içindedir. Allah’a olan sevgisi mümine müthiş bir kararlılık ve irade verir. Aklını açar, daha sağlıklı ve Allah’ın razı olacağı şekilde düşünmesini sağlar. Olaylara akılla bakmayı, herşeyi akılla değerlendirmeyi öğretir. İnsanın fiziki anlamda da sağlığına vesile olur. İnsanın bedeni, ruhunun mükemmelliği ile daha dinç ve daha sağlıklı olur. Ruh bedene direk olarak etki etmektedir. Ruhtaki iman coşkusu, Allah sevgisi, imanın gücü, insanın cildine, vücut direncine, gülmesine, ses tonuna ve birçok fiziki özelliğine olumlu etki eder.

Böyle bir şuur açıklığı içerisinde olan Müslümanın sevgiyi yaşarken, azla yetinmesi değil, sürekli Allah’tan daha fazla sevme gücünü istemesi gerekir. Vicdanlı ve Allah’tan korkan bir insanın Allah'ın yarattığı güzelikleri sevme kapasitesi de çok yüksektir. Müminin sevgi arayışı, imanının derinliğiyle doğru orantılıdır. Allah’a olan imanının gücü ve coşkusu arttıkça, sevgi gücü de artar. Bu kişinin, belirli bir çaba sonucunda elde edeceği bir şey değildir. Allah iman sahibi, samimi olan her Müslümana bu hissi verir. Bu güzelliği onun kalbine ilham eder. Ama elbetteki mümin bu nimeti elde edebilmek için sürekli olarak samimi dua eder, bunu Allah’tan şiddetle ister. Çünkü Müslüman Allah’ı hep daha fazla, daha coşkulu ve daha samimi sevmenin ihtiyacı içindedir. Allah'ı ve Allah’ın yarattığı güzellikleri sevmede bir sınırı yoktur. Allah'ı herkesten ve herşeyden çok daha fazla ve derin bir sevgiyle sevmesine rağmen, bununla yetinmediği için sürekli olarak Allah’a, Allah’ı çok daha da fazla sevmek için dua eder. Allah’a olan sevgisi arttıkça, Müslümanlara ve Allah’ın yarattığı tüm güzelliklere olan sevgisi de artar. Kalbi Allah sevgisiyle dolu olan bir kişinin bir nimete duyduğu sevgi ile, böyle bir sevgiden yoksun olan bir kişinin hisettiği sevgi birbirinden çok farklıdır. Belki bu nimete baktıklarında ikisi de aynı güzelliği görürler ama, Allah’ın bu iki kişinin ruhunda yarattığı etki birbirinden tamamen farklıdır.

Örneğin insanın önünde bir boya tenekesi olduğunu düşünelim. Onun içinden parmağıyla alıp boya yapmaya kalksa ne denli yetersiz kalacağı ortadadır. Bunun yerine tüm imkanlarını kullanarak bol bol aldığında ise, hem zamanı, hem boyayı en iyi şekilde değerlendirip, amacına da en hızlı şekilde ulaşacaktır.

 “İman edenler ve salih amellerde bulunanlar ise, Rahman (olan Allah), onlar için bir sevgi kılacaktır.” (Meryem Suresi, 96)