Në Zemrat E Jobesimtarëve
Allahu Hedh Frikë

Allahu shpall në shumë ajete se Ai hedh frikë në zemrat e atyre të cilët nuk besojnë:

Edhe kur Allahu yt u kumtoi engjëjve se: “Unë jam me ju, pra, inkurajoni ata që besuan! Unë do të hedh frikë në zemrat e atyre që nuk besuan...' (Enfal: 12)

Ai është që në dëbimin e parë i nxori prej shtëpive të tyre ata nga ithtarët e librit, të cilët nuk besuan. Ju nuk menduat se ata do të dalin, e ata menduan se fortifikatat e tyre do t'i mbronin prej ndëshkimit të All-llahut, po All-llahu u erdhi atyre nga nuk e kishin menduar dhe në zemrat e tyre hodhi frikën ashtu që me duart e veta dhe me duar të besimtarëve rrëzonin shtëpitë e veta; pra merrni përvojë o ju të zotët e mendjes.(Hashr: 2)

Ajo që u tha në këto ajete është mrekulli nga Allahu. Përmes hudhjes se frikës në zemërat e tyre, Allahu dobëson forcën e atyre të cilët pengojnë besimtarët dhe të cilët kundërshtojnë Allahun dhe fenë e Tij. Është e rëndësisë së madhe që besimtarët do të duhej të mendojnë në këto ajete dhe të nxjerrin mësime për vete. Kjo është për arsye se, siç u përmend në kapitullin e mëparshëm, zemërat tona janë në dorën e Allahut, dhe Allahu mbjell çfarëdo që Ai don në zemërat e kujt do që Ai don. Detyra e besimtarit s’është të tentoj të shkaktoj ndikim në të tjerët, por vetëm të jetë i sinqertë. Psh, një besimtar është përgjigjs të këshilloj një përson në dritën e ajeteve të Allahut. Mirëpo, ai përson do të udhëzohet drejtë me këshillën e dhënë vetëm, pa marr parasysh sa i qartë ishte shpjegimi, nëse Allahu e udhëzon atë njëri në rrugë të drejtë. Me të njëjtat tipare, një besimtarë është i paaftë kundër rrezikut. Si rrjedhim, nuk ka fuqi me e friksue armikun. Por Allahu i mbronë dhe përkrahë besimtarët që janë të sinqertë dhe vendosin përpjekjet e tyre përpara për hirë të kënaqësis së Allahut. Psh, siç u tha në ajetin e mëparshëm, Ai hedh frikë në zemërat e armiqve të tyre, duke i bërë të zënë thellë me problemet e tyre. Në këtë mënyrë, Allahu u jep besimtarëve qetësim.

Allahu shkakton frikë të ndryshme në zemërat e jobesimtarëve. Aty është frika e vdekjës, ardhmerisë, lëndimit, fatkeqësisë natyrore apo frika e humbjes së pasurisë. Si rrjedhim, frika e vdekjes është më e madhja për arsye se një jobesimtar nuk beson në ahiret dhe është fort i lidhur për këtë botë. Duke besuar se ai do të dobësohet në asgjë dhe humbë të gjitha posedimet, frika e madhe për vdekje është në rritje. Në fund të fundit, kjo frikë shtonë dobësimin.

Allahu na tregon neve se në zemërat e jobesimtarëve është hudhur frika për arsye se ata i përshkruajnë Atij partner. Fundin që këta njerëz do ta takojnë është shpallur në Kur’an:

Ne do të mbjellim frikën në zemrat e atyre që nuk besuan sepse ata All-llahut i trillojnë e i mveshin zota të tjerë, duke mos pasur për të kurrëfarë fakti, ndaj vendbanimi i tyre do të jetë xhehennemi. Sa i shëmtuar është vendi i mizorëve.(Ali 'Imran: 151)