Unioni Islamik Dhe Perëndimi

Stabiliteti që do të pasojë në botën Islamike, i krijuar me anë të bashkëpunimit politik dhe ekonomik midis kombeve Muslimane, do t’i mundësoj Perëndimit të vendos marrëdhënie të harmonishme me Muslimanët. Me formimin e Unionit Islamik, kombet Muslimane së pari do t’i zgjidhin dallimet e tyre të brendshme dhe pastaj do të ndjekin politika të balancuara dhe stabile ndaj botës së jashtme. Dallimet midis kombeve Muslimane, si edhe tensionet midis kombeve Muslimane dhe jomuslimane, do të zgjidhen nga Unioni Islamik në mënyrë paqësore dhe të drejtë.

Ndikimi negativ i gjendjes së konfliktit mbi Amerikë

Tensionet artificiale midis Islamit dhe Perëndimit, si edhe skenarët për “përplasjen e civilizimeve” të promovuara prej qarqeve të caktuara, janë të dëmshme për botën Islamike dhe Perëndimin. Pra, masat e njerëzve jetojnë në frikë dhe të shqetësuara. Kjo situatë doli në shesh më shumë pas 9/11. Një pjesë e madhe e popullit Amerikan vuan prej efekteve psikologjike që burojnë nga insinuatat e vazhdueshme të mjeteve të komunikimit se “ne mund të sulmohemi përsëri në çdo kohë”. Shifrat e hulumtimit të publikuara në Journal of the American Medical Association nga Dr. Uilliam E. Shelenger janë të rëndësishme. Një studim i bërë në Uashington D.C. dhe Nju Jork me 2,273 subjekte që kishte për qëllim vlerësimin e ndikimit të 9/11 në opinionin Amerikan dha këto rezultate:

Përhapja e PTSD-së së mundshme (çrregullimi nervor post-traumatik) në mesin e njerëzve të cilët ishin në Nju Jork Siti më 11 Shtator ishte 11.2 për qind, krahasuar me 4.3 për qind për mbarë vendin. ... Veç kësaj, hulumtuesit zbuluan se përhapja e PTSD-së së mundshme u shoqërua në mënyrë të shprehur me numrin e orëve të raportimit televiziv të sulmeve që pjesëmarrësit treguan se i kishin përcjellë dhe me numrin e llojeve të ndryshme të ngjarjeve potencialisht traumatike që ata lajmëruan t’i kenë parë.44

Këto shifra janë vetëm një shembull i vogël i dëmit që mbi shpirtin njerëzor shkaktojnë tensioni dhe konflikti. Është e qartë se është e rrezikshme të përshkallëzohet tensioni dhe të nxiten shqetësimet e njerëzve.

Sigurisht se për administratën e Bushit është e rëndësishme që t’i ndërmarr masat e nevojshme parandaluese për ta mbrojtur Amerikën ndaj sulmeve si edhe për të larguar çfarëdo shqetësimi në lidhje me këtë. Megjithatë, strategjia e propozuar nuk duhet ta shtojë edhe më shumë tendosjen dhe mendjet e njerëzve nuk duhet lënë nën përshtypjen e rrezikut të vazhdueshëm. Politikat duhet të ngjallin qetësi dhe të ndjekin metoda paqësore.

Mënyra më e mirë për t’u liruar nga shqetësimet e administratës së Bushit, si edhe nga ato të publikut, është formimi i Unionit Islamik. Kjo do t’i ndalonte përpjekjet e atyre njerëzve dhe organizatave që përpiqen ta bëjnë të ligjshëm terrorizmin nëpërmjet keqinterpretimit të Islamit. Për më tepër, kjo mund ta demaskoj faktin se interpretimet e tyre të meta fetare, të cilat i bëjnë të gjithë Muslimanët të dyshimtë, nuk posedojnë kurrfarë vërtetësie dhe në këtë mënyrë ndalojnë krijimin e çfarëdo hutie mendore tek masat e njerëzve. Efikasiteti i propagandës së atyre që duan të krijojnë tension, si edhe përpjekjet e tyre për ta përhapur atë, do të dobësohen dhe do të shuhen në mënyrë të natyrshme. Do të krijohet një mjedis i favorshëm për tolerancë, paqe, dialog dhe bashkëpunim dhe do të dominojnë politikat paqësore.

Rreziku i shpërbërjes së Perëndimit

War caused serious divi- sions in the West, and anti-war demonstrators organized mass demon- strations. Radikal Gazetesi, 16.2.2003 Zaman Gazetesi, 19.1.2003

Politika Amerikane post 9/11, e në veçanti pushtimi i Irakut, shkaktuan mosmarrëveshje serioze dhe përçarje në Perëndim. Në Amerikë, u jetësua një ndarje në mes të përkrahësve të luftës dhe mbrojtësve të paqes, dhe secila palë akuzoi tjetrën për barbarizëm apo tradhti. Gjatë periudhës përgatitore para pushtimit dhe në periudhën pas pushtimit, dolën në shesh mosmarrëveshje serioze në organizma të tillë ndërkombëtar si KB dhe UE, gjë që shtyri disa strategë të pohojnë se aleanca Perëndimore do të shpërbëhej. Për shembull, miliona njerëz në gjithë Perëndimin dhe në mbarë botën demonstruan kundër pushtimit.

E gjithë kjo mund të parandalohej nga një Union Islamik i fuqishëm, i cili do t’iu përgjigjej shpejt kërkesave legjitime të Perëndimit për asgjësimin e armëve të pretenduara për shkatërrim në masë dhe për ndalimin e përkrahjes së terrorizmit. Masat e ndërmarra nga ana e Unionit Islamik do të jepnin rezultate të shpejta dhe rezultatet e dëshiruara do të mund të arriheshin pa fushatën pasuese ushtarake, e cila shkaktoi humbje të mëdha të jetës dhe pasurisë.

Shpenzimet e tepruara të mbrojtjes

It will be proper and conscientious to divert that part of the budget allocat- ed to weaponry to the education of children and poverty.

Kruanalizojmë buxhetet kombëtare, del se pjesa më e madhe e tyre përbëhet prej shpenzimeve të mbrojtjes dhe atyre ushtarake. Gjatë shekullit njëzet, 250 luftëra me një shtrirje të vogël apo të gjerë janë zhvilluar dhe 110 milionë njerëz kanë vdekur. Në Luftën e Parë Botërore kanë marr pjesë 20 vende. Dhjetë milionë njerëz kanë vdekur dhe shkatërrimi u përhap nga vija e parë e frontit dhe shkretoi zonat civile urbane. Në luftën më të keqe në histori, Luftën e Dytë Botërore, luftuan 110 milionë ushtarë, prej të cilëve 27 milionë vdiqën në vijën e parë të frontit dhe 25 milionë civil të tjerë humbën jetën. Kjo luftë shkretoi me dhjeta shtete në një rajon që shtrihet nga Oqeani Atlantik deri në Oqeanin Paqësor.

Për shembull, në Gjermani u shkatërruan 1.5 milion shtëpi, duke lënë të pastrehë 7.5 milion njerëz. Veç kësaj, në Unionin Sovjetik 6 milion shtëpi u shkatërruan, si edhe 1,700 qytete të vogla dhe të mëdha dhe 70,000 fshatra. 45

Midis viteve 1990-2000, shpërthyen 56 konflikte të armatosura në 44 rajone të ndryshme të botës.

Me pak fjalë, shekulli i fundit ishte një shekull tejet i përgjakshëm. Më i trishtueshëm është fakti se këto humbje shtuan investimet ushtarake dhe ndikuan në rritjen edhe më të madhe të buxheteve kombëtare mbrojtëse, në vend se kjo të ishte një mësim dhe kauzë për paqe. Shpenzimet materiale të luftërave kryesore të shekullit njëzet ishin tejet të mëdha: Lufta e Parë Botërore i kushtoi botës $2.85 trilion, Lufta e Dytë Botërore i kushtoi $4 trilion, lufta Koreane kushtoi $340 miliard, lufta e Suezit kushtoi $13 miliard, lufta e Vietnamit kushtoi $720 miliard, lufta Izraelito-Arabe kushtoi $21 miliard, lufta në Afganistan e 1979-89 kushtoi $116 miliard dhe lufta Irak-Iran kushtoi $150 miliard. 46

Gjatë gjithë këtij shekulli, buxhetet ushtarake kanë vazhduar të rriten. Raportet e publikuara në vitin 2002 treguan se shpenzimet e përgjithshme ushtarake në botë kishin arritur shumën prej $1 trilion. Si krahasim, 1.2 miliard njerëz jetojnë me të ardhura prej nën $1 në ditë, 113 milion fëmijë nuk kanë qasje në shkollim dhe çdo vit më shumë se 11 milion fëmijë vdesin për shkak të varfërisë dhe kushteve të këqija për jetesë. Për të njëjtat arsye, një në çdo 48 fëmijë lind i vdekur. 47

Amerika ndodhet në krye të listës sa i përket buxhetit ushtarak prej $400 miliard në vit; $45 miliard shtesë u kërkuan nga Kongresi për luftën kundër terrorizmit të administratës së Bushit. Kjo shifër është më e lartë se shpenzimet e marra së bashku të gjitha vendeve të G8.48 Pason Rusia ($60 miliard) dhe Kina ($42 miliard). 49 Veç kësaj, Amerika ka baza ushtarake në mbi 40 shtete dhe prezencë më të vogël apo më të madhe në 132 prej 190 shteteve anëtare të KB-ve. Ndihma ushtarake për vendet e huaja është një faktor i rëndësishëm i kostos së buxheteve të shteteve Perëndimore, e në veçanti në rastin e Amerikës.

Mund të supozohet se ekonomia e Amerikës lehtë mund të absorbojë një buxhet aq të lartë mbrojtës, por shifrat zbulojnë se ky shpenzim ka ndikim të konsiderueshëm negativ. Mendoni për faktet në vazhdim: Pikërisht tani në Amerikë, 31 milion njerëz – duke përfshirë 12 milion fëmijë – jetojnë nën kufirin e varfërisë; 3% of amvisërive të SHBA-ve përjetojnë uri dhe 7% e amvisërive të SHBA-ve rrezikohen nga uria dhe një pjesë e madhe e tyre nuk marrin asnjë ndihmë nga shteti. Që nga viti 1994, ndihma për këta njerëz ka rënë për një të tretën.50

Këto shifra tregojnë për urgjencën e bërjes së paqes në botë në mënyrë që të ulet sasia e të mirave që gllabërohen prej buxheteve të mbrojtjes. Unioni Islamik do t’i jap fund gjithë konfliktit dhe tensionit brenda botës Islamike dhe në këtë mënyrë do të krijojë një mjedis të paqes dhe të qenies të kënaqur në mbarë botën që do t’iu mundësojë si kombeve Muslimane ashtu edhe atyre jomuslimane pakësimin e shpenzimeve të tyre ushtarake. Si rezultat, investimet e bëra në teknologjinë e armatimit dhe të hollat e shpenzuara në zhvillimin e armatimit do të orientohen drejt edukimit, mjekësisë, shkencës dhe kulturës. Reduktimet e tilla do ta mundësojnë përdorimin e shumë më tepër të mirave për të zgjidhur problemet si uria, varfëria, dëmtimi ekologjik dhe sëmundjet ngjitëse. Me zbutjen e çështjeve të sigurisë, standardet jetësore të gjitha vendeve do të rriten dhe do të zbatohen politikat e dizajnuara për përmirësimin e cilësisë së jetës. Fondet e dedikuara për projektet kulturore dhe edukative do të rriten dhe do të lind një gjeneratë e shëndosh shpirtërisht, e fortë fizikisht, e mëshirshme dhe e përzemërt.

Every year, the American government gives millions of dollars to Israel to establish security and to support it. This is quite normal for nations who are allies. However, a permanent peace in the Middle East will enable such expenses to be lowered so that aid can be increased to such essential social sectors as education, health, and caring for the needy.

Kjo atmosferë e paqes është urgjentisht e nevojshme në tri rajone problematike të botës Islamike: Ballkan, Azi Qendrore dhe Lindje të Mesme. Amerika ka një prani ushtarake në të tri këto rajone. Çdo vit, ajo ndanë fonde shumë të mëdha për Izraelin për shkak të konfliktit Arabo-Izraelit. Ndikimi i njëanshëm dhe i fuqishëm i lobit Izraelit mbi politikën e jashtme Amerikane luan një rol të rëndësishëm në përcaktimin e sasisë së kësaj ndihme në Kongres. Hulumtimi i bërë nga ekonomisti Tomas Staufer zbulon se ndihma për Izraelin që nga viti 1973 i ka kushtuar popullit Amerikan $1.6 trilion në total. Ndarja e kësaj shumë me popullatën e tanishme të Amerikës e vendos këtë shifër në $5,700 për person.51 Amerika ka mundësi dhe u ndihmon aleatëve të saj, Izraelit si edhe vendeve tjera, por mënjanimi i arsyeve themelore për këtë ndihmë do të jetë një zhvillim pozitiv për ekonominë Amerikane dhe për të ardhmen e qytetarëve Izraelit. Mesazhi kryesor i propagandës së Sionistëve radikal pohon se Izraeli është nën kërcënim të vazhdueshëm prej fqinjëve të tij dhe për këtë arsye ka nevojë të mbrohet. Ka pasur luftëra dhe përleshje midis Izraelit dhe shteteve fqinje Arabe për dekada dhe tensioni midis tyre ekziston ende. Mirëpo, kjo situatë nuk është krijuar vetëm nga një palë në konflikt. Nën ndikimin e Sionizmit radikal, Izraeli ka ndjekur shpeshherë politika agresive dhe armiqësore.

Nuk është e vështirë të ndryshohet kjo situatë dhe t’u lejohet të dy popujve të gjejnë paqen dhe sigurinë. Krijimi i Unionit Islamik do të jetë një hap i rëndësishëm drejt paqes në rajon, sepse do t’i mbrojë të drejtat e Krishterëve dhe Çifutëve që jetojnë në Lindjen e Mesme dhe në pjesën tjetër të botës Islamike, ashtu që Perëndimi nuk do të ketë nevojë të sajojë strategji të veçanta dhe të zotojë fonde për mbrojtjen e tyre.

Sigurimi i burimeve të energjisë

Në fillim të shekullit njëzet, thëngjilli ishte burimi i vetëm më i rëndësishëm i energjisë. Në vitet e 1950-ta, thëngjilli u zëvendësua nga nafta. Para Luftës së Dytë Botërore, industria zhvillohej me anë të energjisë së avullit, ndërsa thëngjilli shërbente si lëndë djegëse; pas asaj lufte, në mënyrë dramatike u shtua përdorimi i naftës dhe motorit me djegie të brendshme. Në pjesën e dytë të shekullit njëzet, gazi natyror u paraqit si burim alternativ energjie dhe filloi të luaj një rol të rëndësishëm në ekonominë botërore.

The global economy depends upon the oil exported from the Islamic world, especially the Gulf region. That region alone contains two-thirds of the world's known oil reserves: Iraq has 11% of the world's oil reserves. The United Arab Emirates has 9.2%, Kuwait has 8.6%, Iran has 13%, and oth- er OPEC countries have 22.6%. In addition, research reveals that the oil ex- ports of the Gulf region will increase by 125% between 2000 and 2020. No doubt, the prevalence of stability and peace in these regions, as well as true democracy, will enable humanity to benefit from these resources in the best way. This is only possible through the establishment of the Turkish Islamic Union.

Aktualisht, vendet që kanë rezerva të naftës dhe gazit natyror kanë rëndësi të madhe për ekonominë botërore sa i përket prodhimit, klimës politike dhe kapacitetit teknologjik. Kriza e naftës e vitit 1973 tregoi se sa i rëndësishëm është ky burim i energjisë për ekonominë botërore. Ngritja e befasishme dhe e shpejtë e çmimeve të naftës shkaktoi rrëmujë dhe recesion global dhe kriza të ngjashme u përjetuan në vitet që pasuan këtë ngjarje.

Për këtë arsye, rezervat e mëdha të shteteve Muslimane të naftës, gazit natyror dhe të mineraleve tjera të çmueshme luajnë një rol domethënës në marrëdhëniet e Perëndimit me vendet Muslimane. Rëndësia gjeopolitike e këtyre vendeve është një tjetër arsye vendimtare pse Perëndimi kërkon të ketë kontroll mbi këto burime dhe ndikim në rajon. Për ta forcuar pozitën e tij, Perëndimi zhvillon një shumëllojshmëri strategjish që ngjasojnë me mendësinë kolonialiste të së kaluarës së tyre imperialiste. Këto strategji destabilizojnë rajonin, gjë që, si pasojë, ka ndikim negativ në interesat e Perëndimit.

Aktualisht, Amerika konsumon afro 20 milion barel naftë në ditë. Në vitet e 1950-ta, ajo prodhonte 52% të prodhimit botëror; sot, ajo importon 53% të konsumit të saj. Hulumtimi sugjeron se rezervat Amerikane do të shpenzohen brenda 20 viteve të ardhshme. Duke e ditur se 24% e importeve të saj vijnë nga rajoni i Gjirit, rëndësia e këtij rajoni për Amerikën është e pamohueshme. Gjithashtu, rezervat në Azinë Qendrore janë njëlloj të rëndësishme për Amerikën dhe botën. Vartësia e Evropës nga nafta dhe gazi natyror nga këto rajone është madje edhe më e madhe. Si rezultat i këtyre realiteteve, ekziston një nevojë urgjente për bashkëpunim të vërtetë midis Perëndimit dhe vendeve të pasura me naftë.

Perëndimi duhet ta përkrah zhvillimin kulturor dhe ekonomik të këtyre vendeve në mënyrë që të krijoj dhe të mbaj gjallë një bashkëpunim të tillë. Krijimi i qëndrueshmërisë, paqes dhe një demokracie që funksionon në këto rajone të pasura me resurse natyrore do të mundësojë që bashkësia botërore të përfitojë prej këtyre rezervave në mënyrën më efikase. Kaosi dhe paqëndrueshmëria në këto rajone, në anën tjetër, do të ndalojnë apo së paku do ta pengojnë tej mase, nxjerrjen, prodhimin dhe dërgimin e këtyre resurseve në vendet tjera. Në kohëra konfliktesh, çështjet e sigurisë e vështirësojnë shumë sigurimin e këtyre resurseve natyrore. Për të njëjtat arsye, dërgimi i këtyre burimeve bëhet edhe më problematik dhe më i shtrenjtë, sepse duhet të vendosen linja më të gjata transporti. Themelimi i Unionit Islamik do t’i zgjidhë të gjitha këto çështje në kuadër të një sistemi të sigurisë.

Unioni Islamik do të kontribuojë për zhvillimin e një modeli që do t’i përdorë të gjitha këto burime të energjisë në mënyrën më efikase pa dëmtuar asnjë vend. Vendet Muslimane do të lëvizin si pjesë të një aleance ekonomike, pikërisht siç do të veprojnë në të gjitha fushat tjera dhe do të zhvillojnë politika të përbashkëta për përdorimin e resurseve. Pasi që ky union do t’i ndalojë regjimet që t’mos i çrregullojnë këto politika, të cilat bazohen në drejtësi, do të mundësohet ndjekja e politikave stabile dhe të baraspeshuara sa u përket çështjeve vitale ekonomike, në veçanti prodhimit të naftës dhe përcaktimit të çmimit.

Përgjegjësitë e Perëndimit

Çdo vend zhvillon dhe ndjekë një politikë të jashtme duke pasur interesat e veta në qendër të vëmendjes në përpjekje që ajo të jetë në dobi të popullit të vet dhe të ardhmes së kombit të vet. Megjithatë, kjo arrihet përmes të kuptuarit se asnjë vend nuk shkel apo nuk dëmton interesat e vendit tjetër. E njëjta gjë vlen për marrëdhëniet e Perëndimit me vendet Muslimane. Kohë pas kohe, disa vende Perëndimore zhvillojnë aso politika në raport me botën Islamike që në thelb të tyre nuk kanë asgjë tjetër pos interesave të tyre, madje edhe me çmimin e nevojave më themelore të botës Islamike. Kjo, si pasojë, krijon ndjenja anti-perëndimore në mesin e disa qarqeve Muslimane dhe një mosbesim dhe ankth reciprok midis qytetërimeve. Në realitet, frika dhe brengat e të dyja palëve mund të zgjidhen.

Mirëpo, kjo kërkon që qeveritë Perëndimore, e në veçanti ajo Amerikane, të jenë të kujdesshme ndaj influencës dhe dëshirës se disa qarqeve të fuqishme për një konflikt të qytetërimeve. Këto qarqe mund të definohen si vijon:

1- Përkrahësit e vijës së ashpër me një perspektivë social-darviniste

Kjo mendësi, e cila konsideron se qytetërimet joperëndimore janë primitive, ishte pikëpamja dominuese në shekullin e nëntëmbëdhjetë dhe në fillim të shekullit njëzet. Me sa duket, kjo ishte vërtetuar shkencërisht nëpërmjet teorisë së evolucionit të Darvinit; mirëpo, në realitet, është mbetje e kolonializmit. Siç e dimë, Darvini pohonte se njerëzimi dhe majmunët evoluuan nga paraardhësi i njëjtë dhe se ekzistonin dallime të mëdha midis racave, sepse disa ishin tejet të zhvilluara ndërsa të tjerat ishin ende “gjysmë-majmunë”.

Western imperialists, who sawsome nations as "primitive" and "unevolved," received support from Darwinism. According to this misguided theory, some nations, including the Aborigines of Australia, could not complete their development and thus were supposedly inferior to the white race.

Kjo teori u pranua gjerësisht në kohën e formulimit të saj, por është hedhur poshtë me anë të fakteve të fuqishme shkencore të përfituara gjatë disa dekadave të fundit. Imperialistët perëndimor përdorën pretendimet e ashtuquajtura shkencore të Darvinit për të arsyetuar eksploatimin e tyre e madje edhe skllavërimin e kombeve tjera. Me pretendimin se raca e bardhë ishte superiore ndaj “racave më të ulta që bëjnë përpjekje për mbijetesë”, ata u përpoqën që t’ i legjitimojnë politikat e tyre të kolonializmit dhe imperializmit. Ndërsa kolonializmi po lëvizte me një hap të shpejtë, kolonialistët pretendonin t’ua sillnin civilizimin këtyre vendeve. Mirëpo, pas një kohe, përparimet shkencore e ekspozuan teorinë e Darvinit si teori të cilës i mungon substanca shkencore dhe si asgjë më shumë se një mit. Gjithashtu u bë e qartë se imperialistët u sollën vendeve që i kolonizuan eksploatim dhe mjerim, në vend të qytetërimit. Ende vazhdojnë të ekzistojnë efektet dhe mbetjet e kësaj mendësie imperialiste dhe logjike darviniste, megjithëse në një shkallë shumë më të vogël.

Në kohën e tanishme, disa qarqe në Perëndim, nën ndikimin e kësaj mënyre të gabueshme të gjykimit, nisen nga premisa e superioritetit të racës dhe qytetërimit të tyre kur përcaktojnë se çfarë marrëdhënie do të ketë Perëndimi me pjesën tjetër të botës. Natyrisht, ky është një gabim shumë i madh që vetëm do të shkaktojë më shumë tension dhe do të përkeqësojë problemet ekzistuese. Të dyja qytetërimet, si ajo Perëndimore ashtu edhe ajo Islamike kanë rrënjë të thella në histori dhe të dyja kanë influencuar shumë njëra tjetrën. Për më tepër, sa i përket kësaj, dallimet që ekzistojnë midis qytetërimeve nuk duhet përdorur si stimulim për të kënaqur komplekset e superioritetit, si burim të konfliktit. Përkundrazi, të dy qytetërimet duhet parë si plotësuese dhe të dobishme për njëra tjetrën. Veç kësaj, të gjitha propozimet e bëra nga përfaqësuesit e grupeve ushtarake-industriale të interesit duhet pranuar me kujdes, sepse ato e shohin tensionin ndërkombëtar si një treg potencial dhe burim të përfitimit ekonomik – qoftë edhe me çmimin e jetëve njerëzore.

2- Mbështetësit e Krishterimit militant

Krishterimi është një fe e paqes dhe dashurisë, sepse Bibla i urdhëron të Krishterët t’i duan madje edhe armiqtë e tyre dhe t’iu bëjnë mirë njerëzve. Shumë të Krishterë ndjekin këtë këshillë dhe jetojnë në paqe. Shumë kisha dhe udhëheqës fetar në Amerikë hyjnë në kuadër të këtyre parametrave. Mirëpo, disa udhëheqës tjerë të Krishterë kanë ruajtur instinktet e tyre kryqtare, siç reflektohen ato në komentet e tyre agresive dhe të pajustifikueshme kundër Islamit. Në njërën anë, ata u bëjnë keq Muslimanëve dhe, në anën tjetër, shtrembërojnë Dhiatën e Vjetër duke sugjeruar se së shpejti do të ketë një luftë midis Muslimanëve dhe Perëndimit – dhe, çka është edhe më e keqe, se kjo luftë është e domosdoshme. Këto gabime të Krishtera pasqyrojnë një vizion strategjik që përputhet me disa elemente radikale Sioniste në Izrael dhe gabimi i tyre duhet t’iu shpjegohet nga vëllezërit e tyre të Krishterë.

3- Sionistët radika

The Kach, a radical orga- nization established by Rabbi Meir Kahane in Israel that operates in America under the name of the Jewish Defence League, carried out ac- tivities against Muslims in Palestine. Kach embraces some fanatical ideas, among them the idea that Jews are superior to all other people and that all non- Jews are animals (goyim). For this very reason, they advocate the ethnic cleans- ing of all Arabs in all lands ruled and occupied by Israel. The murder of 67 Muslim worshippers, along with the wounding of 300 others, in the Ibrahim Mosque in 1994 was just one of this fanatic group's deeds. Haham Meir Kahane.

Në mesin e atyre të cilët e dëshirojnë një “kryqëzatë” të tillë kundër Islamit, më të eturit janë politikanët radikal Izraelit dhe lobi Izraelit në Amerikë që ndajnë të njëjtin mendim. Në vend se të largohen nga Territoret e Okupuara dhe të bëjnë paqe me Arabët, ata besojnë se Izraeli duhet t’i vazhdoj politikat e tij të vijës së ashpër pa lëshuar pe. Ashtu siç e kërkon strategjia e “Murit të Hekurt” e propozuar në vitet e 1920-ta nga udhëheqësi fashist Sionist Jabotinski, ata do të donin ta shihnin Izraelin si Spartën e ditës së sotme 52 me Amerikën që financon këtë makineri lufte.

Administrata e Bushit, si edhe administratat e ardhshme Amerikane, duhet të jenë shumë të kujdesshme kur merren me këtë pikëpamje radikale Sioniste. Mirëpo, ka Çifutë liberal si edhe ortodoks të cilët kërkojnë që Izraeli ta mbrojë paqen, siç e kërkon Judaizmi i vërtetë dhe të cilët mbështetin paqen midis Çifutëve dhe Arabëve. Ata duhet t’i kundërvihen kësaj lëvizje radikale Sioniste dhe t’i ndalojnë ata të cilët duan ta zhytin botën në konflikt që të mos e bëjnë këtë.

Sa për botën Islamike, çështja më fundamentale është të themelojnë Unionin Islamik. Duke marr parasysh mungesën e tanishme të një autoriteti qendror që i përfaqëson të gjitha vendet Muslimane, Perëndimi e ka shumë të vështirë të vendos një dialog qytetërues në baza të shëndosha. Ndonjëherë, për veprime të veçanta faji hidhet tek Muslimanët në përgjithësi dhe, herëve tjera, çështjet që kanë të bëjnë me botën Islamike trajtohen si incidente të izoluara. Andaj, strategjitë e gabueshme dhe incidentet e dëmshme që rezultojnë shkaktojnë tension në botën Islamike si edhe rrëmujë në Perëndim. Mosekzistimi i një institucioni qendror për të mbrojtur të drejtat e Muslimanëve, për të shprehur vendimet dhe kërkesat e tyre të përbashkëta dhe për të ofruar udhëzim për Perëndimin shkakton telashe të mëdha. Pra, domosdoshmëria e Unionit Islamik të propozuar nga ne përsëri bëhet e qartë.