Dizajni në ngjyra

Ngjyra është koncepti që na ndihmon neve në identifikimin e veçorive të objekteve dhe përcaktimin më të saktë të tyre. Njeriu që do të vërente dhe do të mendonte një nga një për ngjyrat e objekteve rreth nesh lehtë do të vërente se është i rrethuar me ngjyra me detaje shumë të ndryshme. Të gjitha qeniet, të gjalla apo të vdekura e kanë nga një ngjyrë. Për më shumë, të gjitha qeniet e një lloji kanë të njëjtën ngjyrë në mbarë botën, kudo që të gjenden. Shkoni ku të shkoni, ngjyra e shalqirit do të jetë e kuqe, kivitë kanë ngjyrë të gjelbër, detërat janë të kaltër, bora është e bardhë, limonët janë të verdhë, ngjyra e elefantëve është e njëjtë në të gjithë botën, sikurse që është e njëjtë edhe ngjyra e drunjëve. Ato kurrë nuk ndryshojnë. Kjo vlen edhe për ngjyrat e prodhuara artificialisht. Kudo që të shkosh në botë, nëse e përzien të kuqen me të verdhë, do të fitosh ngjyrën e portokalltë, apo nëse e përzien të zezën me të bardhën ju do të fitoni të përhirtë. Rezultati është i njëjtë.

Në këtë pikë, do të ishte e dobishme të mendonim diçka më ndryshe. Së pari, le të mendojmë duke pyetur se si janë krijuar ngjyrat e objekteve. Këtë do të mund ta shpjegonim me një shembull. Imagjinoni se je duke hyrë në shitore, apo depo dhe shini pëlhura të dizajnëve dhe modeleve të ndryshme, ngjyrat e të cilave janë tepër të ngjashme me njëra tjetrën. Kuptohet, ato pëlhura aty nuk kanë ardhur rastësisht; njerëzit me dashje i kanë skicuar dizajnet e tyre, kanë vendosur ngjyrën e tyre, i kanë nënshtruar ato në një numër procese për lyrje, dhe pasi i kanë vendosur ato në etapa të ndërmjetshme, ata i kanë ekspozuar ato në dyqane. Shkurt, ekzistimi i këtyre pëlhurave varet nga njerëzit që i kanë dizajnuar dhe i kanë prodhuar ato. Kur i sheh ato pëlhura, di nuk thua se ato erdhën aty rastësisht, apo se skica e tyre nuk është dizajnuar nga koincidenca si rezultat i ndarjes së ngjyrave në pëlhura. Në fakt, asnjë njeri i arsyes nuk do të thoshte një përfundim të tillë. Në të vërtetë, është një Urdhërues që na prezanton neve pamjet që i shohim në natyrë tërë kohën, fluturat, lulet, vendet e shumëngjyrosura nën det, pemët, dhe retë etj., në të njëjtën mënyrë se si na janë prezantuar neve këto pëlhura. Larmia e ngjyrave në natyrë është pasojë e dizajnimit special. Ky dizajnimi manifestohet në çdo etapë të formimit të dritës deri te formimi i një imazhi të ngjyrosur në trurin tonë. Kjo është njëra nga dëshmitë më të mëdha të Zotëruesit, që është, Dizajnues i dizajnit të ngjyrave. Sigurisht, Allahu, Që posedon mençuri dhe forcë të pakufishme të krijimit, krijon të gjitha ngjyrat dhe dizajnët në univers që njeriu i admiron.

Etapa e formimit të ngjyrës shkurtimisht u përmendën më herët. Në këtë kapitull, ...............

Resimdeki kumaşların oraya tesadüfen geldiğini, bir tasarlayıcısının olmadığını kimse iddia edemez. Bunun gibi gökkuşağının, kelebeklerin, çiçeklerin, deniz canlılarının, bulutların kısacası yeryüzündeki her şeyin bir tasarlayanı olmadığı da iddia edilemez. Tüm bunların renginin ve şeklinin tasarımı örneksiz yaratan Allah'a aittir.

1. Drita, Jeta dhe Ngjyra

Dielli është vetëm njëri prej miliarda yjeve të madhësisë mesatare në univers. Ajo që e bën diellin njërin prej yjeve më të rëndësishme në univers është madhësia e tij, marrëdhëniet e tij me planet që lëvizin rreth tij dhe rrezet e imëta që i emeton. Nëse vetëm njëra nga këto karakteristika të diellit të ishte më ndryshe, në tokë nuk do të kishte jetë. Në të vërtetë, dielli ka aftësitë që të krijojë jetën dhe ta vazhdoj atë në tokë. Kjo është arsyeja pse shkencëtarët e përshkruajnë diellin si "burim i jetës" në tokë.

Drita e diellit është i vetmi burim i nxehtësisë, që e ngrohë tokën në mënyrën më të përshtatshme, dhe drita, që i ndihmon bimët në fotosintezën e tyre. Është mirë e njohur se ngrohtësia dhe fotosinteza janë esenciale për jetë. Veç kësaj, ekzistenca e dritës dhe e botës me ngjyra varet nga emetimi i rrezeve nga dielli. Në këtë rast, shtrohet pyetja se si krijohen këto rreze, që janë burim themelor i energjisë në tokë. Këto rreze që janë çelës i jetës në tokë, që kryejnë funksione aq të rëndësishme, dhe atë në të njëjtën kohë, i kanë të gjitha vetitë për të kryer këtë, nuk mund të konsiderohen se janë krijuar nga koincidenca. Shkaku i këtyre do të kuptohet më mirë kur të hulumtohet më mirë struktura e dritës.

1. ultraviyole 2. kızıl ötesi ışınları 3. radyo dalgaları 4. x ışınları 5. gama ışınları Uzaydan gelen ışınlar en uzun dalga boyuna sahip radyo dalgalarından, aşırı kısa dalga boyuna sahip gama dalgalarına kadar çok farklı çeşitlerde olabilmektedir.

Energjia e emetuar nga yjet lëviz nëpër boshllëkun e gjithësisë në formë të valëve. Ngjashëm, edhe drita edhe nxehtësia emetohen nga dielli, që është yll, si e energji në formë të valëve. Lëvizja e kësaj energjie të emetuar nga yjet, mund të krahasohet valët që shkaktohen nga hedhja e një guri në liqen.

Vetëm se valët në liqen kanë gjatësi të ndryshme, ashtu edhe nxehtësia dhe drita kanë gjatësi valore të ndryshme gjatë shpërhapjes.

Në këtë pikë, do të ishte e dobishme që të japim disa informata lidhur me gjatësi valore të ndryshme të dritës në univers. Yjet dhe burimet e tjera të dritës në univers nuk emetojnë të njëjtin lloj të dritës. Këto rreze të ndryshme klasifikohen sipas gjatësisë së tyre valore dhe frekuencës. Këto gjatësi valore janë të shpërndara në hapësira të pafundme. Për shembull, gjatësia valore më e shkurtër është 1025 herë më e shkurtë se gjatësia valore më e gjatë (1025 është një numër mjaftë i madh që përbëhet nga numri 1 i renditur para 25 zerove).

Dünya’da canlı yaşamının var olabilmesi için gereken bütün şartlar dolaylı olarak ya da doğrudan doğruya Güneş'ten gelen ışığa bağlıdır. Güneş ışınlarının yapısında ise çok hassas dengelere bağlı bir düzen vardır.

Në gjithë spektrin, të gjitha rrezet e emetuara nga dielli janë të shtrydhura në interval kohor të shkurtër. 70% e gjatësive valore të ndryshme që emeton diellin shtrihen mes kufirit intervalor prej 0.3 mikronëve deri në 1.50 mikronë. (Një mikron është 10-6 m) Duke hulumtuar përse rrezet e diellit janë të kufizuar në një interval aq të vogël, ne arrijmë deri te një konkluzion interesant: të vetmet rreze që mundësojnë jetën, dhe ngjyrën, në tokë janë ato që gjenden brenda këtij intervali.

Fizikani britanik Ian Campbell, që e definoi këtë dizajn superior si “mosbesueshmërisë mahnitës” në librin e tij “The Energy and the Atmosphere”, i vuri vëmendje kësaj pike:

Se rrezatimi prej diellit (dhe prej shumë yjeve tjera) duhet të jetë i koncentruar në bendin e vockël të spektrit elektromagnetik, i cili jep saktësisht rrezatimin që nevojitet për zhvillimin e jetës në tokë, është shumë koincidencë.

Pjesa më e madhe e këtij rangu të vogël të rrezatimit emetohet nga dielli prej spektrit elektromagnetik, spektri që ka gjerësi ku gjatësia valore më e gjatë është 1025 herë më e gjerë se më e vogla, quhet “spektër i dukshëm”. Rrezet që shtrihen nën dhe mbi këtë interval, në tjetër anë, arrijnë në tokë si rreze infra të kuqe dhe rreze ultravjollce. Le të ekzaminojmë tani karakteristikat e këtyre dy rrezeve.

Işıkta bilimadamlarını şaşırtan bir düzenleme vardır. Uzaydan çok fazla ışın gelmesine rağmen Güneş ışığı yukarıdaki şematik anlatımda da görüldüğü gibi çok dar bir alana sıkıştırılmıştır. Yaşam için gerekli olan ölçü de budur.

Rrezet infra të kuqe në tokë arrijnë në formë të valëve nxehta. Rrezet ultravjollce që përmbajnë energji më të lartë, në anën tjetër, mund të kenë efekt dëmtues në qeniet e gjalla. Rrezet infra të kuqe kalojnë nëpër atmosferë, dhe sigurojnë ngrohtësinë, që e bën tokën vend të përshtatshëm për jetë. Rrezet ultra vjollce, në anën tjetër, mund të arrijnë në tokë vetëm me masë të caktuar. Nëse kjo masë do të ishte vetëm pak më e lart se ç’është tani, do të shkatërronte lëkurën e qenieve të gjalla dhe do të shkaktonte vdekje masive, për derisa po të ishte pak më e ulët, atëherë nuk do të sigurohej energjia e nevojshme për jetë.

Këto pika janë detajet kritike, vendimtare për jetë. Siç kuptuam nga funksionet dhe dobia e rrezeve të emetuara nga dielli, ekziston një rend dhe kontroll në çdo sistem ekzistues në botë. Sigurisht, është e pabesueshme për një sistem të tillë, balanca mjaft delikate e të cilave do të bëhej për një kohë të shkurtër, të jetë formuar nga koincidenca.

Duke hulumtuar një element tjetër në këtë sistem të përsosur, ne edhe një herë e shohim pamundësinë që ai element të ekzistoj si rrjedhojë e koincidencës.

2. Mburoja që mbron tokën: Atmosfera

Atmosferin katları

Në faqet e mëparshme, ne përmendëm që disa prej rrezeve të diellit janë të dëmshme për zhvillimin e jetës në tokë. Në mënyrë që të shmangemi nga kjo dukuri, nevojitet të gjejmë një zgjidhje.

Le të i bashkojmë kokat tona dhe të gjejmë një zgjidhje për këtë problem duke zhvilluar një sistem efikas që të filtroj rrezet e diellit. Ne po ashtu duhet të kemi parasysh se ky sistem duhet të jetë një sistem multifunkcional, që do të mbronte tokën nga efektet e dëmshme të rrezeve të diellit, duke u siguruar që ky sistem të jetë përherë i mbrojtur, pa pasur nevojë riparimi, dhe gjithashtu i aftë të parandalojë disa kërcënime tjera për tokën. Padyshim, se në aso situata disa zgjedhje alternative do të dilnin në sipërfaqe. Akoma, asgjë nuk është shprehur se mund të jetë një filtër efikas dhe i gjithanshëm si filtri i tanishëm që sot mbron tokën: atmosfera. Atmosfera e tokës është një filtër qind për qind i suksesshëm që filtron rrezet dëmtuese të diellit dhe Allahu e ka dizajnuar atë në mënyrë të posaçme për të mbrojtur tokën.

Me anë të mënyrave të specifike të shtresave të atmosferës, rrezet arrijnë në tokë në sasi të mjaftueshme sepse atmosfera i shqyrtojnë rrezet specifike duke sipas gjatësisë valore të tyre. Atmosfera jonë është si një bimë pastruese gjigante e dizajnuar për filtrimin e këtyre rrezeve. Ky sistem pastrues gjigant që nuk të njëjtë me të në tokë është duke i zhvilluara këto procese për shkak të dizajnit special të tij. Allahu ka përmendur krijimin e qiejve siç vijon:

S'ka dyshim se krijimi i qiejve dhe i tokës është më i madh se krijimi i njerëzve, por shumica e njerëzve nuk e dinë këtë. (Sure Gafir:57)

Rrezet që vijnë nga dielli janë krejt të veçanta. Është e nevojshme për ato që të posedojnë disa karakteristika që i mundësojnë atyre të kalojnë në atmosferë dhe të arrijnë në tokë. Ngjashëm, atmosfera, po ashtu, duhet të ketë strukturë të veçantë që të lejoj këto rreze të kalojnë nëpër të. Përndryshe, as ekzistimi i atmosferës e as përshtatja strukturale e rrezeve do të ishte e dobishme. Për shkak të natyrës së atmosferë që lejon depërtimin e rrezeve në të, rrezet që vinë nga dielli e arrijnë tokën me lehtësi. Këtu është edhe një pikë tjetër interesante që duhet përmendur. Derisa atmosfera lëshon të depërtoj vetëm dritën e dukshme dhe gati rreze infra të kuqe të nevojshme për jetë, ajo pengon të gjitha rrezet tjera destruktive të arrijnë tokën. Atmosfera e tokës shërben si një filtër shumë i rëndësishëm i tokës për rrezet destruktive që vijnë nga dielli apo burime e tjera të dritës, që është prej zonave të tjera në gjithë si.

Michael Denton, një astronom i famshëm, konstaton se:

Gazrat e atmosferës të gjitha rrezet përveç rrezeve të dritës dhe rrezeve gati infra të kuqe të gjitha rrezet e tjera i absorbojnë në një mënyrë të fortë. Nëse vemi re, shohim se i vetmi spektër që lejohet të kaloj nëpër atmosferë në gjithë kufirin e rrezatimit elektromagnetik që nga rrezet radio deri rrezet gama është rrezet e dritës dhe rrezet gati infra të kuqe. Praktikisht nuk ka rreze gama, rreze X, rreze ultravjollce, infra të kuqe-larg, dhe rreze mikrovalore që arrin mbi sipërfaqe të tokës.

1. Atmosfer 2. UVA kısa ışınlar. (Hemen hemen hepsi atmosferden geçiyor) 3. UVB orta uzunluktaki ışınlar. (Atmosfer % 70'ini tutuyor) 4. UVC kısa ışınlar. (Atmosfer % 100'ünü tutuyor) Atmosfer, Dünya'ya sadece gerekli ışınların geçmesine izin verecek, geri kalan zararlı ışınların çoğunu ise geri yansıtacak bir yapıya sahiptir.

Uzaydaki ve atmosferdeki madde yoğunluğu yani atomların yoğunluğu birbirlerinden farklıdır. Bu yüzden uzaydan geçerek gelen ışık atmosfere girince daha çok atoma çarptığı için daha fazla yayılır. İşte canlıların gözü ancak atmosferden kırılarak yani hafifletilerek gelen bu ışınları algılayarak renkli bir dünyayı görebilir. Atmosfersiz bir uzay ortamında ışık gözlere zarar verecek kadar şiddetlidir. Bunun dışında yakın kızıl ötesi ışınlar da aynı şekilde atmosferde yayılarak yeryüzünün ısınmasını sağlar.

Është e qartë se në strukturën e atmosferës është përdorur një dizajnimi i zhvilluar në shkallën më të lartë që ekziston. Jashtë spektrit gjerësia të aluduar në këtë figurë është , dielli emeton ato rreze që janë të dobishme dhe të nevojshme për të pasur një botë shumëngjyrëshe, dhe atmosfera i lejon të depërtojnë kryesisht ato rreze të padëmshme dhe në të vërtetë të dobishme për të arritur tokën. Veç kësaj, për shkak të karakteristikave të gazrave që janë prezent në atmosferë, sytë e qenieve të gjalla, që janë të eksponuar drejtpërdrejt dritës së diellit janë të mbrojtur nga efektet e dëmshme të këtyre rrezeve. Gjitha këto janë evidenca se Allahu ka krijuar çdo gjë në proporcion të caktuar.

Ai është që vetëm Atij i takon sundimi i qiejve dhe i tokës, Ai nuk ka as fëmijë e as nuk ka shok në sundimin e Tij. Ai krijoi çdo gjë, duke e përsosur në mënyrë të qartë e të matur. (Suretu El Furkanë:2)

3. Drita që godet lëndën

Drita që vjen nga dielli e arrin tokën me një shpejtësi prej 300.000 km në sekondë. Në sajë të shpejtësisë së dritës në gjithnjë shohim një botë përplot me ngjyra. Atëherë, si krijohet një imazh i pandërprerë?

Duke kaluar nëpër atmosferë me një shpejtësi vigane, drita arrin tokën dhe godet objektet që gjenden në të. Kur drita godet apo ndeshet me objektin në një shpejtësi kaq të madhe, ajo bashkëvepron me atomet e atij objekti dhe reflekton gjatësi valore të ndryshme që i përgjigjën ngjyrave të ndryshme. Në këtë mënyrë, librin të cilin jeni tani duke e mbajtur, vijat e tij, figurat e tij, pamjen që e shihni kur shikoni jashtë, pemët, ndërtesat, makinat, qielli, zogjtë, macet, shkurt gjithçka ju e shihni reflekton ngjyrën e saj përkatëse.

Molekulat që mundësojnë që këto ngjyra të reflektohen janë molekulat e pigmenteve. Kjo është ajo, ngjyra reflektohet në varësi se çfarë molekula, molekulat e cili pigmente janë prezentë në atë objekt. Çdo molekulë e pigmenteve ka strukturë të ndryshme atomike. Numrat atomik, si dhe llojet dhe rendimi i atomeve në këto molekula është i ndryshëm. Drita që godet pigmentet në mënyra të ndryshme reflektohet në hije të ndryshme të ngjyrave. Sidoqoftë, kjo nuk është e mjaftueshme për krijimin e ngjyrës. Për dritën e reflektuar që përmban kualitetin e caktuar të ngjyrës për perceptimin dhe pamjen e saj, nevojitet që ajo të arrijë deri te ndonjë organ apo aparat i aftë ta perceptoj atë.

Güneş'ten gelen ışınlar dalga hareketi yaparak ilerleyen ve "foton" adı verilen parçacıklardan oluşurlar. Fotonlar, yeryüzündeki maddeleri oluşturan atomların elektronlarına çarptığında "renkleri ifade edecek" özel dalga boylarındaki ışığı ortaya çıkarır. Örneğin Güneş ışığı bir yaprağa düştüğünde, ışığın fotonları yaprağın yüzeyindeki pigment moleküllerinin atomlarına çarpmış olur. Bu çarpmadan doğan etkiyle yaprağın atomlarındaki elektronları hareket ettirir. Bu çarpma hareketine tepki olarak atomlar da dışarıya foton gönderirler. Böylece fotonların oluşturduğu "renk", maddenin atomları arasından gözümüze doğru yola çıkar.

4. Drita që vjen në sy

Për rrezet e reflektuara nga objektet që të perceptohen si ngjyra, është e nevojshme për ato që të arrijnë syrin. Ekzistimi i syrit vetëm, nuk është i mjaftuar. Pasi të arrijnë syrin, rrezja duhet të shndërrohet në sinjal nervor që arrin në tru duke punuar në harmoni me sytë.

Le të mendojmë për sytë dhe trurin tonë si shembuj më të afërt. Syri i njeriut ka një strukturë shumë komplekse që përbëhet prej disa organeleve dhe pjesëve të ndryshme. Si rezultat i funksionimit të gjitha këtyre pjesëve menjëherë dhe në harmoni, ne shohim dhe perceptojmë ngjyrat. Syri, me indin dhe organelet e tij siç janë gjëndra e lotëve, kornea, konjunktiva, irida dhe bebëza, thjerrëza, retina, koroidi, muskujt dhe kapaku i syrit, është një sistem i pangjashëm, i pakrahasueshëm me ndonjë sistem tjetër. Në mbledhje, me rrjetin nervor të posaçëm që vendos lidhjen në tru, dhe një hapësirë vizuale të jashtëzakonshme, syri, si një vrimë, ka një strukturë të veçantë, ekzistimi i së cilës nuk mund të jetë atribut i koincidencës.

Soldaki şekilde retinadaki sinir hücrelerinin bağlantıları görülmektedir. Hücrelerin farklı tabakaları arasındaki karmaşık ara bağlantılar, sinir hücrelerinin birlikte hareket etmesi ve birbirlerini etkilemesine neden olur. Sağdaki resimde ise koni hücrelerinden bir detay görülmektedir. Kısa koni hücreleri dünyayı renkli görmemizi sağlarken, uzun çomak hücreleri şekilleri ve hareketleri görmemizi sağlar.

Pas një njohje të shkurtër për syrin, se si ndodh procesin i të pamurit. Rrezet e dritës arrijnë në sy vetëm pasi të kalojnë në kornea, pastaj në bebëz dhe në thjerrëz, dhe për të arritur në fund retinën.

Perceptimi i ngjyrës fillon në qelizat në formë koni në retinë. Janë tri grupe themelore të qelizave konike që reagojnë me fuqi ndaj ngjyrave të caktuara të dritës. Këto janë të klasifikuara si konet e ngjyrës të kaltër, e ngjyrës të gjelbër, dhe konet e ngjyrës të kuqe. Ngjyra e kuqe, e kaltër dhe e gjelbër, në të cilat reagojnë qelizat konike, janë tri ngjyrat primare që ekzistojnë në natyrë. Me stimulimin e qelizave konike, të cilat janë të ndjeshme ndaj këtyre ngjyrave, në shkallë të ndryshme, neve na paraqiten miliona ngjyra të ndryshme.

Qelizat konike e shndërrojnë këtë informatë që i takon ngjyrës në impulse nervore me anë të pigmentit që ato përmbajnë. Pastaj, qelizat nervore që janë të lidhura me këto qeliza konike bartin impulse nervore në vend të caktuar në tru. Vendi ku bota shumëngjyrëshe që ne e shohim formohet në këtë hapësirë në tru që ka madhësi prej vetëm disa centimetrave katrorë.

5. Bota shumëngjyrëshe në trurin tonë të errët

Etapa përfundimtare e formimit të ngjyrës ndodhë në trurin tonë. Siç e përmendëm në kapitullin e kaluar, qelizat nervore në sy bartin imazhet e shndërruara në impulse nervore në tru dhe gjithë çka ne shohim në botën e jashtme perceptohet në qendrën vizuale në tru. Në këtë pikë. Ne ndeshemi me një fakt mahnitës: truri është një pjesë mishi plotësisht e errët në brendësi. Imazhet e objekteve, me ngjyrat e tyre si dhe me të gjitha karakteristikat e tyre, janë formuar si perceptime në qendrën vizuale. Si ndodh që ky proces i perceptimit të zhvillohet në një vend të atillë që është një pjesë mishi të butë?

Shumë pyetje kyçe mbesin se si ngjyrat perceptohen. Kromatikët akoma nuk janë në gjendje të japin përgjigje në pyetjen se si impulset nervore transmetohen në tru me anë të nervave optik dhe çfarë lloj efekte psikologjike krijojnë ato në tru. Gjithë çka ata dinë është se perceptimi i ngjyrës, që është fakt, ndodhë në brendinë tonë, e që është qendra vizuale në trurin tonë. (Për informata më të detajizuara, shikoni kapitullin Fshehtësia përtej materies)

Dış dünyada gördüğümüz her şey beyinde algılanır. Rengarenk çiçekler, kuşlar, gökyüzü, dağlar, çevremizdeki insanlar kısacası dünyadaki her türlü detay bize beynimizde seyrettirilir. Oysa beyin kapkaranlık bir yerdir. Bu kapkaranlık alanda görmemizi, duymamızı, dokunmamızı, işitmemizi yani dış dünyayla ilgili detayları algılamamızı sağlayan, kısacası bize her şeyi seyrettiren tüm kainatı yaratan Yüce Allah'tır. O, her şeye güç yetirendir.

Në fakt, shumica e proceseve që ndodhin në tru ende nuk janë të sqaruara. Sqarimet e subjekteve janë të bazuara kryesisht në teori. Sidoqoftë, truri i përmbushë në mënyrë të përkryer të gjitha funksionet e veta që nga momenti kur ka filluar të ekzistoj njeriu, ashtu siç i kryen sot. Eksperienca njerëzore në botën tridimensionale, së bashku me të gjitha ngjyrat e saj dizajnët, zërat, erërat dhe shijet, në një pjesë mishi me peshë afro një kilogrami është bërë e mundur vetëm me krijimtarinë e përkryer të Allahut. Gjithkush e gjen këtë mrekulli të pangjashme të gatshme në lindje. Njeriu nuk ka kontroll mbi çfarëdo qoftë, as në formimin e funksioneve të tij, as në vijueshmërinë e tyre, e as në çfarëdo etape tjetër.