V. Rishqyrtimi I Teorisë Së Evolucionit

The theory of evolution is not an original discovery of Darwin's. He did nothing more than re-apply an old superstitious philosophy

Është viti 1832...
Anija “Beagle” lundronte përgjatë Atlantikut të pafund. Anija dukej si çdo anije e zakonshme e udhëtarëve apo anije bartëse, por udhëtimi kishte qëllim zbulimi, dhe që do të zgjaste me vite. Duke u nisur nga Anglia, ajo do të kalojë tërë oqeanin dhe do të arrijë në brigjet e Amerikës Jugore.

“Beagle”, një anije që deri atëherë kishte një rëndësi të vogël, u nis për në udhëtim pesëvjeçar.

Atë që do t’a bëjë këtë anije të njohur është udhëtari në të, Charles Robert Darwin, një natyralist 22-vjeçar. Ai në të vërtetë nuk studionte biologjinë por kishte qenë student i teologjisë në Universitetin e Cambridge-it.

Edhepse arsimimi i këtij të riu në teologji ishte gjithëpërfshirës, në kohërat kur ai jetonte ishin thellë të ndikuar nga mendimet materialiste. Në të vërtetë, një vit para se të nisej në rrugëtimin e tij me Beagle, ai kishte hequr dorë nga një numër i rregullave themelore të krishterizmit.

Darwini i ri interpretoi të gjitha zbulimet e bëra në këtë udhëtim në termet e mendimit materialist, dhe kërkonte të sqaronte qeniet e gjalla që ai hulumtonte pa referime nga krijimi hyjnor. Ai i zhviloi këto ide gjatë viteve pasuese, duke i përpunuar, dhe përfundimisht duke e botuar teorinë e tij. Teoria e tij u propozua më 1859, në librin e tij “Origjina e llojeve” që nuk u prit mirë nga bota intelektuale e shek. të 19-të, edhepse do të sigurojë të ashtuquajturën bazën shkencore që ateizmi kishte kërkuar të gjente me shekuj.

A ishte teoria e evolucionit zbulim origjinal i Darwinit? A e zhvilloi ai pa i ndihmuar askush teorinë e cila i hapi udhë njërës ndër mashtrimeve më të mëdha në historinë e njerëzimit?

Në të vërtetë, Darwini, nuk bëri asgjë tjetër përpos që e korigjoi një ide bazat e së cilës ishin ngritur më herët.

The theory of materialist evolution was developed by the pagan philosophers in Ancient Greece.

Miti I Evolucionit, Nga Greqia Antike Deri Në Europën Moderne

Thelbi i teorisë së evolucionit nga Darwini është vlerësimi, se nën kushtet krejtësisht natyrore, materia e jogjallë spontanisht lindi qeniet e para të gjalla, dhe ajo formë pastaj, prapë nën kushtet e njeta, lindi të gjitha llojet tjera dhe u zhvilluan thjesht nga rasti. Me fjalë tjera, teoria e evolucionit propozoi ekzistimin e një sistemi të vetëqëndrueshëm, i cili ka organizuar vetveten pa krijues, dhe spontanisht duke i formuar qeniet e gjalla. Kjo ide, që natyra organizon veteveten pa krijues, u quajt “natyralizëm”.

Teoria e natyralizmit është absurd aq sa ideja se një biblotekë mund të formohet vetvetiu pa shkrimtarë. Pothuajse, që nga etapat e para të historisë, kjo ide ka qenë e mbrojtur nga mendimtarët e shumtë e bazuar vetëm nga mendimi i tyre filozofik dhe ideologjik, dhe kishte qenë e adoptuar nga një numër qytetrimesh.

Natyralizmi ishte lindur dhe lulëzuar në shoqëritë pagane si në Egjiptin e vjetër dhe Greqinë e lashtë. Por, me përhapjen e krishterizmit, kjo filozofi pagane u braktis me të madhe, dhe dominonte ideja se Zoti krojoi tërë natyrën dhe universin. Në mënyrë të ngjajshme, prejse Islami u përhap përgjatë Lindjes, idetë e natyralizmit dhe besimet pagane, si zoroastrianizmi dhe shamanizmi, u zhdukën, dhe se fakti i krijimit u pranua.

Megjithatë, filozofia natyraliste vazhdoi të ekzistojë në ilegalitet. Ajo ishte ruajtur nga shoqëritë sekrete dhe u shfaq përsëri, nën rrethana më të përshtatshme. Në botën e krishterë, siç përmendëm edhe në fillim të këtij libri, natyralizmi ishte ruajtur nga masonët, si dhe nga shoqatat tjera sekrete që pasuan shembullin e tyre. Revista turke, me emrin Mason, e botuar për antarët e rendit, siguron këtë informatë të rëndësishme:

Ata që arritën tek zbulimet e reja në botën e fenomeneve dhe ndodhitë natyrore pa e marrë në konsideratë edhe ekzistencën e Zotit ishin të detyruar që t'i mbajnë zbulimet vetëm për vete. Hulumtimet bëheshin fshehurazi kështuqë edhe ata që ishin të angazhuar në hulumtime të ngjajshme mbanin mardhëniet e tyre fshehur. Kjo fshehtësi kërkonte të mbahej me aplikimin e disa shenjave dhe simboleve gjatë ndërmarrjeve të këtyre projekteve. 94

Se çfarë është menduar këtu me “zbulimet e reja” është një kuptim i shkencës nga aspekti i natyralizmit, i një teorie që nuk e pranon ekzistimin e Zotit. Çasje e shtrembëruar ndaj studimeve shkencore zhvillohej fshehurazi në shoqëritë e fshehta që përdornin shenja dhe simbole për këtë qëllim, dhe në këtë mënyrë u themeluan rrënjët e Masonerisë.

The first to promote the theory of evolution in modern Europe were members of the Masonic society known as the Rosicrucians. Above: the symbol of the Rosicrucians.

Njëra ndër këto të ashtuquajtura shoqata sekrete, përgjegjëse për mbjelljen e farës së Masonerisë, ishte rendi Rose-Cross (Rosikrus), një lloj pikë-bashkimi mes Tamplierëve dhe masonëve. Ky rend, i dëgjuar për herë të parë në shek. e 15-të, krijoi interesim të madh për alkiminë, e posaçërisht në Europë, për çka antarët e tij thonin se posedonin njohurinë sekrete. Por trashëgimia më e rëndësishme e sotshme rendit Rose Cross është filozofia natyraliste, dhe idea e evolucionit, që është pjesë e saj. Revista Mason thotë se rrënjët e Masonerisë shtrihen tek Tamplierët dhe rosikrusianët, duke e theksuar filozofinë e mëvonshme evolucioniste:

Masoneria teorike apo organizata bashkëkohore e Masonerisë është themeluar në esnafe me ndërtim mesjetar që i referojmë si Masoneria Vepruese. Por, ata që sollën elementet teorike themelore të këtij krijimi ishin antarët e organizatave të caktuara që studiuan sistemet e fshehta parahistorike dhe njohurinë që ato përmbanin. Më e rëndësishmja nga këto organizata ishin Tamplierët dhe rosikrusanët...

Nuk dihet ku dhe kur është themeluar rendi i rosikrusantëve. Gjurmët e para shihen në shek. e 15-të, por është e qartë se rendi është shumë më i vjetër. Dallimi nga tamplierët ishte se interesi themelor i rosekrusantëve ishte shkenca. Antarët e tij me të madhe angazhoheshin në alkimi... Karakteristika më e rëndësishme e antarëve të vet ishte fakti se ata besonin se çdo etapë e zhvillimit ishte etapë në procesin e evolucionit. Për këtë shkak, ata vendosën natyralizmin si themel i filozofive të tyre dhe u bënë të njohur si "natyralistët". 95

Tjetër organizatë masonike që zhvilloi idenë e evolucionit nuk ishte në Perëndim por ishte një rend tjetër masonik e themeluar në Lindje. Grand masteri Selami Isindag, siguron informatën në vijim, në një artikull me titull “Masoneria dhe ne, prej themelimit të saj e deri sot”:

Në botën islame, Masoneria kishte homolog të vetin i quajtur Ikhwan as-Safa' (Vëllezërit e dëlirësisë). ). Kjo shoqatë u formua në Basra në kohën e Abasidsit dhe botoi një enciklopedi me 54 vëllime të mëdha. 17 prej tyre kanë të bëjnë me shkencën natyrore dhe përmbajnë shpjegime shkencore që shumë gjasojnë në ato të Darwinit. Ata gjetën veten të plasohen deri në Spanjë dhe kishin ndikim në mendimin Perëndimor 96

Edhepse ajo u zhvillua në botën islamike, kjo shoqëri u distancua nga parimet themelore islamike. Ishte e ndikuar nga filozofia e Greqisë antike, që shprehej me format e një simbolizmi sekret. Isindag vazhdon:

Kjo shoqëri me origjinë nga sekti i Ismailit dhe qëllimi themelor i së cilës ishte që të krijoj dogam fetare të kuptueshme përmes shpjegimeve simbolike dhe alegorike Filozofia e saj ishte ndikuar nga Pitagora te Platoni... Për të hyrë në këtë shoqëri të fshehtë, personi së pari duhej që të tërheqej nga udhëzimet mistike e më vonë spastrimin nga besimet dhe dogmat e kota fetareMë vonë ai ishte njohur më për së afërmi me metodat filozofike dhe simbolike. Një pranim i tillë që kalonte përmes "stazhit" fillestar ndonjëherë duhej që të kalonte ushtrimet e ideve neo-platonike, e pastaj ai mund të fillonte me kimi, astrologji dhe numerologji, shkencë për kuptimin e numrave. Por e gjithë kjo njohuri mbahej sekret dhe u jipte vetëm atyre që mendohej që e meritonin. Kështu, zanafilla e Masonerisë bazohet në këto themele. Disa nga kuptimet simbolike të këtyre elementeve nuk ishin në kundërshtim me shkencën dhe logjikën prandaj edhe ka mbijetuar në vende të ndryshme në ritualet tona të sotme. 97

Fjalët e cituara më lartë, “spastrimin nga besimet dhe dogmat e kota” është një eufemizëm i veçantë i filozofisë masonike. Duhet që të pranohet se Masoneria, apo ndonjë grup tjetër materialist, shpreh ide aq antifetare pa ndonjë arsyetim logjik; ata mbështeten vetëm në propagandë dhe sugjestion. Meqenëse ata nuk mund të dënojnë religjionin në mënyrë racionale, ata gjejnë ngushllim në metodat e sugjestionit dhe fjalët e përzgjedhura ashtuqë të krijojnë një efekt të veçantë psiqik.

Nga citimi më lartë, mësojmë se Ikhwan as-Safa', shoqëri paralele me Frankmasonerinë në botën islame, performon aktivitete shumë të ngjajshme si Masoneria moderne. Metoda e tyre ishte që të përqafohej filozofia pagane që është e kundërt me fenë e vërtetë, që të shprehin atë filozofi me anënën e simboleve, dhe të prezentojnë këtë filozofi të fshehtë gradualisht antarëve të vet.

The symbol shown above is used in Masonic lodges, and is a Rosicrucian symbol (the rose and the cross) combined with a Masonic symbol (the compass and square).

Në historinë islamike kanë kaluar mendimtarë të ndryshëm që në këtë mënyrë larguan veten nga Islami, dhe ishin nën ndikimin e materialistëve të Greqisë antike dhe miteve evolucioniste. Fakti se kjo shkollë e mendimit, të cilën dijetari i madh islamik Gazali në veprat e tij aq shumë i përgënjeshtroi dhe i vinte neveri, kishte karakter masonik në të sigurisht hedh pak dritë mbi këtë çështje. Në veprën e tij Al-Munqidh min al-Dalal (Shpëtimi nga lajthitja), Gazali drejpërdrejt kritikoi shoqatën Ikhwan as-Safa', duke shpjeguar se ajo kishte përqafuar një filozofi të degjeneruar të ndikuar nga Greqia antike. Dhe vepra e tij e titulluar Fedaih-ul-Batinniyye, ai demostroi zvetëninë e mësimeve të sektit Ismaili, që i takonte edhe Ikhwan as-Safa'.

Iluminizmi Dhe Shfaqja E Mitit Të Teorisë Së Evolucionit

In his book, Reflections on the Revolution in France, Edmund Burke showed the destructive effects of the French Revolution and the Enlightenment.

Idetë materialiste dhe evolucioniste të adoptuara nga organizatat Masonike siç ishin Rosikrusanët apo Ikhwan as-Safa', shpreheshin fshehurazi, por shumë shpesh edhe simbolikisht, u bënë çdo herë e më të hapur prej se fuqia shoqërore e Kishës fillonte të dobësohej. Si rezultat, këto njohuri pagane, që kishin kaluar në ilegalitet para rreth 1.000 vjet për shkak të dominimit politik dhe intelektual të krishterizmit, u modernizua prapë në mesin e mendimtarëve europianë të shekujve 17-të dhe 18-të.

Periudha në të cilën idetë materialiste dhe evolucioniste fituan përkrahje të gjërë në shoqërinë europiane, dhe kishte ndikuar në distancimin e vet nga religjioni, është e njohur si Iluminizëm. Sigurisht, ata që e zgjodhën këtë term (dmth. Ata që karakterizojnë këtë ndryshim të ideve pozitivisht si një lëvizje kah drita, gjegj. Njohuria) ishin liderët e këtij devijimi. Ata sqaruan etapën e mëhershme si “Epoka e errët” dhe fajsonte fenë për këtë, duke pohuar se Europa u ndriqua kur ajo iu kthye laicizmit dhe iu largua religjionit. Kjo anësi dhe perspektivë e rremë ende edhe sot është njëra ndër mekanizmat themelor propaganduese të atyre që e kundërshtojnë religjionin.

Është e vërtetë që krishterizmi mesjetar ishte pjesërisht "i errët" me bestytni dhe fanatizëm dhe shumica e këtyre janë spastruar në epokën pas-mesjetare. Në fakt, Iluminizmi nuk solli edhe aq shumë rezultate pozitive Perëndimit. Rezultati më i rëndësishëm i Iluminizmit, që u përhap në Francë, ishte Revolucioni Francez, që i solli vendit një gjakderdhje të madhe. Sot literatura e ndikuar e Iluminizmit lavdëron Revolucionin Francez; sidoqoftë Revolucioni i ka kushtuar shumë Francës dhe ka shkaktuar konflike shoqërore që kanë zgjatur deri në shek. e 20-të. Analizat e Revolucionit Francez dhe Iluminizmit e mendimtarit të famshëm britanik, Edmund Burke, është mjaft domethënës. Në librin e tij Komentet e Revolucionit në Francë të botuar më 1790, ai kritikoi edhe idenë e Iluminizmit dhe prodhimi i tij, Revolucioni Francez; sipas mendimit të tij, kjo lëvizje shkatërroi vlerat themelore që mbante shoqërinë të bashkuar, siç ishte religjioni, morali dhe struktura e familjes, dhe i hapi rrugën terrorit dhe anarkisë. Përfundimisht, ai konsideronte Iluminizmin, si një shpjegues që e quajti, si" lëvizje shkatërruese e mendjes njerëzore". 98

Voltaire, Diderot and the "Encyclopedists": The Masonic leaders of the Enlightenment and the fierce opponents of religion.

Udhëheqësit e kësaj lëvizje shkatërruese ishin masonët. Volteri (Voltaire), Didëro (Diderot), Monteskje (Monesquie), dhe mendimtarët tjerë antifetarë që përgaditën rrugën e revolucionit, ishin masonë. Masonët ishin miqë të ngushtë me jakobinët që ishin udhëheqës të Revolucionit. Kjo kishte shpier disa historianë në mendimin se është vështirë të dallohen Jakobinizmi dhe Masoneria në Francë në këtë periudhë. (Shiko librin Rendi i ri masonik, nga Harun Yahya)

Gjatë Revolucionit Francez, ishte shfaqur armiqësi e madhe ndaj religjionit. Shumë klerikë ishin dërguar nën gilotinë, kishat ishin shkatërruar dhe përveç kësaj, ata ishin që dëshironin që t’a çrrënjosnin krejtësisht krishterizmin dhe t’a zëvendësonin me një religjion deviant, pagan dhe simbolik i quajtur “Religjioni i arsyes”. Udhëheqësit e Revolucionit gjithashtu u bënë viktimë e kësaj çmendurie, çdonjërit iu hoq koka nën gilotinë, që më parë dënonin shumë njerëz. Bile edhe sot, shumë francezë vazhdojnë të pyesin se a ka qenë Revolucioni gjë e mirë apo jo. Sentimenti antifetar i Revolucionit Francez u përhap nëpër Europë dhe si rezultat, shek, i 19-të u bë njëri ndër periudhat më të guximshmet dhe më agresivet të propagandës antifetare. Në këtë mënyrë, ky proces lejoi mundësinë e ideve materialiste dhe evolucioniste, që ishin aktive në ilegalitet me shekuj përmes përdorimit të simboleve, të shfaqet prap në popull.

Materialistët, si Didëro dhe Baron d’Holbach, ngriti flamurin antifetar, dhe miti i evolucionit nga Greqia antike ishte prezentuar botës shkencore.

Revolution: France was turned into a sea of blood.

Erasmus Darwini

Ata që përgjithësisht mendohet të jenë themeluesit e teorisë së evolucionit janë biologu francez Jean Lamarck dhe biologu anglez, Charles Darwin. Sipas këtij tregimi klasik, së pari Lamarcku propozoi teorinë e evolucionit, por ai bëri gabim pasi e themeloi mbi “trashëgiminë e veçorive të fituara”. Më vonë, Darwini propozoi teorinë tjetër e bazuar mbi seleksionimin natyror.

Siodqoftë, këtu duhet që të përmendim emrin e një teoricienti tjetër i cili luajti një rol të rëndësishëm në origjinën e teorisë së evolucionit: ai ishte Erasmus Darwini, gjyshi i Charles Darwinit.

Erasmus Darwini ishte bashkëkohanik i Lamarckut në shek. e 17-të. Një fizicient, psikolog dhe poet, ai njihej edhe si autoritet. Biografi i tij, Desmond King- Hele atë e quajti edhe si anglezi më i madh i shek. të 18-të. 99 Por, Erasmus Darwini kishte një jetë shumë të errët private. 100

Erasmus Darwin, Charles Darwin's grandfather was a "Master Mason."

Erasmusi kryesisht ishte i shquar se njëri ndër natyralistët më prominent. Siç thamë në fillim, natyralizmi është një pikëpamje që nuk e praon se Zoti i ka krijuar qeniet e gjalla. Në të vërtetë, kjo pikëpamje, që është e afërt me materializmin, ishte pika nisëse e teorisë së evolucionit të Erasmus Darwinit. Në vitet 1780-ta dhe 1790-ta, Erasmus Darwini zhvilloi thekset themelore të teorisë së evolucionit, sipas së cilës të gjitha qeniet e gjalla vijnë nga paraardhësi i vetëm i përbashkët nga rastësia dhe sipas ligjeve të natyrës. Ai hulumtimin e vet e bëri në një kopsht botanik me një sipërfaqe prej 8 akrësh (3.23 hektarësh) që e kishte përgaditur, dhe vërejti dëshmitë që do të siguronte idenë e tij. Ai teorinë e tij e shpjegoi në dy libra, me titujt “Tempulli i natyrës” dhe “Zoonomia”. Përveç kësaj, më 1784 ai themeloi një shoqatë ashtuqë të bëj përhapjen e idesë së tij, e njohur si Shoqata Filozofike.

Më vonë, Charles Darwini do të trashëgoj idetë e gjyshit të tij dhe planin bazë për teorinë e tij të evolucionit. Teoria e Charles Darwinit e përpunuar nga struktura e themeluar nga gjyshi i tij, ndërsa Shoqëria Filozofike u bë njëra ndër përkrahësit më të zjarrtë të teorisë së tij.101

Shkurtimisht, Erasmus Darwini ishte pionieri i vërtetë i teorisë që ne e njohim si teoria e evolucionit që është propaganduar përreth botës për më se 150 vjet.

Ku e mori Erasmus Darwini idenë e evolucionit? Nga i erdhi interesimi në këtë çështje?

Pas një kërkimi gjithëpërfshirës për të gjetur përgjegjen në këtë pyetje, zbuluam një fakt interesant se Erasmus Darwini ishte një mason. Edhepse Erasmus Darwini nuk ishte një mason i rregullt, ai ishte njëri ndër masonët me shkallën më të lartë në organizatë.

Ai ishte kryesuesi Llozhës së famshme në Edinburgh, Skoci. 102Përveç kësaj ai kishte lidhje të ngushta me masonët jakobinë të cilët ishin organizatorët e Revolucionit Francez atëherë, dhe së bashku me ilumninistët, të cilët qëllim kryesor kishin përkujdesjen për armiqësi ndaj religjionit.103 Dmth., Erasmus Darwini ishte një emër i rëndësishëm në organizatat europiane masonike antifetare.

Erasmus Darwin's book Zoonomia, in which he laid the foundations for the theory of evolution.

Erasmusi eduloi djalin e tij Robertin (babain e Charlesit), i cili gjithashtu ishte antar i një llozhe masonike. 104Për këtë shkak, Charles Daqwini ka marrë mësim nga trashëgimia e mësimeve masonike si nga babai ashtu edhe nga gjyshi i tij.

Erasmus Darwini shpresonte se i biri i tij Roberti do të zhvillonte dhe publikonte teorinë e tij, por do të jetë nipi i tij, Charlesi ai i cili do të merrte ndërmarrjen e tij. Edhe pse me vonesë, Tempulli i natyrës përfundimisht u ripunua nga Charles Darwini. Pikëpamjet e Darwinit nuk kishin rëndësi si ide shkencore; ishte vetëm se një shprehje e një doktrine natyraliste që merr natyrën si një fuqi krijuese.

Masonët Dhe Filozofia Natyraliste

Për teorinë e seleksionimit natyral që ne pandehnim të ishte kontribut i veçantë i Darwninit, ajo gjithashtu ishte edhe një teori e parashtruar edhe nga një numër shkenctarësh. Por, shkenctarët para kohës së Darwinit nuk e përdorën teorinë e seleksionimit natyral si një argument kundër krijimit; në të kundërtën, ata atë e panë si një mekanizëm i dizajnuar nga Krijuesi që t’i mbrojë nga përkeqsimet trashëguese. Sikurse Karl Marxi që mori konceptin idealist të Hegelit për “dialektikën”, dhe e shëndërroi në filozofi të vetën; në atë mënyrë Darwini mori teorinë e seleksionimitnatyror nga shkenctarët kreacionistë dhe e përdori ashtuqë t’i përshtatej idesë së natyralizmit.

Prandaj, kontributi personal i Darwinit në formulimin e darwinizmit nuk duhet që të stërmadhohet. Konceptet filozofike që ai përdori ishin zbuluar m herët nga filozofët e mëhershëm të natyralizmit. Nëse Darwini nuk do t’a kishte propozuar teorinë e evolucionit, atëherë dikush tjetër do t’a propozonte. Në të vërtetë, një teori e ingjajshme me të ishte propozuar në periudhën e njejtë nga një shkenctar tjetër natyralist anglez i quajtur Alfred Russell Wallace; që ishte arsyeja që Darwini ngutej që t’a botonte Origjinën e llojeve.

Përfundimisht, Darwini u shfaq në skenë kur luftë e gjatë kishte filluar në Europë për të shkatërruar besimin në Zot dhe fenë, për t’a ndërruar me një filozofi natyraliste dhe një model humanist për jetën e njeriut. Forca më e rëndësishme pas kësaj lufte nuk ishte ai apo ndonjë mendimtar tjetër, por ishte organizata e Masonerisë, në të cilën ihin shumë mendimtarë, ideologë dhe udhëheqës politikë.

Alfred Russel Wallace and Charles Darwin

Ky fakt është pranuar dhe shprehur nga disa të krishterë të asaj kohe. Papa Leo i 13-të, udhëheqësi i katolikëve në botë, më 1884 nxorri botimin me titull Humanum Genus në të cilën ai dha disa deklarata të rëndësishme për Masonerinë dhe aktivitetet e saj. Ai shkruante:

Në këtë kohë, sidoqoftë, përkrahësit e së keqes duket se janë bashkuar, dhe janë duke luftuar me vrull të bashkuar, duke udhëhequr apo ndihmuar nga ajo shoqatë e organizuar mirë dhe e shtrirë plotësisht e quajtur Frankmasoneria. Duke mos i fshehur më qëllimet e tyre, ata tani me të madhe janë duke u ngritur kundër Vetë Zotit.

... siç po shihet shumë qartë nga lartë, ajo që forcat e tyre të qëllimshme përfundimtare i bën të dukshme- dmth., që t'i përmys plotësisht të gjithë atë që rregullimi politik dhe fetar i botës kishte bërë nga mësimet e krishterë, si dhe zëvendësimin me një strukturë të re të gjërave që ishin në pajtim me idetë e tyre, të "një strukturë të re të gjërave që ishin në pajtim me idetë e tyre ku themelet dhe ligjet të nxirreshin vetëm e vetëm nga natyralizmi105

Fakt të rëndësishëm që Leo i 13-të përmend në citatin e mëlartë është tentimi që të shkatërrojë krejtësisht vlerat morale që jep religjioni. Çfarë Masoneria përpiqej që të arrijë me darvinizëm ishte që prodhojë një shoqëri të degjeneruar moralisht që nuk do të njihej kurrëfarë ligji hyjnor, mos t’i frikësohen Zotit, dhe të ishte e prirur për të bërë çdo lloj krimi. Se çfarë mendohej me këtë “gjendje të re të gjërave në pajtim me idetë e tyre ku bazat dhe ligjet do të bëheshin vetëm nga materializmi” është ky lloj modeli shoqëror.

Pope Leo XIII

Masonët, duke menduar se darvinizmi do të shërbejë për arritjen e synimeve të tyre, luajtën rol të madh në propagandimin në masë. Menjëherë pas botimit të teorisë së Darwinit, një grup vullnetarësh propagandistë u formua rreth saj, ku më i njohuri ishte Thomas Huxley që quhej ndryshe edhe "bulldogu" i Darwinit. Huxley "përkrahja e flaktë e të cilit ndaj darvinizmit ishte faktor i vetëm dhe më përgjegjëse për pranimin e saj të shpejtë" 106 i tërhoqi vëmendjen botës për teorinë e evolucionit në debatin të mbajtur në muzeun e Universitetit të Oxfordit në të cilin ai hyri më 30 qershor 1860 së bashku me peshkopin e Oxfordit, Samuel Wilberforce

Përkushtim i madh i Huxley-it për përhapjen e idesë së evolucionit, së bashku me lidhjet me institucionet, u arrit sipas këtij fakti: Huxley ishte anëtar i Shoqërisë Mbretërore, njërës prej institucioneve më prestigjioze shkencore dhe sikurse gati të gjithë antarët e këtij instituti, ishte mason senior. 107 Antarët tjerë të Shoqërisë Mbretërore i bënë përkrahje të rëndësishme Darwinit, para dhe pas botimit të librit. 108 Kjo shoqatë masonike pranoi Darwinin dhe darvinizmin deri në atë nivel, saqë përpos shpërblimit me çmimin Nobel, medalja e Darwinit mendoj ishte shpallur edhe si çmim nderi.

Thomas Huxley, a fanatical supporter of Darwin.

Shkurtimisht, Darwini nuk vepronte i vetmuar; që nga kur teoria e tij u propozua, ai u përkrah nga klasat shoqërore dhe grupet, në bërthamën e të cilave ishin masonët. Në librin e tij, Marksizmi dhe darvinizmi, mendimtari marksist Anton Pannekoeks shkruan për këtë fakt të rëndësishëm dhe përshkruan përkrahjen e Darwinit nga ana e “borgjezisë”, dmth., klasës së pasur kapitaliste europiane:

Se Marksizmi i ka borgj për rëndësinë dhe pozitën e vet vetëm rolit të tij që ka në luftën klasore të proletariatit, është e njohur për të gjithë... Por nuk është vështirë që të shihet se në realitet darvinizmi është dashur që të kalojë në të njejtat përjetime sikurse marksizmi. Darvinizmi nuk është vetëm një teori e thjeshtë abstrakte që ishte adoptuar nga bota shkencore pas diskutimit dhe duke e testuar atë vetëm në çështje objetkive. Menjëherë pasi u shfaq darvinizmi, ai kishte mbrojtësit e vet entuziastë dhe kundërshtarët e zjarrtë... Darvinizmi gjithashtu, luajti rol në luftën klasore, dhe se i ka borgj këtë rol që i përhap aq shpejt dhe kishte mbrojtës entuziastë dhe kundërshtarë të vrerosur.

Darvinizmi shërbeu si mjet borgjezisë në luftën e tyre kundër klasës feudale, kundër fisnikërisë, të drejtave të klerit dhe feudalëve... Çfarë donte borgjezia ishte që të heqte qafe të fuqive të vjetra sunduese që u gjindeshin përpara... Me ndihmën e religjionit priftërinjët kanë mbajtur një meshë të madhe dhe të gatshëm që t'i kundërvehet kërkesave të borgjezisë...

Shkenca natyrore u bë një armë kundërshtare e besimit dhe traditës; shkenca dhe ligjet e reja të zbuluara shkencore ishin avancuar; këto ishin armët që luftonte borgjezia...

Darvinizmi u shfaq në kohën e duhur; teoria e Darwinit që thotë se njeriu është pasardhës i një kafshe më të ultë shkatërroi krejtësisht themelet e dogmës së krishterë. Kjo është për shkak se prej se u shfaq darvinizmi, borgjezia filloi të punojë zellshëm.

... Në këto rrethana, edhe debatet shkencore bëheshin me zell dhe pasion të luftës klasore. Shkrimet që u shfaqën për dhe kundër Darwinit kishin në këtë mënyrë karakter të polemikave shoqërore, edhepse aty qëndronin emrat e autorëve të shkencës... 109

Edhepse Anton Pannekoek, pasi mendonte nën kushtet e analizave klasore marksiste, definonte forcën që përhapte darvinizmi dhe i vuri në funksion një luftë të organizuar kundër religjionit si “borgjezi”, kur të shqyrtojmë çështjen nën dritën e më dhumë dëshmiive historike, shohim se ekzistonte një organizatë brenda borgjezisë që përdori darvinizmin që të ushtronte luftën e tyre kundër religjionit. Kjo organizatë ishte Masoneria.

Darwin's theory seemed plausible to some due to the primitive level of scientific knowledge and meager evidence in the nineteenth century.

Ky fakt është i qartë si nga faktet historike edhe si nga burimet masonike. Njëra ndër burimet e tilla është një artikull nga master masoni Selami Isindaf, titulluar “Pengesat në zhvillimin e diturisë dhe Masoneria”, që u botua më 1962 në Buletinin vjetor të llozhës së madhe turke për masonët e lirë dhe të pranuar. Në fillim të këtij artikulli, Isindag përsërit pohimet klasike të masonëve se feja është një legjendë e shpikur nga njerëzit, dhe se monoteizmi është në kundërshtim me arsyen dhe shkencën. Më vonë, ai përshkruan nxitësin e vërtetë të luftës kundër fesë që bëhej në maskën e “shkencës”:

Do të vërehet se në këtë luftë për përhapjen e diturisë, është e njohur se masonët kanë qenë pjesëmarrës në çdo nivel. Arsyeja për këtë është se Masoneria, në çdo periudhë, ka qenë çdoherë i udhëhequr nga arsyeja, njohuria dhe pjekuria, dmth., me mençuri. Prej se është themeluar, ajo ka luftuar kundër bestytnive dhe mitit. 110

Por, në të vërtetë, feja nuk është “bestytni dhe mit”, siç pohojnë masonët; apo më mirë me thënë, baza e besimit materialist, natyralist dhe evolucionist që ata përkrahnin. Dëshmia më e qartë e këtij fakti janë idetë e tyre të vjetruara, përsëritjet e tyre të besimeve të kota të qytetrimeve të vjtra pagane të Egjiptit dhe Greqisë, që janë bërë të pavlefshme nga zbulimet e shkencës bashkëkohore.

Një krahasim i fakteve shkencore relevante me origjinën e jetës dhe besimeve masonike do të jetë e mjaftueshme që të formulojmë një konkluzë për sa i përket këtij fakti.

Teoria Masonike E Origjinës Së Jetës

Siç deklaruam në fillim, teoria e evolucionit qëndron në pohimin se qeniet e gjalla nuk kanë të krijuara, por lindën dhe u zhvilluan rastësisht dhe sipas ligjeve natyrore. Ashtu që të testohet kjo teori shkencërisht, është e domosdoshme që të shikohet në secilën etapë të këtij procesi të supozuar, dhe që të shqyrtohet se nëse procesi ka ndodhur në të kaluarën dhe a ka mundur që ky proces të jetë i mundur.

Hapi i parë i këtij procesi janë kushtet e supozuara brenda së cilës materia jo e gjallë ka mundur që të shëndërrohet në organizëm të gjallë.

Para se të shqyrtojmë këto kushte, duhet që të përmendim ligjin që në biologji njihet si ligjii Pasteurit: “Jeta rrjedh nga jeta.” Kjo dmth., një organizëm i gjallë mund të lind vetëm nga organizmi tjetër i gjallë. Për shembull, sisorët lindin nga nënat e tyre. Shumë lloje tjera lindin na veza që së pari ka qenë nën nënën. Bimët rriten nga fara. Organizmat një qelizorë si bakteria për shembull, ndahet dhe shumohet.

Para se të shqyrtojmë këto kushte, duhet që të përmendim ligjin që në biologji njihet si ligjii Pasteurit: “Jeta rrjedh nga jeta.” Kjo dmth., një organizëm i gjallë mund të lind vetëm nga organizmi tjetër i gjallë. Për shembull, sisorët lindin nga nënat e tyre. Shumë lloje tjera lindin na veza që së pari ka qenë nën nënën. Bimët rriten nga fara. Organizmat një qelizorë si bakteria për shembull, ndahet dhe shumohet.

Askush asnjëherë nuk ka parë diçka tjetër të kundërt. Gjatë historisë kurkush nuk ka qenë dëshmitar i lindjes së një qenies së gjallë nga një qenie jo e gjallë. Natyrisht, kishte njerëz në Egjiptin e vjetër, Greqinë antike dhe në mesjetë njerëz që kanë menduar se kanë vëzhguar një gjë të tillë; p.sh. egjiptasit besonin se bretkosat lindnin nga balta e Nilit, besim që u përcoll nga filozofët e Greqisë Antike, siç ishte Aristoteli. Në mesjetë besohej se minjtë vinin nga hambarët e grurit. Sidoqoftë, të gjitha këto besime u dëshmuan si pjellë e injorancës, dhe përfundimisht, në eksperimentin e tij të famshëm në vitet e 1860-ta, Pasteuri dëshmoi se bile bile edhe bakteria, si forma më e thjeshtë e jetës, nuk ka ardhur në jetë pa paraardhës, që dëshmon se është e pamundur që gjërat e pajetë të prodhojnë jetë.

Por, teoria e evolucionit varet nga kjo pamundësi pasiqë pohon se qeniet e gjalla ishin lindur dhe zhvilluar pa ndërmjetsimin e ndonjë krijuesi, dhe kjo kërkon që, në etapën e parë të këtij skenari të propozuar, qeniet e gjalla të krijohen nga rasti.

Darwini përpiqej që të përshkruante origjinën e jetës, për të cilën ai dinte pak, shkurtimisht, ku ai thonte se jeta do të duhej të jetë paraqitur së pari "në një pellg të vogël dhe të ngrohtë", 111 por evolucionistët që pasuan atë u brengosën rreth elaborimit të çështjes më tutje. Sidoqoftë, përpjekjet e bëra gjatë shek. të 20-të që të arrijnë një shpjegim evolucionist të origjinës së jetës rezultuan vetëm me thellimin e tyre në qorrsokak. Pavarësisht nga fakti që evolucionistët nuk ishin në gjendje që të japin dëshmi të vockël shkencore për gjenerimin e jetës nga materia e jogjallë, ata nuk mundeshin që të japin bile së paku edhe shpjegim teorik, pasiqë edhe struktura e organizmit më të thjeshtë të gjallë është shumë komplekse. Kjo është e pamundur edhe matematikisht që edhe përbërësit themelorë të qelizës- si proteinet, ADN-ja apo ARN-ja, të formohen rastësisht, e le më qeliza.

Because of the rudimentary scientific understanding of his day, Aristotle proposed certain mythical explanations still accepted today in Masonic literature.

Fakti se mundësia e gjenerimit të jetës nga rasti vetevetiu dëshmon ekzistencën e një dizajni, dhe kjo, përndryshe, dëshmon faktin e krijimit. Në lidhje me këtë çështje, astronomi dhe matematikani i famshëm anglez, Fred Hoyle, bën këtë koment:

Në të vërtetë, një teori e tillë (se jeta ishte krijuar nga një intelegjencë) është aq e qartë saqë dikush mund të pyetet pse nuk është pranuar në suaza edhe më të gjëra duke qenë aq e vetëkuptueshme. Arsyet janë më tepër psikologjike sesa shkencore.112

Kjo “arsye psikologjike” që përmend Hoyle është gadishmëria e evolucionistëve me të cilën ata insistojnë në refuzim, që më parë, çdo rezultat që i dërgon ata në pranimin e ekzistencës s

ë Zotit dhe kushtëzimin e tyre për këtë.

Në veprat tona duke u përqëndruar në pavlefshmërinë e teorisë së evolucionit, kemi cituar shumë pohime të këtij fakti nga evolucionistët dhe shqyrtuam hipotezat iracionale që evolucionistët verbërisht kanë propozuar vetëm që të mos e pranojnë ekzistencën e Zotit. Në këtë vend, ne do të përqëndrojmë vëmendjen tonë në llozhat masonike që të shohim pikëpamjet e tyre për këtë çështje. Derisa është shumë evidente se “jeta ka lindur nga një Krijues i mençur”, çfarë mendojnë masonët lidhur me këtë çështje?

Master masoni, Selami Isindag, në librin e tij dedikuar publikut masonik, të titulluar “Rruga e evolucionit” (Evrim Yolu), shpjegon materien në këtë mënyrë:

Karakteristika më e rëndësishme e shkollës sonë të parimeve morale është se ne nuk largohemi nga parimet e logjikës dhe ne nuk hyjmë në të panjohurat e teizmit, domethënieve sekrete dhe dogmave. Në këtë bazë ne vlerësojmë se paraqitja e parë e jetës fillon në kristale në kushtet që sot nuk mund t'i dijmë dhe t'i zbulojmë. Qeniet e gjalla kishin lindur sipas ligjit të evolucionit dhe ngadalë është përhapur në tërë botën. Si rezultat i evolucionit, qeniet e sotme njerëzore u krijuan dhe zhvilluan më shumë se kafshët tjera si nga vetëdija ashtu edhe për nga intelegjenca. 113

Vlen të theksohet se lidhshmëria ndërmjet shkakut dhe efektit të sugjeruar në citatin e mësipërm: Isindag thekson se karakteristika më e rëndësishme e Masonerisë është se ata refuzojnë teizmin, dmth., besimin në Zot. E menjëherë mandej, ai pohon se “në këtë bazë” ku jeta ka lindur në mënyrë spontane nga materia e jogjallë, dhe më vonë ka ngjarë evolucioni që ka rezultuar me paraqitjen e qenieve njerëzore.

Do të vërehet se Isindag nuk sjell prova shkencore që vërtetojnë teorinë e evolucionit. (Fakti që nuk ka prova shkencore është parasupozuar me fjalët pa peshë se këto fakte “sot nuk mund t’i dijmë dhe t’i zbulojmë “). E vetmja mbështetje që ka Isindag për teorinë e evolucionit është mospranimi i teizmit nga masonët.

Me fjalë të tjera, masonët janë evolucionistë pasi ata nuk e pranojnë ekzistimin e Zotit. Kjo është arsyeja e vetme që ata të jenë evolucionistë.

Në themelimin e “Këshillit të madh turk” organizuar nga masonët turq të shkallës së 33-të, skenari i evolucionit është deklaruar prapë, dhe se refuzimi nga masonët të kreacionizmit shpjegohet me këto fjalë:

Në periudhën shumë të hershme dhe sipas një procesi inorganik, lindi jeta organike. Ashtuqë të prodhohen organizmat qelizorë qelizat u bashkuan në grupe. Më vonë, intelegjenca buroi dhe u lindën njerëzit. Por prej nga? Ne vazhdimisht pyesim veten. A ishte nga fryma e Zotit sipër baltës së paformë? Ne mohojmë shpjegimin për një krijim jonormal; një lloj krijimi që përjashton njeriun. Pasiqë ekziston jeta dhe prejardhja e saj, duhet pasuar vijën filogjenetike dhe të ndiejmë, kuptojmë dhe mësojmë se rrota ekzist që e shpjegon këtë vepër të madhe, dmth është një akt "kërcimi". Duhet besuar se ishte një fazë e zhvillimit në të cilën kishte një aktivitet i madh që bëri që jeta të kalojë në një çast të veçantë prej një faze në tjetrën. 114

THE MASONS' FALSE SUPPORT OF HAECKEL

When we look at Masonic literature, apart from their blind attachment to the theory of evolution, we are struck by its profound ignorance. For example, when we examine Turkish sources, we see that evolutionist claims that were proved false in the first quarter of the twentieth century are still defended passionately. One of these is the story of Haeckel and his theory on embryos mentioned in nearly all Masonic publications. The story is about a German biologist by the name of Ernst Haeckel, who was a close friend and supporter of Charles Darwin, and one of the most prominent supporters of the theory after Darwin's death. In order to establish the validity of the theory, Haeckel examined the embryos of various living things, and proposed that they all resembled one another and that each undergoes a miniature process of evolution before birth. To support this claim, he drew a number of comparisons between different embryos, by means of which he persuaded many of the validity of the theory of evolution in the first half of the twentieth century. As we mentioned, Masonic sources place great importance on this embryology thesis, which is termed "'ontogeny recapitulates phylogeny." Master Naki Cevad Akkerman, in an article entitled "The Concept of Truth and the Principles of Masonry" in Mimar Sinan, calls this thesis a "law," that is, he raises it to the rank of undisputable scientific fact. He writes: …We will consider a very important natural law. This is the formula proposed by Haeckel, "ontogeny recapitulates phylogeny." If we take a human being as an example, the meaning of the law is as follows: The morphological changes and changes in the order and function of the organs that a human being undergoes, from the first cellular formation in his mother's womb, until he is born and during his life until he dies, is nothing more than a recapitulation of the changes that he has undergone since the beginning, from his initial cellular formation in earth and in water until today.1 Master Mason Selami Isindag also places great importance on Haeckel's theory. In an article entitled "Masonic Doctrines" he writes "In his experiments, Darwin proved that various species of animals first developed from a single cell and later from a single species." Then he adds: Haeckel made studies supporting all these experimental findings. He believed that the most basic animal, the Monera, became an organic living thing from inorganic material elements. He demonstrated that there was a unity at the basis of everything. This Monism is a combination of matter and spirit. These are two aspects of the substance that forms their basis. What Masonry believes is in conformity with these scientific and experimental findings.2 In another Masonic text Haeckel is referred to as a "great scholar," and his thesis that "ontogeny recapitulates phylogeny" is claimed as proof of the theory of evolution. 3 However, the Ernst Haeckel that Masons believe to be a great scholar was an imposter who deliberately falsified scientific discoveries, and the thesis they accept as a "law" (ontogeny recapitulates phylogeny) is one of the greatest deceits in the history of science. Haeckel This deceit is found in the drawings of embryos made by Haeckel. In order to demonstrate the similarity between the embryos of human beings, chickens, rabbits, salamanders, which in reality shared no such resemblance to each other, he falsified the drawings. In some cases, he took the organs out of the embryos, in other cases he added organs. Moreover, he altered the actual size of the embryos in an attempt to show them as all the same size. In short, Haeckel conducted this falsification in order to fabricate evidence where there otherwise was none. The reputable science journal by the name of Science contained an article in its September 5 1997 edition that stated: "In reality…even closely related embryos such as those of fish vary quite a bit in their appearance and developmental pathway…It (Haeckel's drawings) looks like it's turning out to be one of the most famous fakes in biology."4 Interestingly, this deception has long been recognized for many years. Haeckel's drawings were shown to be falsifications already in his own lifetime (1910), with he himself admitted to it. In an article published in American Scientist we read: "Surely the biogenetic law is as dead as a doornail… As a topic of serious theoretical inquiry it was extinct in the twenties…"5 In spite of this, evolutionists continued to use these drawings for decades with the sole intention of deceiving the masses who had no knowledge of the topic. There is only one reason why Masons regard Haeckel's theory as a proof for the theory of evolution, and think of him as a great scholar: The Masons' dedication to the theory of evolution is not based on their passion for knowledge and truth, as they claim, but, on the contrary, out of ignorance. 1 Naki Cevad Akkerman, Mimar Sinan, No. 1, p.13 2 Selami Isindag, Masonluk Öğretileri, Masonluktan Esinlenmeler (Inspirations from Freemasonry), Istanbul, p.137 3 Selami Isindag, Din Açısından Mason Öğretisi (Masonic Doctrine According to Religion), Akasya Tekamül Mahfili Publications, p.10 4 Elizabeth Pennisi, "Haeckel's Embryos: Fraud Rediscovered," Science, September 5, 1997 5 Keith S. Thompson, "Ontogeny and Phylogeny Recaputilated", American Scientist, vol. 76, p.273

Këtu është lehtë që të dallohet fanaticizmi masonik. Kur shkrimtari thotë se ata “ mohojnë atë lloj krijimi që përjashton njeriun”, ai përsërit dogmën themelore të humanizmit, që “njeriu është krijesa më e lartë që ekziston,” duke treguar se masonët mohojnë çdo mënyrë tjetër shpjegimi. Kur ai thootë, “një krijim jonormal”, ai mendon në intervenimin e Zotit në krijimin e qenieve të gjalla, duke mohuar apriori këtë mundësi. (Sidoqoftë, çfarë me të vërtetë është abnormale është ajo se masonët pranojnë, pa kurrëfarë eksperimenti apo vrojtimi, besimin jologjik që materia e jogjallë të lind nga rasti dhe krijoi jetën në tokë, duke përfshirë edhe njerëzit.) mund të vërehet se sipas shpjegimeve masonike nuk ka sygjerim apo dëshmi shkencore. Masonët nuk thonë “Ja ku është dëshmia për evolucion dhe në këtë mënyrë ne mohojmë krijimin.” Ata vetëm jan verbëruar nga një fanatizëm filozofik.

Publikimet masonike insistojnë në këtë parim. Master masoni Selami Isindag pohon se "pavarësisht nga natyra nuk ka forcë tjetër që n'a udhëheqë, dhe është përgjegjëse për mendimet dhe veprat tona." Ai menjëherë shton, "jeta filloi nga një qelizë dhe arriti nivelin e tanishëm si rezultat i ndryshimeve dhe evolucioneve të ndryshme"jeta filloi nga një qelizë dhe arriti nivelin e tanishëm si rezultat i ndryshimeve dhe evolucioneve të ndryshme."115Më vonë ai përmbledh se çfarë do të thotë teoria e evolucionit për masonët:

Nga pikëpamja e evolucionit, njerëzit nuk dallojnë nga kafshët. Për formimin e njeriut dhe evolucionit të tij nuk ka forca të ndryshme nga ato të vcilave u janë nënshtruar kafshët. 116

Ky vlerësim tregon qartë pse masonët i japin kaq rëndësi të madhe teorisë së evolucionit. Qëllimi i tyre është të mbrohet ideja se njerëzit nuk janë krijuar dhe e paraqesin filozofinë e tyre humaniste si filozofi me themel. Dhe, metoda e vetme që mund të përdoret për të mohuar idenë se njerëzit ishin krijuae sipas teorisë së evolucionit. Pra, kjo është arsyeja që masonët, në çfarëdo mase, besojnë në teorinë eë evolucionit dhe përpiqen që t’a përhapin në shoqëri.

Kjo tregon se masonët, që vazhdimisht akuzojnë besimtarët që besojnë në Zot se janë dogmatikë, janë vetë dogmatikë.

Dogmatizmi Dhe Tradicionalizmi Masonik

Dogmatizëm do të thotë që të përkrahet verbërisht dhe me këmbëngulje, për vlefshmërinë e të cilës nuk ka dëshmi, për shkak të një parakushti të veçantë psikologjik. Një dogmatist nuk hulumton apo rikonsideron atë në të cilën beson pa marrë parasysh se a ka apo jo dëshmi. Ai e pranon atë tërësisht dhe i përmbahet asaj me çdo kusht.

Masonët dhe grupet tjera antifetare vazhdimisht përdorin termin “dogmatik” duke iu referuar atyre që besojnë në Zot. Shumë shpesh sot hasim në kësi lloj akuzimi. Për shembull, në një diskutim mbi teorinë e evolucionit, ana evolucioniste me siguri se do t’i akuzojë ata që nuk e pranojnë këtë teori si dogmatikë, ndërsa veten e shpall shkencor duke thënë se shkenca nuk ka interesim në “dogma”.

Sidoqoftë, kjo akuzë është flaso. Besimi në ekzistimin e Zotit, dhe në atë se Ai krijoi të gjitha qenit, është besim që përkrahet me shumë dëshmi racionale dhe shkencore. Ekziston baraspesha, rregulli dhe dizajni në natyrë, dhe është e qartë se kjo është sjellur në këtë gjendje në mënyrë intelegjente dhe me një qëllim të paramenduar.

Kjo është për shkak se Kur’ani thërret njerëzit që të zbulojnë shenjat e Zotit, dhe i fton ata që të vrasin mendjen për këtë baraspeshë, rregull dhe dizajn, dhe në shumë ajete i urdhëron ata që të mendojnë për dëshmitë në qiell dhe në tokë për ekzistimin e Zotit. Këto dëshmi të përmendura në Kur’an janë fenomene, jo vetëm që balansojnë dhe rregullojnë gjithësinë, por edhe sigurojnë botën për jetën e njeriut, dizajnin e bimëve dhe shtazëve, dizajni në trupin e njeriut, si dhe cilësitë shpirtërore të njerëzve, që të gjitha kanë qenë të vërtetuara edhe nga shkenca moderne. (Për më shumë detale, mund të gjesh në librat e Harun Yahyas, “Allahu njihet përmes arsyes”, “Krijimi i universit”, “Përgënjeshtrimi i Darvinizmit”, “Për ata që kuptojnë”, “Dizajni në natyrë”).

Më tepër, dogmatizmi është një cilësi e atyre që refuzojnë të vrasin mendjen për këto gjëra, dhe mohojnë Zotin dhe mbrojnë pikëpamjen se universi ekziston vetvetiu sipas vullnetit të vet dhe se qeniet e gjalla u paraqitën rastësisht. Masonët janë shembull konkret. Përkundër faktit se dëshmitë për ekzistimin e Zotit janë evidente, ata parapëlqejnë që t’i injorojnë dhe refuzojnë në favor të filozofisë humaniste dhe materialiste.

Në Kur’an, Zoti tregon për ata që kanë mendësi të tillë:

A nuk e dini ju se All-llahu nënshtroi për të mirën tuaj çka në qiej e çka në tokë dhe plotësoi ndaj jush të mirat e Tij të dukshme e të fshehta, e megjithatë prej njerëzve ka që polemizojnë çështjen e All-llahut duke mos pasur as dituri, duke mos qenë i udhëzuar dhe duke mos pasur libër të ndritshëm.

Dhe kur atyre u thuhet: "Pasoni atë që e shpall All-llahu" ata thonë: "Jo, ne ndjekim atë që gjetëm te prindërit tanë!" E edhe sikur djalli t'i kishte thirrur ata në dënimin e zjarrtë! (Kur'an, 31:20-21)

Këto ajete tregojnë se të pafetë, edhepse i shohin dëshmitë e Zotit, “prapë diskutojnë për Zotin”, që dmth., ata angazhohen në luftë kundër fesë së Tij. Arsyeja për këtë është se këta njerëz të pafé pasojnë atë që iu kanë lënë baballarët e tyre, që dmth., janë të të zhytur në një tradicionalizëm të verbër.

Dukshëm, tradicionalizmi definon shumë mirë historinë dhe filozofinë e Masonerisë siç kemi parë në fillim të këtij libri.

Masonry is the continuation of narrow-minded traditionalism. Modern Masonry maintains the same superstitious beliefs that their "brothers" have defended uncritically for centuries

Në të vërtetë, tradicionalizmi është fjalë që përshkruan shumë bukur Masonerinë, pasi Masoneria nuk është asgjë tjetër përpos një “organizatë traditash”, që i ka rrënjët thellë në kohën para mijëra vjetësh në shoqëritë pagane. Ajo verbërisht pason traditat nga Egjipti i vjetër, të faraonëve dhe magjistarëve të tyre, filozofëve të Greqisë antike, hermeticistëve, kabalistëve, templierëve, rosikrusantët dhe masonëve para tyre. Është me rëndësi që të njihet për së afërmi ky tradicionalizëm. Në llozhat moderne masonike, legjendat, simbolet dhe fjalët janë të vjetra me mijëra vjet, që ende janë në përdorim. Përkundër faktit se gati të gjithë masonët kanë nivel të lartë edukimi dhe janë në pozitat më të larta në shoqëri, ata organizojnë ceremoniale në të cilat marrin shpatat e përaruara dhe kafka në duar, murmurojnë fjalë nga Egjipti i vjetër qëndrojnë pranë shtyllave të modelit të tempujve të Egjiptit të vjetër në paraskena të argjendta, me dorëza të bardha dhe bile edhe me disa kostume të çuditshme si dhe bëjnë betime të forta. Nëse ndonjë person që nuk ka fare njohur për Masonerinë gjendet në llozhat e tyre, ata do të mund të mendonin se janë duke e xhiruar ndonjë sekuencë të ndonjë filmi komik, dhe me siguri nuk do të mund të përmbahej e të mos të qeshte kur do t’i shihte masonët gjatë kohës së ceremonialit të pranimit, ku ata që pranohen sytë i kanë të mbyllur me shami, litarin rreth fytit dhe ecin andej këndej me një këmbë zbathur. Por masonët duke jetuar në një botë sekrete, e marrin këtë ceremonial shumë normal, dhe gjejnë kënaqësi psiqike në atmosferën mistike të llozhave të tyre. Pas këtyre ceremonialeve, ata ulen dhe bisedojnë me njëri tjetrin mbi besimin e tyre se “atomet kanë shpirt dhe bashkohen që të formojnë organizmat e gjalla”, dhe se “bota mban drejtpeshimin e vet nga intelegjenca e fshehur në magmë”, apo se “nëna natyrë n’a ka krijuar neve shumë mirë” si dhe mite tjera. Kjo maskaradë prezentohet vetëm që të ruhet tradita, dhe është aq qartë i paarsyeshëm se është shumë habitëse se sistemi i tillë i ideve mund të jetë ende gjallë dhe të mbrohet.

Dashuria e verbër e masonëve ndaj traditës së tyre qartë tregon rëndësinë e madhe që ata i japin idesë së “pikës referuese”. Pika referuese ëshë një vend apo objekt që simbolizon diçka që ka rëndësi apo domethënie historike. Në gjuhën masonike, pikat referuese janë rregullat që janë transmetuar pa ndryshime që nga themelimi i organizatës. Pse ata nuk u ndryshuan? Masonët ofrojnë një përgjegje interesante lidhur me këtë pyetje. Një artikull botur në Mimar Sinan më 1992, thotë:

Pikat referuese të Masonerisë janë ligje të vjetra që janë transmetuar nga gjenerata në gjeneratë. Askush nuk e di kur janë paraqitur për herë të parë dhe askush nuk ka të drejtë që t'i ndryshojë apo t'i anulojë. Ato janë janë ligje të shkruara dhe të pashkruara të shoqërisë. Ligjet e pashkruara mund të mësohen vetëm nga ritualet dhe ritet në llozha. Ekzistojnë gjashtë ligje të shkruara që mund të gjenden me titull "Obligimet e frankmasonit" të botuara për herë të parë në Kushtetutën e Anglisë më 1723. 117

An expression of Masonry's traditionalism: symbols that have not changed for centuries

Le t’i studiojmë këto fjalë nga afër: organizata e quajtur Masoneri ekziston. Antarët e kësa organizate për shekuj me radhë kanë aplikuar një numër ligjesh që nuk dihet prej nga e kanë prejardhjen. Përveç kësaj, ata janë mjaft të bindur se askush nuk i ka ndryshuar këto ligje. Askush nuk është i gatshëm që të pyes pse ata i aplikojnë këto ligje!... Dhe, për hir të aplikimit të këtyre ligjeve, ata janë të gatshëm që t’i injorojnë zbulimet shkencore dhe përfundimet e tyre logjike. A mund të jetë kjo ajo shoqëri që i ndjek rrugën e “arsyes” dhe “shkencës”?

Pjesa tjetër e artikullit të cituar më lartë, konstaton germë për germë se një mason duhet që t’iu bindet ligjit pa pyetur për to:

Sipas mendimit tim, pika referuese është një pjesë e vjetër e masonerisë që kurrë nuk kam qenë kurreshtar në lidhje me origjinën e tyre as në llozhë e as në aktivitetin tim si frankmason. Nuk më ndihmon as analiza pse duhet të ndihem kësisoji por mendoj se nëse struktura e Frankmasonerisë nuk është ndryshuar nuk do të zgjaste... jetoj me të pa bërë ndonjë përpjekje të veçantë.118

The rules that have been accepted as Masonry's constitution have been preserved unchanged for centuries.

Si mundet një organizatë e përbërë nga pasuesit e vet që besojnë dhe i binden ligjeve për origjinën e të cilave ata nuk shfaqin fare kurreshtje konsiderohet si e arsyeshme?...

Sigurisht, pohimi i Masonerisë se janë të arsyeshëm dhe shkencor është krejtësisht e zbraztë. Sikurse materialistët tjerë, edhe ata, përkundër faktit se ata përdorin vazhdimisht termet e arsyes dhe shkencës, duke këmbëngulur në mbrojtjen e një filozofie e cila nuk ka përkrahje logjike apo shkencore, dhe largohen nga faktet që shkenca ka zbuluar. Para së gjithash, ajo çfarë i dërgoi masonët në lajthitje të tillë apo me të vërtetë që i ka magjepsur, është lidhshmëria e tyre e verbër ndaj traditës së tyre.

Kjo tregon se mësimi i Masonerisë është mashtrues. Ajo largon njerëzit nga besimi i tyre në Zot, duke i bërë ata që të bijnë në bestytni duke pasuar ligjet, mitet dhe legjendat e kota. Se çfarë thotë Kur’ani për paganët e Sabas, që braktisën Zotin dhe filluan t’a adhurojnë Diellin, vlen gjithashtu edhe për Masonerinë: Madje takova atë dhe popullin e saj se adhurojnë diellin e jo All-llahun, po djalli ua kishte hijeshuar atë veprim të tyre dhe i kishte shmangur prej rrugës së drejtë, andaj ata nuk gjejnë udhëzim. (Kur’an, 27:24). Masonët mohuan fenë e Zotit dhe e zëvendësuan me një doktrinë të vjetër që ata e zbatojnë me simbole të përaruara dhe elemente mistike.

Përveç kësaj, nuk iu mjaftonte vetëm mohimi i Zotit, saqë ata luftuan kundër fesë së Tij, në një luftë që u angazhuan për një kohë të gjatë.