Ndërgjegje Në Qelizë (01-10)

1. Besimi në darvinizëm kërkon braktisjen e logjikës dhe mençurisë.

Të gjitha qelizat në trupin tuaj shumohen duke u pjesëtuar. Gjatë këtij procesi, edhe ADN-ja në bërthamë të qelizës duhet të kopjohet. Procesi i përsëritjes së ADN-së kryhet pa gabim, më së shumti në një mënyrë të rregullt, skajshmërisht të organizuar që e tmerron vëzhguesin e vëmendshëm.

Molekula e ADN-së, që përmban një bazë të dhënash në miniaturë prej tre trilion shkronjash, është si një palë shkallë të spërdredhura rreth vetes duke formuar një heliks. Në fillim të kopjimit helikasa e enzimës së ADN-së fillimisht i afrohet molekulës së ADN-së dhe zë të zdrilojë heliksin, ashtu sikurse hapet zinxhiri. Fijet dyshe të ADN-së në heliks, më parë të mbështjella rreth njëra tjetrës, kësisoj ndahen, helikasa e ADN-së është gjithmonë gadi të kryejë detyrën e saj në kohë, pa ndonjë gabim, pa rrëmujë apo të bëjë qoftë edhe gabimin më të vogël, dhe pa e dëmtuar kurrësesi ADN-në.

Pastaj është radha e një tjetër enzime, polimerasës së ADN-së. Detyra e saj është të plotësojë çdo fije ADN-je të shpështjellë me një tjetër. Që të bëhet kjo, ajo lypset të gjejë e të sjellë të dhënat organizuese të përshtatshme për secilin fill. Por prit! Një enzimë, përbërë vetëm prej atomesh dhe molekulash, prej saj nuk mund të presësh që të ketë njohuri, ndërgjegje, apo mendje të vetën. Megjithatë ajo mund të identifikojë llojin e të dhënave të duhura për të plotësuar gjysëm-fillin e ADNs-ë dhe pastaj, të gjejë përbërësit e domosdoshëm, kudo që të jenë në qelizë, dhe t’i shpjerë ata ku nevojiten. Gjatë tërë këtij procesi, ajo nuk bën as gabimin edhe më të vogël. Ajo identifikon një për një të tri trilion shkronjat me qëllim që të plotësojë fillin e ADN-së saktësisht. Në të njëjtën kohë, një tjetër enzimë polimerase punon në fijet e tjera të ADN-së dhe e plotëson atë në të njëjtën mënyrë. Dhe ndërsa ndodh e gjitha kjo, enzimat «heliks-stabilizuese» i mbajnë të veçuara të dyja fijet e ADN-së për të shmangur pështjelljen e tyre prapë mbi njëra-tjetrën.

ADN-ja, molekula që gjendet në bërthamën e qelizës, është banka e të dhënave. Përpara se çdo qelizë të ndahet më dysh, lypset që më parë të bëjë një kopje të ADN-së së saj.

ADN-ja është në formën e një heliksi. Që ajo të kopjohet, mjaft enzima – sërish prodhuar në bazë të të dhënave në ADN – kryejnë procesin duke shpërfaqur inteligjencë dhe organizim maksimal.

Përpara se ADN-ja të kopjohet, enzimat e quajtura helikase mbërrijnë për të shpështjellë heliksin e ADN-së, ashtu siç do të hapje një zinxhir. Format portokalli tregojnë veprimet e enzimës.

Me qëllim që të dy fijet e shkëputura të ADNsë të mos mpleksen sërish me njëra-tjetrën, enzimat heliks-stabilizuese, (treguar me të gjelbërt në diagramë) i mbërthejnë fijet në vend.

Në këtë pikë, enzimat e quajtura polimerase ADN-je fillojnë bashkëngjitjen e pjesëve të duhura të të dhënave tek secili fill, për të formuar dy helikse ADN-je

Si rezultat i bashkëpunimit dhe disiplinës së pagabueshme, proceset inteligjente të këtyre molekulave të pandërgjegjshme, ADN-ja kopjohet përsosmërisht, pa gabime

Në këto diagrama, format e verdha përfaqësojnë enzimat e polimeraseve të ADN-së, të cilat kryejnë procesin e kopjimit

Gjatë këtij procesi të kopjimit të ADN-së, mjaftë enzima punojnë me disiplinë ushtarake për të kryer procesin që kërkon dituri dhe njohje. Po t’ju jepej juve një shkrim që përmban tre miliardë shkronja dhe do t’ju kërkohej ta ri-shtypnit, me siguri nuk do ta kopjonit pa gabime. Me siguri që do të bënit të paktën një gabim diku, duke kapërcyer një rresht ose të paktën një shkronjë a dy. Megjithatë, këto enzima mbarojnë një proces të ngjashëm vazhdimisht, pa bërë gabime të tilla.

Darvinizmi thotë se të gjitha këto enzima, të dhënat e përfshira në miliardat e shkronjave të ADN-së, procesi i kopjimit të ADN-së, dhe i tërë ky organizim i pagabueshëm ka ndodhur si rezultat i një zinxhiri rastësish. Besimi i evolucionistëve në këtë supozim të pabesueshëm – në fakt i pamundur – është një gabim i madh dhe kërkon trajtim serioz. Arsyeja e vetme për besimin qorr të evolucionistëve në këtë teori tejet të palogjikshme është përkushtimi i tyre ndaj materializmit, së bashku me vendosmërinë e tyre në mohim të ekzistencës së Zotit.

2. Pajisja Në Trupin Tuaj Që Mund Të Kopjojë Një Milionë Faqe Të Dhënash Për Njëzet Minuta

Dihet prej shumë kohësh se qelizat shumohen nëpërmjet pjesëtimit. Gjatë këtij procesi, ADN-ja që gjendet në bërthamën e çdo qelize duhet të kopjohet për çdo qelizë bijë e re. Gjatë këtij procesi kopjimi, një ngjarje mahnitëse ndodh, që kërkon shqyrtim

Banka e të dhënave, e përbërë prej tri miliardë shkronjash, është e aftë të depozitojë sasi masive të dhënash rreth organizmit të gjallë. Për të shkruar të gjitha të dhënat e përmbajtura në ADN do të duhej një enciklopedi prej afërsisht 1000 vëllime, me një sasi prej një milioni faqesh. Kështuqë, përsëritja e ADN-së dhe kopjimi i një milioni faqesh enciklopedi janë të krahasueshme. Por a e dini ju se sa kohë duhet për këtë proces të përsëritjes së ADN-së?

Mes 20 dhe 80 minutash!

Tani, kjo do të thotë se ekuivalenca e një milioni faqesh të shkruara mund të kopjohet, pa gabime a mangësi, në një kohë më pak se dy orë – dhe nganjëherë, nën një gjysmë ore. Asnjë fotokopjatriçe apo ndonjë pajisje tjetër teknologjike e mundshme sot nuk mund ta përfundojë këtë proces kopjimi pa gabim, në një kohë kaq të shkurtër. Dhe, ki parasysh se asnjë makineri teknologjike nuk e kryen këtë proces, ndërsa qelizat që ne as nuk mund t’i shohim dot me sy të lirë, po. Tani pyet veten:

Kush e posedon fuqinë dhe mendjen, vullnetin dhe njohurinë që bën të mundur këtë organizim mahnitës? Ç’e kupton se ADN-ja duhet të kopjohet kur një qelizë ndahet? Ç’e bën të mundur këtë përsëritje në mënyrën më të shpejtë e të përsosur, dhe bën që çdo gabim të ndreqet menjëherë?

Qartësisht, është e palogjikshme dhe pa kuptim të pretendosh se i gjithë ky sistem i ndërlikuar, i përsosur e i pagabimtë të jetë si rezulatat i rastësisë. Silli bashkë të gjitha atomet në univers, në kushtet e duhura, dhe prapë nuk do mund të krijoje dot sistemin që të kryejë përsëritjen e ADN-së në çdo organizëm të gjallë.

Është fare e qartë se Ai që krijoi këtë sistem të përsosur, i Cili ka vazhduar ta krijojë atë për miliona vite është Zoti, Mbajtësi i diturisë së pafund, ndërgjegjes, dhe fuqisë.

1. 20-80Minutash 2. Të dhëna baraz me 3 miliardë shkronja	3. Një milionë faqe. 4. Dhe një enciklopedi 1000 vëllimesh e kopjuar pa gabime

3. Përsosmëria e ADN-së Hedh Poshtë Teorinë E Evolucionit.

No just estimate have they made of Allah.for Allah is He Who is strong and able to Carry out His Will. (Qur'an, 22:74)

Në një molekulë të ADN-së njerëzore, ka aq të dhëna të mjaftueshme sa të mbushësh një milionë faqe enciklopedi. Por rregulli në këto të dhëna është gjithashtu jetësisht i rëndësishëm. Pyet veten nëse qindra shkronja të hedhura kuturu do të mund të bashkoheshin për të formuar një artikull të kuptueshëm lajmesh. A mundet që miliona shkronjash të njëjta ta ujdisnin veten sëbashku përsosmërisht dhe siç duhet për të formuar një gazetë të tërë? A mundet kush të pretendojë se e tërë kjo është produkt i një rastësie qorre? Sipas kuptimit darvinist, të gjitha këto zhvillime mahnitëse, janë fare e mundshme të ndodhin rastësisht.

Darvinizmi mendon se ai ka mashtruar të gjithë popullsinë e botës si fëmijë të vegjël. Kjo ideologji e paraqet rastësinë si të kishte ndërgjegje hyjnore, dhe thotë se ajo diqysh posedon një dituri gjeniu dhe më të madhe sesa të gjithë njerëzit në botë. Sipas evolucionistëve, koha është e vetmja gjë e domosdoshme për këtë gjeni të quajtur rastësi, për të formuar trurin e të gjithë atyre njerëzve që kanë jetuar për mbi mijëra vjetë. Dhe jo vetëm truri, por edhe mendja e tyre, kapaciteti për të menduar, arsyetimi i tyre, kujtesa, dhe qindra veti të tjera fizike e shpirtërore. Nëse pajiset me materie dhe kohë të mjaftueshme, rastësia ka fuqinë për të krijuar njerëz, milingona, kuaj, xhirafa, pallonj, flutura, fiq, ullinj, portokaj, pjeshkë, shegë, shalqinj, domate, banane, tulipanë, vjollca, luleshtrydhe, dardha, trëndafila dhe qindra e qindra gjëra të gjalla që as mund t’i sjellësh ndërmend. Dukshëm, i gjithë ky pretendim nuk është asgjë pos gjepura. Krijuesi i të gjitha gjërave është Zoti.

4. Trajta E Qelizës Kundërshton Teorinë E Evolucionit

1. Rruazë e kuqe gjaku 2. Qelizë nervore 3. Qeliza konike retinale

Në trupin tuaj janë afërsisht 200 lloje të ndryshme qelizash, megjithatë ato ndryshojnë nga njëra-nga tjetra në fare pak anë. Një nga dallimet më të rëndësishme është forma e tyre. Ndonëse qelizat nervore, qelizat e muskujve, dhe qelizat e gjakut të gjitha kanë të njëjtën ADN themelore, ato funksionojnë me efikasitetin më të madh, falë formave individuale të përsosura, në të gjithë pjesët e trupit ku ato kryejnë detyrat e tyre.

Dy shembuj të qelizave me forma të ndryshme janë qelizat e nervave dhe qelizat e gjakut. Qelizat nervore kanë zgjatime të gjata, të quajtura aksone (axon), nga palca e kurrizit gjer tek këmbët dhe mund të arrijnë gjer në një metër gjatësi tek njerëzit. Në këtë mënyrë, kur ngacmimi kalon nga një qelizë tek tjetra, nuk ka kohë të humbur. Ngacmimet kalojnë drejt e tek ku do të shkojnë.

Rruazat e kuqe të gjakut të quajtura erithrocite (erythrocytes), gjithësesi, përndryshe qelizave nervore, janë vetëm afërisht 7-7 mikrometra në diametër. Pikërisht ngaqë ato janë aq të vogla nënkupton se ato përshkojnë kapilarët më të vegjël me lehtësi, dhe pa u deformuar. Përpos kësaj, forma e tyre bikonkave (dylugëshe) maximizon vendin e sipërfaqes tej e mban së cilës oksigjeni shkëmbehet me dyoksid karboni. Nëse ke parasysh se të tilla qeliza janë me miliona në një milimetër kub gjaku, s’është e vështirë të llogarisësh sipërfaqen masive mbi të cilën kryhet ky shkëmbim gazrash.

Qelizat në sy dhe vesh gjithashtu janë specializuar përsa i përket formës. Koklea (cochlea), brenda veshit të brendshëm, përmban qeliza shqisash të cilat kanë maja si qime që prodhojnë ngacmime nervi në përgjegje të dridhjeve zanore në veshin e mesit. Diçka e ngjashme me këtë, qeliza të ndjeshmërisë së lartë të retinës në sy janë dizajnuar gjithashtu të kryejjnë funksionin e tyre në mënyërn më të mirë të mundshme. Qelizat konike në retinë përmbajnë mjaft pigmente të ndjeshmërisë së lartë, sikurse edhe një shtresë që përmban lidhjet nervore. Ky organizim i jep qelizave konike një ndjeshmëri mjaft të lartë ndaj dritës.

Edhe në zorrët e holla, ka qeliza ushqim-thithëse me formë të përshtatshme për të kryer funksionet e tyre të veçanta. Muret e brendshme të zorrëve janë veshur me miliona qime si gishta të quajtura villi. Në secilin villus ka mikroville që janë edhe më të imta. Kombinimi i këtyre qimeve rrit sipërfaqen e kontaktit për honepsje dhe thithje të vlerave ushqimore.

Mos harro kurrë se të gjitha miliardat e qelizave në trupin e njeriut janë aty nga pjesëtimi i vetëm një qelize fillestare, e cila zuri fill nga bashkimi i spermës me vezën. Të mendosh se secila prej këtyre qelizave ka zgjedhur formën e tyre të veçantë dhe pastaj diqysh morën formën e trupit është fare pa logjikë. E gjitha kjo tregon se qelizat janë krijuar në mënyrën më efikase për të kryer funksionet e tyre. Pra, domethënë, ato janë krijuar nga Zoti, Poseduesi i diturisë dhe zgjuarsisë së pafundme.

5. Si E Njohin Qelizat Njëra-Tjetrën?

Në shkollë të mesme ose në kolegj ne kemi studjuar se si janë formuar qëniet njerëzore. Në fazën e parë të tij, embrioni është një çikë ind i paformë, por sikurse ai vazhdon të rritet, disa qeliza formojnë krahët, disa të tjera organet e brendshme, dhe pak të tjera lihen mënjanë për sytë. Çdo qelitzë e di ku lypset të shkojë, ç’organ do të formojë, në ç’shkallë ajo duhet të shumohet, dhe kur të ndalë pjesëtimin. Por pjesa në vijim jep një tjetër fakt mahnitës rreth zhvillimit të embrionit.

Nëse i ndajmë qelizat e embrionit që i përkasin organeve të ndryshme – duke ulur sasinë e kalciumit në mjedis – dhe pastaj më vonë, t’i përziejmë këto qeliza së bashku në një mjedis të përshtatshëm, do të shikojmë se duke ardhur sërish në kontakt, qelizat që i përkasin të të njëjtit organ e njohin njëra-tjetrën dhe formojnë një grup të dallueshëm qelizash që i përkasin të njëjtave organe (Ahmet Noyan, Yasamda ve Hekimlikte Fizyoloji (Physiology in Life and Medicine - Fiziologji në jetë dhe mjekësi - edicioni i 10-të . Ankara: Meteksan Publications, 1998, f. 40).

Domethënë, nëqoftëse qelizat në fillim janë të ndara nga njëra-tjetra, pastaj bashkuar sërish, qelizat që përbëjnë të njëjtët organe e njohin njëra-tjetrën dhe ribashkohen prapë.

Por si mundet që këto qeliza, të cilat nuk kanë tru apo sistem nervor, as sy e veshë, e njohin njëra-tjetrën? Si ka mundësi që këto substanca, të formuara nga disa molekula pa tru apo ndërgjegje, e njohin llojin e tyre të qelizave nga një grup? Si mund t’i njohin ato se më vonë do të bashkohen për të formuar një organ? Cili është burimi i ndërgjegjes së dukshme të shfaqur nga këto molekula të pandërgjegjshme.

Burimi i ndërgjegjes së tyre është Zoti, Perëndia e botës, i cili e krijoi krejt gjithësinë nga hiçi.

1. Qelizë shpretkë, 2. Qelizë kërci	3. Qelizë të gjakut, 4. Qelizë e thumbit të gjinit,	5. Qelizë muskuli, 6. Qelizë dhjami,	7. Qelizë kocke
Kur qelizat e organeve të ndryshme të një embrioni përziera së bashku në një mjedis të përshtatshëm, qelizat që i përkasin organeve të njëjteve organe, në të organizohen në dallueshme.
Ne do t’u tregojmë atyre shenjat tona në horizont dhe brenda vetë tyre gjersa të jetë e qartë për ta se kjo është e vërteta. A nuk ju mjafton që Zoti juaj është dëshmitar i gjithçkaje? (Kur’ani, 41:53)

6. Prova Shpjeguese Të Ekzistencës Së Zotit

Sipas pretendimeve darviniste, të gjitha gjallesat vijnë nga rastësi kot së koti. Por mijra sistemet e ndërlikuara në trupin tonë e mohojnë këtë dokërr të rastësisë. Një shembull është struktura si qime, detyra e vetme e të cilës është ta lejojë qelizën të lëvizë që nga ana e saj, përbëhet prej mijëra hollësish të imta.

Disa qeliza lëvizin duke përdorur struktura mikroskopike, të quajtura cilia, që i ngjajnë qerpikëve. Për shembull, secila prej qelizave të palëvizshme në rrugën e frymëmarrjes posedon qindra cilia. Duke lëvizur sëbashku të gjitha në një kohë, njësoj si rremat në kanotazh gare, kjo strukturë i mundëson qelizës të ecë përpara.

Po të bëjmë një prerje tërthore, mund të shikojmë se është mjaft e organizuar dhe e përbërë nga një rreth prej nëntë dopio mikrotubuletash rreth periferisë dhe dy mikrotubuletash teke në mes.

Secila prej mikrotubuletave dopio ka një unazë me 13 mikrofilamentesh dhe një tjetër me 11 mikrofilamente.

Mikrotubuletat janë të përbëra prej një proteine të quajtur tubulin.

Mikrotubuletat kanë edhe dy zgjatime, një krah i quajtur dynein. Funksioni i kësj proteine është që të veprojë si një motorr për cilian dhe të japë fuqi mekanike.

Molekulat që përbëjnë proteinën tubuline praktikisht rrjeshtohen së bashku si tullat që formojnë strukturën cilindrike. Megjithatë, organizimi i molekulës tubuline është shumë më e ndërlikuar sesa vendosja e tullave.

Sipër janë 10 zgjatime të shkurtëra dhe 10 zgavra nga poshtë çdo tubulini. Këto zgavra dhe zgjatime janë krijuar të nxëna të shtrënguara mbrenda njëra-tjetrës, duke krijuar kështu një strukturë mjaft të qëndrueshme. Madje edhe difekti më i vogël në pikërisht këtë dizajn të veçantë i këtyre zgavrave apo zgjatimeve do të çonte në dëmtim të qelizës.

Të gjithë këto komponente që ne kemi përmbledhur shkurtimisht dhe thjesht kompozojnë vetëm një cilium të vetëm, dhe qëllimi i vetëm i tij është të lëvizë vetëm atë qelizë, prej triliona qelizave të trupin tuaj. Një sistem i tillë gjithëpërfshirës ndodhet në çdo qelizë të sistemit të frymëmarrjes të çdokujt që ka jetuar dhe vazhdon të jetojë sot. Pos të tjerash, ky sistem i ndërlikuar i përbërë prej shumë pjesësh të ndryshme është nënstruktuara e një ciliumi në një qelize që as nuk mund ta shohim me sy të lirë. Mund të merret me mend sa e vogël kjo sipërfaqe është, duke ndjekur krahasimin: duke i futur të gjitha hollësitë e shpjeguara më lart në një nga qimet e flokëve tuaj do të ishte aq e ndërlikuar saqë truri ynë nuk mund tarrokë dot. Por cilia e qelizës për të cilën po flasim ka mu atë substrukturë aq pakrahasimisht të vogël.

Shkurtimisht, Zoti ka vendosur një mekanizëm tejet sistematik dhe të ndërlikuar në një vend mjaft të vogël për ta parë me sy të lirë. Është fare e pamundur për rastësinë të mendojë për lëvizjen e një qelize e ta fusë një sistem të tillë në një vend aq të vogël. Kjo është e mundur vetëm me mendjen superiore dhe të pafund, diturinë dhe fuqinë e Zotit.

1. Qeliza 2. Cilia,	3. Një pamje nge afër fare a cilias 4. Prerje tërthore e ciliumit,	5. Mikrotubula 6. Krahu Dynein
Në disa qeliza janë gjenden cilia që i ngjajnë qerpikëve dhe lehtësojnë lëvizjen. Ato përbërëhen prej strukturash tejet të ndërlikuara. Djathtas: Mikrotubulat që përbëjnë çdo cilium. Poshtë: Kjo prerje tërthore tregon strukturën e ndërthurur dopio unazë.

7. Rafineria E Naftës Në Trupin Tonë

Mitokondrioni, i përbërë prej proteinash që gjenden në qelizë, punon si një central elektrik për të prodhuar energjinë që i nevojitet qelizës

Energjia që ty të duhet për t’u ngritur nga aty ku je dhe të zësh të ecësh, të marrësh frymë, të hapësh e të mbyllësh sytë – me një fjalë, energjia që të duhet për të qenë gjallë, është prodhuar në centralin elektrik brenda qelizave tuaja, të quajtura mitokondria. Po të këqyrim procesin e kryer në mitokondri, bëhet e qartë pse krahasimi i tyre me centralin elektrik nuk është egzagjerim.

Në podhimin e energjisë në qelizë, oksigjeni luan një rol kryesor. Oksigjeni ka mjaft ndihmësa. Praktikisht në të gjitha fazat e prodhimit të energjisë, enzima të ndryshme luajnë rolin e tyre. Në çdo hap të veçantë të këtij procesi, enzimat që e kanë kryer punën e tyre ndërrojnë turnet me të tjera enzima që vijnë në punë për hapin tjetër. Kjo është bërë në mënyrën më të ndërgjegjshme, dhe kësisoj, energjia e magazinuar në ushqime shndërrohet në një formë të dobishme për qelizën, si rezultat i një procesi kimik të pafund, mjaft procese të vogla, dhe qindra enzima të ndryshme futen në veprim. Në tërë këtë ndërrim të enzimave, nuk ka as edhe hutinë më të vogël, apo qoftë edhe ndonjë ngatërrim rendi. Të gjithë punëtorët bëjnë detyrën e tyre, si të ishin pjesë e një skuadre të mirëdisiplinuar.

Dhe kështu, mund të thuhet se stacioni elektrik që ndodhet në një qelizë, vetëm një e qindta e milimetrit në përmasë, është shumë më e ndërlikuar sesa një rafineri nafte apo hidrocentral.

Një rafineri është ndërtuar dhe mbajtur në punë prej inxhinierëve që dinë se ç’është nafta, të cilët e kanë analizuar naftën bruto në laborator, dhe të cilët veprojnë në bazë të atyre të dhënave teknike. Do të ishte e pamundur të ndërtohej një rafineri prej cilitdo që nuk di ç’është nafta.

Në të njëjtën mënyrë, dituri lypset edhe për të prodhuar energji në një qelizë që është shumë më e ndërlikuar se një rafineri nafte. Është dukshëm qesharake të sygjerosh se një qelizë ka aftësinë për të mësuar. Po atëherë, si e nxjerrin këtë prodhim qelizat?

E vërteta është: asnjë qelizë nuk e ka mundësinë të mësojë ndonjë proces biologjik, në kuptimin bukfalisht të fjalës. Nëse qeliza nuk mund ta kryente dot këtë proces kur shfaqet fillimisht, atëhere ajo nuk do të kishte shans t’i fitonte aftësitë e domosdoshme më vonë – thjesht sepse oksigjeni, i cili luan një rol aq qendror në prodhimin e energjisë, ka një efekt shkatërrimtar në qelizë. Qelizës do t’i duhej të shfaqej së bashku me vetinë mbrojtëse. Kjo është vetëm një prej mjaft provave se qelizat nuk janë shfaqur si rezultat i ndonjë rastësie, por janë krijuar nga Zoti në një çast.

Me këtë mjeshtëri, shfaqur në një vend sa 1/100 e milimetrit, Zoti na tregon fuqinë e tij të pakufishme.

Centrali elektrik në qelizat tona, secila sa 1/100 e një milimetri, është shumë më e ndërlikuar sesa një rafineri nafte ose një hidrocentral. Energjia e prodhuar nga bashkëpunimi inxhinierëve, teknikëve dhe dezinjatorëve, duke përdorur teknologjinë më të përparuar, është prodhuar shumë më ekonomike dhe praktike prej qelizave tona. Të cilat nuk kanë ndërgjegje apo inteligjencë dhe që janë formuar prej disa atomeve. Në centralin elektrik të qelizave tona, çdo hollësi është marrë në konsideratë; që nga përdorimi ekonomik i energjisë e deri tek kthimi i mbetjeve në dobi. Secila prej këtyre hollësive ka qenë planifikuar dhe krijuar pa asnjë gabim.

8. Energjia E Jetës Në Qelizat Tuaja -Molekula TFA (Molekula TFA- Trifosfat Adenosina)

1. Drita 2. Nxehtësia 3. energji elektrike, 4. Proceset fizike në qelizë,	5. Sekretion 6. Reaksione Kimike, 7. Lëvizja
Proceset që përdorin ATP dhe llojet e energjisë së prodhuar

Energjia që ne përftojmë nga ushqimi nuk mund të përdoret drejt e prej qelizave tona për të kryer procesin e domosdoshëm të ekzistencës së vazhdueshme. Së pari, energjia paketohet në një molekulë të veçantë të quajtur trifosfat adenosinë, ose ATP . Më vonë, ajo përdoret për të kryer të gjithë fabrikimin dhe transferimet që ndodhin në qelizë.

Trupi përdor 48 kilogram TFA në ditë. Por mjaft e çuditshme, në çdo çast gjatë ditës, sasia e TFA-së në trup nuk e kalon qoftë edhe një gram. Arsyeja për këtë është se TFA-ja nuk është magazinuar, por në vend të saj është pregatitur në paketa të posaçme për përdorim të menjëhershëm. Kurrë mos harro se jeta e qelizës mvaret nga kjo energji. Për këtë arsye, prodhimi i TFA-së duhet të bëhet shumë shpejt. Dhe kështu, në çdo sekondë, secila prej afërsisht 100 trilionë qelizave konsumon dhe rigjeneron 10 milionë molekula TFA-sh.

Si mbahet kjo shpejtësi?

Saherë që një qelize i nevojitet energji, thyhet lidhja fundore e grupeve trefosfate të molekulës TFA; dmth, paketa e energjisë është hapur. Me këtë thyerje të një lidhjeje fosfati, çlirimi i energjisë më pas i lejon qelizës të kryejë funksionin e saj me lehtësi. Dhe ky proces mahnitës vazhdon me shpejtësi çuditëse dhe pandarë.

Pa dyshim, është e pamundur për një molekulë të përbërë prej atomesh që të përcaktojë kërkesat e qelizës për energji e pastaj ta prodhojë atë energji të duhur. Që ky prodhim kryhet në mënyrën më efikase dhe me sistemin më të përshtatshëm të paketimit nuk mund të jetë pjellë e rastësisë. Krijuesi i qelizës dhe të çdo veprimi e procesi të molekulave brenda qelizës është Zoti; është Ai që e vë molekulën TFA në shërbim të gjallesave në një mënyrë të përsosur.

1. ATP është një paketë energjie e prodhuar në qelizë. Figura 3D e molekulës ATP, treguar sipër, tregohet më në hollësi djathtas. Ajo përmban grupe trifosfatesh me lidhje fosfati energjie të lartë dhe atomeve 2. SHKRIRJA E MOLEKULËS ATP ÇLIRON ENERGJI 2a. ATP ka tre grupe fosfatesh. Saherë që një hallkë këputet, çlirohet energji. 2b. Nëse vetëm një hallkë këputet, atëhere formohet ADP-ja. Nëse dy grupe fosfatesh shkëputen, formohet AMP-ja. 2c. Me lëshimin e grupit të fundit të AMP-së, e gjithë energjia e molekulës ATP kalon tek molekulat përkatëse

9. Kush E Drejton Trafikun E Ngjeshur Në Qelizë?

Aparati tretës (Golgi), që gjendet në çdo qelizë, luan një rol të rëndësishëm në paketimin sërish të proteinave të sintetizuara dhe ftillimin e përzgjedhjen mes llojeve të ndryshme të proteinës.

Proteinat e shumëllojshme që gjenden në pjesë të ndryshme të qelizës sintetizohen në një tjetër pjesë të qelizës e quajtur retikulumi endoplazmik, ose ER. Pak minuta pasi proteinat sintetizohen, ato dalin shumë shpejt nga ER për tek aparati Golgi. Ka mjaft arsye pse ato i nënshtrohen ndryshimeve të lloj-llojshme pasi janë bërë. Për shembull, tek disa prej tyre bashkëngjiten grupe karbohidratesh, tek të tjerat fosfate ose grupe fosfatesh, dhe tek akoma të tjera, acide yndyrore. Këta modifikime varjojnë sipas llojit të proteinës dhe se ku do të përfundojë ajo. Trupi Golgi i spastron këto proteina dhe i ndan e paketon ato, sipas llojit dhe destinacionit. Ai gjithashtu prodhon paketat sipas llojit të qelizës për ku protina është destinuar të shkojë. Megjithatë, me qëllim që veprimtaria biokimike e mijëra proteinave të sintetizuara në ER mos të ngatërrohet, procesi lypset të kryhet me ndjeshmëri të madhe, dhe secila proteinë duhet të drejtohet kah destinacioni i saj.

Këtë trafik e organizojnë organelet e vockëla të njohura si trupi apo aparati Golgi. Ky shfaq një vetëdijësim të madh në çdo proces që kryen. Njeh proteinat që atij i vijnë, i ndan ato, përcakton nevojat e tyre, kryen prodhimin e vet sipas nevojave të tyre, identifikon funksionin e tyre, i paketon ato, dhe organizon rrjedhën e trafikut pa asnjë rrëmujë. Ai që e frymëzon qelizën dhe organelet brenda saj, me aftësinë për të vendosur dhe zbatimin e njohurisë është Zoti i botëve – pra, Allahu.

Ata që shtangen përpara këtyre mrekullive qelizore dhe që dëshmojnë diturinë superiore të Zotit mund të tronditen vetëm prej pretendimeve të evolucionistëve që e gjitha kjo ka ardhur si rezultat i rastësisë.

Organizimi i qelizës është shumë më ndërlikuar dhe më efikas se çdo fabrikim njerëzor. Në një proteinë të prodhuar në qelizë, merren hapa që përfshihen në prodhimin produkteve në fabrikë dhe shpërndarjen e mëvonëshme të tyre ku ato nevojiten

Ai krijoi qiejt dhe tokën me urtësi të përsosur dhe Ai ju dha formën më të bukur dhe vetëm tek Ai është e ardhmja. (Kurani, 64:3)

10. Mëlçia Si Një Laborator Gjigand

Askush nuk mund të pohojë se një laborator i pajisur plotësisht me teknologjinë më të fundit mund të jetë bërë ashtu vetë, rastësisht. Por evolucionistët pohojnë se laboratori i ndërlikuar i pashoq i mëlçisë është bërë vetë, duke avokuar këtë pohim pa asnjë provë fare. Kjo, sepse darvinizmi është një sistem besimi bestytnish, një magji që të qorron mendjen.

Pesëqind procese të veçanta ndodhin në vetëm një qelizë të mëlçisë. Shumica e këtyre (të cilat ndodhin pagabueshmërisht në milisekonda, dmth, një e mijta e sekondës) akoma nuk është prodhuar në kushte laboratorike. Qelizat e mëlçisë e shndërrojnë ushqimin që ne hamë në energji të depozituar, që është glicogjen, të cilën mëlçia e depoziton dhe e kthen në glukozë sipas nevojës së trupit për të plotësuar nevojat e tij për energji.

Shkurtimisht, edhe ndërkohë që hamë të gjitha llojet e ushqimeve që na pëlqejnë, mëlçia shfrytëzon, shndërron apo magazinon këtë energji ushqimi sipas nevojave të trupit tonë. Dhe qysh nga njeriu i parë e gjer tani, triliona qeliza mëlçie kanë vepruar saktësisht me të njëjtën ndërgjegje dhe njohuri pa u ngatërruar.

1. Glycogen 2. Glucose 3. Acid yndyror 4. Glukoza, pasi përthithet pre zorrëve, mbërrin në mëlçi, 5. Kur glukoza e tepërt shndërrohet në glykogjen. 6. Kur deposita e glikogjenit është plot, glukoza është shndërrohet në glicerinë dhe acid yndyror. 7. Kur nevojitet, glykogjeni kthehet prapë në glukozë.