Part 2: Čovek 3/3 Odbrambeni Sistem

Kao što je poznato, odbrana je pitanje od najvećeg značaja za opstanak jedne države. Nacije se uvek čuvaju od svih vrsta unutrašnjih i spoljnih opasnosti, napada, rizika od rata i terorističkih akcija. To je razlog zašto oni odvajaju veliki deo svog novca za odbranu. Armije su osposobljene sa najnaprednijim avionima, brodovima i oružjem, a snage odbrane se uvek drže na najvišem nivou pripravnosti.

Ljudsko telo je okruženo mnogim opasnostima i neprijateljima. Ti neprijatelji su bakterije, virusi i drugi slični mikroorganizmi. Oni svuda postoje; u vazduhu koji udišemo, u vodi koju pijemo, u sredini u kojoj živimo.

Ono čega mnogi ljudi nisu svesni jeste da ljudsko telo poseduje jaku armiju, odbrambeni ili imunološki sistem, koji se bori protiv neprijatelja. To je prava armija sastavljena od “vojnika” i “oficira” sa različitim zadacima, koji su specijalno pripremljeni, i primenjuju visoku tehnologiju i koriste konvencionalno i hemijsko oružje.

Prva linija odbrane tela predstavljena je kožom. Kada dođe do posekotine ili povređivanja kože, to znači da je telo u opasnosti. Tada virusi i bakterije mogu lako da uđu u telo. Kada dođe do takvog povređivanja, ćelije koje se suprostavljaju virusima i bakterijama, zvane “fagocite”, žure do povređenog mesta i pokušavaju da unište mikro-organizme koji su ušli u telo. Sa druge strane, povređeni deo kože u stanju je da sprečava ulazak stranih čestica u telo, ubrzo nakon početka ozdravljenja.

Svakoga dana, čak svakoga minuta, vodi se stalna borba između ove armije i neprijateljskih snaga, ali bez našeg znanja. Taj rat može biti u obliku malih, lokalnih čarki, kao i u obliku borbi u kojima je celo telo uključeno i alarmirano. Te borbe mi nazivamo “bolesti”.

Opšte vođenje tog rata skoro nikad se ne menja. Neprijatelj pokušava da prevari drugu stranu maskirajući se prilikom upada u telo. Pripremljene snage istrage raspoređene su od strane odbrane da prepoznaju neprijatelje. Neprijatelji se otkrivaju, a onda se proizvode odgovarajuća oružja za njihovo uništenje. Tada dolazi do bliskog kontakta, poražavanja neprijatelja, prestanka borbe i čišćenja bojnog polja. Na kraju, beleži se svaki tip informacije o neprijatelju kao mera predostrožnosti od mogućeg ponovnog napada.

Istražimo sada pobliže ovaj interesantni rat.

Opsednuta Tvrđava: Ljudsko Telo

Mi možemo zamisliti ljudsko telo kao tvrđavu opsednutu neprijateljima. Neprijatelji smišljaju različite načine kako bi upali u tu tvrđavu. Koža čoveka je zid ove tvrđave.

Supstanca keratin u ćelijama kože predstavlja nepremostivu barijeru za bakterije i gljive. Strane supstance koje dolaze do kože ne mogu proći taj zid. Štaviše, iako se spoljni sloj kože, koji sadrži keratin, stalno skida, on se obnavlja od strane kože koja raste iznutra. Tako, svi nepoželjni gosti koji se skupljaju na koži bivaju izbačeni sa tela zajedno sa mrtvom kožom, tokom obnavljanja kože iznutra prema spoljnoj strani. Neprijatelj može jedino naći svoj put kroz ranu, ako dođe do povređivanja kože.

Linija Fronta

Jedan od načina na koji virusi ulaze u telo jeste vazduh. Neprijatelj pronalazi svoj put do tela kroz vazduh koji udišemo. Međutim, specijalno izlučenje u nosnoj sluzavoj membrani i odbrambeni elementi u plućima koji gutaju ćelije (fagociti) susreću ove neprijatelje i kontrolišu situaciju da ne bi došlo do opasnosti. Enzimi za varenje u želudačnoj kiselini i malo crevo eliminišu veliki broj mikroba koji pokušavaju da uđu u telo putem hrane.

Sukob Sa Neprijateljima

Postoje neki mikrobi koji se nalaze u različitim delovima ljudskog tela (kao što su koža, nabori kože, usta, nos, oko, gornji disajni kanali, kanali gde se vari hrana, polni organi), a koji ne uzrokuju oboljenja.

Kada mikrobi izvana uđu u telo, ovi domaći mikrobi - misleći da je njihovo stanište napadnuto - i ne želeći da propuste ove strane elemente koji napadaju njihovo stanište - počinju žestoko da se bore. Mi ih možemo definisati kao profesionalne vojnike. Oni pokušavaju da zaštite svoju teritoriju i po cenu sopstvene smrti. Na taj način se velika vojska u našem telu pojačava sa ovim mikro-pomagačima.

“Napad Na Ćeliju” Delovanje Virusa 1. Virus dolazi u kontakt sa ćelijom tako što joj se najpre približi, a zatim prione za nju. (To se vidi na ćeliji bakterije, na ovoj skici.) 2. Virus ispušta specijalan enzim, na mestu kontakta, koji mu pomaže da probije membranu ćelije kojoj se približio. Na taj način dolazi do formiranja prolaza na zidu ćelije. Virus povlači nazad svoj rep i skupljajući se ubrizgava nukleinsku kiselinu (DNK ili RNK) iz svog tela u ćeliju. 3. Nukleinska kiselina virusa koja je ušla u ćeliju počinje da je kontroliše. Životne funkcije ćelije se zaustavljaju. Nukleinska kiselina virusa se umnožava korišćenjem mogućnosti ćelije. 4. Novoformirani delovi virusa sakupljaju se i formiraju nove viruse. 5. Kada je formirano dovoljno virusa, ćelija se raspada, a novo-nastali virusi kreću u akciju nalaženja novih ćelija. Vreme koje protekne od ulaska virusa u ćeliju do kraja njegove reprodukcije iznosi oko 20-25 minuta. Na kraju svakog umnožavanja u ćeliji se formira 200-300 novih virusa. a. cell wall b. capsid VIRUS c. nucleic acid d. bacteria chromosome

Korak Po Korak Do Velikog Rata

Ako mikroskopski napadač koji ulazi u telo savlada odbrambene elemente koji predstavljaju čuvare i bakterije koji predstavljaju vojnike, to uzrokuje početak velikog rata. U tom slučaju telo, sa svojom organizovanom armijom, započinje savršeni odbrambeno-ofanzivni rat protiv strane vojske.

Rat kojeg vodi čovekov odbrambeni sistem uključuje četiri koraka:

1. Identifikacija neprijatelja.
2. Učvršćivanje odbrane i pripremanje ofanzivnog oružja.
3. Napad i borba.
4. Vraćanje u normalno stanje.

Ćelije koje se prve susreću sa neprijateljem jesu ćelije mikrofage. Ove ćelije dolaze u blizak kontakt sa neprijateljem i bore se “prsa u prsa”. One su kao pešadija koja se bori bajonetima protiv neprijatelja i dejstvuje na prvoj liniji fronta.

Štaviše, makrofage deluju kao inteligentni odredi ili kao tajne jedinice armije. One obavljaju jedan deo uništavanja neprijatelja. Taj deo predstavlja otkrivanje identiteta neprijatelja i utvrđivanje njegovih osobina. Makrofage prenose tu informaciju na sledeću inteligentnu jedinicu - informacione T-ćelije.

Opšta Uzbuna

Makrofage su oni elementi odbrambenog sistema koji se bore na prvoj liniji fronta. Oni gutaju i vare sve vrste stranih supstanci u krvi. Njihov drugi zadatak je da pozovu T-ćelije u pomoć uvek kad se susretnu sa opasnošću. Na levoj slici, vidi se makrofaga koja pokušava da uhvati bakteriju uz pomoć svog produžetka. Na desnoj slici, makrofaga pokušava da proguta molekule lipida koji su ušli u telo.

Kada je država ušla u rat, objavljuje se opšta mobilizacija. Većina prirodnih izvora i budžeta troši se na troškove vođenja rata. Ekonomija se reorganizuje u skladu sa ovom izuzetnom situacijom i celokupna država je pokretu. U jednom ratu, u kojem će se boriti celokupna odbrambena armija tela, takođe se objavljuje mobilizacija. Da li se pitate kako?

Ako je neprijatelj jači nego što se očekivalo, makrofage koje dočekuju napad izlučuju specijalnu supstancu. Naziv te supstance je “pirogen” i to je jedna vrsta ćelija za uzbunjivanje. Nakon prelaska dugog puta, pirogen dolazi do mozga i stimuliše centar za povećanje temperature u mozgu. Uočavajući tu stimulaciju, mozak uključuje alarme u telu i čovek oseća povišenje temperature. Pacijent sa visokom temperaturom prirodno oseća potrebu da se odmori. Na taj način, energija potrebna odbrambenoj armiji ne troši se na druge strane. Kao što vidimo, postoji izuzetno složen plan i dizajn koji funkcioniše.

Organizovana Armija Stupa U Akciju

Rat između mikroskopskog napadača i odbrambenog sistema postaje mnogo složeniji nakon mobilizacije, to jest, nakon čovekovog pada u postelju. Na tom stupnju, pešadija (fagociti) i konjica (makrofage) pokazuju se kao nedovoljni, pa je celo telo uzbunjeno i rat se pojačava. Na tom stupnju, limfociti (T i B ćelije) intervenišu.

Konjica (makrofage) prenose informacije o neprijatelju do T-pomoćnih ćelija. Te ćelije pozivaju T-citotoksične i B-ćelije u bitku. Oni predstavljaju najefikasnije borce odbrambenog sistema.

	AB ćelija prekrivena bakterijama.
U ovom događaju zvanom makrofaga se izdužuje da bi progutala veliki broj bakterija. Bakterije su uhvaćene jednim od izduženja makrofaga. Tada ih ćelija guta. Nakon toga, snažne hemijske supstance u makrofagi razgrađuju neprijatelja i uništavaju ga. Drugim rečima, makrofaga guta neprijatelja, vari ga i koristi dobijene materijale.

Proizvodnja Oružja

Uskoro nakon što B-ćelije dobiju informaciju o neprijatelju, one počinju da proizvode oružje. To oružje, slično balističkim raketama, proizvodi se samo da bi uništilo neprijatelja o kome su dobili informaciju. Ta proizvodnja je tako savršena da se u potpunosti poklapaju trodimenzionalna struktura mikroskopskog napadača i trodimenzionalna struktura oružja. To slaganje je nalik onom između ključa i brave.

Antitela napreduju u pravcu neprijatelja i čvrsto prijanjaju uz njega. Nakon tog stupnja, neprijatelj je neutralisan kao tenk kome su uništene gusenice, top i mitraljez. Nakon toga, dolaze ostali članovi odbrambenog sistema i eliminišu neutralisovanog neprijatelja.

Ovde je veoma važno zapaziti jednu stvar: postoji milione tipova neprijatelja koji se mogu sukobiti sa odbrambenim sistemom. B-ćelije mogu proizvesti odgovarajuće oružje za sve tipove neprijatelja bez obzira kakvi su. To znači da odbrambeni sistem ima urođeno znanje i sposobnost da proizvede ključeve za milione različitih tipova brava. Ove ćelije koje nemaju svest imaju sposobnost da načine milione tipova antitela, a njihovo korišćenje na način koji je najadekvatniji dokazuje da je ceo sistem stvoren od strane Onoga koji ima neverovatnu silu.

Osim toga, ovaj sistem savršeno funkcioniše. Kada B-ćelije unište neprijatelja balističkim raketama, T-citotoksične ćelije takođe započinju žestok rat protiv neprijatelja. Kada neki virusi uđu u ćeliju, oni mogu pokušati da se sakriju od oružja koje proizvode B-ćelije. T-citotoksične ćelije pronalaze bolesne ćelije u kojima se kriju ovi maskirani neprijatelji i uništavaju ih.

Nakon Pobede

Nakon što je neprijatelj pobeđen, T-ćelije prigušivači stupaju u akciju. Ove ćelije daju odbrambenoj armiji komandu da prestanu sa vatrom i uzrokuju da T-citotoksične i B-ćelije prestanu sa svojim aktivnostima. Na taj način telo ne ostaje u stanju mobilizacije uzaludno. Nakon što je rat završen, većina T i B-ćelija proizvedenih specifično za rat, kompletiraju svoj životni ciklus i umiru. Međutim, ovaj težak rat se ne zaboravlja. Pre rata, potrebno je malo vremena da neprijatelj bude identifikovan i da se obave neophodne pripreme. Ako se neprijatelj ikada ponovo vrati, telo će biti mnogo bolje pripremljeno. Grupa memorijskih ćelija, koja pamti osobine neprijatelja, stalno će biti na usluzi odbrambenom sistemu. U slučaju drugog napada, odbrambeni sistem, uz pomoć informacija od memorijskih ćelija, znaće da odreaguje pre nego što neprijatelj upotrebi silu. Razlog zašto mi ne dobijamo zauške ili male boginje, nakon što smo ih jednom imali, jeste zbog toga što postoji memorija u odbrambenom sistemu.

O mankind! You are the poor in need of Allah whereas Allah is the Rich beyond need, the Praiseworthy. (Surah Fatir: 15)

Nije iznenađujuće što teorija evolucije, koja pretpostavlja da su živa bića nastala slučajno, ne može objasniti kako je nastao ovaj složeni sistem. Tvrdnja teorije evolucije jeste da su živa bića i živi sistemi nastali korak po korak akumuliranjem malih slučajnosti. Međutim, odbrambeni sistem ni na koji način nije mogao nastati korak po korak. Razlog tome je što odsustvom ili pogrešnim delovanjem čak i samo jednog faktora koji čini ovaj sistem, ceo sistem ne bi mogao da radi i osoba ne bi mogla da preživi. Ovaj sistem je morao nastati kao kompletan i savršen u svim svojim delovima. Ova činjenica čini tvrdnju o “slučajnostima” besmislenom.

Ko je, onda, napravio taj plan? Ko zna da temperatura tela mora da poraste i da jedino na taj način energija potrebna za odbrambenu armiju neće biti trošena na drugim mestima? Da li su to učinile makrofage? Makrofage su samo male ćelije. One nemaju sposobnost da misle. To su sistemi koji se pokoravaju uspostavljenom savršenom redu i ispunjavaju svoje dužnosti.

Da li je čovek stvorio taj sistem? Sigurno ne. Ljudi čak nisu ni svesni da jedan takav savršeni sistem funkcioniše u njihovim telima. Međutim, ovaj sistem, kojeg mi nismo ni svesni, štiti nas od sigurne smrti.

Očigledno je da onaj koji je stvorio odbrambeni sistem i koji je stvorio celo ljudsko telo, mora biti Tvorac koji poseduje neverovatno znanje i moć. Taj Tvorac je Onaj koji je stvorio čoveka u početku od “praha zemaljskog”.

Odbrambeni (Imunološki) Sistem
Leukociti, kojih ima oko jedan trilion, predstavljaju jednu visoko specijalizovanu armiju za odbranu. Najvažniji agensi te armije i zadaci koje oni obavljaju tokom jednog rata sa neprijateljem, opisani su u nastavku.
	Virus Virus, koji predstavlja paket genetičke informacije, zavistan je od sredine u kojoj se nalazi da bi bio aktiviran. On mora da koristi mehanizme ćelije domaćina da bi se razmnožavao.
	Makrofaga Ovo je stražar i odbrambena ćelija na prvoj liniji fronta. Ona guta i vari sve vrste stranih materijala u krvi. Kada dođe do mikroskopskog napadača, ona poziva T-ćelije pomagače na mesto akcije.
	T-Ćelija Pomagač Ovo je službenik odbrambenog sistema. Nakon što prepozna neprijatelja, on odlazi u slezinu i limfne žlezde, i poziva ostale ćelije da se bore protiv stranih agenasa.
	T-Citotoksične Ćelije Pozvane od strane T-ćelija pomagača, ove ćelije uništavaju ćelije koje su okupirane stranim materijalima i ćelije raka.
	B-Ćelije Ove ćelije, koje predstavljaju biloške fabrike oružja, pronađene su u slezini i limfnim žlezdama. Kada ih pozovu T-ćelije pomagači, one proizvode jaka hemijska oružja zvana antitela.
	Antitela Ovaj protein u obliku slova “Y” prikačinje se na telo stranog agensa, čini da on postane nedelotvoran i oznavača ga da postane meta za ćelije ubice.
	T-Ćelije Prigušivači Ovaj treći tip T-ćelija usporava aktivnosti T i B-ćelija ili ih zaustavlja. One označavaju kraj napada nakon što je bolest pobeđena.
	Memorijske Ćelije Ove odbrambene ćelije formiraju se nakon što je bolest prvi put pobeđena. Zadržavanjem u telu tokom više godina, one obezbeđuju da se mehanizam odbrane aktivira veoma brzo i efikasno ako se telo ponovno susretne sa istom bolešću.

1-RAT POČINJE Kada se virusi rašire u telu, neki od njih bivaju progutani od strane makrofaga. Makrofage šalju antitela na viruse i prikačinju ih na njihovu površinu. Samo nekoliko od više miliona T-ćelija pomagača koje putuju krvnim sistemom imaju sposobnost da “pročitaju” ova specifična antitela. Ove specijalne T-ćelije koje se prikačinju na makrofage postaju aktivne. 2-ODBRAMBENE ĆELIJE SE POVEĆAVAJU Kada se T-ćelije pomagači aktiviraju, one imaju tendenciju da se povećavaju. One onda pozivaju T-citotoksične ćelije i B-ćelije, kojih je malo i koje su osetljive na neprijateljske viruse. I dok se broj B-ćelija povećava, T-ćelije pomagači im šalju signale da proizvedu antitela. 3-POBEĐIVANJE BOLESTI U međuvremenu, neki od virusa ulaze u ćelije. Virusi se mogu umnožavati jedino unutar ćelije. Uz pomoć materijala koje izlučuju, T-citotoksične ćelije izazivaju smrt ovih ćelija probijajući se kroz njihove membrane, sprečavajući tako da se virusi u ćeliji umnožavaju. Prikačinjanjem direktno na površinu virusa, antitela ih neutrališu, sprečavaju da oni uđu u ćeliju i započinju hemijske reakcije koje će uništiti napadnute ćelije. 4-NAKON RATA Nakon što je bolest pobeđena, T-ćelije prigušivači zaustavljaju ceo ofanzivni sistem. T-memorijske ćelije i B-ćelije ostaju u krvi i limfnom sistemu da bi se odmah aktivirale u slučaju da se pojavi virus istog tipa.